Op vrijdag staat er steeds een duurloop op de DCLA-kalender. Onder de deskundige begeleiding (met de fiets) van Miel leggen we elke vrijdag een parcours van een 14-tal kilometer af. Deze week heeft Dirk eens een andere omloop uitgedokterd. In plaats van onze vaste wintertour, staat er vandaag dus een andere richting op het programma. Net als vorige week bestaat mijn voorbereiding op deze duurloop uit een feestactiviteit. Dit keer heb ik minder gegeten en kan dus iets comfortabeler aan de start verschijnen.
De start tijdig halen was dan weer deze week de moeilijkheid. Gelukkig werden Tibo & Tobi al door de mama naar de training gebracht en waren zij wel goed op tijd. Door de extreme drukte op de Diestsesteenweg vanuit Leuven arriveerde ik toch wel meerdere minuten na 18u. Gezien de geplande verrassing, met een nieuwe omloop richting Korbeek-Lo, was het heel belangrijk om tijdig te verschijnen. De start missen betekent in dergelijk geval, de volledige loop missen. 
Gewoontegetrouw worden de eerste kilometers niet te snel afgelegd. Gelukkig maar. Anders zou ik zelfs moeten opwarmen vooraleer te starten. Als ik tijdig aangekomen zou zijn, had ik dat effectief ook gedaan. Dit keer was ik net op tijd en kon zelfs nog iedereen ‘goededag’ zeggen. Tijdens de kilometer 4 en 5 moeten er ook stevig geklommen worden. Daarna gaat de snelheid iets omhoog, maar het blijft vlot gaan voor mij. Ik voel wel dat ik te warm ben aangekleed. Het is toch wel van belang om je kledij goed te kennen. De shirt (van Nike) die ik vandaag draag is toch wel eentje voor koudere dagen. Deze is vandaag (8°C) toch wel te warm en dan moet er nog aan de versnelling begonnen worden. Zoals het er nu voor staat, denk ik toch te passen voor de eindversnelling.
Natuurlijk, als de laatste kilometers naderen, begin ik me alsmaar meer te concentreren op de koplopers. Ik houd ze iets beter in de gaten en kijk vooral WIE er op kop loopt. Zodra de neuzen in de richting van de atletiekarena staan wordt het parcours gekend voor de meeste en is de gids niet meer nodig. Vanaf dan wordt er echt wel een wedstrijd van gemaakt. Ik blijf die smalle paadjes vrij gevaarlijk vinden in het donker en positioneer me in de tweede rij en blijf de twee eerste lopers op de voet volgen.
