Zaterdag zou de ideale trainingsdag moeten zijn. Het weer wordt schitterend en ik heb enkele uren kunnen vrijmaken. En toch …
Toch zit een lange duurloop, die echt wel nodig is er niet in. Mijn vrouw is met één van de kinderen naar spoed, omdat hij blijft klagen van pijn in zijn rechterknie. Spoed zeggen ze dan; het duurt VIJF uur eer ze terug thuis is. Het was dan ook 17u eer ik aan mijn loop kan beginnen. Intussen heb ik geen uren meer vrij en het wordt dan maar een iets kortere loop, ongeveer dezelfde als donderdag.
Ondanks het late uur, heb ik vandaag nog niets gegeten, mijn Leo van vanmorgen niet meegerekend. Ik moet het dus doen met drie flesjes cola als energiebron.
Mijn eerste kilometers loop ik alweer iets te snel om er een rustige loop van te maken. Met een snelheid van 11,5 km/u en een hartslag van 145 hs/min. Na een rondje Finse piste en een iets groter rondje rond de vijvers van het provinciaal domein laat ik me verleiden om nog wat sneller te lopen. Waarschijnlijk door de andere lopers of door de veelvuldige wandelaars stijgt mijn snelheid tot boven de 12 km/u en gaat ook mijn hartritme verder de hoogte in. Eénmaal terug op de openbare weg houd ik wat rekening met gekende segmenten op Strava. Al bij al en zeker gezien de omstandigheden, mag ik niet ontevreden zijn van deze trainingsloop. Trouwens, met deze haal ik een record, denk ik: zes dagen achter elkaar lopen. Als ik morgen ga lopen heb ik een 7 op 7. Hopelijk houd ik dit nog heel lang vol.
