De gevolgen van het intensieve weekend (Aflossingsloop, Loop zonder Dope) blijven niet uit. Ondanks de herstelloop van maandag, blijf ik lichte spierpijn voelen. Gisteren heb ik daardoor een extra rustdag ingelast, maar de spieren blijven zich laten voelen dat een limiet bereikt is. Het duurt dan ook tot woensdagavond eer ik opnieuw de loopschoenen aantrek en ga lopen.

Op woensdag staat er dan ook een DCLA-training op de kalender. Ondanks de winterse omstandigheden in de eerste helft van oktober kies ik er toch voor om te gaan trainen. Zowel door de vermoeidheid van sommige spieren als door de koude weersomstandigheden is een goede opwarming vereist. Met de eerste koude na de zomer is het altijd moeilijk om de juiste kleding te kiezen. Afgelopen zondag scheen de zon nog mooi en kon je lopen in short en T-shirt. Nu is het amper boven nul, is er een schrale wind en regent het. Net voor het vertrek besef ik dat ik thuis geen 3/4 tight liggen heb en in plaats van naar een lange broek over te schakelen, kies ik toch voor een korte, maar iets dikkere tight. Boven draag ik een T-shirt met daarboven een dun shirt met lange mouwen. Omdat het nog steeds licht regent draag ik boven de twee shirts een licht fluo regenvestje.

Traditioneel starten we in groep de opwarming richting provinciaal domein en doen daarbij enkele korte versnellingen tijdens de ronde ter hoogte van de grote vijver. Als we bij de trainer aankomen, ben ik goed aan het zweten en maak me een beetje ongerust dat ik iets te warm gekleed ben. Later blijkt dat dit niet het geval is. Tijdens de rustige tussenloopjes blijkt mijn keuze goed geweest te zijn. Zelfs een lange broek zou waarschijnlijk niet te warm geweest zijn. Vandaag bestaat de training uit twee stukken. Het eerste gedeelte in het provinciaal domein en daarna lopen we door naar het Heuvelhofpark omdat daar de Finse piste verlicht is. We starten dus op ons vertrouwd parcours rond de kleine vijver met een 1000m ‘rollen’, aansluitend een 800m vlot, direct gevolgd met een 600m snel. Door dit opbouwend karakter bereikte mijn hartslag toch een piek van 173 hs/min. Dit is als eerste deel toch al vrij intensief te noemen. Na een korte uithijgperiode loopen we rustig richting Finse piste voor het tweede deel van de training.

We verzamelen aan de 0. Dit is aan de hoofdingang van het park, waar de afstandsaanduiding effectief 0 en tevens ook 1000m aanduidt. De nieuwe opdracht luidt 2 x 800m. Omdat we mogen vertrekken aan de 0m lopen we snel tot de 800m waardoor de helling van de laatste 100m niet in het snelle gedeelte valt. Desondanks bereikt mijn hartslag tot een nieuwe piek na de tweede 800 van 177 hs/min. Ik ben dus duidelijk mijn best aan het doen om met de eerste mee te lopen. Ik heb natuurlijk geen idee hoe ‘diep’ zij gaan om deze snelheid te lopen. Als afsluiter heeft Miel nog een verrassing in petto. We lopen eerst een 500 rustig en de laatste 500 volle gas. Na de aanduiding van de 500m versnel ik vrij intensief en kom zo enkele meters op kop te hangen. Nu ga ik dan ook proberen om dit vol te houden. Als ik na 400m hoor dat de rest iets op me terugkomt, pers ik op de laatste 100m, mét de korte helling, er alles uit om voorop te blijven. Resultaat: een nieuwe hartslagpiek van 185 hs/min!!! Van intensief gesproken.