Tag archieven: snelheid

Iets lichtere DCLA-training

Op woensdag staat er sinds vorige week de DCLA-training op het programma. Zoals je vorige week kon lezen, ben ik gestart als lid van een atletiekclub. Eén van de gevolgen is dat ik wekelijks een of meerdere trainingen in groep bijwoon.

’s Woensdag staat er meestal een training in het provinciaal domein van Kessel-Lo op het programma. Onze trainer, Miel, zorgt voor wekelijks voor een andere training en houdt zoveel mogelijk rekening met geplande wedstrijden en andere evenementen. Vorige week stond er een zware opdracht op het programma, zijnde 4 x 2000m. Deze week is de training, volgens hem, iets lichter. Vandaag staan er kortere afstanden op het programma. We beginnen met twee keer een 1500m aan een vlot tempo van 28 (sec op 100m) en daarna twee of drie keer een 750m, maar dan zo snel mogelijk. Voor diegene die zaterdag naar een wedstrijd gaan, stelt hij toch voor om het vandaag rustig aan te doen en zich te beperken tot enkel de vlotte loopjes van 1500m.

Om echt rustig te beginnen start ik samen met enkele anderen met rondjes op de piste. Vandaag lopen we er drie aan een echt rustig tempo. Iets later, als iedereen er is, start de eigenlijk opwarming met een loop naar het provinciaal domein en ter plaatse met een rondje rond de grote vijver. Tijdens deze ronde zijn er drie korte versnellingen van om en bij de 150m.  Daarna krijgen we de uitleg van Miel en kunnen we starten met de uitvoering van het eigenlijk programma. Vorige week heb ik echt wel doorgelopen, vandaag heb ik een minder gevoel en wil me zeker niet forceren. De eerste 1500m gaan toch vlot. Na een korte pauze starten we met de tweede reeks en ook deze gaat zonder problemen. Mijn hartslag blijft onder de 160 hs/min, dus er is nog marge. Met een snelheid van 13 km/u wordt er, zoals opgelegd, gewoon vlot gelopen.

Intussen is het tijd voor de reeks van drie snelle 750m. Hier wordt de groep als wat kleiner. Sommigen lopen deze niet meer mee, anderen vormen een tweede groepje en lopen deze iets trager. Ik probeer toch met het eerste (snelle) groepje mee te lopen. Na enkele seconden voel je al dat er deze keer wel snel gelopen wordt. Het is maar 750m en dus ongeveer drie minuten; dat moet zeker vol te houden zijn. Zelfs met een hartslag van boven de 170 hs/min kan ik de eerste goed volgen. De tweede run wordt zo goed als identiek gelopen. De derde en laatste zal waarschijnlijk iets sneller gelopen worden. Het is trouwens de laatste en dan mag het onderste uit de kast gehaald worden. Effectief, deze laatste snelle 750m wordt afgelegd in 2’48”. Dit komt overeen met een gemiddelde snelheid van 15,5 m/u.

Volgende week leg ik mijn jaarlijkse sporttesten af waar er 2400m moet gelopen worden. Deze training kwam dus juist op tijd. Nu is het afwachten of ik 15km/u kan lopen gedurende een klein 10 min.

Movescount_logo     strava


 

Heverleebos, lang geleden

Deze week begint anders!

Het is natuurlijk niet zo dat deze week niet op een maandag begint; dat blijft steeds zo. Bovendien is het ook tijdens de lunchpauze dat er gelopen wordt. Alleen al omdat het parcours waarop vanmiddag gelopen wordt anders is, durf ik zeggen dat de week op een andere manier start. In tegenstelling tot de meeste andere dagen, en ook op maandag, wordt er vandaag niet gelopen langs het sportkot; dit is quasi onze dagelijkse toer “Sequoia”.

Vandaag nemen we een voertuig en rijden eerst naar Heverleebos. In dit bos kan er zo goed als oneindig lopen op brede paden en zonder echt veel wegen te moeten oversteken. Bovendien zijn er veel hoogtemeters te rapen. We hebben er een eenvoudige omloop, in de vorm van een vierkant van iets meer dan 10K. Het zou leuk zijn als we deze afstand lopen. We vertrekken dan ook met zijn vieren aan dit vierkant rondje.

omloop in heverleebos
omloop in heverleebos

De eerste kilometers wordt er heel rustig gelopen. We blijven mooi bij elkaar en er wordt danig wat gekletst, zelfs over het werk. Bij de eerste ‘beklimming’ komt er één iemand wat achter, maar iets verder heeft hij de achterstand al terug goed gemaakt. Op een modderig gedeelte, war het echt zoeken is waar je je voeten kan zetten, kom ik op kop en loop klaarblijkelijk iets sneller. De snelheid komt effectief boven de 11 km/u te liggen. Met drie houden we dit tempo aan.

Op de echte steile helling, net voorbij de Zoete Waters, ga ik voluit. Ik doseer wel mijn inspanning om tot helemaal boven mijn snelheid aan te houden. Achteraf gezien blijf ik zelfs versnellen tot ik helemaal boven ben. Tijdens dit intensief stuk houd ik enkel rekening met mezelf. Ik bekijk enkel mijn hartslagmeter en luister naar mijn lichaam; ik houd geen rekening meer met de anderen. Pas als ik helemaal boven ben, wacht ik op hen. Na die 500m mag ik zelfs een minuut stilstaan eer we terug met zijn drieën kunnen verder lopen. Het is nu de bedoeling om, aan een normale snelheid, de hartslag op een normaal ritme te krijgen. Het blijkt vrij aardig te lukken. Ik durf bijna besluiten dat de conditie toch al terug begint te komen. Toch blijf ik mijn hartslag bij duurlopen doorslaggevend vinden. Hier wil ik in de buurt van de 130-135 hs/min blijven bij een tempo van 5’30” min/km en zover zijn we nog niet.

Vanaf ligt de snelheid iets hoger, lopen we met zijn drieën naast elkaar. De laatste honderden meters wordt er rustig uitgelopen. Het is dus echt een mooie en goede training geweest. Nog van dat !!

Movescount_logo     strava


 

Stevige start

Het is opnieuw maandag; een nieuwe week breekt aan. Vorige week heb ik afgesloten met 48 km op de teller. Deze week zou dus minimum evenveel moeten worden.

Hoe meer je leest over looptrainingen, hoe meer verschillende meningen je voorgeschoteld krijgt. Gisteren las ik een artikel over een trainingsmethode die uitsluitend uit rustige duurlopen bestaat. Er wordt dus 100% aeroob gelopen. Toch bevatten de meeste trainingsschema’s afwisselend interval, met snelheid en duurlopen. Afhankelijk van de afstand waarvoor getraind wordt zijn het langere of kortere intervalafstanden, en zijn het langere duurlopen.  In ieder geval moet er steeds voldoende aandacht besteed worden aan rustige duurlopen.

Tijdens de middagpauzes is er te weinig tijd voor langere duurlopen, maar een minder lange duurloop kan zeker en vast. Het is dan ook altijd mogelijk om rustig (9 à 10 km/u) te lopen. Vandaag zijn we met zijn vieren en zolang we allemaal samen blijven, wordt er ook rustig gelopen. Nadat twee van de vier afdraaien, lopen we met zijn tweeën verder en wordt er onmiddellijk versneld. We trekken zelfs een tussensprint van ongeveer 400m met een snelheid boven de 16km/u. Daarna blijft mijn hartslag steeds hoger dan voor de tussensprint. De snelheid ligt daarna ook hoger dan de eerste 3 km. Zonder echt te forceren, moet deze training toch gecatalogeerd worden onder snelheid of sterkte. De eerste helft was echt rustig lopen met een hartslag onder de 130 hs/min. De tweede helft was intensiever met een hartslag boven de 150 hs/min.

Movescount_logo     strava


 

Tweede dag op rij, én al te snel

Gisteren had ik het volmondig over routine. Vandaag breek ik al mijn eerste regel sinds mijn blessure. Ik had me voorgenomen om elke vorm van overbelasting te vermijden en daardoor slechts om de twee dagen te lopen. Een crosstraining op de dagen dat er niet gelopen wordt, is natuurlijk altijd een mogelijkheid. Gisteren hebben we vrij rustig gelopen, maar toch met een kleine versnelling erin. Vandaag wil ik uiteindelijk toch wel opnieuw lopen, maar dan zeer rustig.

Iets over 12u zijn we met vier om te gaan lopen. We vertrekken, zoals steeds, vrij rustig. Het is moeilijk anders lopen in binnen de ring. Op de stoep moet je uitkijken naar andere wandelaars, geparkeerde fietsen, … en andere eventuele hindernissen. Naaste de stoep, op de openbare weg, is het toch best goed uit te kijken naar al het ander verkeer. Achter elk hoekje kan wel een auto of een fietser tevoorschijn komen. De tunnel onder de ring zorgt ook voor moeilijk lopen, enerzijds met de trappen en anderzijds door het eventuele plotse opduiken van fietsers of groepjes wandelaars. Er zijn scholen vlakbij en dan kan je iets over 12u wel eens meer volk tegenkomen dan gewenst.

Na de tunnel lopen we met twee al duidelijk iets sneller, maar op die manier zijn we mooi opgesplitst en lopen we in twee groepjes van twee. Na het kasteel van Arenberg is er een vrij lang recht stuk en daar wordt al snel duidelijk dat het tempo vrij strak ligt. Mijn hartslag ligt dan al in de buurt van de 160 hs/min. Met een constante snelheid van 12,6 km/u denk je dat je snel loopt, maar dan nog word je vlot ingehaald door een andere loper. Er zijn altijd wel betere lopers. Wij lopen echt wel een stevig tempo, zeker voor twee 45plussers. De vierde kilometer wordt dan zelfs gelopen aan 13km/u. Daarna beginnen de hindernissen, zoals omgehakte bomen die dwars over de weg liggen waar je zelfs niet kan over springen; je moet er echt voorzichtig over stappen. De snelheid is er dan volledig uit. De komende hectometers blijft het een weg zoeken tussen de takken. Daarna wordt snel terug tempo gemaakt. Het gesprek is dan al een tijdje stil gevallen. Mijn hartslag toont dan al aan dat ik niet veel reserve meer heb. Op het stijgend gedeelte t.h.v. IMEC blijft de snelheid boven de 12 km/u liggen.

Met een gemiddelde hartslag van 165 hs/min is deze training echt wel intensief te noemen. Ondanks de trage eerste kilometers en de veelvuldige hindernissen, halen we een gemiddelde snelheid van 12 km/u. Helemaal niet slecht.
Nu eerst enkele dagen wat rustiger lopen, daarna af en toe toch eens wat snelheid trainen. En vooral: morgen NIET lopen!

Movescount_logo     strava


 

Eén dagje vertraging

Met één dagje vertraging toch de week opnieuw sportief ingezet. Gisteren, maandag, waren er verscheidene redenen waarom ik niet gelopen heb, maar vandaag is geen enkel excuus goed genoeg.
Het regent al de volledige voormiddag, maar toch gebruik ik mijn lunchpauze om wat te lopen. De temperatuur bedraagt 16°C en er is niet te veel wind, ideaal dus. Vandaag zijn er geen collega’s die me vergezellen en dus moet ik op mezelf letten. In het verleden is vaak gebleken dat ik telkens veel te snel loop als ik alleen ben. Afgelopen week was het opnieuw het geval. Het wordt dus opletten en de hartslagmeter regelmatig controleren.
Na enkele honderden meters is het een vrij stevige bergaf (op het einde is dit een steile klim) en als ik beneden kom, zie ik al 140 hs/min staan. Om deze waarde zo snel te zien staan, moet ik mij al vrij vroeg inhouden, anders zal ik heel snel een te hoge hartslag hebben. Bij het uitkomen van de tunnel zit ik boven de 150 hs/min en moet het afremproces beginnen. Ik wil vermijden om boven deze waarde te lopen en dus moet ik rustiger, trager lopen.
De rest van de afstand blijft het flirten met de grens van 150 hs/min en door me in te houden lukt het me toch om eronder te blijven. Het is enkel bij het terugkeren in het stadscentrum en de Karmelietenberg, waarvan hiervoor al sprake, dat mijn hart veel sneller dan 150 keer per minuut moet pompen. Om binnen enkele weken langere duurlopen aan te vatten, zal ik toch moeten leren om nog trager te lopen, ook als ik alleen ben.

Movescount_logo     strava


 

Tweede run en al overdreven

Afgelopen maandag heb ik, na een lange pauze, mijn eerste loopje afgewerkt. Het lopen ging zonder enig probleem, alhoewel ik toch wel een pijn voelde aan mijn rechter hamstring. Het is dezelfde pijn die ik zelfs zittend ook voel, maar iets erger. Op het eerste zicht lijkt dit een spierprobleem te zijn, meer bepaald iets wat lijkt op een te korte spier. Ik ben nooit een voorstander geweest van stretchen na het lopen, maar hierdoor zal ik het wel moeten.

Bovendien werk ik dagelijks een schema af dat niet alleen stretchoefeningen inhoudt, maar eveneens stabiliteits- en stevigheidsoefeningen. De komende dagen concentreer ik mij vooral op deze pijne hamstrings.  Via diverse websites en youtube-filmpjes heb je genoeg voorbeelden hoe je deze uitvoert.

Vandaag heb ik niet gelopen tijdens de lunchpauze, maar heb toch de loopschoenen aangetrokken. De batterijen van mijn hartslagband moeten vervangen worden en dus moet ik eerst nieuwe aanschaffen en kan ik daarna pas lopen. Nadat de batterij vervangen is, kan het horloge terug gekoppeld worden met de hartslagband en kan ik mij verder omkleden.
Iets over vier vertrek ik dan. De afstand mag nog niet te groot zijn en dus neem ik maar een gekend parcours van 11K dat ik voor de zomer al enkele keren gelopen heb. Op die manier kan ik achteraf een vergelijking maken en vaststellen hoe slecht mijn conditie na deze zes weken is. De eerste meters zijn bergaf waardoor de snelheid er sowieso vlug inzit. Daarna maak ik dan de eerste fout door deze snelheid te hoog te houden. Ik blijf rond de 12 km/u lopen ondanks de felle tegenwind. De hartslag gaat daardoor al vrij snel de hoogte in. In een mum van tijd zit ik al boven de 150 hs/min. In plaats van daarmee rekening te houden, blijf ik domweg het tempo zo hoog houden. Na enkele kilometer pomp mijn hart al aan een tempo boven de 160 hs/min. De tweede helft zou ik dan de wind in de rug moeten hebben, maar op dat ogenblik bewegen de bomen quasi niets meer. De wind is dan ook helemaal weggevallen en om de snelheid te behouden, wordt mijn hartslagfrequentie steeds hoger. Ik kom op dat moment al continu boven de 170 hs/min uit. Veel te hoog dus. Dit zijn al inspanningen die ik in een wedstrijd niet zou mogen tegenkomen en nu doe ik ze al op mijn tweede training!!

Morgen breng ik terug een bezoek aan GRIT Sports clinic voor een loopanalyse. Hiervan breng ik morgen een verslag uit.