Lopen, Snelheid, Sport, Tempoloop, Training

Sequoia, alleen en snel

14 maart 2016 Werner Een reactie plaatsen

Het is maandag en net zoals er een nieuwe werkweek start is het alsof er ook een nieuwe trainingsweek start. Het is dan ook snel beslist dat er tijdens de middagpauze zal gelopen worden. Afgelopen zaterdag werd er een langere duurloop afgewerkt, gevolgd door een dagje rust, waar zelfs het voetbal kijken niet voor de nodige ontspanning kon zorgen.

Het weer is schitterend, zon en een frisse wind, maar toch zijn er geen collega’s waar ik samen mee kan lopen. Het zal dus alleen lopen zijn. De natste periode hebben we achter de rug en ik ga ervan uit dan het oorspronkelijke parcours ‘Sequoia” terug goed beloopbaar is. Veel zin heb ik niet echt en dus zorg ik ervoor dat het niet te lang zal duren.

Ik vertrek vrij vlot en natuurlijk dankzij de steile afdaling wordt de eerste kilometer afgelegd in net boven de 4 minuten. Het signaal van de eerste kilometer klinkt volgens mij iets te vroeg. In de tweede kilometer ligt de tunnel onder de Leuvense ring en dit zorgt dan weer voor een iets negatiever beeld van deze kilometer. De snelheid blijft er wel stevig inzitten. Alvorens ik aan de Sequoia-bomen rechts draai besef ik dat mijn snelste tijd op deze omloop wel eens verbeterd kan worden vandaag.

De eerste helft (tot 4,99km) wordt afgelegd in 21’33”. Om de tweede helft sneller te lopen (= negatieve split) zal ik nog echt mijn best moeten doen. Bovendien wacht er op het einde een zware helling in plaats van een steile afdaling. Een tweede verzwarende factor is de wind. Tijdens de tweede helft besef ik te goed hoeveel wind er waait en welk voordeel ik had langs het Dijlepad. Ik steek alvast een tandje bij en de hartslag laat dit onmiddellijk voelen. Des te meer besef ik de inspanning die R.R. geleverd heeft afgelopen zondag op de marathon in Barcelona door de volledige wedstrijd te lopen met een hartslag van 170 hs/min. Ik kan dat dus duidelijk niet en zal dus ook geen tijd van 3u10min kunnen lopen over de 42,195km.

Op de verschillende hellingen en vooral tegen de wind onder de IMEC-toren is de inspanning des te groter. Het fietspad, waar het eerst wat daalt, doet dan meer dan deugd. Na het kruisen van de Celestijnenlaan gaat het lichtjes omhoog richting Alma 3. Vanaf hier is het einde al in zicht en houd ik minder reserve over. De Finse piste zorgt met zijn zachte ondergrond nog voor een lichte vertraging. De twee traagste stukken moeten dan nog komen. De tunnel zorgt altijd voor een vertraging omdat je moet uitkijken op tegenliggers en de trappen zorgen ook alleen voor een zware inspanning zonder een echte afstand af te leggen.

De Karmelietenberg, gevolgd door de stijgende Naamsestraat, is dan de uiteindelijke laatste zware noot die moet gekraakt worden. De eindtijd ligt gelukkig iets lager dan mijn vorige besttijd, toen nog langs de weg aan de andere kant van IMEC.

Duurloop, Lopen, Sport

Langere duurloop #MR16 #roadtorotterdam

12 maart 2016 Werner Een reactie plaatsen

Met nog vier weken op de teller voor mijn tweede marathon, de eerste met ambitie, is het nog eens tijd voor een langere duurloop. Het is dit weekend de bedoeling om minstens 2,5 uur te lopen. De DCLA training van vrijdagavond laat ik links liggen, maar is wel vervangen door een iets kortere duurloop op vrijdagmiddag. De spaghetti-avond van DCLA schrap ik natuurlijk niet. Ik zorg dat ik op het einde van de normale training ter plaatse ben, perfect op tijd om een tafel vrij te houden voor de loopgenoten van de groep van Miel.

De spaghetti is natuurlijk de perfecte avondmaaltijd net voor een langere duurloop, ware het niet dat deze maaltijd ook doorgespoeld wordt met een aantal lekkere bieren. Het is niet altijd gemakkelijk om een langere duurloop in te plannen, rekening houdend met het gezin en al zeker niet als de twee zonen hun verjaardag vieren. Toch krijg ik de zaterdagnamiddag de nodige ruimte om zonder stress mijn duurloop af te leggen. De kids daarentegen vragen wel dat papa eerst wat mee gaat voetballen. Niet de ideale opwarming, maar ik kan het hen niet weigeren; het is nog steeds hun verjaardag !!

Net voor ik vertrek, eet ik enkele stukken peperkoek met pindakaas en drink een Isostar isotone sportdrank. Deze drank gaat ook in mijn drinkbus die ik meeneem voor onderweg. Rond kwart over twee begin ik dan aan mijn langere duurloop. De eerste kilometers houd ik mij vrij rustig en loop rond de 11,5 à 12 km/u, maar dit zowel wanneer het daalt als wanneer het eerder omhoog gaat. Dit eerste gedeelte gaat alvast vrij vlot. Veel wind staat er niet, maar het voelt vrij fris aan waardoor ik goed besef dat ik tegen de wind in loop.

Na de zesde kilometer loop ik verder aan 12 km/u en mijn hartslag bedraagt dan 140 hs/min. Dit is nog iets beter dan de vorige keer ik deze omloop deed. Ik voel dan ook geen noodzaak om vroeg te drinken. De eerste slok neem ik pas na meer dan 10km. Op de steile beklimming van de Panoramalaan in Nieuwrode probeer ik de 12 km/u aan te houden. Nog wat later, op het weggetje langs de E314 loop ik vlot aan 12,5 km/u. Dit is de snelheid die ik graag zou kunnen aanhouden tijdens de marathon.

Wanneer ik de snelweg de tweede keer overloop, zie ik iemand mat een Salomon-rugzak voor me uit lopen. Ik versnel om hem te kunnen inhalen. Het blijkt iets moeilijker dan verwacht. Ik kom ondanks mijn 14 km/u amper dichter. Eénmaal bij hem praten we wat en lopen we een eindje samen aan 13 km/u. Dit is voor mij toch wel iets te snel. Na Holsbeek-dorp loop ik opnieuw alleen verder. Ondanks ik nu terug alleen loop, houd ik mijn snelheid boven de 12,5 km/u. De hartslag die ik daarbij nodig heb, ligt maar net onder 150 hs/min.

De laatste kilometers verlopen toch wel zwaar. De hartslag gaat niet veel hoger liggen, maar stijgt wel en de snelheid houd ik aan. Toch vraagt het me veel meer moeite. Het is een raar gevoel. Ik moet echt het onderste uit de kast halen om dezelfde snelheid te blijven lopen en toch gaat mijn hartslag niet echt de hoogte in. Het is alsof een limiet bereikt is. Tijdens het lopen reeds begin ik mij af te vragen hoe dit komt. Ligt het aan de snelle duurloop van gisteren? Ligt het aan de biertjes van gisterenavond? Ligt het aan de versnelling rond halfweg? Had ik meer moeten drinken? Had ik toch een gelleke moeten nemen? Of is het de combinatie van alles??

Toch moet ik tevreden zijn van deze duurloop. Volgens Strava loop ik een PR op de 30K (=2u25). Dit is ook de verhoopte tussentijd van de 30 tijdens de marathon, maar dan mag ik geen verval meer kennen tijdens de laatste 12K en dat zou vandaag meer dan zeker het geval geweest zijn.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Solo duurloop op vrijdagmiddag

11 maart 2016 Werner 1 reactie

Vrijdag is het normaal wachten tot ’s avonds om te lopen. Dan staat er de duurloop van DCLA op het programma. Vandaag is dat anders. Vermits ik morgen een langere duurloop wil doen, pas ik voor de avondduurloop met de collega’s van DCLA en kies voor een middagloop. Bovendien schijnt er een prachtig zonnetje en vanavond zou het lopen zijn bij ondergaande zon en verder in het donker.

Van de collega’s op het werk is er niemand die mee kan, dus maak ik er maar een solotochtje van. Het is dan moeilijk om op voorhand vast te pinnen welke omloop ik zal lopen. Ik zie dat wel tijdens het lopen. Ik neem me wel voor om er minstens 10K van te maken en om, zonder te overdrijven, een mooi tempo te blijven lopen. Vertrekken doe ik zoals steeds via de tunnel en het sportkot naar het kasteel van Arenberg. Op die manier zijn de eerste 4km steeds dezelfde en moet ik niet te veel nadenken over dat eerste stuk. Deze eerste 4 km loop ik dan ook niet echt snel, maar houd voldoende reserve, omdat ik nog niet weet wat ik nog allemaal ga lopen.

Enerzijds heb ik wel zin om er een langere tocht van te maken, anderzijds besef ik dat er in het weekend een langere duurloop moet gelopen worden. Na de vierde kilometer loop ik wel al iets sneller (13km/u). Deze snelheid ligt me goed en wil het lastige stukje tot aan de brug over de spoorweg zo blijven lopen. De zesde kilometer, mét de helling loop ik zelfs nog iets sneller: 4’26” of 13,5 km/u.

Daarna is het iets rustiger lopen. Ik houd de snelheid op ongeveer 12,5 à 13 km/u en zorg ervoor dat ik niet uitgeput aankom. Ondanks het mooie zonnetje ben ik toch blij dat ik warm genoeg ben aangekleed.

Interval, Lopen, Sport, Training

DCLA interval training

9 maart 2016 Werner Een reactie plaatsen

Op woensdag staat er een DCLA training op mijn programma en ondanks de voorbereiding van de marathon, waar snelheid training nu echt niet meer moet, ga ik toch deelnemen aan deze training. Ik probeer om de snelste stukken niet à fond te gaan en zo niks te forceren.

Het weer is goed, maar toch met een koude wind en daarom draag ik voor alle zekerheid een fluovest. De opwarming gebeurt dit keer niet op de weg, maar in het provinciaal domein. Het is immers nog klaar genoeg om daar te gaan lopen. Spijtig genoeg zijn er werken aan de gang en moeten we het na één ronde van de grote vijver een alternatief zoeken. Omdat mijn horloge de hartslag kwijt is, duw ik deze training af en start na de opwarming een andere sessie, mét hartslag.

Het eerste deel van de training bestaat uit een rondje kleine vijver gevolgd door een rondje van het oude parcours. Dit is ongeveer 2,2 km, gelopen aan 14 à 15 km/u. De koplopers lopen iets meer dan de rest en moeten na dit stuk de anderen inhalen (11 km/u) op weg naar de atletiekpiste voor het tweede gedeelte van de training.

Op de piste lopen, vraagt om snel te lopen. De training bestaat uit een 700m snel, een 600m snel en een 500m snel. Mijn plan om de snelle stukken niet voluit te gaan, ben ik opeens ‘vergeten’. Ik vertrek nooit als eerste maar blijf in de buurt van de koploper en versnel dan nog een beetje de laatste 200 à 300m. Bij de 600m ben ik wat ingesloten en moet ik me eerst laten afzakken om dan rondom te lopen. Om dan echt te versnellen haal ik zelfs een piek van 20km/u. De laatste 500m loop ik vrij constant aan 17km/u; toch weer te snel in de voorbereiding van de marathon binnen een maand.

Opwarming:

Training:

Lopen, Sport, Training

Sequoia, zonder boe of bah

8 maart 2016 Werner Een reactie plaatsen

Vandaag mag er zeker gelopen worden. De duurloop met de loopgroep van gisteren is heel rustig verlopen en daarom is een rustdag vandaag niet vereist. Rond de middag is het vrij droog, maar het blijft vrij fris. Het wordt dus zeker lopen met lange broek en warme loopshirt.

Iets over twaalf vertrekken we met zijn drieën. Er wordt voor de start niet veel over lopen gesproken. Zonder afspraken vertrekken, houdt meestal de normale omloop ‘Sequoia’ in. De laatste maanden is het meestal ingekort omdat het verste stuk van de normale omloop onbeloopbaar was, zonder je leven te riskeren. De ondergrond is zo drassig dat je er moeilijk recht kunt blijven. Het verwijderen van vele bomen heeft ervoor gezorgd dat het water niet snel genoeg de grond intrekt.

Er wordt geen snelheid afgesproken en dat betekent dat we mekaar gewoon volgen. Gelukkig bepaalt er toch iemand het tempo. De snelheid ligt goed, zonder echt te te snel te zijn. We lopen sowieso al zonder opwarming en dus vertrek ik liever iets minder snel. Er is niet al te veel wind dus is er ook geen echt voordeel in de eerste of tweede deel. De snelheid ligt dan ook vrij stabiel. Na 3,5 km zijn er een aantal plaatsen waar we rechts kunnen afdraaien en zo aan de tweede helft kunnen beginnen, maar dit keer wordt de laatste afslag genomen. Dit houdt in dat we langs het moeilijke beloopbare stuk moeten lopen. Om daar de snelheid om hetzelfde niveau te houden, moet je bij elke pas zoeken waar je je voet moet zetten. Bovendien loop je daar allesbehalve in een rechte lijn en vraagt elke pas veel meer energie. Mijn hartslag komt hier dan ook iets hoger te liggen.

Op de terugweg richting Leuven Centrum blijft de snelheid vrij stabiel met zelfs een lichte verhoging. Het stuk over de Finse piste en door de tunnel onder de ring verloopt steeds iets moeizamer en dat is vandaag niet anders. De Karmelietenberg wordt rustig, maar zonder stil te vallen opgelopen en het stukje Naamsestraat vraagt dan wel een iets extra inspanning, omdat na de steile helling nog een stuk moet geklommen worden.

In ieder geval, het is een mooi rustig duurloopje geworden. Morgen kan er weer wat op snelheid gewerkt worden.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

DCLA duurloop (pré-meeting)

7 maart 2016 Werner 1 reactie

Een loopgroep zou geen loopgroep zijn indien elke activiteit niet zou worden vooraf gegaan met een loop. Zodoende ook vandaag: de lentevergadering. Op deze maandag avond staat de lentevergadering op het programma, maar de afspraak ligt iets vroeger, zodat er tijd is voor een duurloopje.

Op het uur van afspraak is het allesbehalve lenteweer; het zijn eerder winterse taferelen. Het is donker, het regent, het sneeuwt, het is allesbehalve ideaal loopweer. Rond 18.15u, het eigenlijke vertrekuur stopt het met regenen en kan er toch in vrij normale omstandigheden vertrokken worden. S. neemt de rest van het groepje op sleeptouw en gebruikt zijn uitgebreide kennis van de omgeving om ons een mooi parcours voor te schotelen.

De snelheid ligt op deze maandagavond toch wel iets lager dan op de vrijdagse duurloop. Dit is duidelijk een extra loopje met als doel om straks ‘fris’ te kunnen vergaderen. Er wordt onderweg dan ook veel meer gebabbeld dan tijdens trainingen. Met de wedstrijden (Opwijk en Dour) en de jogging (Olmen) van afgelopen weekend hebben we meer dan genoeg om over na te kaarten. Dat de regen en slechte ondergrond van beide wedstrijden centraal staat, mag geen verwondering zijn. Er vielen dan ook woorden als koud, zwaar tot crosscup-onwaardig.

Wij hebben nu iets meer geluk. Net voor de start was het winter; tijdens deze loop houden we het droog. We blijven dan ook rustig verder lopen aan 11 km/u. Intussen is het wel donker geworden en koelt het toch nog wat verder af. Bovendien is lopen langs de weg in het donker toch net iets gevaarlijker. Je moet niet alleen opletten dat je omber gereden wordt; je moet goed uitkijken waar je je voeten zet. Ik concentreer me dan ook net iets meer op de plaats waar ik mijn voeten moet zetten dan op snelheid en hartslag.

Na een uur en een kwartier zijn we terug aan de Elfkamper en is de douche weer dik verdiend. Intussen staat er binnen al een lekker buffet op ons te wachten. De trainer heeft voor verschillende broden en meer dan voldoende beleg gezorgd, zodat we niet met een lege maag moeten vergaderen.

Hesy's Blog