Halfweg het niet-lopen

Zoals je hier kon lezen, mag ik een tijdje niet meer lopen. Anderzijds zit ik toch niet helemaal stil. Sinds ik een nieuwe mountainbike (MTB) gekocht heb, maandag 15 juni, neem ik het fietsen iets serieuzer. Voorlopig zit ik aan een honderdtal kilometer per week. Dit is met een fiets zeker niet veel. Het is dan ook quasi enkel woon-werkverkeer en als je dicht bij je werk woont, tellen de kilometers niet echt op. Bovendien is er het nadeel dat fietsen met een rugzak niet echt aanspoort tot veel fietsen.
Het weer is de laatste weken gewoonweg prachtig. De laatste dagen is het eigenlijk té warm en dat maakt het nog zwaarder om met een normale rugzak te fietsen. Het niet-lopen blijft toch lastig om dragen. De optimist in mij moet ik nu zeggen dat ik al drie weken ver ben, halfweg dus, maar de andere ik antwoordt dan dat er nog drie weken zonder lopen volgen. Mijn volgende afspraak met de dokter is einde juli en als ik tot dan niet meer loop, zullen het dus nog vier weken zijn. Voorlopig moet ik mij dus bezig houden met fietsen.

Herendreef Heverlee
Herendreef Heverlee

Afgelopen maandag heb ik dan toch eens gewaagd om wat meer boswerk te verrichten. Na het werk trek ik richting Heverlee en na het afzetten van mijn rugzak, duik ik via de Herendreef het Heverleebos in. Ik heb niet echt een parcours voor ogen, dus het wordt wat rondfietsen. De wegen liggen er vrij goed bij. Door gebrek aan wegenkennis, moet ik wel af en toe rechtsomkeer maken omdat niet alle boswegen goed bereidbaar zijn. In het midden van dit bos wordt een nieuw fietspad aangelegd en voorlopig zorgen keien ervoor dat het niet fietsbaar is. Na wat heen en weer rijden, kom ik eindelijk op een gekend punt, een punt waar ik al lopend meermaals ben gepasseerd. Ik beluit dan maar om het parcours via het depot van Meerdaal te fietsen. Als het lopend goed lukt, zal het al fietsend ook wel lukken. Eén ding is al snel duidelijk: fietsen gaat veel vlugger dan lopen. Alhoewel het niet altijd gemakkelijker is. Tijdens de afdaling ter hoogte van het Don Bosco-college moet ik door het afschuwelijk slechte wegdek toch wel enkele keren de billen dichtknijpen en de schokken opvangen. Toch kom ik vrij snel ter hoogte van het depot en draai ik rechts. Deze weg, die meestal vol plassen ligt, is nu helemaal droog en goed berijdbaar. Onderweg kom ik nog enkele vrouwen tegen die wat verloren gelopen waren, maar iets later kan ik weer rechts draaien richting de kapel van de Zoete Waters. Vanuit het lopen weet ik dat het hier heel dalend is: opletten dus.

Oud-Heverlee, Zoete Waters, kapel O.L.Vrouw van Steenbergen
Oud-Heverlee, Zoete Waters, kapel O.L.Vrouw van Steenbergen

Zoals wel vaker, na een afdaling volgt een beklimming. Het is dit keer niet anders. Deze beklimming via de Kapellendreef en Pragenstraat is dankzij het lopen geen onbekende. Het is wel de eerste keer dat ik deze met de fiets doe. Zonder echt te overdrijven probeer ik mijn krachten goed te doseren en het lukt me dus wel om niet stil te vallen, ook al moet mijn hart pompen aan 170 hs/min. Met een totaaltijd, volgens Strava, van 2’26” kom ik bij mijn eerste poging op een 30/240 plaats. Wetende dat ik de grote baan heel langzaam ben overgestoken, vind ik dit een mooie prestatie. In Heverlee neem ik even halt om een frietje te eten en daarna gaat het via de gewone weg richting huis.
Het heeft deugd gedaan en dat is toch wat telt.

En toch wil ik terug gaan hardlopen. 🙂

Movescount_logo     strava


 

(205 keer bezocht, waarvan 1 vandaag)

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.