Dit weekend is weer een voorbeeld hoe het niet moet. Op zaterdag en zondag zou een mens tijd over moeten hebben om een rustige duurloop te doen. Bij mij was het weer het tegenovergestelde. Onder meer door onvoorziene omstandigheden was het zoeken naar enkele uurtjes “vrij” om te gaan lopen. Uiteindelijk heeft het tot zondagmiddag geduurd eer ik de tijd gevonden heb. Dat ik op zaterdag niet gelopen heb, mag nog geen drama zijn; ik had op vrijdag twee trainingen afgewerkt, eentje voor het ontbijt en eentje in de vooravond. Ik ben al blij dat ik op zaterdag geen spier- of gewrichtpijnen voel. Toch heb ik ‘s morgens last van mijn voeten, zo erg zelfs dat stappen moeilijk is. Gelukkig verdwijnt die pijn heel snel. Deze pijn voel ik zelfs als ik een tijdje stil gezeten heb en dan opnieuw opsta. In de loop van de dag heb ik die pijnen niet. Zou dit aan de schoenen kunnen liggen?
Vanmiddag toch nog maar eens de loopschoenen aangetrokken voor een twee uur durende loop; bedoeling is om de tocht via Horst en Kessel-Lo te doen van een 21-tal kilometer. De eerste kilometer is al serieus klimmen zodat ik heel snel een hoge hartslag (>150 hs/min) heb. De volgende kilometers zijn rustig glooiend maar dit keer wel met koude en vrij felle tegenwind, met toch wel koude handen tot gevolg. Vanaf het kasteel van Horst liep ik in een veel betere richting, had ik minder koud en ging het ook iets beter. Het laatste stuk was dan weer met die tegenwerkende wind in het gezicht en probeerde ik het tempo niet meer te laten zakken. Dit is dus niet wat je op een rustige duurloop moet doen. Ik moet nog echt veel leren. De laatste meters naar huis zijn quasi ondoenbaar, maar dit keer wou ik toch niet afduwen onderaan, maar sleepte ik me de helling op en klokte pas af toen ik helemaal thuis was. Nu snel douchen en omkleden, zodat ik mijn volgende taak kan afwerken.
