Categorie archieven: Duurloop

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Training

DCLA duurloop met snel einde

5 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Geen verrassing: het is vrijdag en dan loop ik samen met de joggers van Miel een duurloop. Het weer is echt goed, helemaal niet koud en het regent eens niet. Toch kies ik voor een T-shirt en dun loopshirt. Voor de start gaan we met enkele een kleine opwarming doen op de piste. Op die manier weet ik of de kledij goed is en of alles in orde is om te starten met de eigenlijke duurloop. Alles zit goed, de schoenen zijn goed geknoopt, toiletbezoek afgelegd, …

Enkele minuten later starten we dan met onze duurloop. Het is toch een vrij omvangrijke groep vandaag. Wat nog meer opvalt, is het aantal vrouwen. Het blijkt dat onze groep vandaag bestaat uit evenveel vrouwen als mannen. De vrouwen zetten zich aan de kop en bepalen het tempo. Ik houd mij gedeisd achteraan en babbel wat met diegene die naast mij loopt. Zo kom ik o.a. te weten hoe B. de Meerdaalwoudtrail heeft afgelegd, hoe hij zich heeft voorbereid en wat hij nog allemaal op zijn agenda heeft staan.

De start en zelfs de eerste kilometers verlopen echt rustig. Met een snelheid van 11 km/u en een hartslag onder de 140 hs/min mag dit een rustige duurloop genoemd worden. De tweede helft daarentegen is dit niet. De snelheid wordt stilaan opgetrokken richting 12 km/u. In het begin van de Steenveldstraat zie ik vooraan een kleine afscheuring en krijg ik zin om me te vervoegen met hen. Na een kleine versnelling kom ik erbij. Met zijn vieren trekken we de snelheid nog wat op. Na de afdaling door het centrum van Linden blijven we nog met twee over. Met een snelheid van 14 km/u lopen we richting Kessel-Lo en de Kastaar. Als ik de snelheid nog wat verhoog, naar 14,4 km/u, loop ik alleen voorop.

De eigenlijke versnelling, van de Kastaar tot aan de abdij van Vlierbeek, moet nu beginnen, maar ik loop intussen al 2 kilometer aan 4’10” min/km!! Mijn eerste achtervolger hoor ik nu niet meer, maar toch wil ik de snelheid hoog houden tot aan de Molenstraat, ter hoogte van de abdij van Vlierbeek. Het lukt me zelfs om de snelheid nog wat op te drijven. De laatste halve kilometer loop ik steeds sneller van 15,8 tot zelfs 16,6 km/u. De hartslag moet op dat ogenblik wel kloppen aan 180 hs/min.

Over een negatieve split gesproken; dit was zeker eentje.

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Training

Iets intensievere bosloop

3 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Deze middag loop ik alleen. Gisteren regende het pijpenstelen en net dan had ik een rustdag ingepland. Vanmiddag daarentegen, stond er een prachtig zonnetje aan de hemel. Het is vrij fris en er staat een koude bries. Na een goede kledingkeuze kan ik eraan beginnen.

Reeds voor het vetrek stel ik het volgende doel: rustig vertrekken en het gedeelte in het bos mag wat sneller. Ik wil eens testen hoe mijn lichaam een iets hogere snelheid verwerkt, zowel wat betreft hartslag, als spieren, meer in het bijzonder de rechter hamstring.

Na een iets te snelle start, door een afdaling, probeer ik mijn eerste doelstelling te halen, zijnde een rustige aanloop. De volgende kilometers verlopen eigenlijk iets te intensief. Er is vrij veel tegenwind en toch houd ik de snelheid maar net onder de 12km/u met een hartslag van 145-150 hs/min. Dit is mijn rustig gedeelte of zou het moeten geweest zijn.

Het hellend stuk langs de spoorweg is het eerste zwaardere Strava-segment waar ik iets sneller loop met een PR als resultaat. Vanaf hier houd ik de snelheid vrij hoog. Enkel op stukken waar het zoeken is om niet weg te zakken in modder en plassen, zakt de snelheid hieronder. Op de beter beloopbare paden blijft mijn snelheid zelfs continu boven de 13km/u. Dit is nog iets sneller dan mijn verwachte marathontempo. Bij dit tempo bedraagt mijn hartslag 155 hs/min. Dit is iets te hoog om meer dan drie uur vol te houden. Er moet dus nog getraind worden of de snelheid moet lager liggen.

De laatste kilometers laat ik opnieuw de snelheid wat zakken en zorg ervoor dat ik net boven de 21,1 km uitkom. Het is toch wel een zware halve marathon geworden.

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport

Pijn of niet, toch eens doortrekken

1 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de winterjogging van afgelopen zaterdag had ik toch weer last van een pijnlijke hamstring. Bovendien voelde ik opnieuw een pijn ter hoogte van de patella de kop opsteken, met een motivatiedip tot gevolg. In plaats van een rustige duurloop op zondag, was het een passieve ‘veldrijden-op-tv’ dag. De pijn verdwijnt dan niet. Zitten is dus geen optie.

Deze week wordt er dus wel gelopen op maandag. Toch zal ik lopen met een dubbel gevoel. De pijn verdwijnt niet, maar niets doen helpt ook niet. Het zal dus rustig lopen worden. Op het ongeschreven programma staat een rustig duurloopje met enkele collega’s.

Rond 12u vertrekken we met zijn drieën. Het is de bedoeling om het tempo binnen te perken te houden, zodat niemand zich moet forceren. De eerste kilometers verlopen dan ook vrij rustig. We lopen rond de 11 km/u. Na het oversteken van de Celestijnenlaan, langs het begin van het Dijlepad, wordt de inspanning toch iets groter. De wind waait strak in de foute richting. Mijn hartslag stijgt lichtjes richting de 140 hs/min, wat eigenlijk iets te hoog is bij deze snelheid.

Nadat wij van richting veranderd zijn en dus voordeel kunnen halen uit de rugwind, lopen we meer in het bos en zorgt de iets hogere snelheid toch voor een blijvende inspanning. Langs IMEC gaat het op de helling zelfs nog iets sneller en verhoogt mijn hartslag zelfs tot boven de 150 hs/min. Daarna daalt hij niet meer onder de 140 hs/min. Toch besluit ik om nog een snel rondje Finse piste erbij te doen. Tijdens dat rondje hoor ik mijn Suunto een kilometeraanduiding geven en dit brengt me op het idee om deze nieuwe kilometer nog volledig voluit af te maken. Hierdoor loop ik ongeveer anderhalf rondje à fond. Resultaat 4 min met een hartslag boven de 170 hs/min en zelfs meer dan 3 min boven de 180 hs/min.

Na deze snelle rondes loop ik relatief rustig, aan ongeveer 12 km/u, verder richting finish. Nu maar afwachten dat de hamstring niet begint te reclameren.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Langere duurloop op een grijze zondag

24 januari 2016 Werner 1 reactie

Wat een weekje. Weinig gelopen, zonder te luieren. Vrijdag stond er een prioritaire nieuwjaarsreceptie op mijn programma waardoor ik de duurloop met de collega’s van DCLA heb moeten missen. Op zaterdag kon ik evenmin lopen, omdat mijn andere hobby, fotografie, de hele dag voor zich nam. De enige duurloop van deze week moest dus vandaag gebeuren. Eventjes heb ik eraan gedacht om deze duurloop een dag uit te stellen, wachtend op mooier weer. Morgen is er wel de verhoopte zon, maar heb ik geen uren vrij; het moet dus echt vandaag gebeuren.

Een marathon vraagt een heel specifieke voorbereiding met koolhydraten stapelen en taperen, maar voor een gewone lange duurloop doe ik niets. Mijn ontbijt bestaat dan ook niet echt uit krachtvoer, tenzij je peperkoeken met pindakaas en koffie als het ideale ontbijt beschouwt.Het weer is vrij fris (7°C), een beetje wind, maar grijs en vochtig (99%). In plaats van drank mee te nemen, drink ik enkel wat isotone drank voor ik vertrek. Uiteindelijk is het half twee eer ik de deur uit ga.

Zonder echt te weten welk parcours en hoeveel kilometer ik ga lopen, probeer ik wel niet te veel hellingen te beklimmen. Ik heb nog steeds wat last van mijn rechter hamstring en hellingen zijn dus niet aan te raden. Het is dus noodzakelijk om Linden en Pellenberg te vermijden; juist de twee gemeenten waar ik het meeste loop. Bovendien probeer ik het rustig te houden en nergens te forceren, ook niet op de onvermijdelijke hellingen.

De eerste duurlopen, een jaar geleden verliepen via het kasteel van Horst en langs Kessel-Lo. Vandaag gebruik ik datzelfde parcours en breid het uit via Nieuwrode. De eerste kilometers verlopen vlot en zonder problemen. Voorbij het kasteel van Horst, richting Kessel-Lo merk ik waarom. Ik heb de afgelopen kilometers de wind in het voordeel gehad. Nu wordt het niet alleen iets zwaarder, maar ook veel frisser. De kilometers passeren op heel regelmatige tijdstippen; de snelheid blijft dus vrij constant.

Door enkel te drinken voor de start krijg ik niet alleen dorst onderweg. Ik zou best een toilet opzoeken. Alsof mijn gebeden verhoord worden, zie ik opeens een Dixi (chemisch toilet) op een bouwwerf. Hier maak ik dan ook gretig gebruik van. En ja, met een lege blaas loopt het veel beter! Veel valt er onderweg niet te beleven. Ik draag geen muziek en onderweg is er weinig te beleven.

Na iets meer dan 22km voel ik toch de vermoeidheid toenemen. De hartslag liegt er niet om. Mijn motor gaat steeds sneller kloppen. In plaats van trager te lopen, drijf ik de snelheid lichtjes op. De waarde op mijn horloge blijft dan ook steeds verder stijgen. Heeft dit te maken met een gebrek aan conditie of komt dit door zo lang te lopen zonder bij te drinken? In ieder geval, op deze manier wordt het geen plezant einde van de marathon. Er is nog werk aan de winkel.

Na afloop heb ik toch wel meer en meer last van de hamstring. Ik vrees dat deze pijn niet vanzelf gaat verdwijnen.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Sneeuw en te glad, maar zo mooi

17 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

De week wordt dan toch nog lopend afgesloten. Het klinkt alsof het verrassend is en dat is het eigenlijk ook. De week is zeer sportief begonnen met twee duurlopen, maar de knieën zagen dit niet echt zitten. Ik heb dan toch maar wijselijk besloten om het wat rustiger aan te doen. Woensdag heb ik de intervaltraining van DCLA links laten liggen. Op donderdag heb ik voor een alternatieve zwemtraining gekozen en ga dit in de toekomst nog meer doen. Vrijdag heeft het zoveel gesneeuwd dat lopen niet meer mogelijk was. Op zaterdag heb ik enkel een hal uurtje gelopen op de loopband.

Zondagmorgen had het opnieuw goed gevroren en lagen er echt veel rijmplekken. Ik besluit om een groepsloop aan mij te laten voorbij gaan. Ik wil echt geen risico lopen om er met de auto naartoe te rijden. Rond de middag was ik toch niet meer te houden. Het zonnetje scheen schitterend over het witte landschap en het zag er vanuit de woonkamer veel te mooi uit. Vlug kleed ik mij om en na een korte twijfel of ik een vestje zou aandoen of niet, trek ik de deur achter mij dicht.

Vlug wordt duidelijk dat de wegen er nog steeds gevaarlijk glad bijliggen. Over de voetpaden lopen is helemaal niet mogelijk en op de weg zelf is het echt opletten geblazen. Op plaatsen waar lang schaduw blijft hangen ligt nog steeds een gladde ijsplek. Op sommige plaatsen is het meer glijden dan lopen. De enige manier is lopen zonder echt de voeten te heffen. Het is duidelijk dat ik uitgerust ben, want zonder veel moeite blijft de snelheid boven de 12km/u te liggen. Rekening houdend met het ultra voorzichtig lopen, moet en mag ik hier blij mee zijn. De knieën laten zich niet voelen. Dit maakt me nog iets gelukkiger. Anderzijds blijf ik wel last hebben van de rechter hamstring. Toch wil ik het tempo niet echt laten dalen. Het voelt gewoonweg goed aan.

Door dit goede gevoel breid ik mijn geplande omloop nog een beetje uit en daardoor kom ik vandaag toch aan 15km op een uur en elf minuten. Een jaar geleden was 12 km/u een verhoopte streefsnelheid en vandaag loop ik dit zonder veel moeite én met meer dan 100 hoogtemeters. Als nu de pijn in de hamstring verdwijnt, voel ik me nog beter.

Duurloop, Lopen, Sport

Tweede rustdag op rij verknald

12 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

De week is alweer stevig begonnen, op trainingsvlak althans. De traditionele maandag=rustdag werd gisteren teniet gedaan door een duurloop alvorens naar de nieuwjaarsreceptie te gaan. Vandaag zou ook een rustdag kunnen zijn, maar dit keer werd ik verleid door enkele collega’s die klaar stonden om te gaan lopen. Ze plannen een rondje van 11km en daarvoor kon/wou ik niet passen.

Het weer is schitterend: een zacht zonnetje en droog. Veel beter dan gisteren in ieder geval. Mijn knieën zouden eigenlijk wat rust moeten krijgen, maar in deze mooie omstandigheden laat ik een middagloop(je) niet liggen. Ik kleed mij snel om en iets over 12u vertrekken we richting sportkot en het kasteel van Arenberg. Hierna gaat het verder langs het Dijlepad richting Oud-Heverlee. Zolang we in zuidelijke richting lopen hebben we de wind pal in het aangezicht. En dit komt de snelheid niet ten goede!! Het laatste stuk richting zuid is nog sterk hellend; hier gaat de hartslag de hoogte in.

Hierna volgen er enkele snellere kilometers. De wind helpt hier misschien een beetje bij, maar wind in de rug is toch veel minder voelbaar. In ieder geval blijft het tempo vrij constant gelopen. Ook als we terug beschut zijn van rugwind en op de zachte Finse piste blijven we aan hetzelfde ritme lopen. Zelfs mijn pasfrequentie blijft vrij hoog liggen. Dit heeft waarschijnlijk alles te maken met mijn nieuwe schoenen en met de loophouding. Om mijn knieën meer te sparen, probeer ik zo veel mogelijk op mijn voorvoeten te lopen.

Hesy's Blog