Twee dagen voor een halve marathon en één dag na een intensieve training ga ik toch nog eens rustig lopen. We spreken gewoontegetrouw met enkele collega’s af om tijdens de middagpauze wat te gaan joggen. Vandaag is dat niet anders. Meer zelfs, we zijn met zijn zessen. Een mooi groepje om het gezellig te houden en hopelijk ook om het rustig te houden. De intensieve training van gisteren zit duidelijk nog in mijn benen.
Met dit gezelschap én als niemand er echt aan trekt, lopen we normaal een tempo dat ver boven de 5’30 min/km ligt. Het is dus ideale rustige loop als voor bereiding van de halve marathon van zondag. Op zaterdag loop ik helemaal niets en zorg dat mijn koolhydraatniveau op peil komt. Tijdens deze jogging draag ik geen hartslagmeter en krijg opeens de indruk dat het tempo opgedreven wordt. Er trekt inderdaad iemand aan het groepje, maar we laten hem voor ons uit lopen. Toch kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat het iets sneller gaat.
Na aankomst zie ik dat w een gemiddeld tempo liepen van 5’37 min/km. Dat is niet echt snel te noemen. In acht genomen dat in het begin trager gelopen werd, hebben we dus toch wat versneld. Iets in me geeft me toch geen goed gevoel.

Zoals vorige week reeds enkele malen vermeld, blijft de vermoeidheid nog steeds in mijn benen zitten. Ik voel me verplicht om deze week het wat rustiger aan te doen. Het voelt raar; het is zelfs alsof ik geen zin heb om te gaan lopen en toch kan ik aan niks anders denken. Vandaag is weer zo’n dag dat lopen niet op de eerste plaats komt. Vorige week bleven veel ’taakjes’ liggen, omdat het lopen voorrang kreeg. Vandaag ben ik wel begonnen aan de resterende werkjes. Het is een dubbel gevoel, zin hebben om te gaan joggen of lopen en het toch niet doen. Morgen zal ik wel goed trainen. Een rustdag inlassen kan helemaal geen kwaad.
Later op de dag, op de avond, krijg ik toch wat wroeging en voel ik dat ik wat moet loslopen. Nadat de kinderen in bed lagen, beslis ik om een beetje te lopen, wat loslopen, een half uurtje. Het is al na negen uur, maar ik kleed mij om in loopkledij en zet mijn loopband in gang. Zoals gezegd, wil ik niks forceren en zet de snelheid in op 10 km/u. Het is toch wel de bedoeling om zeker een half uurtje te lopen. Na een kwartiertje wil ik al ophouden, het is nooit zo saai geweest. Om toch te tonen dat ik een beetje karakter heb, wil ik blijven lopen tot ik 6km op de teller staan heb. Zo gezegd, zo gedaan.

Over de afgelopen week mag ik niet ontevreden zijn. Graag had ik er een langere duurloop bij gehad, maar door gebrek aan tijd is het er niet van gekomen. Ik ben nu op vijf weken van mijn eerste marathon en het wordt toch wel tijd dat ik meer kilometers doe. Het doel wordt nu om het aantal kilometers op te drijven, maar toch voldoende te rusten. Rustig en veel kilometers doen wordt nu wel de boodschap. Ik zal mijn agenda heel goed moeten beheren om hieraan tegemoet te komen.
Vandaag ben ik door een werkvergadering iets te laat aan de afspraak verschenen zodat ik tijdens mijn lunchpauze alleen moet lopen. Gelukkig is lopen geen straf en zie ik er niet tegen op. Het vertrek gebeurt zoals steeds zonder nadenken en in dezelfde richting. Pas na een tijdje lopen, vraag ik mij af welke afstand ik ga afleggen en aan welk tempo. Nadat ik de weg overgestoken heb, begin ik al iets sneller te lopen. Ik ben ervan overtuigd dat de segmenten in Strava een mens aanzetten tot sneller lopen. Het is voor mij duidelijk dat ik hier geen besttijd ga lopen en toch gaat de snelheid hier spontaan de hoogte in. Op het punt waar de beslissing tussen Sequoia, de normale toer, of iets nieuws, kies ik toch om rechtdoor te lopen. Deze beslissing is ook weer voor een stuk gebaseerd op Strava. In ieder geval, ik loop vandaag alleen en kan er dus van profiteren om eens iets anders te doen. Ik loop dus verder, de E40, onderdoor en zie dan wel waar ik uitkom. Zonder te overdrijven loop ik via een brug de E40 terug over en via restaurant Arenberg kom ik terug op mijn vertrouwde weg uit. Dit nieuwe stuk zorgt ervoor dat ik een kleine 3,5 km extra loop. Na de eerste (rustige) kilometers loop ik de rest toch sneller dan 12,5km/u. Als ik dit vergelijk met enkele maanden geleden heb ik zeker heel wat progressie gemaakt. Natuurlijk als je van niets vetrekt, maak je snel vorderingen. Het zal belangrijker zijn wat ik in de loop van dit jaar blijf doen en hoe de vorderingen zullen zijn tussen dit en volgend jaar.