Tag archieven: Sequoia

Zelfde toer, andere collega

2 augustus 2016 Werner Een reactie plaatsen

Zoals je kan lezen, loop ik tijdens mijn middagpauze, vaak met collega’s. Vandaag doe ik onze traditionele toer, de Sequoia, maar dit maal met een andere collega. Hij loopt zelden tijdens de middag en ook vandaag lopen we in de namiddag.

Het is natuurlijk niet iemand die voor de eerste keer loopt, maar eerder op een ander moment en via andere wegen. Omdat ik zelf niet kon lopen tijdens de middag, zoek ik een ander ‘slachtoffer’ om samen te kunnen lopen. Terwijl de anderen een koffie drinken in de namiddag, kleden wij ons om en trekken erop uit. Dit keer speel ik als gids en begeleid hem langs de bekende omloop langs het sportkot, het kasteel Arenberg en in het bos rond het oude Jezuïetenklooster.

Hij is ook niet aan zijn proefstuk toe. Naast voetbal en zwemmen, doet deze collega ook regelmatig een looptraining. We lopen dan ook vlot aan 12 km/u. Het is een snelheid die we beide goed kunnen lopen, want er kan gedurend nog een gesprekje af. Het gaat zelfs zo goed, dat we samen besluiten om een extra rondje van de Finse piste lopen. Deze extra kilometer lopen we heel wat intensiever.

Na de Finse piste keren we via de normale weg terug naar onze startplaats. Het was een leuke training en dit ondanks het regenweer.

Lopen, Snelheid, Sport, Training

Sequoia, met versnellingen

1 augustus 2016 Werner Een reactie plaatsen

Ondanks de wedstrijd van gisteren, loop ik toch ook op maandag tijdens mijn middagpauze. Het zou eigenlijk een herstelloopje moeten worden en hoop dat ik samen met iemand kan blijven zodat ik niet onnodig ga versnellen.

De eerste collega’s zijn al vertrokken wanneer ik mij nog moet omkleden. Gelukkig blijft er nog iemand over waarmee ik kan samenlopen. Het omkleden gaat vlot, maar we zullen toch wel enkele minuten moeten goed maken als we de anderen willen inhalen.

We lopen relatief vlot, zonder echt te snel van start te gaan. Toch duurt het niet lang vooraleer we de twee vroege vogels te pakken hebben. Niet veel later loop ik met eentje van de vroegere vertrekkers iets sneller en houd zo mijn gemiddelde snelheid op peil. Als herstelloop kan dit zeker tellen. De snelheid blijft toch in de buurt van de 12 km/u liggen.

Ter hoogte van de studentenresidentie aan de expressweg hoor ik dat ik best wat doorloop. Ik trek vrij snel op en loop de volgende kilometer in 4’17”. Met nog een kleine versnelling, boven de 15 km/u, haal ik opnieuw de collega’s in die een iets kleiner toertje gelopen hebben. Opnieuw blijf ik bij hen. Ik wou eigenlijk heel rustig lopen, weet je nog?

Voorbij de tunnel voel ik me helemaal relaxed met een hartslag rond de 140 hs/min. Dit is toch wel een mooie loop geweest, met verschillende tempowissels, en dus een mooie voorbereiding om nog eens voluit te gaan op de Karmelietenberg. Tot op heden ben ik steeds blijven steken op 20s.
Juist op het moment dat ik wil versnellen, komt er een auto aan en moet ik inhouden. Onmiddellijk daarna versnel ik en loop maximaal de berg omhoog. Daarna moet ik wel rustig uitlopen tot aan het vertrekpunt.

Achteraf blijkt dat ik mijn snelste tijd gelopen heb: 19s en daarmee kom ik op een gedeelte eerste plaats.

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Iets sneller Sequoia-rondje

25 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Vandaag mochten we een nieuwe collega op het werk verwelkomen. Hierdoor kon ik pas iets later aan mijn looptochtje beginnen en waren de andere loopcollega’s al vertrokken.

Na de aperitief ruil ik mijn uniform voor loopkledij en begin aan mijn bijna-dagelijks looprondje. Het weer is prima, vrij warm zelfs. De eerste kilometer gebruik ik dan ook om rustig op te warmen. Na de tunnel onder de Leuvense ring loop ik al vrij vlot. De hartslag ligt dan ook al snel boven de 150 hs/min.

Het is misschien raar, maar het lijkt me een saaie training te worden. Ik houd de snelheid dan ook maar iets hoger dan anders om er snel vanaf te zijn. Op de meeste stukken ligt mijn snelheid net boven de 13 km/u.

In de buurt van het IMEC-gebouw waar het wat klimmen is, versnel ik nog extra. Met 14 km/u komt mijn hartslag dan ook net boven de 160 hs/min te liggen. Vanaf hier houd ik de snelheid vrij hoog en zakt mijn hartslag ook niet meer, integendeel. In de laatste, zwaarste kilometer blijf ik alles geven, zodat ik met een hoge hartslag de Karmelietenberg oploop. Het stuk Naamsestraat is dan toch echt wel op de limiet.

Met een tijd van 40’39” is dit toch wel een snelle Sequoia-toer geworden. Sinds vorige zomer de tweede snelste zelfs. De snelste was in maart.

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Sequoia: NOG Hot, hotter, hottest

19 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Net zoals gisteren loop ik vanmiddag, tijdens mijn lunchpauze, opnieuw hetzelfde parcours. Het is alleen vandaag nog wat warmer dan maandag. Ditmaal loop ik alleen en heb bovendien minder zin. Toch kleed ik mij om en éénmaal vertrokken is er van gebrek aan zin niets maar te merken.

Ik vetrek redelijk vlot, maar de GPS van mijn horloge heeft een iets alternatief parcours afgelegd waardoor er rare waarden af te lezen zijn. De volgende kilometers worden wel goed gemeten. Ondanks de warmte zit de snelheid er vrij goed in. Ik bekijk zo weinig mogelijk naar mijn horloge.

Op bovenstaande grafiek zie je perfect hoe deze loop verlopen is. De hartslag blijft steeds toenemen om de snelheid vast te houden. De snelheid lag dan ook iets hoger dan mijn duurlooptempo. Een tempoloop doen bij dergelijke hoge temperaturen zorgt voor een steeds hogere hartslag.

Ook al ben ik zonder veel goesting vertrokken, tijdens het lopen blijf ik met plezier het tempo zo hoog houden. Je voelt wel dat je de snelheid niet heel lang kunt volhouden. Toch doseer ik de inspanning zodat ik tot het einde de snelheid kan volhouden, wat bij deze temperatuur niet evident blijkt te zijn.

Al bij al loop ik deze 9 hete kilometers aan een gemiddeld tempo van 4’37” en dat is gepaard gegaan met heel veel zweet.

Lopen, Sport, Training

Sequoia: Hot, hotter, hottest

18 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na een week met twee wedstrijden (The Classic en Kiezegem) is het nu vooral een strijd tegen de warmte. De zomer is opeens tevoorschijn gekomen met hoge temperaturen en hove vochtigheidsgraad.

Het afgelopen weekend werd er niet gelopen, maar heb ik toch voldoende calorieën verbruikt door wandelend te fotograferen. Op maandag, werkdag, trekken we zeker de sportschoenen terug aan. Tijdens de middagpauze trotseer ik, samen met enkele collega’s, de warmte en lopen we onze meestgelopen omloop: de Sequoia.

Samen met S. vertrekken we enkele minuten na twee anderen. Het wordt niet echt de bedoeling om ze zo snel mogelijk in te halen, maar inhalen zit er toch wel aan te komen. Met een eerste kilometer in 4’56” lopen we niet echt snel, maar het tempo zit er toch al wel in. In de tunnel is het lekker fris, maar al snel overvalt de warmte ons opnieuw.

Net voor het kasteel van Arenberg zien we een vijftal voor ons uit lopen. Dit zijn duidelijk jonge, getrainde hardlopers. Al pratend lopen ze een aardig tempo, maar lopen toch niet van ons weg. OP het lange rechte Dijlepad verhogen we het tempo iets en ome zo toch wel snel dichter. Net voor het beschutte gedeelte halen we hen in. Ook na dit inhaalmanoeuvre blijven we het tempo (4’23” min/km) hoog houden en niet veel later zien we al onze collega’s voor ons uit lopen.

Met 14 km/u bereiken we de vierde kilometer en draaien we rechts. Het tempo lag de laatste kilometer vrij hoog en mag nu terug wat zakken. Het zweet heeft vele wegen gevonden om uit te breken. Het pad richting restaurant Arenberg is niet beschut en door deze extra warmte is er veel meer zweet nodig om af te koelen. Het tempo ligt terug op onze normaal niveau, net onder de 5′ min/km. In deze omstandigheden is dit helemaal niet slecht.

De iets snellere derde en vierde kilometer begint zijn tol te eisen. Het wordt tijdens de tweede helft én met deze temperaturen toch wel lastiger. We houden ons rustiger en maken er een mooie weerstandstraining van. Op de laatste kilometer, met de steile Karmelietenberg, versnel ik opnieuw en blijf lichtjes versnellen tot helemaal boven. Daarna probeer ik de snelheid hoog te houden tot aan onze finish. Nu komt het zweet nog feller tevoorschijn.

Herstel, Lopen, Sport

Het blijft bij rustig lopen

14 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Sinds twee weken blijf ik wat pijn voelen rond mijn beide knieën. De trainingen blijven rustig, maar enkele wedstrijden zorgen er waarschijnlijk voor dat de pijnen niet snel verdwijnen. Het zal vandaag dus ook bij rustig lopen blijven.

Was ik te laat, of vertrokken de anderen te vroeg? In ieder geval waren mijn twee collega’s al twee minuten vertrokken wanneer ik aan mijn eigenlijk loopje begin. Het is mijn bedoeling om rustig te lopen, maar dan haal ik hen waarschijnlijk pas voorbij halfweg in.

Ik vertrek dus met de bedoeling om niet té snel te lopen, maar toch om ze zo rap mogelijk in te halen. Ik ga dus meteen al vrij vlot van start. Van opwarming is hierdoor helemaal geen sprake. De Karmelietenberg wordt dan ook heel vlot naar beneden gelopen. Het blijft dan wel nog meer oppassen voor andere wandelaars. De stoepen zijn zó smal dat je niet met twee kan kruisen. Ik loop dan maar op de weg zelf. De kasseien zorgen hierdoor voor extra training van de voetspieren. Lopen op dergelijke ongelijke ondergrond zorgt ervoor dat er meer stabiliteit vanuit de voeten moet komen en hierdoor train je de spieren in de voet nog wat extra.

Bij het ingaan van de tunnel, net na 1km, duidt mijn horloge 4’03” aan. Dat is alvast en vrij snelle eerste kilometer te noemen. In de tunnel is het opeens extreem druk. Ik moet af en toe volledig stilstaan. Na de tunnel kan ik de draad weer oppakken en verder op zoek gaan naar de twee collega’s (die niet wilden wachten 🙂 ). Na 1,5 km ben ik bij hen. Vanaf nu kan mijn loopje dan toch rustig verder zetten. Ik blijf dan ook samen met hen lopen.

Net zoals eergisteren lopen de iets kortere versie van onze Sequoia-toer. Iets over halfweg moet er opnieuw even versneld worden. Ze zouden die binnenwegen moeten afschaffen!! Nadat we terug met zijn drieën zijn, schakelen we opnieuw over op een rustiger tempo, niet veel onder de 6′ min/km. De hartslag zakt dan ook opnieuw naar de 130 hs/min.

Om af te ronden versnellen we toch nog eens op de steile Karmelietenberg en houden de hoge snelheid aan tot op het einde. Op die manier heb ik dit rustig middagloopje afgewisseld met drie versnellingen. Meer dan genoeg klaarblijkelijk met dit zwoele weer, want het zweet vind overvloedig zijn weg naar buiten.

Morgen is het weer wedstrijddag. Op vrijdagavond neem ik deel aan de 7de Kiezegemse stratenloop. Verslag erna.

Hesy's Blog