Categorie archieven: Materieel

Nooit had ik het gedacht en toch is het gebeurd: de overstap van Suunto naar Garmin. Lees hier het hoe en waarom ik deze grote stap gezet heb.

Sinds 2013, tijdens mijn verblijf in Afghanistan, ben ik een gelukkig Suunto-gebruiker. Alles begon met

de upgrade van de Suunto Ambit

naar de Ambit2. Mijn Scandinavische en Amerikaanse collega’s spraken ervan.

Vele militairen droegen horloges van Suunto en bovendien konden deze gekocht worden in de plaatselijke winkeles. Plaatselijk is in dit geval heel letterlijk te nemen, want het leven speelde zich alleen af binnen de muren van het Camp Marmal in Mazar-i-Sharif, in het noorden van Afghanistan. Zoals steeds begon ik mij meer en meer te interesseren in deze type van horloges. Suunto kende ik al veel langer, vooral gekend van duikapparatuur en horloges met luchtdrukmeting waaruit de hoogte bepaald wordt, onafhankelijk van de GPS en dus ideaal tijdens helicoptervluchten.

Na het veelvuldig bekijken van alle mogelijke modellen van Suunto en andere is er opeens de aankondiging van de Suunto Ambit2 HR en deze zal het worden. Zoals steeds met nieuw aangekondigde modellen is het moeilijk om deze onder de officiële prijs te vinden. Uiteindelijk, na enkele weken zoeken, zal deze via Amazon naar Afghanistan verstuurd worden. Na de aankondiging van de Ambit3, ga ik weer overstag en schakel over naar dit nieuwe topmodel, de Suunto Ambit3 Peak HR.

Andere merken zitten ook niet stil en met Garmin’s aankondiging van de Fenix 3, moet Suunto dringend met een upgrade komen. Ze komen dan ook vrij snel, waarschijnlijk iets té snel, met de Spartan op de markt, niet alleen een stijlvolle horloge, maar een alleskunner met touch screen. Dit is een super horloge die je ook zonder schroom kan aanhouden wanneer je niet sport en zelfs in maatpak bent. Toch verschijnen er al snel en veel negatieve reacties, gaande van minder nauwkeurige GPS en het ontbreken van basisfuncties zoals wekker, …

De updates van Suunto volgen elkaar vrij snel op en steeds wordt er hard gewerkt aan de gevraagde aanpassingen en wordt de GPS-nauwkeurigheid steeds beter.

Begin november 2016 ben ik New York voor de ‘plaatselijke‘ marathon en tijdens het bezoek van de beurs, daags voordien, koop ik deze prachtige horloge: Suunto Spartan Titanium All Black HR.

Bij Garmin zitten ze natuurlijk ook niet stil en komen vrij snel na de Fenix 3 (HR) uit met de Fenix 5 in verschillende versies. Intussen is bij de meeste merken (Suunto, TomTom, Garmin, …) de hartslagmeting aan de pols ingeburgerd. Ondanks mijn Super Suunto nog geen jaar oud is, blijf ik toch geïnteresseerd in alles wat er in dit segment op de markt komt. De concurrentie heeft duidelijk veel meer toepassingen, gaande van slaapanalyse, rusthartslag, stappenteller, … De nieuwste versies van Garmin, Fenix 5.., doen elke 1à2 seconde een meting en dit 24/7. Bovendien is de cpmptabiliteit met andere toestellen en toepassingen, zoals smartphones, weegschalen, Training Peaks, … ongezien.

Met een collega is deze nieuwe horloge meer dan een dagelijks gespreksonderwerp. Als bezitter van een Suunto Ambit3 Peak kriebelt het nog erger om deze nieuwe evolutie van multisport en outdoor horloge aan te schaffen. Mede door onze dagelijkse gesprekken, hakt hij de knoop door en verschijnt op een morgen met de nieuwe Garmin Fenix 5X, hét topmodel van Garmin. Hierdoor begin ik nog meer te lezen over de mogelijkheden van de technologisch wonder. Na verschillende reviews en youtube-filmpjes leer ik de Garmin Forerunner 935 kennen. Volgens DC Rainmaker is het een Fenix 5P, P van plastic, en de opvolger van de 920XT. Deze multisporthorloge weegt amper 49g en kan hetzelfde dan de Fenix 5 en zelfs ietsje meer. De Fenix 5X heeft natuurlijk de mogelijkheid om kaarten te gebruiken.

Hoe meer ik lees, hoe meer ik geloof dat ik die horloge nodig heb. Na het werk, passeer ik dan ook eerst bij AS Adventure en koop de Garmin Forerunner 935. Zo blij als een klein kind, fiets ik verder naar huis en begin met de ontdekkingstocht naar de mogelijkheden van dit toestel. De fietstocht naar huis wordt nog geregistreerd met mijn getrouwe Suunto Spartan en dat wordt, toevallig, mijn DUIZENDSTE move op Movescount. Na 1000 activiteiten stap ik over van Suunto naar Garmin. Een nieuwe wereld verschijnt …

Mijn bevindingen lees je nog wel.

Schoenen, Tips

Marathon Tip #1- Loopschoenen

14 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Als je een marathon wilt lopen, denkt iedereen aan trainen. Naast het trainen in (hard)lopen, zijn er meerdere zaken waar je je moet op voorbereiden. Sommige dingen kan je trainen, zoals lopend drinken, andere dingen moet je gewoon tijdig voorzien.

Een belangrijk onderdeel van de voorbereiding, misschien wel het belangrijkste, is het schoeisel en de kousen. Een marathon loop je niet met oude, noch met nieuwe schoenen, tenzij je Bobbi Gibb heet. De loopschoenen waarmee je de marathon wilt lopen, moeten ingelopen en getest zijn. Zorg ervoor dat je minstens de afstand van een halve marathon gelopen hebt en dan nog liefst in combinatie met de juiste kousen. Nieuwe schoenen lopen misschien beter, maar voor een wedstrijd is het toch wel best dat je al meerdere kilometers en zelfs meerdere duurlopen gedaan hebt. Op die manier heeft de bovenstructuur zich helemaal aangepast aan jouw voet en gaan ze beter aanvoelen.

Voor de meeste onder ons is een schoen met de nodige demping toch wel aangeraden. De lichte wedstrijdschoenen zijn niet aangeraden tenzij je een topper bent en tijden ver onder de drie uur vooropstelt. Bovendien moet je rekening houden met je afrol. Je moet weten hoe ver je voet naar binnen kantelt bij de afrol. De maat van pronatie bepaalt de steun die je schoen moet geven. De meeste lopers proneren iets te veel en hebben dus een loopschoen nodig die voldoende steun bied. Laat je hiervoor testen in een goede speciaalzaak.

Neem je schoenen niet te klein. Voor kortere wedstrijden en trainingen maakt dat niet te veel uit, maar voor langere duurlopen is het van belang om je voeten de nodige ruimte te geven. Na verloop van tijd gaan je voeten wat opzwellen. Om je voeten hiervoor de nodige ruimte te geven, zodat ze niet gekneld zitten, mag je loopschoen zeker een maat groter zijn dan je normale schoenen. Knoop je schoenen ook niet té vast of gebruik elastische veters.

Kledij, Lopen, Sport

Eens iets anders tijdens lunchbreak

24 november 2015 Werner Een reactie plaatsen

Na een verdiend rustdagje gisteren, is het vandaag weer tijd om nog eens wat te hardlopen. De meteorologische condities zijn niet ideaal te noemen. Het is amper 3°C, er is vrij veel wind en het regent. De meeste mensen zouden er tegenaan zien om met zo’n weer buiten te komen. Voor lopers, als ik, komt het er enkel op neer goede keuzes van kledij te maken. Het wordt sowieso een lange broek en bovenop een T-shirt, een iets dikker shirt met lange mouwen. Omdat de natte wind echt koud kan zijn en omdat het niet de bedoeling is om heel intensief te lopen, kies ik ook voor een licht vestje met lang mouwen en zelfs voor een paar handschoenen.

Iets over twaalf vertrekken we en onmiddellijk valt op dat het tempo er goed inzit. De eerste kilometer (met afdaling) wordt afgelegd in minder dan vijf minuten. Meestal lopen we deze toch wel iets trager. De volgende kilometers worden rustig, en zeker niet te traag gelopen. In plaats van na vier kilometer rechts af te draaien richting restaurant Arenberg, kiezen we ervoor om verder rechtdoor te lopen richting Oud-Heverlee. Het stukje langs de spoorweg gaat niet alleen omhoog, we krijgen er volop de ijzig koude en natte wind in het gezicht en houden toch een snelheid van 11,9 km/u. Ondanks wat de snelheid doet vermoeden, is dit toch wel een intensief te noemen. Omgekeerd, dalend en met de wind in de rug, wordt in het begin dezelfde snelheid gelopen. Iets verder neemt de snelheid toch wel toe naar 12,6 km/u. Ook de volgende kilometers worden gelopen onder de 5′ min/km. Op de Finse piste voel je onmiddellijk de weerstand van de (te) zachte ondergrond en gaat de snelheid er wat uit.

De laatste kilometer worden we wat gehinderd door te veel leerlingen van de naburige school. De Karmelietenberg wordt dit keer niet gebruikt om eens extra de weerstand te testen.

Interval, Kledij, Lopen, Sport, Training

Start wintertraining bij 15°C

28 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Het is niet de bedoeling om een politieke discussie te starten over winter-/zomeruur of over globale opwarming, maar het is een fijn gevoel om de start van de wintertraining te doen bij 15°C. Na een kleine opwarming op de piste is al duidelijk dat het alles behalve winter is. Een technisch T-shirt en dunne shirt met lange mouwen blijkt na enkele minuten al te warm te zijn. Net voor het vertrek van de opwarmingsronde beslis ik om enkel met T-shirt te lopen. Het zal niet vaak gebeuren dat we eind oktober ’s avonds nog kunnen lopen in short en T-shirt.

Sinds het overschakelen naar het winteruur of beter gezegd, het uitschakelen van het zomeruur is het al donker vooraleer de training start. De opwarming kan dus niet meer plaatsvinden in het provinciaal domein omdat de wegen daar niet verlicht zijn en dus te moeilijk en te gevaarlijk om over te lopen. De opwarming moet gebeuren over verlichte wegen en dus gebruiken we de openbare weg als opwarmingsparcours. Vertrekkende vanuit de Elfkamper lopen we nu richting Linden via Kortrijkstraat en komen we terug via de Schoolbergenstraat. Ondanks de aanwezigheid van voetpaden is dit niet een ideale omloop maar het is beter dan niks. De opwarming, zoals vanaf nu geldig voor heel de winter, is langer dan het rondje van de grote vijver in het provinciaal domein. We lopen 4,8km vorraleer we in het Heuvelhofpark aankomen. Hier doen we nog enkele kleine versnellingen.

Het programma van vandaag bestaat uit drie keer 1500m. Bij de eerste 1500 wordt er eerst 800m gelopen aan een “rollend” tempo, gevolgd door 700m vlot. De tweede 1500 wordt er slechts 400m rollend gelopen en dus 1100m vlot. Bij de derde en laatste moet de volledige afstand vlot gelopen worden. Bij deze laatste zet ik mij van bij de start aan de kop van het peleton en zorg dat ik daar blijf. Zodra ik hoor dat er iemand kortbij kom, loop ik iets sneller. Daarbij probeer ik op mijn ademhaling te letten en zorg ervoor dat ik langzaam blijf ademhalen. De hartslag blijft hiermee toch onder de 170 hs/min. Het blijft natuurlijk moeilijk om een onderscheid te maken tussen vlot en snel. De gegevens van mijn horloge zeggend at ik de laatste 1500m gelopen heb aan een gemiddelde snelheid van 13,92 km/u of een tempo van 4’19” min/km.

Interval, Kledij, Lopen, Sport, Training

DCLA: Triple 1500m

7 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

De trainingsloop van gisteren was toch wel vrij zwaar. Als je ’s avonds na een half uurtje in de zetel, niet meer kunt wakker blijven, ben je moe. De 14K met een intensieve tweede helft heeft duidelijk energie gekost. Het wordt dus een avond waar ik vroeger dan anders in bed ga.

Vandaag is het weer tijd voor een training van DCLA. Er wordt dus niet gelopen tijdens de middag, althans niet voor mij. Gelukkig, want vandaag is het grijs en nat, niet aangenaam om zo te vertrekken. Na het werk, tijdens de rit naar huis, voel ik me opnieuw vrij moe. Hopelijk wordt het vanavond geen te zware training. Een koffie en wat koekjes later, voel ik me terug goed en maak me klaar om naar DCLA te vertrekken. Het regent al niet, maar het blijft toch wel fris en vochtig. Ik kies dus toch voor een dunne shirt met lange mouwen.

Om stipt 18.15u vertrekken we in groep voor de opwarming van onze training. Tijdens de opwarming wordt door enkele het initiatief genomen om korte versnellingen in te lassen? Als we na 3 km aankomen voor verdere richtlijnen van onze trainer, heb ik het niet alleen warm genoeg; het zweet breekt al goed uit. Een gewoon T-shirt zou dus zeker warm genoeg zijn. Gelukkig is mijn shirt echt wel dun en goed doorlatend.

De opdracht voor vandaag is heel eenvoudig: drie keer 1500m, twee keer hier in het provinciaal domein, daarna een derde 1500m in het Heuvelhofpark waar de Finse piste verlicht is. De twee vlotte 1500 in het provinciaal domein worden vrij perfect gelopen in 6’30”. Tijdens de tweede 1500m lopen er twee iets voorop en tijdens de laatste 500m versnel ik een beetje zodat ik tegen het einde net achter hen eindig. Daarna lopen we rustig naar het park Heuvelhof voor de derde 1500m van de avond. Deze wordt zelfs nog een beetje sneller gelopen dan de vorige, ondanks het heuvelachtig karakter ervan.

Na deze derde versnelling kiezen sommige er nog voor om een vierde keer deze afstand te lopen, maar ik besluit met enkelen om enkel nog rustig wat uit te lopen en al joggend terug te keren naar de atletiek Arena waar de kinderen ook bijna gedaan hebben met hun training. Het is weer een gezellige training geworden. Intussen kan ik me al psychologisch voorbereiden op de wedstrijd van zondag. Eerst is er nog de aflossingsuurloop op vrijdag, gevolgd door een taartenfestijn. Ik ben ervan overtuigd dat het een leuke avond gaat worden.

Duurloop, Herstel, Lopen, Schoenen, Sport, Training

Sportief weekend: passief en actief

9 augustus 2015 Werner Een reactie plaatsen

Dit weekend mag duidelijk gecatalogeerd worden als een weekend waar sport hoog op de agenda staat.

Zaterdag begint met ‘werken’. Er moeten wat meubelstukken verhuisd worden, oude metalen weggebracht worden en wat rommel weggebracht worden. Na het middagmaal bezoeken we de atletiekmeeting ‘Meeting voor Mon‘ van DCLA met het hele gezin. Mede uit vrees voor gebrek aan parkeerplaatsen gaan we al fietsend. We laten ons leiden via de kleinste dorpswegen, zodat iedereen goed kan volgen en het veilig blijft voor kinderen. Het valt me onmiddellijk op dat een atletiek geen populaire sport is. Deze hoogstaande meeting brengt amper volk op de been. Naast familie en vrienden van de deelnemers kan deze sport op weinig belangstelling rekenen. Zelfs met veel goede buitenlandse atleten én VIJF Borlée’s op de affiche krijgt deze sport niet de aandacht die ze verdient. Naast enkele stadionrecords sneuvelt er zelfs een Belgisch record (discus Mannen). Sommige wedstrijden moeten afgewerkt worden in het after-programma en dat wordt echt al te laten voor een gezin met (kleine) kinderen. Het is dan ook al donker al we fietsend terug huiswaarts keren. Een attente papa had hier rekening mee gehouden en heeft gezorgd voor fluorescerende kledij, extra licht en extra vestjes. Achteraf keken ook de kinderen terug op een leuke namiddag, vooral dankzij het handtekeningen-jagen achter Kevin, Jonathan en Dylan Borlée.

Zondag staat een bezoek aan de eerste thuismatch van de lokale voetbalploeg op het programma, maar eerst wil ik toch zelf nog eens de sportkleren aantrekken. Het is zondag en er is tijd genoeg, dus na een wat later en langer ontbijt, is het na twaalf uur eer ik de deur buiten ga voor mijn looptochtje. Op het programma staat hetzelfde parcours van vorige woensdag, 11km, maar dit keer wil ik niet overdrijven, maar misschien wat uitbreiden met een tweede ronde rond het provinciaal domein. Ik houd het tempo dan ook onder controle en probeer echt te genieten van de zondagmiddaggevoel en van de omgeving. Ook al is het grijs en zou het nog kunnen regenen, het is vrij drukkend weer. Op de Finse piste in het Heuvelhofpark kom ik dan ook geen andere lopers tegen. Of zou het kunnen liggen aan het uur. Iedereen zal nu wel aan tafel zitten. In het provinciaal domein is er natuurlijk meer volk, maar voor een zondag valt het best mee. Toch zie ik links en rechts nog andere lopers. Op een bepaald moment haal ik twee lopers in (vader en schoonzoon) en we geraken aan de praat. Vermits ik toch tijd heb en alleen wat last heb van mijn knellende voeten, volg ik hen. Eigenlijk, ik volg hen, en zijn breiden hun toer ook wat uit zodat we toch wel een heel eindje samen gelopen hebben. Op kilometer 12.4 splitsen onze wegen en voel ik me nog vrij goed. Ik loop nog wat verder via het Bed van Napoleon en neem dan het omgekeerde parcours zoals ik vroeger vaak vertrok. Langs de smalle wegeltjes door de velden is het toch wel wat klimmen geblazen en voel ik duidelijk dat de beste pijlen verschoten zijn. Mijn hart moet al wat sneller kloppen, maar ik heb er nog steeds deugd in en mist een klein extra stukje kom ik thuis na 18 kilometer gelopen te hebben. De eerste ‘echte’ duurloop is terug een feit. Nu enkel nog de hartslag naar beneden krijgen en ik mag terug beginnen dromen van …

Hesy's Blog