Na de drie toch wel vrij snelle lopen van begin van de week voel ik toch wel dat mijn benen rust nodig hebben. Gisteren heb ik volledig rust genomen. ’s Avonds heb ik wel een fotografie-opdracht uitgevoerd wat betekent dat ik toch meerdere uren rechtgestaan heb met vrij zwaar fototoestel in de hand. Voor de rug is zoiets allesbehalve een ontspanning, laat staan rust. Op vrijdag heb ik er weliswaar geen last van, maar ik voel nog steeds dat mijn benen vrij moe zijn. Vanavond ga ik zeker de kat uit de boom kijken en zeker niet forceren. Ik denk ook niet dat ik echt veel energie kan halen uit de hamburgers van vanmiddag.

Net voor de training van DCLA eet ik toch nog eerst een banaan en drink nog wat extra water. Om zeker niet te forceren de eerste kilometers loop ik eerst nog een rondje op de atletiekpiste. Rond kwart over zes vertrek ik samen met onze groep voor de wintertoer van 14,5km. De eerste kilometers verlopen vrij rustig, maar toch wel rond de 11,5 km/u. Voor de laatkomers, die dus op achtervolgen aangewezen zijn, zal het er niet gemakkelijk op worden. Op de Martellekensberg zakt de snelheid nooit onder de 10 km/u, primeur. Sommigen voelen dat het hier voor hen al iets te hard gaat. Ook op het korte, maar venijnige klimmetje van de Slangenstraat blijft het tempo vrij hoog. Ook hier nooit onder de 10 km per uur.

In het lange stuk van de Kortrijkstraat, richting, Bed van Naopleon, gaat het alleen maar sneller (tot boven de 12,5 km/u) tot aan het begin van de stijging. Tijdens deze beklimming zakt de snelheid amper onder de 11 km/u, maar op dat ogenblik waren we al twee collega’s kwijt. De tweede helft van de de 14km wordt ook vandaag nog wat sneller gelopen. Hier liggen geen echte hellingen meer in en iedereen is dan al goed warm .

Al voor we aan de kerk van Linden komen , ligt de snelheid echt wel hoger. Meestal begint dit pas na de kerk. De trainer probeert de snelsten nog wat in te tomen, maar dat blijkt niet echt te lukken. Als ik door hebben dat ze toch door lopen, heb ik al een hele achterstand goed te maken. Ik versnel ook en begin aan mijn achtervolging. Halfweg de Lindense Kerk en de Kastaar kom ik bij de eerste bij en ter hoogte van de Kastaar gaat de snelheid gevoelig dalen, van 15km/u naar 12 km/u. Met drie wordt er terug versnelt en in tegenstelling tot vorige week laat ik mij dit keer niet insluiten. Met een snelheid van rond de 15 km/u loop ik stilaan op kop en na een kleine versnelling loop ik nog iets verder weg van de tweede.

Ter hoogte van de abdij van Vlierbeek, de Molenstraat, stop ik met mijn versnelling en loop dan rustig verder uit richting atletiekpiste. Op ie manier komen we allemaal ongeveer gelijktijdig toe aan de piste om nog een beetje te stretchen.

Mijn voornemen om het rustig te houden is me toch gelukt tot aan de kerk van Linden. De iets hogere snelheid tot daar ligt dus zeker niet aan mij. Het snelle lopen daarna is wel voor een stukje aan mij toe te schrijven. Enkele laatkomers hebben de hele afstand proberen in te halen en hebben ons pas gezien tijdens het stretchen op de piste.

Na de intervaltraining van woensdag en de minder rustige middagloop van gisteren, is het eigenlijk onverstandig om vandaag opnieuw een intensieve duurloop te doen. Even heb ik dan ook getwijfeld of ik er wel zou aan beginnen. Anderzijds voel ik me de laatste weken nog vrij goed na de vrijdag-trainingen met de collega’s van DCLA. Tot daar de twijfel: ik loop vandaag gewoon mee en houd me in. Gelukkig zijn de mosselen van vanmiddag goed verteerd en hopelijk geven ze me voldoende energie om de groep te volgen.

De benen voelen toch wel iets zwaarder aan dan anders, dus ga ik vooraleer de weg op te gaan, enkele rondjes opwarmen op de piste, in een echt rustig tempo. Om stipt 18.15u vertrekt de groep van Miel, en mét Miel als begeleider (op de fiets). De eerste kilometers ligt het tempo niet al te hoog. Op de hellingen wordt er niet echt doorgetrokken, wat vorige week bij sommige wel het geval was. Van stramme spieren is er nu al helemaal geen sprake meer. Integendeel, ik voel me echt goed. Ik blijf weliswaar achteraan de groep hangen, maar op die manier loop ik ontspannender en moet ik geen rekening houden met anderen die voor , achter of naast me lopen. Achteraan loop ik rustig en maak zelfs een praatje met de trainer. Hij heeft intussen mijn loop bekeken en wijst me erop dat mijn rechtervoet wat naar binnen draait bij de afrol.

In de tweede helft wordt er duidelijk sneller gelopen. Dit kan enerzijds te maken hebben met meer afdalingen en minder hellingen, maar toch vooral omdat iedereen goed opgewarmd is en zin heeft om de snelheid op te drijven. Na de afdaling van de Steenveldstraat, waar nog rustig gelopen wordt, komen we ter hoogte van de kerk in Linden en hier voel je dat er sneller gelopen wordt. Ik nestel me hier al wat meer vooraan. Ondanks de stramme spieren voor het vertrek en het plan om het rustig te houden, zie ik de versnelling de volgende kilometers nu al zitten. Op de weg lopen is toch wel wat te gevaarlijk en daarom blijf vooral op het voetpad lopen waar mogelijk. De echte versnelling komt aan de beurt in de Kortrijkstraat richting de abdij van Vlierbeek. Op dat moment lopen er twee naast elkaar op het smalle voetpad en ondanks wat opdringerige pogingen raak ik er niet voorbij. De laatste 200m besluit ik om toch op de weg te lopen en versnel nog wat meer, tot boven de 16km/u zelfs.

Ter hoogte van de Molenstraat houd ik me terug in en wacht op de rest. Van daar lopen we rustig terug naar de Gaston Roelants Atletiek Arena.