Het afgelopen weekend was eentje om te koesteren. Met een 11,5 km op zaterdag en een 23 km op zondag kan dit weekend tot een van mijn toppers gerekend worden. Vooral de combinatie van de twee kan als echt intensief gecatalogeerd worden. De rust drong zich dan ook op en was vooral voelbaar aan de hamstrings. Deze week is dan ook begonnen met een dagje complete rust. Op maandagavond heb ik wel een halve Runners World uitgelezen, liggend in de (luie) zetel.
Dinsdag moet een dagje worden van relatieve rust. Door de natte ochtend heb ik afgezien van een loopje naar het werk. De lunchpauze kondigt zich wel droog aan en daarom is dat het uitgelezen moment om rustig te gaan lopen. Met zijn drieën vertrekken we voor het gekende Sequoia-rondje. Door de regen van de afgelopen dagen wordt de normale toer ingekort en vandaar de (-) achter de naam.
Na enkele kilometer zin we met zijn tweeën en gaat het tempo lichtjes de hoogte in. Toch is het vooral de tegenwind die de hartslag doet toenemen, al blijft hij binnen de perken. Met een gemiddelde hartslag van 134 hs/min mag je dit een duurloop van Z2 noemen. Trouwens lopen in Z1 (<117 hs/min) lijkt me onmogelijk. Ik ben al tevreden dat het meer dan 15 min duurde eer ik boven de 130hs/min uitkwam.
Een mooi start van de week.
