Lange bosloop met wind, zonder regen

8 februari 2016 Werner 1 reactie

Met minder dan 10 weken verwijderd van de Rotterdamse marathon, moeten er kilometers gelopen worden. Gisteren stond ik als vader aan de kant tijdens de provinciale kampioenschappen (PK) veldlopen en was er geen tijd meer om zelf nog de loopschoenen aan te trekken. Een week uitstel is niet aan de orde en dus ruil ik de rustdag van maandag in voor een langere duurloop.

Samen met enkele collega’s vertrekken we iets over twaalf richting sportkot. Om het zeker rustig te houden, blijf ik bij hen zo lang we dezelfde richting blijven uitgaan. Na een goede 3,5 km slaan zij rechtsaf en blijf ik rechtdoor lopen. Vanaf het kasteel van Arenberg liepen we hetzelfde tempo als een vrouwelijke studente. Met haar loop ik nog een vijftal kilometer mee. Leuke anekdote: ze was er gisteren ook bij op het PK in Vilvoorde. Daarna begon ik aan mijn eenzaam tochtje, bijna identiek aan dat van vorige week. Dit keer wil ik rustig lopen. Het enige waar ik af en toe naar kijk is mijn hartslag. Deze mag niet te veel oplopen, zelfs niet op de hellingen.

De ondergrond ligt er nog steeds heel modderig bij. Net voor ik vertrok heeft het enorm hard geregend. De brede boswegen zijn zelfs onbeloopbaar op enkele plaatsen. Het is dan een weg zoeken langs een kant van de weg of zelfs eventjes in het bos. Hier is het meer dan opletten. Je ziet helemaal niet wat er onder de bladeren ligt.

Bij het terugkeren, net voorbij de Poggio hangt er een dikke zwarte wolk dreigend boven mijn hoofd. Gelukkig draait mijn weg naar rechts en loop ik iets verder weg. Achteraf blijkt dat er op dat ogenblik een wolkbreuk met hagel losgebarsten is boven Leuven. Ik ben er van gespaard gebleven en heb enkel een tijdje geen zon gezien, maar heb het wel droog gehouden. Intussen heb ik mijn doel van deze loop bijgeschaafd naar 25 km en loop daarom tot aan de Naamsesteenweg. Op dat ogenblik (voorbij de 17 km) blijft de hartslag schommelen rond de 135-139 hs/min en hangt mijn snelheid steeds boven de 11,5 km/u. Hopelijk kan ik dit verder aanhouden.

Uiteindelijk begint mijn lichaam dorst te krijgen. Natuurlijk heb ik ook dit keer geen bevoorrading mee en zal ik het dus zonder water moeten stellen tot na mijn aankomst. Het blijkt te lukken.

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Rustig tempoloopje #MR16

6 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de DCLA duurloop van gisteren, met stevige versnelling, heb ik vandaag eigenlijk een rustdagje verdiend. Toch wil ik met het mooie weer niet blijven binnenzitten. Nadat de jongens afgezet zijn aan de tennis, heeft de papa wat tijd om zelf te sporten.

Het is de bedoeling om het rustig aan te doen. Morgen zou er eigenlijk een lange duurloop moeten gelopen worden, maar de kans bestaat dat er geen tijd voor is, dus kies ik vandaag voor een rustig tempoloopje. De eerste kilometer loop ik vlot onder de 5 min en zelfs met een hartslag onder de 130 hs/min. Dit is perfect. Dat er een sterke afdaling inzit en waarschijnlijk een gunstige wind, laat ik even terzijde.

De volgende kilometers verlopen allemaal vrij goed. Steeds blijf ik onder de 5 min en blijf ik gemakkelijk onder de 140 hs/min. Dit ziet er echt wel goed uit. Dan begin ik aan twee rondjes rond de grote vijver in het provinciaal domein in Kessel-Lo en hier gaat de snelheid iets omhoog. Het spijtige is dat de hartslag iets meer omhoog gaat. Waarschijnlijk speelt de stevige wind hierbij een belangrijke rol. Het tweede rondje loop ik nog wat sneller, net iets sneller dan 12,5 km/u, maar dan ook met een hartslag van 150 hs/min.

De weg naar huis probeer ik een evenwicht te vinden tussen voldoende snelheid (12 km/u) en een niet te hoge hartslag (<150hs/min). Rekening houdend met de nadelige wind en het iets hellend karakter mag ik dit niet slecht noemen.

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Training

DCLA duurloop met snel einde

5 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Geen verrassing: het is vrijdag en dan loop ik samen met de joggers van Miel een duurloop. Het weer is echt goed, helemaal niet koud en het regent eens niet. Toch kies ik voor een T-shirt en dun loopshirt. Voor de start gaan we met enkele een kleine opwarming doen op de piste. Op die manier weet ik of de kledij goed is en of alles in orde is om te starten met de eigenlijke duurloop. Alles zit goed, de schoenen zijn goed geknoopt, toiletbezoek afgelegd, …

Enkele minuten later starten we dan met onze duurloop. Het is toch een vrij omvangrijke groep vandaag. Wat nog meer opvalt, is het aantal vrouwen. Het blijkt dat onze groep vandaag bestaat uit evenveel vrouwen als mannen. De vrouwen zetten zich aan de kop en bepalen het tempo. Ik houd mij gedeisd achteraan en babbel wat met diegene die naast mij loopt. Zo kom ik o.a. te weten hoe B. de Meerdaalwoudtrail heeft afgelegd, hoe hij zich heeft voorbereid en wat hij nog allemaal op zijn agenda heeft staan.

De start en zelfs de eerste kilometers verlopen echt rustig. Met een snelheid van 11 km/u en een hartslag onder de 140 hs/min mag dit een rustige duurloop genoemd worden. De tweede helft daarentegen is dit niet. De snelheid wordt stilaan opgetrokken richting 12 km/u. In het begin van de Steenveldstraat zie ik vooraan een kleine afscheuring en krijg ik zin om me te vervoegen met hen. Na een kleine versnelling kom ik erbij. Met zijn vieren trekken we de snelheid nog wat op. Na de afdaling door het centrum van Linden blijven we nog met twee over. Met een snelheid van 14 km/u lopen we richting Kessel-Lo en de Kastaar. Als ik de snelheid nog wat verhoog, naar 14,4 km/u, loop ik alleen voorop.

De eigenlijke versnelling, van de Kastaar tot aan de abdij van Vlierbeek, moet nu beginnen, maar ik loop intussen al 2 kilometer aan 4’10” min/km!! Mijn eerste achtervolger hoor ik nu niet meer, maar toch wil ik de snelheid hoog houden tot aan de Molenstraat, ter hoogte van de abdij van Vlierbeek. Het lukt me zelfs om de snelheid nog wat op te drijven. De laatste halve kilometer loop ik steeds sneller van 15,8 tot zelfs 16,6 km/u. De hartslag moet op dat ogenblik wel kloppen aan 180 hs/min.

Over een negatieve split gesproken; dit was zeker eentje.

Sport, Training, Zwemmen

Rusten met een inspanning

4 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de toch wel zware duurloop van gisteren is het vandaag eerder een rustdag. In elk schema is er sprake van crosstraining op een rustdag en vandaag is weer zo’n dagje. De rustdag wordt gebruikt om te gaan zwemmen.

Door omstandigheden heb ik vorige week niet gezwommen en is het dus twee weken geleden. Bij een sport die je niet echt regelmatig beoefend, is het steeds met wat moeite om eraan te beginnen. Gelukkig kan ik met enkele collega’s meerijden en is de stap naar het zwembad daardoor veel kleiner en heb je geen enkel excuus om niet te gaan zwemmen.

Eénmaal in het water blijft het in het begin wat onwennig aanvoelen. De eerste lengtes gaan dan ook wat stroef. Het is bovendien wat zoeken om een mooi ritme te vinden, samen met de andere zwemmers in dezelfde baan. Niemand zwemt hetzelfde ritme en je ‘botst’ dan ook regelmatig op je voorligger. Gelukkig is er respect van beide kanten en gaan ze soms aan de kant om me te laten passeren. Ik zwem niet echt snel, maar dan toch wel net iets sneller dan de meeste in dezelfde baan.

Uiteindelijk lukt het me toch om drie kwartier vlot te zwemmen zonder pauze. Mijn armen zullen het de komende dagen geweten hebben.

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Training

Iets intensievere bosloop

3 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Deze middag loop ik alleen. Gisteren regende het pijpenstelen en net dan had ik een rustdag ingepland. Vanmiddag daarentegen, stond er een prachtig zonnetje aan de hemel. Het is vrij fris en er staat een koude bries. Na een goede kledingkeuze kan ik eraan beginnen.

Reeds voor het vetrek stel ik het volgende doel: rustig vertrekken en het gedeelte in het bos mag wat sneller. Ik wil eens testen hoe mijn lichaam een iets hogere snelheid verwerkt, zowel wat betreft hartslag, als spieren, meer in het bijzonder de rechter hamstring.

Na een iets te snelle start, door een afdaling, probeer ik mijn eerste doelstelling te halen, zijnde een rustige aanloop. De volgende kilometers verlopen eigenlijk iets te intensief. Er is vrij veel tegenwind en toch houd ik de snelheid maar net onder de 12km/u met een hartslag van 145-150 hs/min. Dit is mijn rustig gedeelte of zou het moeten geweest zijn.

Het hellend stuk langs de spoorweg is het eerste zwaardere Strava-segment waar ik iets sneller loop met een PR als resultaat. Vanaf hier houd ik de snelheid vrij hoog. Enkel op stukken waar het zoeken is om niet weg te zakken in modder en plassen, zakt de snelheid hieronder. Op de beter beloopbare paden blijft mijn snelheid zelfs continu boven de 13km/u. Dit is nog iets sneller dan mijn verwachte marathontempo. Bij dit tempo bedraagt mijn hartslag 155 hs/min. Dit is iets te hoog om meer dan drie uur vol te houden. Er moet dus nog getraind worden of de snelheid moet lager liggen.

De laatste kilometers laat ik opnieuw de snelheid wat zakken en zorg ervoor dat ik net boven de 21,1 km uitkom. Het is toch wel een zware halve marathon geworden.

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport

Pijn of niet, toch eens doortrekken

1 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de winterjogging van afgelopen zaterdag had ik toch weer last van een pijnlijke hamstring. Bovendien voelde ik opnieuw een pijn ter hoogte van de patella de kop opsteken, met een motivatiedip tot gevolg. In plaats van een rustige duurloop op zondag, was het een passieve ‘veldrijden-op-tv’ dag. De pijn verdwijnt dan niet. Zitten is dus geen optie.

Deze week wordt er dus wel gelopen op maandag. Toch zal ik lopen met een dubbel gevoel. De pijn verdwijnt niet, maar niets doen helpt ook niet. Het zal dus rustig lopen worden. Op het ongeschreven programma staat een rustig duurloopje met enkele collega’s.

Rond 12u vertrekken we met zijn drieën. Het is de bedoeling om het tempo binnen te perken te houden, zodat niemand zich moet forceren. De eerste kilometers verlopen dan ook vrij rustig. We lopen rond de 11 km/u. Na het oversteken van de Celestijnenlaan, langs het begin van het Dijlepad, wordt de inspanning toch iets groter. De wind waait strak in de foute richting. Mijn hartslag stijgt lichtjes richting de 140 hs/min, wat eigenlijk iets te hoog is bij deze snelheid.

Nadat wij van richting veranderd zijn en dus voordeel kunnen halen uit de rugwind, lopen we meer in het bos en zorgt de iets hogere snelheid toch voor een blijvende inspanning. Langs IMEC gaat het op de helling zelfs nog iets sneller en verhoogt mijn hartslag zelfs tot boven de 150 hs/min. Daarna daalt hij niet meer onder de 140 hs/min. Toch besluit ik om nog een snel rondje Finse piste erbij te doen. Tijdens dat rondje hoor ik mijn Suunto een kilometeraanduiding geven en dit brengt me op het idee om deze nieuwe kilometer nog volledig voluit af te maken. Hierdoor loop ik ongeveer anderhalf rondje à fond. Resultaat 4 min met een hartslag boven de 170 hs/min en zelfs meer dan 3 min boven de 180 hs/min.

Na deze snelle rondes loop ik relatief rustig, aan ongeveer 12 km/u, verder richting finish. Nu maar afwachten dat de hamstring niet begint te reclameren.

Hesy's Blog