Tag archieven: DCLA

Natte intervaltraining DCLA

10 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Op deze natte dag staat er ook een DCLA training op het programma. Gelukkig voel ik nu niets meer van mijn ochtendtraining. Ik kan dus met een goed gevoel naar de training vertrekken. Het vraagt met dit weer een klein beetje extra motivatie: het regent pijpenstelen en daardoor is het vrij fris. Het is dan ook bewonderenswaardig dat Tobi zonder problemen zich klaarmaakt en meegaat naar de training, ondanks hij een week ziek is geweest.

Naar goede gewoonte starten we om 18.15u met de opwarming. Dit is een tochtje van 5 km via diverse straten. De opwarming wordt vandaag uitgebreid met enkele korte versnellingen op de helling net achter de atletiekpiste. Intussen is het opgehouden met regenen en kan er ‘droog’ gestart worden met de eigenlijke training.

Eerst lopen we een 500m en een 1000m vlot. De 500m wordt relatief voorzichtig gelopen, net onder de 15 km/u; de 1000m wordt iets sneller gelopen. Hier komt de hartslag niet boven de 170 hs/min. Dit is natuurlijk al wel vrij hoog voor een gewoon vlotte loop, maar op een training is vlot sowieso iets sneller dan op een vlotte duurloop. Bij de jogging net na de 1000m komt mijn hartslag vrij snel terug naar de 140 hs/min.

Hierna volgt een reeks van 5 x 200m. Deze gebeuren allemaal met een snelheid net boven de 20km/u. De hartslag gaat hierbij naar de 175 hs/min en zakt tijdens de 200 joggende recuperatie terug naar 140, ook na de vijfde keer. Deze korte snelle sprintjes liggen mij precies wel. Ik vind het zelfs leuk. In de toekomst wil ik wel eens intervaltrainingen doen met meerdere korte versnellingen van 200m of 400m.

Na deze korte explosies komt er nog een reeksje van een 500m en een 1000m vlot, opnieuw in de gietende regen! De 500m wordt gelopen aan 15,5 km/u en bij de 1000m wordt er de tweede helft verder versneld tot boven de 16km/u, in ongeveer 3’50”. Hierdoor bereikt mijn hartslag wel een top van 180 hs/min. Ondanks de regen lopen we toch nog een drietal rondjes over het gras als cooling down. Nu is het tijd voor een heerlijke warme douche.

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Training

DCLA duurloop met snel einde

5 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Geen verrassing: het is vrijdag en dan loop ik samen met de joggers van Miel een duurloop. Het weer is echt goed, helemaal niet koud en het regent eens niet. Toch kies ik voor een T-shirt en dun loopshirt. Voor de start gaan we met enkele een kleine opwarming doen op de piste. Op die manier weet ik of de kledij goed is en of alles in orde is om te starten met de eigenlijke duurloop. Alles zit goed, de schoenen zijn goed geknoopt, toiletbezoek afgelegd, …

Enkele minuten later starten we dan met onze duurloop. Het is toch een vrij omvangrijke groep vandaag. Wat nog meer opvalt, is het aantal vrouwen. Het blijkt dat onze groep vandaag bestaat uit evenveel vrouwen als mannen. De vrouwen zetten zich aan de kop en bepalen het tempo. Ik houd mij gedeisd achteraan en babbel wat met diegene die naast mij loopt. Zo kom ik o.a. te weten hoe B. de Meerdaalwoudtrail heeft afgelegd, hoe hij zich heeft voorbereid en wat hij nog allemaal op zijn agenda heeft staan.

De start en zelfs de eerste kilometers verlopen echt rustig. Met een snelheid van 11 km/u en een hartslag onder de 140 hs/min mag dit een rustige duurloop genoemd worden. De tweede helft daarentegen is dit niet. De snelheid wordt stilaan opgetrokken richting 12 km/u. In het begin van de Steenveldstraat zie ik vooraan een kleine afscheuring en krijg ik zin om me te vervoegen met hen. Na een kleine versnelling kom ik erbij. Met zijn vieren trekken we de snelheid nog wat op. Na de afdaling door het centrum van Linden blijven we nog met twee over. Met een snelheid van 14 km/u lopen we richting Kessel-Lo en de Kastaar. Als ik de snelheid nog wat verhoog, naar 14,4 km/u, loop ik alleen voorop.

De eigenlijke versnelling, van de Kastaar tot aan de abdij van Vlierbeek, moet nu beginnen, maar ik loop intussen al 2 kilometer aan 4’10” min/km!! Mijn eerste achtervolger hoor ik nu niet meer, maar toch wil ik de snelheid hoog houden tot aan de Molenstraat, ter hoogte van de abdij van Vlierbeek. Het lukt me zelfs om de snelheid nog wat op te drijven. De laatste halve kilometer loop ik steeds sneller van 15,8 tot zelfs 16,6 km/u. De hartslag moet op dat ogenblik wel kloppen aan 180 hs/min.

Over een negatieve split gesproken; dit was zeker eentje.

Lopen, Sport, Training

Toch een DCLA Training

1 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

In tegenstelling tot wat ik gisteren zei, neem ik vandaag toch deel aan de training van Miel. Ik neem we wel voor om niet te forceren en zo een eventuele blessure niet te verergeren.

Met de nodige schrik vertrek ik, samen met de rest aan de opwarmingsronde. Het weer valt al bij al nog mee: lichte regen en niet te koud. Het tempo zit er eigenlijk al vrij snel goed in. Met een snelheid van boven de 11,5 km/u. Mijn hartslag komt zelfs (na een lichte helling) boven de 150 hs/min uit.

De training zelf start rustig. Het eerste deel bestaat uit 1500m rollen, gevolgd door 1000m vlot en afsluiten met een 500m snel. Door de slechte staat van de Finse piste nemen we het oude parcours. Het lopen zelf verloopt vrij vlot. Om mezelf te sparen loop ik bewust niet met de eerste mee. Ik versnel wanneer de overgaan naar vlot en versnel eveneens naar ‘snel’, maar geef zeker niet het uiterste. Er zitten sowieso lichte hoogteverschillen in en bij het stijgen houd ik mij nog iets meer in.

Het tweede gedeelte is iets korter, maar met hetzelfde verloop: 1100m + 900m + 700m. Hier probeer ik mij eveneens niet te forceren. Ik blijf net achter de eerste lopen en ondanks de versnelling blijf ik voorzichtig lopen. Het moeilijkste blijft toch wel het ontwijken van de plassen.

Na de training loop ik nog enkele rondjes aan een rustig tempo. Toch maar weer een natte training achter de rug.

Sport

DCLA Training op woensdag

13 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Doen of niet? Dat is de vraag die ik me de hele dag stel. De benen zijn duidelijk vermoeid en de knieën zijn nog steeds niet pijnloos. Bovendien laat de rechter hamstring zich ook nog altijd voelen. Alleen al het feit dat ik hier op deze manier begin, toont duidelijk aan dat er maar één goed antwoord is. Dit zeg ik natuurlijk vóór de start van de training. Voorlopig heb ik mij voorgenomen om enkel de opwarmingsronde mee te lopen en daarna eerlijk te antwoorden op de vraag of ik nog iets voel. Bij het minste gevoel blijf ik rustig enkele rondjes op de Finse piste lopen of keer ik terug naar de kantine.

Intussen heb ik mij ook voorgenomen om eind van de maand (30/01/16) een halve marathon in wedstrijdverband te gaan lopen. Op die dag is er één van de natuurlopen van Lier en vorig jaar heb ik daar eind februari dezelfde wedstrijd gelopen. Het is nu dus van belang om zo snel mogelijk volledig pijnloos te lopen, zodat ik echt op wedstrijdniveau deze halve kan lopen. Het zou een goede test zijn voor Rotterdam.

Om niet aan de verleiding te weerstaan, heb ik zelfs de opwarming niet meegelopen. Het is dus een complete rustdag geworden vandaag.

Duurloop, Lopen, Sport

Nieuwjaarsreceptie, maar niet zonder duurloop

11 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Geen rustdag vandaag. Op deze maandagavond staat de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van DCLA op het programma. Met enkele collega’s hebben we afgesproken om deze clubactiviteit te laten voorafgaan door een duurloop. Meestal las ik op maandag een rustdag in, maar dit keer laat ik mij toch verleiden om deze duurloop mee te lopen.

Op hetzelfde uur als woensdag en vrijdag begeef ik mij naar DCLA. De kantine is helemaal ingericht voor de nieuwjaarsreceptie, dus zet ik mijn sportzak maar onmiddellijk in de kleedkamer. Er hangt regen in de lucht, maar op het moment van de start, vallen er toch geen dikke druppels uit de lucht. Hopelijk blijft het droog. Dirk heeft voor een nieuw parcours gezorgd en zal ons naar Heverlee brengen. Van in Kessel-Lo tot in Heverlee volgen we de spoorweg, maar enkel in richting. De weg heeft wel wat hoogteverschillen. Mede daardoor loop ik hier al mijn 1000ste hoogtemeter van 2016.

Intussen is het beginnen regenen en is het op sommige plaatsen echt wel nat en donker. Via de Abdij van het Park en het ‘ijzeren bruggetje’ keren we terug richting Kessel-Lo, maar niet rechtstreeks naar de Elfkamper.
Via de koetsweg lopen we verder, in de felle regen, tot aan Wimmershof en keren dan via het Jan Vranckx-pad terug richting de clublokalen van DCLA. Dit parcours zorgde voor een mooie afwisseling en een mooie, rustige duurloop van bijna 14km.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

DCLA duurloop

8 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Het einde van een werkweek wordt steevast afgesloten met een duurloop met de collega’s van DCLA. Sinds een tijdje voel ik wat pijn aan mijn rechterknie. Zelfs bij het normaal stappen, op en af een trap, voel ik deze pijn. Dit is natuurlijk geen goed teken. Zeker niet als je weet dat ik vele jaren niet heb kunnen lopen door een ontsteking aan de rechter patellapees. Om er zeker van te zijn of ik überhaupt kan lopen, doe ik eerst enkele testrondjes op de atletiekpiste. Deze ondergrond is vrij zacht en bovendien lopen we hier echt heel rustig. Hieruit merk ik dat de pijn niet erger wordt en ik besluit om toch maar deel te nemen aan de wekelijkse duurloop.

Er zit geen verrassing aan te komen en dus lopen we de normale wintertoer. Dit rondje bedraagt om en bij de 14,5km.

Om stipt 18.15u vertrekken we voor onze duurloop. Er zijn meerdere groepen die dan vertrekken want het is opeens heel druk op het kleine weggetje dat vertrekt aan de Gaston Roelants Atletiekarena. Na het doorsteken van het Heuvelhofpark zijn we terug alleen met ‘onze’ groep van Miel. Miel volgt, als trainer, zoals steeds de groep met de fiets en staat ons zo bij met raad en daad. Je moet alleen nog kunnen spreken tijdens het lopen.

De eerste kilometers ligt het tempo vrij laag, zijnde rond de 11km/u. Na vijf kilometer en enkele hellingen is iedereen goed opgewarmd en gaat de snelheid steevast hoger liggen. Op de vrij zware helling richting het Bed van Napoleon ligt de snelheid zelfs nooit lager dan 11,5km/u. Na de helling is het groepje al wel gesplitst. Er wordt even achterom gekeken, maar echt gewacht wordt er niet. De fiets van Miel hoor of zie ik dan niet meer. De snelheid komt dan rond en zelfs meer en meer boven de 12 km/u te liggen. Met de nodige aandacht aan mijn loophouding (meer voorvoetlanding) blijft de pijn in knie vrij goed weg.

Vanaf de afdaling van Steenveld gaat de snelheid echt de hoogte in en daalt, tot aan de abdij van Vlierbeek, zelfs niet meer onder de 13km/u. Samen met Ellen versnellen we echt vanaf De Kastaar tot aan de Molenstraat. Geen van beide had de intentie om te versnellen, maar toch lopen we naast elkaar en trekken zo elkaar boven de 14,5 km/u. De laatste kilometer lopen we opnieuw rustiger, zodat ik terug met een normale hartslag de atletiekpiste bereik. Met een gemiddelde van 12,1 km/u houden we ons aan het normale gemiddelde.

Het heeft weer deugd gedaan, net als de pannenkoeken achteraf.

Hesy's Blog