Categorie archieven: Duurloop

Nieuwjaarsreceptie, maar niet zonder duurloop

Geen rustdag vandaag. Op deze maandagavond staat de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van DCLA op het programma. Met enkele collega’s hebben we afgesproken om deze clubactiviteit te laten voorafgaan door een duurloop. Meestal las ik op maandag een rustdag in, maar dit keer laat ik mij toch verleiden om deze duurloop mee te lopen.

Op hetzelfde uur als woensdag en vrijdag begeef ik mij naar DCLA. De kantine is helemaal ingericht voor de nieuwjaarsreceptie, dus zet ik mijn sportzak maar onmiddellijk in de kleedkamer. Er hangt regen in de lucht, maar op het moment van de start, vallen er toch geen dikke druppels uit de lucht. Hopelijk blijft het droog. Dirk heeft voor een nieuw parcours gezorgd en zal ons naar Heverlee brengen. Van in Kessel-Lo tot in Heverlee volgen we de spoorweg, maar enkel in richting. De weg heeft wel wat hoogteverschillen. Mede daardoor loop ik hier al mijn 1000ste hoogtemeter van 2016.

regen-6Intussen is het beginnen regenen en is het op sommige plaatsen echt wel nat en donker. Via de Abdij van het Park en het ‘ijzeren bruggetje’ keren we terug richting Kessel-Lo, maar niet rechtstreeks naar de Elfkamper.
Via de koetsweg lopen we verder, in de felle regen, tot aan Wimmershof en keren dan via het Jan Vranckx-pad terug richting de clublokalen van DCLA. Dit parcours zorgde voor een mooie afwisseling en een mooie, rustige duurloop van bijna 14km.

Movescount_logo     strava


 

Langere duurloop op zondag

Zondag wordt stilaan mijn dag van de week om langere duurlopen te doen. In de late namiddag staat er een familiebezoek in Rijmenam op het programma en traditioneel vertrek ik dan iets vroeger en loop tot daar. Op de middag scheen de zon té mooi en besliste om onmiddellijk een duurloop aan te vatten in de omgeving van Linden.

Zonder veel nadenken kies ik om dezelfde omloop van vorige zondag te doen; al was het toen in donkere en natte omstandigheden. Tibo en Tobi, mijn twee kids van 10j, staan te springen om mee te fietsen. Voor mij is dit een goed idee, want dan kunnen zij mijn bevoorrading voor zich nemen. Het is 9°C en er staat een licht briesje, dat voor iets te veel verfrissing zorgt als het recht op je gezicht blaast.

Kasteel van Horst, Holsbeek, Vlaams Brabant
Kasteel van Horst, Holsbeek, Vlaams Brabant

Vanuit de Prinsendreef vertrek ik aan deze langere duurloop richting Horst. Na een kleine kilometer ligt de eerste helling al op me te wachten. Ik concentreer me dit keer niet te veel op mijn hartslag, maar enkel op mijn gevoel. Het is de bedoeling om een tempo te lopen dat ik 40km kan volhouden. Het nadeel van in een streek te wonen met veel hellingen is dat dit de constante snelheid te niet doet. Integendeel, elke helling is een veel zwaardere inspanning. Na elke helling neem ik opnieuw het rustige tempo in en let erop dat de ademhaling rustig verloopt. Dat blijkt vandaag goed te lukken.

De afgelopen dagen heb ik telkens last gehad van mijn knieën, vooral de rechtse en van mijn rechter hamstring. Gedurende deze duurloop blijft de knie wel voelbaar, maar echt hinderen doet het niet. Toch merk ik wel degelijk dat ik voorzicht moet blijven want elke misstap doet de pijn weer opsteken. Door de gevoelige hamstring probeer ik ook op de hellingen niet te veel te forceren. Toch blijft iets waar ik de komende dagen zal moeten voor oppassen.

Het tweede gedeelte is iets zwaarder door de toch wel strakke wind. Dit, gecombineerd met een lange helling, doet mijn hartslag opnieuw lichtjes oplopen. Vrij snel voorbij de helling komt deze opnieuw in de 130 hs/min te liggen. Op die manier is het steeds plezant lopen. Zelfs tot op het einde, waar ik altijd tracht het tempo hoog te houden, blijft de hartslag vrij goed onder controle. Als nu de pijn aan de knieën en hamstring verdwijnt, zal ik echt tevreden zijn.

Morgen staat er opnieuw een loopje op het programma. Dit keer loop ik op maandag mee met enkele collega’s van DCLA waarna we aan de nieuwjaarsreceptie kunnen beginnen. Want in een sportclub wordt er eerst gesport vooraleer in de drank en hapjes te vliegen.

Movescount_logo     strava

DCLA duurloop

Het einde van een werkweek wordt steevast afgesloten met een duurloop met de collega’s van DCLA. Sinds een tijdje voel ik wat pijn aan mijn rechterknie. Zelfs bij het normaal stappen, op en af een trap, voel ik deze pijn. Dit is natuurlijk geen goed teken. Zeker niet als je weet dat ik vele jaren niet heb kunnen lopen door een ontsteking aan de rechter patellapees. Om er zeker van te zijn of ik überhaupt kan lopen, doe ik eerst enkele testrondjes op de atletiekpiste. Deze ondergrond is vrij zacht en bovendien lopen we hier echt heel rustig. Hieruit merk ik dat de pijn niet erger wordt en ik besluit om toch maar deel te nemen aan de wekelijkse duurloop.

2015-11-29Er zit geen verrassing aan te komen en dus lopen we de normale wintertoer. Dit rondje bedraagt om en bij de 14,5km.

Om stipt 18.15u vertrekken we voor onze duurloop. Er zijn meerdere groepen die dan vertrekken want het is opeens heel druk op het kleine weggetje dat vertrekt aan de Gaston Roelants Atletiekarena. Na het doorsteken van het Heuvelhofpark zijn we terug alleen met ‘onze’ groep van Miel. Miel volgt, als trainer, zoals steeds de groep met de fiets en staat ons zo bij met raad en daad. Je moet alleen nog kunnen spreken tijdens het lopen.

De eerste kilometers ligt het tempo vrij laag, zijnde rond de 11km/u. Na vijf kilometer en enkele hellingen is iedereen goed opgewarmd en gaat de snelheid steevast hoger liggen. Op de vrij zware helling richting het Bed van Napoleon ligt de snelheid zelfs nooit lager dan 11,5km/u. Na de helling is het groepje al wel gesplitst. Er wordt even achterom gekeken, maar echt gewacht wordt er niet. De fiets van Miel hoor of zie ik dan niet meer. De snelheid komt dan rond en zelfs meer en meer boven de 12 km/u te liggen. Met de nodige aandacht aan mijn loophouding (meer voorvoetlanding) blijft de pijn in knie vrij goed weg.

Vanaf de afdaling van Steenveld gaat de snelheid echt de hoogte in en daalt, tot aan de abdij van Vlierbeek, zelfs niet meer onder de 13km/u. Samen met Ellen versnellen we echt vanaf De Kastaar tot aan de Molenstraat. Geen van beide had de intentie om te versnellen, maar toch lopen we naast elkaar en trekken zo elkaar boven de 14,5 km/u. De laatste kilometer lopen we opnieuw rustiger, zodat ik terug met een normale hartslag de atletiekpiste bereik. Met een gemiddelde van 12,1 km/u houden we ons aan het normale gemiddelde.

Het heeft weer deugd gedaan, net als de pannenkoeken achteraf.

Movescount_logo     strava

Er zijn plezantere duurlopen

Na een rustdagje is het vandaag weer tijd om opnieuw sport in en uit te ademen. Allereerst is het tijd voor een veldloopwedstrijd voor Tibo en Tobi. Dit keer staat Grimbergen op het programma.

Na een vettige aanloop waar al meerdere lopers hun schoenen verliezen loopt Tobi zelfs helemaal vooraan. Niet veel later wordt hij al ingehaald door de uiteindelijke winnaar en favoriet. Toch blijft hij redelijk standhouden, maar moet de favorieten toch laten gaan. Tibo doet zijn uiterste best en volgt enkele plaatsen later. Uiteindelijk wordt Tobi zesde (derde keer op rij al) en wordt Tibo verdiend elfde.

Na het lange wachten op de prijsuitreiking (een stripverhaal) kunnen we terug naar huis rijden en is het mijn beurt om de sportieveling uit te hangen. Het weer is totaal omgeslagen. Het is intussen nat, zijnde lichte regen en wind. Het voelt totaal anders. De knieën laten zich voelen en de zin om te gaan lopen is al helemaal niet meer te vinden. Toch maak ik van mijn hart een steen en zonder veel nadenken op wat komen gaat, trek ik de deur achter mij dicht. De namiddag begin al over te gaan in avond en het dikke wolkendek zorgt ervoor dat dit nog sneller gebeurt.

Zoals gezegd vertrek ik zonder verstand en ik loop dan ook al in de verkeerde richting. In mijn hoofd heb ik een toer richting het kasteel van Horst gepland. De bedoeling is heel rustig lopen, liefst met een hartslag rond de 130 hs/min. Al gauw blijkt dit heel moeilijk. Enerzijds voel ik pijn in mijn rechterknie, waardoor ik allerlei loophoudingen uitprobeer om er zo weinig mogelijk last van te hebben. Anderzijds zijn er regelmatig hellingen of stukken met tegenwind waardoor ik zelden on de 140 hs/min kan blijven. De snelheid zit dan nog vrij goed.

Het weer wordt nog wat slechter (=natter) en donkerder, maar de pijn in de knieën wordt draaglijker. OP de vlakke stukken komt de hartslag opnieuw een beetje lager te liggen, maar onmiddellijk daarna is er weer een helling of zorgt de wind dat mijn motor opnieuw sneller moet pompen. Deze duurloop is allesbehalve een plezante uitstap. Toch wil ik niet de kortste weg naar huis lopen en beslis om hem te rekken tot de 21,1K. Hierdoor heb ik opnieuw enkele hellingen te verwerken.

Na bijna twee uur moeilijk lopen, kan ik eindelijk op ‘stop’ drukken en joggend verder naar huis lopen. Deze loop geeft me een beetje vertrouwen in mijn conditie, maar maakt me des te duidelijker dat het lichaam moet kunnen volgen. Mijn knieën hebben duidelijk rust nodig. Morgen wordt het de eerste werkdag van het jaar, maar het zal eentje worden zonder lopen.

Movescount_logo     strava


 

De kop is er af, eerste van 2016

Een eerste loopje op de eerste dag van het jaar! Het is niet dat ik dit jaar fanatiek ga worden; of ben ik het al?? In ieder geval staan de sterren me gunstig gezind. Op de eerste dag van het jaar staan altijd familiebezoeken gepland en dit jaar is dat iets minder dan de vorige jaren. Het is dus een ideaal moment om van de enkele uren ‘rust’ te profiteren en wat te gaan lopen.

Het weer op deze eerste januari is ideaal. Het is bijna 10°C, een mooi winterzonnetje en weinig wind. Ik loop dus in een lange tight, licht T-shirt en dunne loopshirt. Handschoenen zijn nog niet nodig. Nochtans echt warm hebben mijn handen niet. Op deze eerste dag van het jaar, wil ik het rustig houden. Gisteren, de laatste dag van intussen vorig jaar, heb ik eveneens een rustig duurloopje van 8km afgelegd. Mijn spieren vertonen geen last, maar ik voel toch dat mijn knieën liever geen zware inspanningen te verwerken krijgen vandaag.

Vertrekkend vanuit de Prinsendreef heb ik de eerste kilometers weinig stijgende hoogtemeters en blijft mijn tempo toch ver boven de 12 km/u met een hartslag van 145 hs/min. Graag had ik dit gunstiger gezien, maar dit komt nog wel. Dat hoop ik althans. De volgende kilometers zijn voornamelijk in dalende lijn en dus niet echt representatief. Hier ligt de snelheid dan ook iets hoger. Door enkel naar mijn hartslag te kijken, blijf ik rond de 140 hs/min lopen en probeer ik sneller te lopen aan deze hartslag.

Vanaf Kessel-Lo richt ik mij op een hogere snelheid. De intentie om er een rustige loop van te maken is hiermee vergeten. Ik denk nu aan het stuk Kortrijkstraat, waar ik gisteren, zonder veel inspanning, mijn tweede snelste tijd gelopen heb. Vandaag probeer ik er mijn PR te lopen, maar zonder echt in het rood te gaan. De hartslag komt dan wel boven de 150 te liggen, maar zonder éénmaal de 160 te overschrijden. Vanaf hier is het gewoon aan aan een stevig tempo naar huis lopen. De laatste kilometers worden gelopen aan 13km/u. Dit is wel iets te snel om over een langere afstand vol te houden. Mijn hartslag klimt tot boven de 160 hs/min.

Toch ben ik tevreden van deze eerste loop van 2016. Morgen is het een rustdagje. Zondag is het eerst een veldloopwedstrijd van Tibo en Tobi en hopelijk vind ik daarna de tijd en de zin om zelf nog wat te lopen.

Movescount_logo     strava


 

Rustige duurloop in winterzonnetje

Na de prachtprestatie van Tibo en Tobi op de Eindejaarscorrida in Leuven is het voor mij terug back to basics. Afgelopen zaterdag heb ik een lange duurloop gedaan en vandaag staat er dan een rustige kortere duurloop op het programma.

In de namiddag staat er weer een mooie winterzon aan de hemel en met 12°C is het ideaal loopweer te noemen. Toch is het de bedoeling om het rustig te houden vandaag. Wetende dat de eerste meters bergaf zijn, moet ik er echt op letten om niet te snel van start te gaan. Ik controleer dan ook iets regelmatiger mijn hartslag en let erop dat deze niet te hoog komt. Toch blijkt dat de eerste kilometer onder de 5′ min blijft. Beter nog, de volgende kilometers blijven ook onder de 5′ min/km. In tegenstelling tot zaterdag blijft mijn hartslag nu vlot onder de 140 hs/min, zelfs onder de 135 !! Dit is al een situatie die ik volgend jaar op 10 april ook zou willen kennen.

Toch gaat de daarna iets minder vlot. Om de snelheid niet te veel te laten zakken, moet mijn hartslag wat omhoog. iets dramatisch, maar de hoopvolle situatie van daarnet is nu niet meer aan de orde. In plaats van mijn gewone toer van 11km loop ik nu via een andere weg naar huis en maak hiermee mijn te lopen afstand iets langer en, wat belangrijker is, iets zwaarder. De weg van Kessel-Lo naar Hoog-Linden, Leming, is voor het grootste stuk stijgend. Hier maak ik weer mijn traditionele fout. In plaats van rustig te blijven lopen, probeer ik hier langzaam te versnellen. Het rustige duurloopje krijgt hierdoor  wel een veel minder rustig karakter.

De laatste twee kilometer probeer ik mijn hartslag terug onder controle te krijgen zonder de inspanning te laten verwateren.

Movescount_logo     strava