Intussen zijn we weer vrijdag. De afgelopen week heb ik elke dag gelopen, al dan niet intensief. Vandaag wordt het weer een avondje DCLA, maar dit keer geen gewone training of duurloop.
Vandaag organiseert DCLA de jaarlijkse aflossingsloop. Het is de bedoeling om gedurende een uur zoveel mogelijk rondjes op de piste af te leggen met een groep van maximum 8 personen. De oorsprong ligt bij de uurloop die Gaston Roelants ooit heeft afgelegd in dit stadion dat zijn naam draagt. Hij legde op zijn eentje 20,7 km af, wat doen een Belgisch record was. De recreanten die trainen met Miel willen hier natuurlijk aan deelnemen. Na inschrijving en nog wat annulaties zijn we uiteindelijk toch met twee ploegen van 7 mannen en vrouwen om het beste van onszelf te geven gedurende een uur. De ploegen worden ongeveer gelijk verdeeld en bestaan beide uit vijf mannen en twee vrouwen. Veel tactiek komt er niet bij de pas. Net voor de start word ik als ‘neofiet’ als eerste loper aangeduid. Ik begeef me dan ook onmiddellijk met mijn stok naar de start. Als alle ploegen, 26 in totaal, vertegenwoordigd zijn, kan de start gegeven worden.
Na een verwarrend startsignaal vertrek ik zo goed en zo kwaad als het kan aan mijn 400m. De aflossing gebeurt op het rechte stuk richting start en finish, waardoor ik dus tijdens mijn eerste ronde iets minder moet lopen. Bij deze eerste ronde zijn de spieren nog niets verzuurd en gaat alles nog zeer goed. 
Als ik bovenstaande grafiek bekijk en ervan uitga dat mijn horloge correct gemeten heeft, besef ik dat ik effectief sneller dan 20 km/u gelopen heb. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou kunnen.
Na enkele minuten, terwijl mijn ploeggenoten aan het lopen zijn, voel ik mijn benen al zwaarder worden. Ik heb nog maar één keer gelopen! Ik moet dus in beweging blijven om mijn spieren warm en soepel te houden. Weinige minuten later is het terug aan mij. Toch niet, het is eerst nog aan M.; ik heb dus nog wat tijd om me terug te concentreren. Als zij haar ronde heeft afgelegd, neem ik de stok terug over. Ik probeer zo snel mogelijk het juiste ritme aan te nemen, zodat ik snel genoeg loop en dit zonder stil te vallen in de laatste bocht. Mijn snelheid ligt in deze twee ronde toch al iets lager dan
dan in de eerste ronde (1’14”).
Als ik naar de klok kijk ter hoogte van de aankomst, merk ik dat we iets minder dan tien minuten gedaan hebben over onze zeven ronden. Bij elke passage blijven we onder de 10′. Als we dit volhouden, betekent het dat ik nog zeker een zevende keer een snelle 400 uit mijn benen moet halen. Als ik aan mijn zevende ronde vertrek staat de klok op 58’40”. Als ik dus onder de 1’20” blijf kan mijn opvolger nog vertrekken en dan zien we wel hoe ver hij nog komt. Mijn vorige ronden heb ik afgelegd in de buurt van de 1’14”, dus hij kan nog zeker vertrekken. Als hij juist vertrokken is, hoor ik al het signaal wat het einde van het uur betekent.
Onze ploeg behaalt een 10e plaats op 26, met een totale afstand van 17222m. Niet onaardig voor een ploeg waar de gemiddelde leeftijd toch rond de 50jaar ligt!!
