Maandelijks archief: juli 2016

Sport, Zwemmen

Dan toch maar zwemmen

Een reactie plaatsen

Wat doe je zoal op een vrije dag tijdens de grote vakantie? Juist, zorgen dat de kids zich niet vervelen. Oplossing vandaag: zwemmen.

Het is een typische Belgische zomerdag: blijft het droog of niet? We kiezen voor de zekerheidsoplossing en gaan naar een subtropisch zwembad. Ondanks ik toch wel graag de zware TdF-rit gezien had, besluit ik om mee te gaan zwemmen of wordt het enkel wat spelen en wildwaterbanen trotseren?

Iets na de middag begeven we ons richting Lier, naar de Waterperels. Dit is een nieuw complex op de terreinen van de oude kadettenschool in Lier. Eén van de gebouwen doet zelfs dienst als overdekte parking. Wat wil een mens nu nog meer?

Binnen zijn er meerdere baden beschikbaar, zodat kinderen van alle leeftijden een aangepast waterspeelbad hebben. Bovendien is er zelfs een baantjeszwembad, waar een gedeelte gebruikt wordt om te spelen, maar waar toch drie banen zijn voorzien voor baantjeszwemmers. Deze opportuniteit laat ik toch niet aan me voorbijgaan. Het is intussen alweer enkele maanden geleden dat ik nog gezwommen heb.

Het water is veel frisser dan de andere baden, maar voor sportzwemmers is dit natuurlijk veel aangenamer. Met de Suunto Ambit 3 in zwemmodus kan ik de eerste lengtes aanvatten. Het voelt nog wat onwennig, maar ik probeer toch enkele lengtes vol te houden vooraleer ik echt de kant opzoek. Veel techniek heb ik niet en een echte goede zwemmer ben ik nooit geweest. Ik heb dan ook geen besef wat een mooie zwemsnelheid is. De eerste 300 m (=12 lengtes) doe ik in 6′ min.

Na minder dan 2′ min begin ik opnieuw te zwemmen en ook dit keer blijf ik volhouden tot ik opnieuw dezelfde afstand gezwommen heb. Dit keer heb ik er 6’06” voor nodig. Dit scenario doe ik nog twee maal met telkens slechte 1,5 min tussenpauze. De twee volgende 300 m leg ik af in respectievelijk 6’16” en 6’08”. Hierna rust ik toch wel wat uit door in de warmere baden te vertoeven.

Enkele uren later krijg ik het idee om opnieuw gebruik te maken van deze baantjes. Dit keer heb ik iets meer last om gemotiveerd te blijven. Bovendien zit er telkens wat water in mijn brilletje en dt doet me iets vroeger naar de kant grijpen. De snelheid ligt iets lager dan daarstraks. In verschillende zwemsessies leg ik dit keer 1000 m af met een gemiddelde snelheid van 2’11” min/100 m.

Al bij al ben ik tevreden. In plaats van enkel wat wildwaterbanen en heb ik deze namiddag toch gebruikt om wat sportief voor de dag te komen.

Movescount_logo  Movescount_logo

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Heverleebos in de ochtend

Een reactie plaatsen

Geen derde Sequoia-ronde vandaag. Het is vandaag nog warmer en we kiezen ervoor om vroeger en wat dieper in Heverleebos een (vierkant) rondje te gaan lopen.

Afspraak om 8:30u en dan vertrekken we met de auto naar onze startplaats aan Heverleebos. Op deze ochtend is het op dit uur toch al ver boven de 20°C. Gelukkig is er veel beschutting van de bomen. Het is dan ook de bedoeling om het rustig aan te blijven doen. De eerste en de derde kilometer bevatten elk een helling. Deze worden gelopen rekening houdend met de weersomstandigheden en met de af te leggen afstand; met de nodige reserves dus. Toch leggen we de kilometer met de tweede helling (van 61m tot 83m) af net boven de 5 min en dat is toch bijna 12km/u.

Ondanks het vroegere uur is het toch al behoorlijk warm. Het valt des te meer op wat de invloed van de zon is. Het verschil tussen schaduw en zon is echt opmerkelijk. Gelukkig verloopt het grootste gedeelte van deze omloop in de schaduw. Na de twee hellingen lopen we ontspannen, maar toch alles behalve traag. Het wordt een mooie duurloop en door het warme weer met vrij hoge vochtigheidsgraad kan dit duurlooptempo toch als extensieve training beschouwd worden. Met 12,3 km/u blijven we toch ruimschoots boven de 12 km/u.

De afdaling richting Zoete Waters en de daaropvolgende beklimming zorgt toch steeds voor een aparte noot. Zelfs de afdaling vlot naar beneden lopen, voelt al zwaarder aan dan anders. Je voelt de invloed van het zwoele weer heel duidelijk. De beklimming van de Poggio doen we elk op eigen tempo. Hier kan je echt over je limiet gaan waardoor de daarop volgende kilometers heel moeilijk worden.

Na deze zware helling zijn er nog drie kilometer af te leggen. Deze lopen we opnieuw in een vrij stabiel tempo en dit opnieuw goed onder de 5′ min/km. Ik ben alvast blij dat we niet gewacht hebben tot de middagpauze om deze tocht te lopen. Het zou echt té warm geweest zijn.

Morgen wandel ik een hele dag rond met mijn fototoestel waardoor ik geen snelheid zal halen, maar wel de nodige inspanningen moet blijven leveren. De resultaten hiervan vind je elders.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Sequoia: NOG Hot, hotter, hottest

Een reactie plaatsen

Net zoals gisteren loop ik vanmiddag, tijdens mijn lunchpauze, opnieuw hetzelfde parcours. Het is alleen vandaag nog wat warmer dan maandag. Ditmaal loop ik alleen en heb bovendien minder zin. Toch kleed ik mij om en éénmaal vertrokken is er van gebrek aan zin niets maar te merken.

Ik vetrek redelijk vlot, maar de GPS van mijn horloge heeft een iets alternatief parcours afgelegd waardoor er rare waarden af te lezen zijn. De volgende kilometers worden wel goed gemeten. Ondanks de warmte zit de snelheid er vrij goed in. Ik bekijk zo weinig mogelijk naar mijn horloge.

2016-07-19

Op bovenstaande grafiek zie je perfect hoe deze loop verlopen is. De hartslag blijft steeds toenemen om de snelheid vast te houden. De snelheid lag dan ook iets hoger dan mijn duurlooptempo. Een tempoloop doen bij dergelijke hoge temperaturen zorgt voor een steeds hogere hartslag.

Ook al ben ik zonder veel goesting vertrokken, tijdens het lopen blijf ik met plezier het tempo zo hoog houden. Je voelt wel dat je de snelheid niet heel lang kunt volhouden. Toch doseer ik de inspanning zodat ik tot het einde de snelheid kan volhouden, wat bij deze temperatuur niet evident blijkt te zijn.

Al bij al loop ik deze 9 hete kilometers aan een gemiddeld tempo van 4’37” en dat is gepaard gegaan met heel veel zweet.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Sport, Training

Sequoia: Hot, hotter, hottest

Een reactie plaatsen

Na een week met twee wedstrijden (The Classic en Kiezegem) is het nu vooral een strijd tegen de warmte. De zomer is opeens tevoorschijn gekomen met hoge temperaturen en hove vochtigheidsgraad.

Het afgelopen weekend werd er niet gelopen, maar heb ik toch voldoende calorieën verbruikt door wandelend te fotograferen. Op maandag, werkdag, trekken we zeker de sportschoenen terug aan. Tijdens de middagpauze trotseer ik, samen met enkele collega’s, de warmte en lopen we onze meestgelopen omloop: de Sequoia.

Samen met S. vertrekken we enkele minuten na twee anderen. Het wordt niet echt de bedoeling om ze zo snel mogelijk in te halen, maar inhalen zit er toch wel aan te komen. Met een eerste kilometer in 4’56” lopen we niet echt snel, maar het tempo zit er toch al wel in. In de tunnel is het lekker fris, maar al snel overvalt de warmte ons opnieuw.

Net voor het kasteel van Arenberg zien we een vijftal voor ons uit lopen. Dit zijn duidelijk jonge, getrainde hardlopers. Al pratend lopen ze een aardig tempo, maar lopen toch niet van ons weg. OP het lange rechte Dijlepad verhogen we het tempo iets en ome zo toch wel snel dichter. Net voor het beschutte gedeelte halen we hen in. Ook na dit inhaalmanoeuvre blijven we het tempo (4’23” min/km) hoog houden en niet veel later zien we al onze collega’s voor ons uit lopen.

Met 14 km/u bereiken we de vierde kilometer en draaien we rechts. Het tempo lag de laatste kilometer vrij hoog en mag nu terug wat zakken. Het zweet heeft vele wegen gevonden om uit te breken. Het pad richting restaurant Arenberg is niet beschut en door deze extra warmte is er veel meer zweet nodig om af te koelen. Het tempo ligt terug op onze normaal niveau, net onder de 5′ min/km. In deze omstandigheden is dit helemaal niet slecht.

De iets snellere derde en vierde kilometer begint zijn tol te eisen. Het wordt tijdens de tweede helft én met deze temperaturen toch wel lastiger. We houden ons rustiger en maken er een mooie weerstandstraining van. Op de laatste kilometer, met de steile Karmelietenberg, versnel ik opnieuw en blijf lichtjes versnellen tot helemaal boven. Daarna probeer ik de snelheid hoog te houden tot aan onze finish. Nu komt het zweet nog feller tevoorschijn.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Sport, Wedstrijd

7de Kiezegemse stratenloop

Een reactie plaatsen

Amper vier dagen na The Classic staat er vandaag weer een wedstrijd op het programma. Vanavond wordt er in Meensel-Kiezegem, aan de kerk van Kiezegem de 7de Kiezegemse Stratenloop georganiseerd. Deze stratenloop wordt mede-georganiseerd door de onze zuster-club: DCLA Halen.

Vandaag ga ik naar een wedstrijd zonder de kids. Er is nochtans ook een 3K wedstrijd, maar omdat ze ’s woensdags al niet kunnen trainen, moeten ze op vrijdag wel naar DCLA. Alleen naar een wedstrijd rijden, heeft het nadeel dat je zelf ook op je tas moet letten. Ondanks het vriendelijke antwoord dat je je tas kon achterlaten in de witte tent, kies ik er toch voor om mijn tas in mijn auto te zetten. Met de fiets naar een wedstrijd rijden zou zelfs deze optie niet mogelijk maken.

Gelukkig hebben de meeste nieuwe loopshorts een klein, afsluitbaar, opbergvakje, zodat ik mijn autosleutel veilig kan bijhouden. Met de sleutel op zak, begin ik aan mijn opwarming. Ik loop op het traject de eerste kilometer en merk op die manier dat de eerste 700m al klimmend moeten afgelegd worden. Daarna volgt gelukkig een lange, zachte afdaling. De gesprekken erna leren me wel dat op het stuk Kerkstraat opnieuw stevig geklommen moet worden. Zoal s de laatste dagen al het geval is, loopt de opwarming niet echt soepel. Het zal de adrenaline van de wedstrijd zijn die me voluit zal doen gaan.

Na de opwarming loop ik opnieuw tot aan de wagen om nog extra te drinken. Het is echt wel warm en nu (-20 min) mag er zeker nog gedronken worden. Hiervoor gebruik ik een wegwerpflesje water. Dit kan ik meenemen tot aan de start en daar nog vlug in de juiste vuilbak gooien. Een duurdere drinkbus gooi ik zo graag niet weg. Net voor de start word ik herkend door een andere Strava-atleet. Tijdens dit kennismakingsgesprek horen we eens het startsein en starten we, samen met alle anderen natuurlijk, voor onze wedstrijd. Voor mij staan er vier rondjes van iets meer dan drie kilometer gepland; hij loopt vandaag de kortere afstand en moet dus ‘slechts’ twee rondjes afleggen.

Na enkele honderden meter is de eerste drukte al wat weg en is het vooral positie houden geblazen. Vanaf nu concentreer ik me meer op de andere lopers en probeer niet meer ingehaald te worden. Ik loop de eerste ronde steeds in de buurt van een jongere deelnemer, afkomstig van de club ACKO. De snelheid ligt om en bij de 15 km/u. Mijn hartslag ligt al vrij snel boven de 170 hs/min, maar het lukt me toch om bij hem in de buurt te blijven. Op de helling in de Kerkstraat neemt hij wat afstand, maar in het veld naar de aankomst kom ik opnieuw naast hem.

De tweede ronde loop ik naast hem en hoor dat hij toch wel diep is gegaan, net als ik trouwens. Na een vlugge check van zijn nummer, ben ik toch zeker dat hij ook de 12K moet doen. Het is dus ook voor hem maar de tweede ronde en niet al de tweede ronde; er volgen hierna nog twee ronden. In de afdaling naar de Kerkstraat neem ik een beetje voorsprong en op de fameuze helling die volgt, kan hij niet blijven aanklampen. Vanaf nu concentreer ik me op mijn voorliggers en probeer hem zonder te forceren in te halen.

Vanaf de derde ronde weet je dat iedereen nog in koers ook voor de volle afstand gaat. De eerste die ik inhaal, is natuurlijk nog iemand van de 6K. Er volgen nog vrij veel lopers van de 6K die ik mag inhalen. Gelukkig kom ik ook korter op iemand van de 12K, maar dat gaat zo vlot niet natuurlijk. Net voor we voor de derde keer de Kerkstraat opdraaien, word ik op mijn beurt ingehaald en wel door een veel snellere loper. Amaai, die zit nog goed.

2016-07-15-1De vierde ronde wordt er eentje om nog meer af te zien. De voorraden zijn opgebruikt. De bevoorrading met water komt dan ook als geroepen. Veel drinken doe ik niet, maar ik neem toch een bekertje, drink een klein beetje en spoel mijn mond nog twee keer. Daarna begin ik voor de vierde en laatste keer aan de eerste klim. Ik kom dan opnieuw korter bij diegene die me daarstraks zo vlot voorbij stak. Ik kan hem zelfs inhalen en zo net voor hem de laatste kilometer aanvatten. Vanaf dan heb ik maar één doel: alles geven en niet meer ingehaald worden. Ik dubbel nog enkele deelnemers en voel dat mijn huidige positie veilig is. Op dit ogenblik heb ik geen enkel idee waar ik ergens in de uitslag terecht ga komen.

Het pakket aan de aankomst maakt de inspanning meer dan waard. In tegenstelling tot afgelopen maandag waar ik 18 euro betaalde en enkel één flesje AA Drink kreeg, betaalde ik hier slechts 6 euro en krijg na de aankomst vier flesjes, een chips en nog wat leuke dingetjes.

Movescount_logo     strava
Stratenlopen.be: Uitslag

Herstel, Lopen, Sport

Het blijft bij rustig lopen

Een reactie plaatsen

Sinds twee weken blijf ik wat pijn voelen rond mijn beide knieën. De trainingen blijven rustig, maar enkele wedstrijden zorgen er waarschijnlijk voor dat de pijnen niet snel verdwijnen. Het zal vandaag dus ook bij rustig lopen blijven.

Was ik te laat, of vertrokken de anderen te vroeg? In ieder geval waren mijn twee collega’s al twee minuten vertrokken wanneer ik aan mijn eigenlijk loopje begin. Het is mijn bedoeling om rustig te lopen, maar dan haal ik hen waarschijnlijk pas voorbij halfweg in.

Ik vertrek dus met de bedoeling om niet té snel te lopen, maar toch om ze zo rap mogelijk in te halen. Ik ga dus meteen al vrij vlot van start. Van opwarming is hierdoor helemaal geen sprake. De Karmelietenberg wordt dan ook heel vlot naar beneden gelopen. Het blijft dan wel nog meer oppassen voor andere wandelaars. De stoepen zijn zó smal dat je niet met twee kan kruisen. Ik loop dan maar op de weg zelf. De kasseien zorgen hierdoor voor extra training van de voetspieren. Lopen op dergelijke ongelijke ondergrond zorgt ervoor dat er meer stabiliteit vanuit de voeten moet komen en hierdoor train je de spieren in de voet nog wat extra.

Bij het ingaan van de tunnel, net na 1km, duidt mijn horloge 4’03” aan. Dat is alvast en vrij snelle eerste kilometer te noemen. In de tunnel is het opeens extreem druk. Ik moet af en toe volledig stilstaan. Na de tunnel kan ik de draad weer oppakken en verder op zoek gaan naar de twee collega’s (die niet wilden wachten 🙂 ). Na 1,5 km ben ik bij hen. Vanaf nu kan mijn loopje dan toch rustig verder zetten. Ik blijf dan ook samen met hen lopen.

Net zoals eergisteren lopen de iets kortere versie van onze Sequoia-toer. Iets over halfweg moet er opnieuw even versneld worden. Ze zouden die binnenwegen moeten afschaffen!! Nadat we terug met zijn drieën zijn, schakelen we opnieuw over op een rustiger tempo, niet veel onder de 6′ min/km. De hartslag zakt dan ook opnieuw naar de 130 hs/min.

Om af te ronden versnellen we toch nog eens op de steile Karmelietenberg en houden de hoge snelheid aan tot op het einde. Op die manier heb ik dit rustig middagloopje afgewisseld met drie versnellingen. Meer dan genoeg klaarblijkelijk met dit zwoele weer, want het zweet vind overvloedig zijn weg naar buiten.

Morgen is het weer wedstrijddag. Op vrijdagavond neem ik deel aan de 7de Kiezegemse stratenloop. Verslag erna.

Movescount_logo     strava