Vandaag staat het nationaal kampioenschap voor defensie Cross Masters op het programma. Mijn eerste veldloop op niveau.
De afgelopen dagen heeft het nog wat extra veel geregend en het parcours kan er alleen maar zwaarder door geworden zijn. Bovendien staat er sinds gisterenavond een felle wind. Op de radio hoor ik dat de Brusselse parken en de Kempense bossen gesloten worden. Als de cross maar niet afgelast wordt!!
Bij aankomst staat er veel volk naar het parcours te kijken. Ik heb het zelf ook nog niet verkend en hoop dit nog voor de wedstrijd te kunnen doen. Door de relatief grote afstand tussen de inschrijvingsplaats en de start heb ik geen tijd te verliezen. Ik moet immers nog terug om van schoenen te wisselen en om mijn warme kleren uit te doen. De wind blijft toch het meest besproken onderwerp.
Opeens hoor ik van een alternatief parcours in het militaire kwartier in plaats van in het bos. De veldcross is inderdaad afgelast en vervangen door een loop op beton over ongeveer dezelfde afstand. Opeens veranderen de gesprekken over het nieuwe startuur, de nieuwe omloop en de keuze van schoenen. Sommigen hebben alleen spikes of trailschoenen bij. Ik heb gelukkig mijn Asics Kayano’s bij. Oorspronkelijk bedoeld om na de wedstrijd aan te doen, maar nu zal ik met deze zware en zachte trainingsschoen de wedstrijd lopen. Waar is de tijd dat ik het verschil niet eens kende, laat staan voelde??
Als opwarming loop ik alvast het parcours al eens. Het worden dus drie ronden van iets meer dan 2K. Op sommige stukken staat de harde wind pal op kop en op andere stukken ligt de beton er spekglad bij. Het wordt dus oppassen geblazen. Iets voor 11u (=startuur) zoek ik een plaatsje om mijn pull ergens te leggen, waar deze droog blijft. Als ‘echte’ heb ik gekozen om te lopen in singlet, maar het is maar een kleine minderheid die ook zo redeneerde. De meeste hebben toch een t-shirt onder hun singlet.
De start is, zoals in alle wedstrijden, chaotisch. 
Het is vechten om niet te vallen, niet op hielen te trappen en toch zo snel mogelijk vooruit te komen. Na enkele 100m gaat het al iets vlotter en lopen we in een groepje. De eersten, snelsten, besten, … zijn op dat ogenblik al een stuk voor me. De eerste kilometer leg ik nochtans af in 3’42”. 
Dit mijn snelste eerste kilometer ooit en dan dit keer met de nodige tegenwind. Ik probeer in dit groepje te blijven, ondanks er regelmatig eentje moet lossen.
Bij het begin van de tweede ronde komt het zwaarste stuk tegenwind. Eigenlijk zou ik hier achter iemand moeten blijven hangen, maar het is sterker dan mezelf: ik neem halfweg over en doe een stuk van het kopwerk. Daarna is het wel even krabben om bij te blijven. Bij het piepen van mijn horloge (na elke km) zie ik opnieuw tussentijden van 3’45”. Klopt dit wel? De hartslag blijft hangen rond de 170 hs/min en dan enkel met tegenwind erboven. Dit moet ik kunnen volhouden. De keuze om enkel in singlet te lopen, beklaag ik niet. Ik ben duidelijk natter van het zweet dan van de regen.
De laatste ronde verloopt analoog. We zijn nog steeds met 4 in het uitgedund groepje. Het tempo blijft even hoog. Het stuk met sterke tegenwind wordt zelfs nog iets sneller gelopen. Een kilometer voor de finish neem ik de kop over en loop dan zelfs aan 16,5 – 17 km/u. Op die manier heb ik niemand voor me en kan ik zelf goed zien waar ik mijn voeten zet. Op enkele honderden meter voor de meet, word ik opnieuw ingehaald en bij de eindsprint haal ik de persoon opnieuw in, maar word zelf ook nog voorbij gelopen. Toch tweede van het groepje van vier geworden.
Mijn horloge geeft een gemiddelde van 3’45” weer, 28’25” over 7,57K. Dit is veruit mijn beste resultaat ooit. Toch zijn er te veel lopers voor mij om te weten waar ik in de uitslag terecht kom.
Het duurt tot na de prijsuitreiking eer ik verneem dat de uitslag te vinden is op de website van leverancier van de tijdsregistratie: RIS-timing. Vlug met de GSM kijken en ik kom dan pas te weten dat 27ste geworden ben. Dit is een veel beter resultaat dan verwacht en zelfs gehoopt.
Uitslag PDF
