Wat begon als Sequoia, …

22 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Tussen de twee trainingen van DCLA in, op donderdag dus, is het best dat ik mij rustig houd of, nog beter, dat ik niet loop. Een alternatief is om met enkele collega’s mee te gaan zwemmen. Er is dus een alternatief beschikbaar. Vandaag maak ik weeral geen gebruik van deze mogelijkheid. Na een kleine rondvraag zijn we vanmiddag, tijdens de lunchbreak, met vier om te gaan lopen. De afspraak is om samen te blijven en dus rustig te lopen. Soms halen we de start nog niet om samen te vertrekken, maar vandaag is dat niet het probleem.

De eerste kilometers wordt er braaf samen gelopen. Met een snelheid van 10,5 km/u is er nog de mogelijkheid om een rustig gesprek te voeren, gaande over de voetbal van de afgelopen dagen. Halfweg het Dijlepad draaien twee van de vier af om zo een iets kortere versie van de Sequoia te lopen. Met twee lopen we verder om de eigenlijke Sequoia-toer te lopen. Eer het zover is dat wij hiervoor rechts moeten afdraaien, hebben we al beslist om verder door te lopen richting Heverleebos. We zien dan wel waar we uitkomen, rekening houdend met de huidige regen die al sinds gisterenavond zonder ophouden uit de lucht valt. Onmiddellijk wordt ook de snelheid opgevoerd tot zo goed als 12 km/u.

In Heverleebos kiezen we voor goed beloopbare wegen, zodat we naast elkaar kunnen lopen en niet te veel snelheid verliezen om plassen en putten te ontwijken. Op die manier kunnen we de snelheid boven de 12 km/u houden. Enkel op de helling zakken we eventjes tot net onder de grens van de 12 km/u. Het hele traject door Heverleebos lopen we in de buurt van de 12 km/u of de 5′ min/km. Eénmaal terug in de buurt van het kasteel van Arenberg en door het sportkot lopen we nog steeds aan die snelheid. Op de Karmelietenberg probeer ik de snelheid niet te laten zakken en blijf dus 12 km/u lopen (op het einde zelfs een beetje sneller, sorry S.).

Ondanks het voornemen om het rustig aan te doen, hebben S. en ik er toch een relatief stevige training van gemaakt. Het voordeel van iets intensiever te lopen, is dat je de regen niet voelt en je niet weet of je nu nat bent van de regen of van het zweet? Of beide?? De onaangenaamste verrassing kwam achteraf: door een vermoedelijk lek in de waterleiding is er geen water dat uit de kraan loopt, dus ook niet uit de douche.

Interval, Lopen, Sport, Training

DCLA-training, bijna winter

21 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Op woensdag staat er steevast een training bij DCLA op de agenda. Vandaag is dat niet anders. Na een hele dag droog weer, begint het net voor de training al wat te regenen. Het zal dus toch weer een natte training worden. Bovendien wordt het steeds vroeger donker en zelfs bij aanvang van de training is het al aardig donker. Toch wordt er gekozen voor een opwarmingsronde volgens het zomerse principe, zijnde een toer rond de grote vijver in het provinciaal domein. De training zelf zal wel starten in het Heuvelhofpark op de Finse piste. De opwarming wordt dus verlengd tot aan het oude gemeentehuis, midden in het vermelde park.

Na iets meer dan vier kilometer komen we allemaal samen aan de trappen van het oud gemeentehuis. Hier ligt Miel uit wat er op de agenda staat. Het blijkt vrij ingewikkeld te zijn en hij heeft zelfs enkele papieren versies van gemaakt, zodat we achteraf nog eens kunnen kijken wat er van ons verwacht wordt.

Omdat we op de Finse piste lopen, wordt alles uitgedrukt in rondes van 1km met het vertrek aan de 500m. Over de volledige omloop staat om de 100m een paaltje met de aanduiding van 0 mtot 1000m. De eerste ronde bestaat uit 500m rollen en daarna 500m vlot. Elke volgende ronde begint met 100m wandelen en 200m joggen als recuperatie. Bij de tweede ronde moet er, na de 300m, eerst 200m vlot gelopen worden en daarna 500m snel. De twee volgende ronden moet er, na de recuperatie, 700m snel gelopen worden. Deze training valt al bij al nog mee en zelfs na anderhalf extra rondje hebben we 11km op de teller staan en voel ik me nog vrij goed. Ik ben dit keer minder ‘diep’ gegaan dan vorige week.

Lopen, Sport, Training

Sequoia met vier

20 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Na een rustdagje op maandag , nodig na de langere duurloop van zondag, is het vandaag weer tijd voor een loopje tijdens de lunchbreak.

Met vijf aangekondigd, maar door een valse start met ongeveer 10 minuten, verschijnen we toch met vier voor een sportieve invulling van de lunchpauze. Met dit viertal is de kans groot dat er iets sneller gelopen wordt en daarom kiest er eentje het hazenpad en vertrekt opzettelijk vroeger om niet met ons mee te lopen, maar vooral dat wij niet met hem zouden meelopen. De eerste kilometers wordt er voorzichtig gelopen en lopen we gemiddeld aan een snelheid van 11 km/u.

Eenmaal uit de drukte van het stadscentrum en de studenten-werkzaamheden voor de 24-uren-loop, wordt er een kleine versnelling hoger geschakeld. Er wordt vanaf dan een vrij constante snelheid gelopen van 11,9 km/u, een niet-onaardige snelheid. Ik heb geen hartslagmeter aangedaan en heb dus ook geen idee hoe hoog mijn hartslag is, maar ik blijf gedurende de volledige loop een goed gevoel hebben. Ik mag dus niet ontevreden zijn over mijn huidige conditie.

Morgenmiddag loop ik alvast niet, maar in de avond staat er wel een training DCLA op het programma.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Lange duurloop op zondag

18 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Zondag, rustdag, maar niet voor mij. Vandaag ga ik van de gelegenheid gebruik maken om een langere duurloop te doen.

Het ontbijt, sowieso al iets later op zondag, houd ik al rekening met mijn geplande duurloop van de namiddag. In het verleden heb ik al veel gelezen over havermout en dus wil ik daar nu ook wel eens mee beginnen. Maar hoe eet je nu best havermout? Koken of niet? Warm of niet? In ieder geval, lekker vind ik het alvast niet. Ik besluit om de havermoutvlokken eerst in kokend mater te steken. Op de verpakking staan verschillende manieren om havermout aan de kook te brengen. Ik denk weer slimmer te zijn dan de verpakking en kook eerst water en giet kokend water over de havermout. In plaats van te laten sudderen op een vuurtje, steek ik mijn potje in de microgolfoven. Al snel komt mijn deksel omhoog en komt de havermout over de rand gelopen. Resultaat: een grote smurrie. In ieder geval is mijn havermout nu wel zacht en met wat yoghurt is het nog best eetbaar ook. Een kleine finetuning in het kookproces en ik heb het onder de knie.

Zoals wel meerdere ‘familie’mensen hebben wij op zondag ook wel eens een familiebezoek op de agenda staan. Vandaag gaan wij in de late namiddag op familiebezoek in Rijmenam. De vraag stelt zich dan: ga ik eerst thuis twee uren lopen gevolgd door uitzweten en douchen of loop ik richting familiebezoek en douche ik me daar ter plaatse. In plaats van thuis een grote ronde te lopen, besluit ik om van thuis te vertrekken, maar het bezoekadres als doel te gebruiken. De geschatte afstand bedraagt ongeveer 25km. Als ik dus een goede twee uur voor de rest van het gezin vertrek, zijn mijn kleren en douchegerief ter plaatse als ik toekom. Op die manier loop ik wel steeds verder van huis en dit zonder GSM. Kan dat nog wel in tijden dat de GSM als belangrijkste “loop-partner” gebruikt wordt?

Iets over twee vertrek ik richting Bonheiden – Rijmenam. Om niet met een zware helling te moeten vertrekken, stap ik eerst door het bos tot aan de Prinsendreef. Op die manier heb ik de eerste helling al overwonnen. Er blijft enkel nog een stukje van de Chartreuzenberg te doen. Het eerste stuk (Linden – Werchter) is steeds rechtdoor langs een grote weg. Er zijn natuurlijk mooiere stukken om te lopen, maar ik wil toch niet veel meer dan 25K lopen, dus houd ik me toch aan de kortste weg naar Werchter. Vanaf Werchter volg ik de Dijle tot aan mijn eindbestemming. De noordoever van de Dijle heeft geen verharde weg, maar is een perfecte ondergrond om over te lopen. Aan de noordkant is de weg onverhard, maar toch wel vast genoeg en liggen er kleine kiezeltjes die al god ingelopen of ingereden zijn. Een bijkomend voordeel is dat de meeste fietsers en zelfs wandelaars de betere berijdbare en wel verharde zuidoever gebruiken. Ik heb dus veel minder last van ander verkeer. Het blijft wel oppassen voor wandelaars met honden en dan eigenlijk iets meer voor de loslopende honden.

Om zeker niet stil te vallen (ik heb geen GSM om een hulplijn te bellen) houd ik het tempo vrij rustig, zeker tot in Werchter. Vanaf ik in de volle natuur loop, langs de oevers van de Dijle, ligt de snelheid iets hoger. Vijf kilometer verder ga ik nog een klein beetje versnellen en loop vanaf dan ongeveer aan 11,8 km/u met een hartslag rond de 140 hs/min. Eigenlijk is dit iets te snel om deze duurloop als rustige duurloop te beschrijven. Om echt vetverbranding te trainen, zou ik aan een tragere hartslag moeten lopen, denk ik. Waar ligt de grens??

Als ik aan mijn eindbestemming aankom, heb ik net de 25ste kilometer beëindigd en kan ik tevreden over mijn loop iets drinken en uitkijken naar een warme douche. Daarna kan ik volop deelnemen aan het familiebezoek met taart en koffie, gevolgd door een lekkere maaltijd en dito wijn. Het is een rustige zondag, maar met veel verbruikte en opgenomen calorieën.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

DCLA-Duurloop, eerste wintertoer

16 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Na de intervaltraining van afgelopen woensdag had ik behoefte aan een dagje rust. Tijdens de training en zeker bij de laatste versnelling had ik echt alles gegeven met stijve spieren tot gevolg. De afgelopen week heb ik meerdere intensieve sessies achter de rug. Nu wordt het tijd om wat rustige dagen in te lassen. Vandaag staat er voor de training een zware maaltijd op het programma, allesbehalve ideaal om daarna een snelle duurloop te lopen.

Gelukkig valt de maaltijd nog mee en geraak ik net op tijd thuis om samen met de kids naar de training van DCLA te vertrekken. Het is amper 7°C en er vallen zelfs enkele druppels. Genoeg redenen om thuis te blijven. Anderzijds heb ik een lange rustige duurloop gepland op zondag, met op zaterdag een rustdag. Er moet dus wel gelopen worden vandaag. Zonder veel nadenken trek ik een warme korte tight aan met daarboven een T-shirt en een vrij dun shirt met lange mouwen. Omdat we op de openbare wegen lopen en het al donker is bij het vertrek, draag ik ook nog een fluo vestje zonder mouwen.

Tegen kwart over zes vertrekken we voor onze toer. Voor de eerste keer dit seizoen wordt de wintertoer gelopen. Vermits ik nog niet vaak meegelopen heb en dit enkel in de zomer, heb ik geen idee waar deze toer me zal brengen. De afstand zou ongeveer 15K zijn; sommigen zeggen zelfs iets minder. We vertrekken aan een relatief rustige snelheid van om en bij de 11,5 km/u. Het uitgebreide middagmaal zit me gelukkig niet in de weg. Ik volg achteraan de groep en laat me niet verleiden om met de eerste mee te lopen. Op de eerste en ook op de tweede helling van de dag, lopen enkelen iets sneller en komen zo wat voorop te liggen. Over de top laten ze zich gewoon weer inlopen. Zelfs op de hellingen loop ik, achteraan de groep nooit trager dan 10 km/u.

Vanaf ongeveer halfweg zijn er minder hellingen en afdalingen en komt de snelheid toch iets hoger liggen. Vanaf dan wordt er eerder 12 km/u gelopen. Hier had ik vroeger problemen mee, maar vandaag lukt me dit al heel wat beter. Eénmaal voorbij de kerk van Linden en de neuzen in de richting van Kessel-Lo komen te staan, gaat het tempo stevig de hoogte in. Vanaf dan ga ik mee versnellen en probeer zo de eerste langzaam in te halen. Hiervoor moet ik wel mijn snelheid opdrijven van 13,5 tot zelfs 14 km/u. Ik ben blij dat me het lukt om zo helemaal vooraan te eindigen. Op dat ogenblik heb ik zeker warm genoeg en stoort de regen helemaal niet meer. De laatste kilometer wordt gebruikt om rustig uit te lopen.

Twijfelend of ik wel zou gaan lopen vanavond, ben ik toch wel blij dat ik het gedaan heb en zeker met dit goed gevoel. Morgen wordt een rustdag. Zondag staat er een duurloop gepland. Dan loop ik van thuis naar mijn schoonzus, ongeveer 25k.

Interval, Lopen, Sport, Training

DCLA Training, alles gegeven

14 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

De gevolgen van het intensieve weekend (Aflossingsloop, Loop zonder Dope) blijven niet uit. Ondanks de herstelloop van maandag, blijf ik lichte spierpijn voelen. Gisteren heb ik daardoor een extra rustdag ingelast, maar de spieren blijven zich laten voelen dat een limiet bereikt is. Het duurt dan ook tot woensdagavond eer ik opnieuw de loopschoenen aantrek en ga lopen.

Op woensdag staat er dan ook een DCLA-training op de kalender. Ondanks de winterse omstandigheden in de eerste helft van oktober kies ik er toch voor om te gaan trainen. Zowel door de vermoeidheid van sommige spieren als door de koude weersomstandigheden is een goede opwarming vereist. Met de eerste koude na de zomer is het altijd moeilijk om de juiste kleding te kiezen. Afgelopen zondag scheen de zon nog mooi en kon je lopen in short en T-shirt. Nu is het amper boven nul, is er een schrale wind en regent het. Net voor het vertrek besef ik dat ik thuis geen 3/4 tight liggen heb en in plaats van naar een lange broek over te schakelen, kies ik toch voor een korte, maar iets dikkere tight. Boven draag ik een T-shirt met daarboven een dun shirt met lange mouwen. Omdat het nog steeds licht regent draag ik boven de twee shirts een licht fluo regenvestje.

Traditioneel starten we in groep de opwarming richting provinciaal domein en doen daarbij enkele korte versnellingen tijdens de ronde ter hoogte van de grote vijver. Als we bij de trainer aankomen, ben ik goed aan het zweten en maak me een beetje ongerust dat ik iets te warm gekleed ben. Later blijkt dat dit niet het geval is. Tijdens de rustige tussenloopjes blijkt mijn keuze goed geweest te zijn. Zelfs een lange broek zou waarschijnlijk niet te warm geweest zijn. Vandaag bestaat de training uit twee stukken. Het eerste gedeelte in het provinciaal domein en daarna lopen we door naar het Heuvelhofpark omdat daar de Finse piste verlicht is. We starten dus op ons vertrouwd parcours rond de kleine vijver met een 1000m ‘rollen’, aansluitend een 800m vlot, direct gevolgd met een 600m snel. Door dit opbouwend karakter bereikte mijn hartslag toch een piek van 173 hs/min. Dit is als eerste deel toch al vrij intensief te noemen. Na een korte uithijgperiode loopen we rustig richting Finse piste voor het tweede deel van de training.

We verzamelen aan de 0. Dit is aan de hoofdingang van het park, waar de afstandsaanduiding effectief 0 en tevens ook 1000m aanduidt. De nieuwe opdracht luidt 2 x 800m. Omdat we mogen vertrekken aan de 0m lopen we snel tot de 800m waardoor de helling van de laatste 100m niet in het snelle gedeelte valt. Desondanks bereikt mijn hartslag tot een nieuwe piek na de tweede 800 van 177 hs/min. Ik ben dus duidelijk mijn best aan het doen om met de eerste mee te lopen. Ik heb natuurlijk geen idee hoe ‘diep’ zij gaan om deze snelheid te lopen. Als afsluiter heeft Miel nog een verrassing in petto. We lopen eerst een 500 rustig en de laatste 500 volle gas. Na de aanduiding van de 500m versnel ik vrij intensief en kom zo enkele meters op kop te hangen. Nu ga ik dan ook proberen om dit vol te houden. Als ik na 400m hoor dat de rest iets op me terugkomt, pers ik op de laatste 100m, mét de korte helling, er alles uit om voorop te blijven. Resultaat: een nieuwe hartslagpiek van 185 hs/min!!! Van intensief gesproken.

Hesy's Blog

Maandelijks archief: oktober 2015