Rustig lopend in koude zon

3 december 2015 Werner Een reactie plaatsen

Gisteren was het een vrij zware DCLA-training, of beter gezegd: heb ik er een zware training van gemaakt. Vandaag moet er dus hersteld worden. Stil zitten is natuurlijk ook een manier van rusten, maar met dit mooie herfstzonnetje is stilzitten te moeilijk. Gelukkig vind ik een collega en beslissen we in extremis om onze lunchpauze al lopend door te brengen. Zonder te overdrijven spreken we voor het vertrek al af om rustig te lopen en het aantal kilometers te beperken. Voor de ingewijden betekent dit de midden-Sequoia, een goede 8 km.

Rond 12.15u vertrekken we met zijn tweeën. Andere collega’s waren dan al terug van hun looptochtje. Ook al schijnt de zon volop in ons gezicht, echt warm durf ik het toch wel niet noemen. Ik heb enkel een loopshirt aan en ondanks de 12°C en het mooie zonnetje, blijft de wind toch wel vrij fris. Het tempo ligt niet echt hoog, maar toch wel steeds boven de 11km/u en mijn hartslag blijft rond de 130 hs/min. Deze hartslag zou ik graag zien bij 12 km/u, maar hiervoor zal er nog vaak gelopen moeten worden, als ik dat überhaupt ooit kan halen.

De volgende kilometers lopen ongeveer analoog. Toch ligt de verhouding van snelheid/hartslag iets lager in de tweede helft. In ieder geval is dit een loop waar we beide kunnen blijven praten en we ons dus zeker niet aan ’t forceren zijn. Op de laatste helling komt nog een korte versnelling, maar een hartslagpiek van 158 hs/min bewijst dat zelfs op deze helling niet overdreven wordt.

Met een totaal gemiddelde snelheid van 11 km/u of een tempo van 5’25” min/km mag dit toch wel een mooie hersteltraining genoemd worden. Ik ben zelfs tevreden zijn om een loop met deze gegevens als een herstelloopje te kunnen catalogeren.

Interval, Lopen, Sport, Training

DCLA -crosstraining

2 december 2015 Werner Een reactie plaatsen

Het is weer woensdag en het weer is perfect om te lopen. Het is allesbehalve koud en weinig wind. Als ik op tijd thuis ben van het werk kan ik mij nog eens uitleven op de wekelijkse training van DCLA. Voor de aanvang van de training is het steeds een onbekende wat Miel voor ons in petto heeft, maar de trainingen zijn steeds pittig of worden toch zo uitgevoerd. Dit keer start ik de opwarming van thuis. Na wat rekenwerk kom ik aan een vertrekuur van 18.10u en dan zou ik de collega’s moeten tegenkomen op de Kortijksestraat, halfweg de Kastaar en de abdij van Vlierbeek. Perfect gerekend, want na een klein kwartiertje bots ik op het juiste groepje lopers en zet samen met hen mijn opwarming verder. Na een klein half uurtje arriveren we aan het oud-gemeentehuis en luisteren we aandachtig naar onze trainer, Miel.

Ongeacht de afgelasting van de cross afgelopen weekend, gaan we vandaag een cross “light” doen. Na enkele déboulé’kes (=korte versnellinkjes) starten we aan onze cross. Het komende half uurtje gaan we continu lopen. We starten snel en na een eerste fluitsignaal schakelen we over op joggingtempo en kan er gerecupereerd worden. Bij het volgende fluitsignaal moet er terug snel gelopen worden. De grote onbekende is de tijdsduur of de afstand waarop snel gelopen moet worden. Het hoge tempo moet je natuurlijk kunnen aanhouden. Al vrij snel lopen we met drie voorop en houden er een vrij hoge snelheid op na. De snelle stukken blijken korter te worden en met dien verstande wordt er op de kortere stukken ook sneller gelopen. Zoals ik vorige week al schreef wordt ook vandaag elk snel stuk beschouwd als een miniwedstrijd. Ondanks de intensieve training houd ik er een goed gevoel aan over. Hopelijk hebben de spieren niet al te veel tijd nodig om volledig te herstellen.

Herstel, Lopen, Sport

Middagloop met collega’s

1 december 2015 Werner Een reactie plaatsen

De herfst is nu echt in het land. Het zijn dan ook donkere dagen met veel regen en wind. Gisteren heeft het de hele dag onophoudelijk geregend. De wegen, en zeker de onverharde bospaden, liggen er vettig bij. Vandaag is het eigenlijk niet anders. Het is een grijze, donkere dag, maar vanmiddag regent het niet. Alvast niet op het moment waarop we met enkele collega’s klaar staan om te vertrekken aan ons looptochtje. De kledijkeuze is vrij moeilijk. Er is veel wind en het is zeer vochtig, maar de temperatuur ligt wel boven de 10°C. Ik kies voor een halflange tight en een shirt met lange mouwen. Uiteindelijk bljkt dit al meer dan warm genoeg te zijn.

De eerste kilometers worden vrij rustig gelopen. Omdat we geen eigenlijke opwarming doen, is dit een heel verstandige keuze. Vanaf het Dijlepad, na meer dan 2km, ligt de snelheid rond de 11,5 km/u. Met de strakke tegenwind is dit al een aardig vlot tempo. Na de tunnel onder de autosnelweg, ligt het zwaarste stuk van deze tocht. Net op dat stuk, berg op en wind op, wordt er zelfs gelopen aan 11,9 km/u. Daarna speelt de wind meer in het voordeel, tenzij je op het koelend effect rekent en ligt de snelheid soms zelfs boven de 12 km/u. In ieder geval liggen de kilometertijden maar net boven de 5′ min.

Op de karmelietenberg kan ik het niet laten en houd het tempo vrij hoog met zelfs een kleine versnelling net voor de top. Op de Naamsestraat probeer ik om mijn hartslag te laten dalen zonder echt te traag te lopen. Toch mag ik voor dit loopje, met een gemiddeld tempo van 5’18” min/km, tevreden zijn.

Lopen, Sport, Training

Carmel Highlands (CA)

29 november 2015 Werner Een reactie plaatsen

Er zijn van zo van die weekends: een tweedaagse periode om na een werkweek terug tot rust te komen. Een periode die in elk trainingsschema staat aangeduid als ideaal moment voor de langere duurloop. Meestal lukt het mij ook om enkele uren uit te trekken waarop ik de loopschoenen kan aantrekken. Dit weekend lukt het me dus niet.

Op zaterdag staat er maar één ding op de agenda en dat is ‘werken in tuin’. Er moet tegen maandag een stuk uitgegraven worden waarin maandagmorgen beton gestort kan worden. Met veel goede moed en met de nodige hulp van twee tienjarigen beginnen we er zaterdagmorgen aan. Gelukkig moet er niet te diep uitgegraven worden, maar een kruiwagen is snel vol en het wegbrengen duurt bijna even lang als hem vullen. Uiteindelijk kan ik net voor de invallende duisternis alle materieel opruimen en me omkleden om te gaan eten. Neen, dit keer moet er niet meer gelopen worden na het eten.

Op zondag staat er een namiddagconcert geprogrammeerd en moet er eerst thuis nog wat Frans geoefend worden met de twee schoolgaande kinderen. Alleen brengen ze er nog niet veel van terecht. Tussen 12u en 13u maak ik dan toch vlug wat tijd om toch nog iets te trainen. Dit keer blijf ik binnen en start de loopband op. Zonder veel tijd te verliezen kies ik voor een stukje van 10K ergens in Californië ten zuiden van San Jose:

In dit stukje zitten zowel afdalingen als enkele hellingen (tot 8%) en zorgt dus voor de nodige afwisselingen. De snelheid moet ik natuurlijk zelf aanpassen. Vanaf de vierde kilometer probeer ik op de hellingen niet onder de 11,5km/u te zakken, op de dalende stukken loop ik zo goed als 13 km/u.

Met de inspanningen van de dag voordien was dit zeker geen slechte training. De hamstrings hebben nu echt wel rust verdiend.

Duurloop, Lopen, Sport

Trop is wel te veel

27 november 2015 Werner Een reactie plaatsen

Vanavond is het, zoals elke vrijdag, training van DCLA, meer bepaald een duurloop van 14km. Vooraleer het zover is, mag ik vanmiddag aanschuiven aan de korpsmaaltijd van OPL. Een korpsmaaltijd is een maaltijd naar aanleiding van het Feest van de koning dat op 15 november valt. De maaltijd zelf bestaat uit een veelgangen menu met ergens een toast op de koning. Ook dit jaar hebben de koks weer een schitterende menu samengesteld. Als gezonde eter heb ik telkens mijn bord helemaal leeg gegeten. Bij het hoofdgerecht heb ik zelfs nog wat extra stukken everzwijnfilet van mijn buur gekregen. Na het dessert had ik dan ook een opgeblazen gevoel.

Niet veel later is het hoog tijd om, samen met Tibo en Tobi, naar de training DCLA te vertrekken. De temperatuur bedraagt om en bij de 5°C en met T-shirt, dunne shirt met lange mouwen en fluo-vest zonder mouwen ben ik hopelijk voldoende warm aangekleed. Enkele minuten voor de start van de duurloop kan ik enkel denken aan mijn volle maag. Ik heb duidelijk te veel gegeten, net voor een duurloop. Hopelijk ligt het tempo niet al te hoog en krijg ik geen last van mijn te volle maag.

De eerste kilometers verlopen vrij rustig, rustiger dan de vorige weken. Gelukkig maar. Het blijft nodig om me te concentreren op mijn maag. Gelukkig kan ik af en toe eens een boer laten om de overtollige lucht kwijt te raken. Mijn aandacht gaat de volledige duurloop naar mijn spijsvertering tot ik opeens een losse veter voel. Ik moet nu wel even halt houden om deze terug vast te knopen. Ik ben nochtans van overtuigd dat ik er een dubbele knoop ingelegd heb. Na dit korte oponthoud, net voor de helling richting het ‘Bed van Napoleon’, moet ik de groep terug zien in te halen, maar het lukt me toch zonder problemen.

De rest van de duurloop blijf ik wel achteraan de groep hangen, maar kan gelukkig zonder problemen goed volgen. Ter hoogte van de kerk van Linden, na de afdaling van de Steenveldstraat, wordt meestal versnelt. Net op dat ogenblik voel ik mijn andere schoen veel te los zitten. Ik moet dus weeral eventjes aan de kant om aan dit euvel te verhelpen. Terug recht, begin ik mijn tweede achtervolging van de dag. Ook nu kan ik de groep vrij goed bijbenen. Op dat ogenblik zie ik dat er enkele ver voorop lopen. Ik blijf toch maar in de groep lopen en laat die eerste in de verte voorop lopen. Voorbij de Kastaar beslis ik toch om een snel stuk in te lassen. Ik schakel een versnelling hoger en houdt een vrij hoge snelheid aan ter hoogte van de abdij van Vlierbeek waar we rechts draaien en waar ik mijn snelheid laat zakken om de laatste kilometer rustig uit te lopen. Op dat ogenblik zie ik de koplopers al niet zo ver meer voor me lopen.

Vandaag kan ik maar één wijze les trekken: niet te veel eten net voordat je gaat lopen, want trop is wel degelijk te veel.

Interval, Lopen, Sport, Training

DCLA-training (200-500-800)

25 november 2015 Werner Een reactie plaatsen

Het is woensdag en dan staat er natuurlijk een training van DCLA op het programma. Vooraleer te vertrekken richting de atletiekarena komt de kledijkeuze. Het weer vandaag is rustiger dan gisteren, maar toch vrij fris. De regen is nooit ver weg. Dit keer kies ik voor een T-shirt en dunshirt met lange mouwen. Hierboven draag ik een dus fluovestje mét mouwen.
(Achteraf blijkt dit aan de binnenkant toch vrij vochtig te zijn, natter van het zweet dan van de regen dus.)

Traditioneel, in de winter, starten we met een opwarmingsronde richting Linden van bijna 5K. De eerste helft lopen we net iets meer dan 11 km/u en de tweede helft van deze opwarming wordt er zelfs aan 12 km/u gelopen. Na de opwarming krijgen we van Miel te horen wat ons te wachten staat. Vandaag staat er 3x200m, 3x500m gevolgd door een 3x800m op het programma. Zonder te veel tijdverlies gaan we aan de start. Er worden niet eerst enkele korte versnellingen gelopen. We starten sowieso met 3 x 200m en deze worden dan maar beschouwd als de versnellingen, nodig om de snelle spieren eens los te wekken. Deze korte sprintjes worden ‘snel’ gelopen.

Het volgende gedeelte, de iets langere versnellingen, worden minder snel gelopen, maar eerder vlot. De laatste weken worden deze vlotte stukken toch wel vrij snel gelopen. Het lijkt telkens op een kleine wedstrijd. In ieder geval houdt iedereen min of meer zijn eigen snelheid aan, zodat de interval toch voor iedereen gepast wordt gelopen.

Na de laatste versnelling loop ik rustig verder om nog een rondje op de Finse piste uit te lopen. Ik zorg ervoor dat ik tijdig terug in de Elfkamper (de kantine) ben. De training van Tibo en Tobi zit er dan ook op. Toevallig is vandaag ook de shop open, normaal enkel op vrijdag, en zijn er spikes beschikbaar voor onze jonge, nieuwe wedstrijdatleten. De volgende wedstrijd (Wespelaar, 6 dec) kunnen Tibo en Tobi dus met spikes lopen. We’ll see.

Hesy's Blog