Er zijn meerdere redenen om vandaag te lopen, maar er zijn eveneens voldoende redenen om niet te lopen. Enerzijds heb ik mijn weekdoel van 60km nog niet bereikt. Anderzijds heb ik echt wel spierpijn. Misschien omdat ik gisteren iets te snel gelopen heb of omdat ik na het lopen, de hele avond heb recht gestaan. In ieder geval ga ik toch lopen en hoop er een lange duurloop van te maken.
Voor een zondag ben ik op tijd wakker en heb voldoende tijd om een lange duurloop af te werken. Bovendien is het schitterend weer. Het is ongeveer 12°C en er staat een licht winterzonnetje aan de hemel. Toch is er vrij veel wind. Met de #roadtorotterdam in het achterhoofd, gekend voor zijn wind, is dit de ideale training. De spierpijn is goed voelbaar, maar hopelijk heb ik er niet te veel last van als ik het tempo rustig houd. Toch zou ik graag 12 km/u als gemiddelde snelheid lopen. Benieuwd of het gaat lukken. 
Met exact dezelfde type outfit als gisteren, toen het 15°C was, vertrek ik iets over 11u. Het is de bedoeling om met een relatief lage hartslag toch voldoende snelheid aan te houden. De eerste kilometers, richting kasteel van Horst, verlopen vrij vlot. De westenwind en de afdalingen hebben me daar natuurlijk wel bij geholpen. Na de kleine lus voorbij het kasteel, loop ik in westelijke richting en voel de wind dan in het nadeel blazen. Het voelt niet alleen kouder aan, je voelt effectief het remmend effect van de wind in het aangezicht. Bovendien zijn er vanaf Horst tot in Linden meer stijgende dan dalende hoogtemeters. Op de hellingen probeer ik de snelheid te houden en hoop dat mijn hartslag niet te hoog oploopt. Gelukkig stabiliseert deze zich nog steeds vlot na elke helling. Ik blijf echt in de buurt van het gehoopte gemiddelde van 12 km/u.
Terug in Linden besluit ik om er nog enkele kilometers bij te doen. Doordat ik meestal een hartslag heb van onder de 140 hs/min besluit ik om via Kessel-Lo rond te lopen en zo boven de 20km uit te komen. Na 17km kijk in nog eens naar mijn tijd en zie dat ik een 20″ boven mijn 5′ min/km lig. Dit is amper één seconde per kilometer, maar toch wil ik iets versnellen en zo zeker onder een gemiddelde van 5′ min/km uit te komen. Vanaf hier ga ik dan ook iets sneller lopen en mijn hartslag volgt natuurlijk deze verhoging. Ik blijf me nog steeds goed voelen en heb helemaal geen probleem met deze iets hogere snelheid, 12,5 km/u. Toch krijg ik intussen honger en dorst. Ik loop dan ook zonder bevoorrading. Als ik dergelijke afstanden in de toekomst wil blijven doen, en dat wil ik natuurlijk, moet ik toch mijn bevoorrading meenemen.
De laatste kilometers gaan wel degelijk sneller dan mijn eerste kilometers. Is het de vermoeidheid of de honger, maar de laatste loodjes worden toch wel iets zwaarder. Ik voel dat ik honger en dorst heb en het zweet druppelt wel degelijk van mijn pet. Drinken is nu aan de orde. Het is gelukkig niet ver meer en daarom laat ik de snelheid niet dalen en loop met vlotte tred verder naar huis.
