Tag archieven: heverleebos

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Heverleebos met extraatje

Een reactie plaatsen

Tijdens de middagpauze gaan we vandaag opnieuw met enkele collega’s richting het bos van (Oud-) Heverlee. Zoals steeds worden er voor het vertrek groepjes gevormd die elk hun snelheid en afstand lopen. Dit keer is het iets moeilijker maar uiteindelijk komt iedereen er wel uit.

Samen met L. gaan we voor de grote ronde. Dit komt neer dat we een afstand van ongeveer 10,5km lopen. Door de rustdag van gisteren, ja ik neem ook af en toe een rustdag, voel ik me opnieuw uitgerust. Toch houden het vrij rustig, alvast de eerste kilometer. De eerste kilometer is bijna continu klimmen en wordt afgelegd in 5’41”. De tweede kilometer is dan weer dalend en zorgt dat de snelheid er meer inkomt. Het resultaat is dan ook dat we hier een minuut minder nodig hebben voor dezelfde afstand.

Na deze vlotte kilometer blijft het eerder vlot gaan. De derde kilometer, ook vooral stijgend wordt toch afgelegd in 5 min en dat is helemaal niet traag. Het is zelfs mijn tweede beste tijd op de Klim Vaalbeek – Meerdaal. Vanaf hier blijft de snelheid vrij hoog liggen. Ook op het volgend stuk, de Langendaalstraat, wordt een tweede snelste tijd gelopen. Bovendien heb ik pas vorige week de snelste tijd gelopen op beide segmenten.

chardonnayMeerdaelDoor het natte weer van de voorbije dagen kiezen we ook dit keer voor een alternatieve omloop, via Chardonnay Meerdael. Dit verkleint de afstand niet en zorgt zelfs voor een mooi klimmetje tussen de velden, op bovenstaande foto te zien, rechts van het gebouw, langs de bomenrij. Ook hier verzwakken we niet en blijft het tempo er goed inzitten. Toch wil ik meer.

Als we ter hoogte komen van de weg naar de kapel, besluit ik rechtdoor te lopen en zo een klein lus extra te doen. De bedoeling is om iets later terug samen te komen. Hiervoor moet ik wel snel genoeg lopen en L. tijdig terug inhalen. Ik vertrek dan ook vol goede moed aan de smalle dalende bosweg, of eerder weggespoeld bospad. Ik ben hier nooit eerder geweest en van weg is niet veel sprake meer. Door de regen is het grootste stuk van dit wegje omgetoverd in een mooi beekje. Het is dus continu de best beloopbare ‘oever’ vinden om toch maar met redelijke snelheid naar beneden te lopen. Of is dit altijd zo geweest??

Als ik terug op de weg kom, kijk ik onmiddellijk richting het punt waar L. normaal de weg moet oversteken. Ik zie hem niet. Of hij is al gepasseerd en dan heeft hij een heel grote voorsprong, of hij is nog niet gepasseerd, maar dan moet hij fout gelopen zijn. Toch begin ik vol goede moed aan de grootste hindernis: de Poggio. Ik wil niet alles geven, maar wil toch mijn snelheid voldoende hoog houden. Resultaat: 6de tijd van mijn 18 keren dat ik hier (volledige Poggio) gepasseerd ben.

Daarna is het gewoon tempo lopen tot de plaats van afspraak. In de verste verte zie ik niemand. Het verschil moet dan toch te groot geweest zijn én hij heeft zeker niet op me gewacht!! Ik blijf verder lopen aan 14,3 km/u of 4’12” min/km. Het laatste stukje loop ik zelfs meer dan 15 km/u! Het bewijs is er dankzij Strava. Ik loop mijn snelste tijd op de volgende segmenten: Adelaars loopparcours 1: tussentijd 3 en Parnassusdreef.

Met een gemiddelde van 4’37” is dit opnieuw eerder een tempoloop dan een duurloop te noemen. Ik ben er zeker van deze omloop in de toekomst nog gelopen zal worden. Benieuwd wat dat gaat geven.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Sport

Nieuwe week, ’s maandags Heverleebos

Een reactie plaatsen

Door de overvloedige regen van de afgelopen dagen en weken zijn vrij veel boswegen onbeloopbaar geworden. Met enkele collega’s lopen we bijna dagelijks acht- of tientak kilometer tijdens onze lunchpauze, regen of niet. Een geloof het of niet, meestal zonder regen, ook al regent het in de voormiddag én in de namiddag!

2016-06-13-1Op maandag kiezen we om in Heverleebos te lopen. De Langendaalstraat, langs het militair kwartier, bevat al plassen na een droge week en dus vandaag zeker geen aanrader. We kiezen dan maar een licht aangepast parcours.

Er zijn mogelijkheden genoeg, maar toch komen we opnieuw ter hoogte van deze weg. We draaien dan maar onmiddellijk een andere straat in, die ons leidt naar een aardig optrekje, alvast het terras oogt zeer mooi. Zodra we langs de voorkant passeren, zien we dat dit het domein van de Chardonnay Meerdael is. Veel tijd om ervan te genieten, hebben we niet. Nieuwe wegen kan al eens verrassend zijn en intussen krijgen we stevige helling te verwerken. Degene die hier nog links en rechts kan kijken, ziet dat we tussen de wijnvelden lopen. Je moet dus helemaal niet naar Zuid-Frankrijk gaan om tussen de wijnvelden te lopen.chardonnayMeerdael

Daarna komen we opnieuw op onze vertrouwde wegen. Dit betekent dat na de afdaling naar de kapel en de bron we kunnen beginnen aan de Heverleese Poggio. Het is vandaag zeker geen superdag voor me. Ik draag geen hartslagmeter, maar voel dat het minder vlot gaat dan anders. Misschien zitten de kilometers van gisteren nog in mijn benen? Toch loop ik niet al te traag de Poggio omhoog en wacht boven eventjes op mijn loopgenoten.

Vanaf hier lopen we een degelijk tempo verder. De laatste kilometers worden toch wel onder de 5 min/km afgelegd. Met zijn tweeën trekken we het laatste stuk, licht dalend, nog wat meer door. Hier halen we zelfs snelheden van boven de 15 km/u.

Duurloop, Lopen, Sport

Derde bosloop van de week

Een reactie plaatsen

Na een dagje rust, zelfs geen DCLA-training, staat er vandaag opnieuw een loop in heverleebos gepland. De middagpauze wordt onder een warme zon al lopend ingevuld, samen met vier collega’s!

Net voor 12u vertrekken we, met de auto weliswaar, richting Heverleebos. Zodra we aankomen, verdelen we ons in groepjes. Het blijft onmogelijk, zelfs met drie, om allemaal samen te lopen. Het niveau is niet gelijk bij iedereen en de voorkeursafstand verschilt daardoor ook. Samen met S. loop ik alvast het vierkante parcours. Dit houdt in dat we gaan voor 10,5 km loopplezier.

Met zijn tweeën beginnen we eraan. De eerste kilometer is bijna volledig in stijgende lijn. Hierover 5’30” lopen, is dan ook zo slecht nog niet. Na deze kilometer zijn we opgewarmd en lopen we de volgende, dalende, kilometer een heel pak sneller: 4’47”. De derde kilometer is opnieuw stijgend toch lopen we deze onder de 5 min. Het tempo zit er duidelijk al goed in.

De Langendaalstraat blijf ik een saai stuk vinden. Door de regen van de afgelopen dagen zijn de plassen nog uitdrukkelijker aanwezig. Er blijft amper een plaats over om te passeren. Dit maakt het lopen niet alleen moeilijker, het zorgt er ook voor dat een constant tempo lopen quasi onmogelijk is. Ondanks al deze natuurlijke hindernissen blijven we ruimschoots onder de 5′ min/km of boven de 12 km/u dus. Hadden we niet gezegd om het rustig aan te doen??

De weg naar de kapel ligt de snelheid ruimschoots boven de 12 km/u; tijdens de afdaling nog veel hoger natuurlijk. De Poggio komt eraan. Tot hier toe hebben we al goed gelopen. met iets kleinere passen loop ik aan een gezapig tempo omhoog. Nu we toch goed bezig zijn, probeer ik de snelheid zo te houden dat we beide niet buiten adem zijn wanneer we boven zijn. Misschien tot op de limiet, maar na de top hernemen we onmiddellijk onze snelheid.

De vierde zijde van het vierkant loopt zelfs nog vlotter. Een snelheid van 13 km/u wordt goed aangehouden. Tijdens de laatste volledige kilometer lopen we zelfs een gemiddelde snelheid van 13 km/u. Hierna zouden we kunnen uitlopen, maar neen. We gebruiken de afdaling niet om uit te bollen, maar om de snelheid nog wat op te drijven.

Het was een mooie duurloop met fantastisch weer. Bij aankomst breekt het zweet toch volop uit. En dit is niet alleen van de warmte!!

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Sport, Tempoloop

Van kwaad naar erger, of niet?

Een reactie plaatsen

Dag 2 na een marathon.

Na de verleiding gisteren om toch te versnellen tijdens mijn herstelloopje, zou ik vandaag misschien beter echt niets doen. Zodra iemand me vraagt of ik mee ga lopen, zeg ik onmiddellijk volmondig ja. Ik zeg er wel bij dat ik rustig met de anderen ga meelopen. Het is niet de bedoeling om snel te lopen, integendeel.

Bij de start van de loop krijg ik de tip om toch een langere afstand te lopen, omdat de collega’s voor mij te traag zouden lopen. Na een klein poging tot verzet, kies ik toch een grotere toer in Heverleebos. Eigenlijk is het omgekeerd: ik doe de normale toer en zij doen een kleinere.

Vol goede voornemens start ik met een rustig, doch niet te traag tempo, en bereik de eerste kilometer, die 20m hoger ligt dan de start, na exact 5 min. De tweede kilometer loop ik met ongeveer dezelfde intensiteit, maar dan opnieuw 20m lager en daardoor iets sneller. Intussen zit zowel de intensiteit als de snelheid er al vrij goed in. De zwaardere helling gedurende de derde kilometer doet me de intensiteit nog verhogen en op deze helling blijf ik dan 12,5 km/uur lopen.

De volgende twee kilometer verlopen over onverharde boswegen, met regelmatig te grote plassen, zodat de kant opzoeken de enige manier van doorkomen is. De snelheid blijft er desondanks goed inzitten (gem 13,2 km/u of 4’30” min/km). Mijn voornemen om het rustig aan te doen, is volledig uit mijn gedachten. Ik besef wel dat ik niks mag forceren en houd me een beetje in.

Voorbij de Zoete waters komt de Poggio eraan. Een PR lopen zit er helemaal niet in en dus blijf ik hier relatief rustig. Toch klopt mijn hart bij het boven komen veel te snel: 176 hs/min. Zonder trager te lopen, integendeel zelfs, probeer ik een normaal ademritme te houden. De snelheid (14 km/u) blijft er goed inzitten, maar dan wel met een vrij hoge hartslag. Deze blijft in de buurt van de 170!!

Ondanks de hoge snelheid, hoge hartslag is het leuk lopen. De laatste kilometer gebruik ik dan ook niet om rustig uit te lopen. Er is niets leuker dan de snelheid nog wat opdrijven op het laatste smalle weggetje, kronkelend tussen de bomen.

Na de aankomst besef ik des te meer hoe warm het is. Het zweet begint dan pas echt uit te breken. Ondanks de foute beslissing om zo kort na een marathon vrij intensief te lopen, heeft het deugd gedaan. De vijf PR’s tijdens deze loop had ik zeker niet zien aankomen, gelukkig maar!

Movescount_logo     strava

 

Herstel, Lopen, Sport

Eerste herstelloopje na Marathon

Een reactie plaatsen

We zijn nog maar maandag. Minden dan 24 uur geleden liep ik over de finish van de eerste uitgave van de Great Breweries Marathon. Deze lunchpauze ga ik toch gebruiken om een rustig herstelloopje te doen.

Samen met drie collega’s begeven we ons naar Heverleebos om daar een bosloop af te leggen. Het is vandaag niet de bedoeling om er een tempoloop van te maken. Ik zet me van bij de start op de tweede rij. Ik wil geen tempo bepalen, noch in de verleiding komen om er alleen vandoor te gaan. Het doet pas echt deugd wanneer ik vaststel dat mijn hartslag op deze manier gemakkelijk onder de 130 hs/min blijft. Het blijft van belang om meer van dergelijke rustige duurlopen te doen.

Door onoplettendheid vergeten we zelfs de geplande weg in te slaan. We zetten dan maar onze weg verder en zoeken een alternatieve weg. Na een klein stukje asfalt en een steile klim op kasseien later, lopen we terug onder de beschutting van de bomen. Het duurt toch nog een tweetal kilometer eer we terug op onze geplande weg uitkomen, maar hebben daardoor wel een heel stuk afgesneden. Het zal dus een iets korter loopje worden.

Luc loopt vanaf dan iets sneller en natuurlijk vergezel ik hem. Ik loop dus mee aan zijn snelheid, toch wel boven de 12 km/u. Dan neem ik een kleine halte aan een speciale boom. Er staat een plaat voor met een herdenking aan een zekere Jef Heselmans. Dit wou ik toch eens van korterbij bekijken. Intussen komen de twee anderen ook opnieuw aansluiten.

Toch lopen Luc en ik opnieuw verder aan een hogere snelheid. We lopen zelfs een vrij groot stuk aan 13,7 km/u. Ondanks de soms moeilijk te lopen ondergrond houden de snelheid vrij hoog.

Daar gaat mijn rustig herstelloopje. Gelukkig heb ik de eerste helft wel rustig gelopen en was ik goed opgewarmd. Ik ben toch wel blij met de idee om daags na een marathon zonder enig probleem een bosloop af te leggen aan verschillende snelheden, zelfs vrij hoge.

De kuiten blijven achteraf toch steeds vrij hard aanvoelen. Hopelijk gaat dit snel over.

Movescount_logo      strava

Duurloop, Lopen, Sport

Een echt rustige duurloop, eindelijk

Een reactie plaatsen

Dinsdag, tweede dag van de week en ook tweede loopsessie van de week. Met enkele collega’s wordt er deze middag weer gelopen. Het wordt zelfs een volledige bosloop. We rijden eerst naar onze startplaats en kunnen dan zonder hinder van voetgangers, fietsers, auto’s, … van start gaan.

Het gekende vierkant in heverleebos staat geprogrammeerd. Om met iedereen rekening te houden, besluiten we met drie te vertrekken en ook samen te blijven tot het einde. Het tempo zal vandaag dus iets trager liggen dan ‘normaal’. Dit wordt dus een duurloop zoals het eigenlijk altijd zou moeten.

De eerste kilometers lopen dan ook vrij vlot voor iedereen. Ik probeer niet te veel naar mijn hartslag te kijken en me te concentreren op het gevoel. Kan ik op die manier mijn hartslag beter onder controle houden en snel vaststellen wanneer deze de hoogte zou ingaan? Ook na controle achteraf blijkt de hartslag zich redelijk goed gedragen te hebben. Op de korte helling, tussen km 2 en 3, gaat hij toch wel iets sneller kloppen, maar het blijft binnen de perken. Met een piekje van amper 30″ boven de 140 hs/min kan ik best leven.

De volgende vlakke kilometers lopen we vrij constant. Er moet wel goed uitgekeken worden voor de plassen. Op sommige stukken is het echt helemaal langs de kant lopen, mooi achter elkaar. De weg richting kapel kan er terug vlot gelopen worden. Tijdens de afdaling zakt mijn hartslag nog. Nu ben ik helemaal klaar voor dé inspanning van de dag: de Poggio. Dit keer blijf ik heel rustig lopen en concentreer me vooral op het rustige tempo en mijn ademhaling. Hierdoor kan ik mijn hartslag nog goed binnen de perken houden. In alle PR’s wordt er weinig rekening gehouden met de hartslag. Ik veronderstel dat het de eerste keer is dat ik vlot naar bovenloop met een hartslag van 155 hs/min.

Vanaf de top is het nog 3,5 km. Deze worden opnieuw rustig gelopen met een hartslag van om en bij de 130 s/min. Dit zijn, voor mij, de ideale waarden van een duurloop. Dit is wat ik meer zou moeten doen, maar dan iets langer.

Movescount_logo     strava