Tag archieven: Tempoloop

Opnieuw Heverleebos op een drafje

Na de tempoloop van afgelopen dinsdag, loop ik vandaag opnieuw op dezelfde manier, maar net iets verder. Door omstandigheden heb ik gisteren, woensdag, niet getraind met de collega’s van DCLA. Na de intensieve loop is een rustdag niet eens slecht, integendeel. Vandaag kies ik ervoor om een iets langere duurloop te doen. In de wetenschap dat op vrijdag ook niet getraind kan worden bij DCLA, mag het vandaag iets meer zijn.

In vergelijking met twee dagen geleden moet het vandaag een langeduurloop worden. Het is toch wel de bedoeling om minstens 20K te lopen. Ik kies ervoor om via dezelfde weg richting Heverlee te lopen en daar richting Vaalbeek en lus te maken. De eerste kilometers verlopen relatief rustig, maar zeker niet traag. Het principe van LSD is dus al om zeep. Na bijna 4K ligt de hartslag al regelmatig boven de 150 hs/min en zal daarna niet meer lager liggen.

Heverleebos
Heverleebos

Na het saaie stuk via de weg, links en rechts van de spoorweg, draai ik opnieuw het bos in en kan de tocht naar Vaalbeek via de Herendreef beginnen. Er is duidelijk hard gewerkt in het bos. Links en rechts van de dreef zijn uitsparingen gemaakt om het water af te voeren zodat de paden weer beloopbaar zijn. Het is nu opnieuw aangenaam lopen.

Ik houd de intensiteit vrij constant. Op die manier blijft de ademhaling rustig en kan ik tegen andere lopers en fietsers nog op een normale manier iets zeggen. Op het lange stuk richting de ‘Poggio’, langs de Nieuwendreef, wil ik versnellen. In het achterhoofd blijven de Strava-segmenten toch een rol spelen. Zonder echt te weten waar er een segment begint of eindigt, begin ik te versnellen en wil ik dit volhouden tot aan de Poggio. Na de versnelling volgt dan wel onmiddellijk een steile klim. Dat wordt doorbijten.

Klaarblijkelijk op tijd met de versnelling begonnen, want toch een PR gelopen een deel van de Nieuwendreef.  Het tweede gedeelte van de steile klim verliep behoorlijk zwaar (gem. hartslag 167 hs/min). Intussen zijn ze 12km ver en moet er nog een heel eind gelopen worden, gelukkig zonder zware hellingen (op eentje na). Het lange rechte stuk (Parnassusdreef) dat volgt, probeer ik opnieuw een evenwicht te vinden tussen voldoende hoge snelheid en rustige ademhaling.

Op de kruising waar ik eigenlijk links moest, twijfel ik even en daardoor loop ik er gewoon voorbij. Dan loop ik maar met een kleine omweg terug op het juiste pad. Met een hartslag rond de 156 hs/min blijf ik verder richting Leuven lopen. De afdalingen dienen dit keer niet om de hartslag te doen zakken, maar eerder om de snelheid opnieuw wat op te drijven. De laatste kilometers worden hierdoor toch vrij lastig, maar steeds met een hartslag onder de 160 hs/min.

De laatste helling zorgt voor de ultieme stijging van de hartslag en deze komt hierdoor tot boven de 170 hs/min. Niet echt uitlopen te noemen. Toch vind ik het een mooie training: 20K met een gemiddelde snelheid boven de 13 km/u en een gemiddelde hartslag van 155 hs/min.

Movescount_logo     strava


 

Heverleebos op een drafje

Na de ziekte van vorige week, probeer ik het deze week iets rustiger te doen. Na een echt rustdagje doorgebracht te hebben in een saunacomplex, wordt er op dinsdag toch opnieuw gelopen. Hopelijk heb ik het verlies van vocht voldoende gecompenseerd en heb ik er vandaag geen last van.

Spijtig genoeg alleen begin ik aan mijn middagloopje tijdens de lunchpauze. Reeds van bij de aanvang gaat het vrij vlot en toch probeer ik niet te snel van start te gaan. Ik blijf verder vlot lopen, maar let toch op mijn ademhaling en zorg dat deze heel rustig blijft. Bij gebrek aan hartslagmeting is mijn gevoel en mijn ademhaling de enige rem.

Eénmaal voorbij de Celestijnenlaan gaat de snelheid toch iets meer de hoogte in. Op het Dijlepad blijf ik ruimschoots onder 4’30” min/km. Dit is eigenlijk iets meer dan vlot. Zolang de ademhaling langzaam blijft en het gevoel zegt dat ik het kan blijven volhouden, blijf ik deze snelheid verder lopen. Vanaf hier is duidelijk dat dit een eerder intensieve training wordt en veel minder een rustig duurloopje.

Zonder te willen overdrijven kies ik toch om via Heverleebos te lopen en niet rechts te draaien ter hoogte van de Sequoia’s. Het zullen dus 12km worden. Het blijft steeds vrij goed gaan en daarom blijf ik ook lopen boven de 13km/u. Het wordt wel hoe langer, hoe intensiever en ook hoe sneller. Zonder te meten, voel ik toch dat mijn hartslag steeds hoger ligt. Het zal dus schipperen worden tussen een hogere snelheid en hartslag onder een controle houden.

Na een kleine hindernis op de fietspaden aan het sportkot, drijf ik de snelheid toch opnieuw op. Als ik de laatste kilometers snel genoeg loop, kom ik waarschijnlijk aan een gemiddelde onder de 4’30” min/km. Dit zou zeer mooi zijn. Op de Karmelietenberg en Naamsestraat ga ik toch wel tot het uiterste (of toch bijna). Met een gemiddelde van 4’29” min/km of 13,4 km/u kijk ik toch tevreden terug op deze training.

Movescount_logo     strava


 

Heverleebos met extraatje

Tijdens de middagpauze gaan we vandaag opnieuw met enkele collega’s richting het bos van (Oud-) Heverlee. Zoals steeds worden er voor het vertrek groepjes gevormd die elk hun snelheid en afstand lopen. Dit keer is het iets moeilijker maar uiteindelijk komt iedereen er wel uit.

Samen met L. gaan we voor de grote ronde. Dit komt neer dat we een afstand van ongeveer 10,5km lopen. Door de rustdag van gisteren, ja ik neem ook af en toe een rustdag, voel ik me opnieuw uitgerust. Toch houden het vrij rustig, alvast de eerste kilometer. De eerste kilometer is bijna continu klimmen en wordt afgelegd in 5’41”. De tweede kilometer is dan weer dalend en zorgt dat de snelheid er meer inkomt. Het resultaat is dan ook dat we hier een minuut minder nodig hebben voor dezelfde afstand.

Na deze vlotte kilometer blijft het eerder vlot gaan. De derde kilometer, ook vooral stijgend wordt toch afgelegd in 5 min en dat is helemaal niet traag. Het is zelfs mijn tweede beste tijd op de Klim Vaalbeek – Meerdaal. Vanaf hier blijft de snelheid vrij hoog liggen. Ook op het volgend stuk, de Langendaalstraat, wordt een tweede snelste tijd gelopen. Bovendien heb ik pas vorige week de snelste tijd gelopen op beide segmenten.

chardonnayMeerdaelDoor het natte weer van de voorbije dagen kiezen we ook dit keer voor een alternatieve omloop, via Chardonnay Meerdael. Dit verkleint de afstand niet en zorgt zelfs voor een mooi klimmetje tussen de velden, op bovenstaande foto te zien, rechts van het gebouw, langs de bomenrij. Ook hier verzwakken we niet en blijft het tempo er goed inzitten. Toch wil ik meer.

Als we ter hoogte komen van de weg naar de kapel, besluit ik rechtdoor te lopen en zo een klein lus extra te doen. De bedoeling is om iets later terug samen te komen. Hiervoor moet ik wel snel genoeg lopen en L. tijdig terug inhalen. Ik vertrek dan ook vol goede moed aan de smalle dalende bosweg, of eerder weggespoeld bospad. Ik ben hier nooit eerder geweest en van weg is niet veel sprake meer. Door de regen is het grootste stuk van dit wegje omgetoverd in een mooi beekje. Het is dus continu de best beloopbare ‘oever’ vinden om toch maar met redelijke snelheid naar beneden te lopen. Of is dit altijd zo geweest??

Als ik terug op de weg kom, kijk ik onmiddellijk richting het punt waar L. normaal de weg moet oversteken. Ik zie hem niet. Of hij is al gepasseerd en dan heeft hij een heel grote voorsprong, of hij is nog niet gepasseerd, maar dan moet hij fout gelopen zijn. Toch begin ik vol goede moed aan de grootste hindernis: de Poggio. Ik wil niet alles geven, maar wil toch mijn snelheid voldoende hoog houden. Resultaat: 6de tijd van mijn 18 keren dat ik hier (volledige Poggio) gepasseerd ben.

Daarna is het gewoon tempo lopen tot de plaats van afspraak. In de verste verte zie ik niemand. Het verschil moet dan toch te groot geweest zijn én hij heeft zeker niet op me gewacht!! Ik blijf verder lopen aan 14,3 km/u of 4’12” min/km. Het laatste stukje loop ik zelfs meer dan 15 km/u! Het bewijs is er dankzij Strava. Ik loop mijn snelste tijd op de volgende segmenten: Adelaars loopparcours 1: tussentijd 3 en Parnassusdreef.

Met een gemiddelde van 4’37” is dit opnieuw eerder een tempoloop dan een duurloop te noemen. Ik ben er zeker van deze omloop in de toekomst nog gelopen zal worden. Benieuwd wat dat gaat geven.

Movescount_logo     strava

Derde bosloop van de week

Na een dagje rust, zelfs geen DCLA-training, staat er vandaag opnieuw een loop in heverleebos gepland. De middagpauze wordt onder een warme zon al lopend ingevuld, samen met vier collega’s!

Net voor 12u vertrekken we, met de auto weliswaar, richting Heverleebos. Zodra we aankomen, verdelen we ons in groepjes. Het blijft onmogelijk, zelfs met drie, om allemaal samen te lopen. Het niveau is niet gelijk bij iedereen en de voorkeursafstand verschilt daardoor ook. Samen met S. loop ik alvast het vierkante parcours. Dit houdt in dat we gaan voor 10,5 km loopplezier.

Met zijn tweeën beginnen we eraan. De eerste kilometer is bijna volledig in stijgende lijn. Hierover 5’30” lopen, is dan ook zo slecht nog niet. Na deze kilometer zijn we opgewarmd en lopen we de volgende, dalende, kilometer een heel pak sneller: 4’47”. De derde kilometer is opnieuw stijgend toch lopen we deze onder de 5 min. Het tempo zit er duidelijk al goed in.

De Langendaalstraat blijf ik een saai stuk vinden. Door de regen van de afgelopen dagen zijn de plassen nog uitdrukkelijker aanwezig. Er blijft amper een plaats over om te passeren. Dit maakt het lopen niet alleen moeilijker, het zorgt er ook voor dat een constant tempo lopen quasi onmogelijk is. Ondanks al deze natuurlijke hindernissen blijven we ruimschoots onder de 5′ min/km of boven de 12 km/u dus. Hadden we niet gezegd om het rustig aan te doen??

De weg naar de kapel ligt de snelheid ruimschoots boven de 12 km/u; tijdens de afdaling nog veel hoger natuurlijk. De Poggio komt eraan. Tot hier toe hebben we al goed gelopen. met iets kleinere passen loop ik aan een gezapig tempo omhoog. Nu we toch goed bezig zijn, probeer ik de snelheid zo te houden dat we beide niet buiten adem zijn wanneer we boven zijn. Misschien tot op de limiet, maar na de top hernemen we onmiddellijk onze snelheid.

De vierde zijde van het vierkant loopt zelfs nog vlotter. Een snelheid van 13 km/u wordt goed aangehouden. Tijdens de laatste volledige kilometer lopen we zelfs een gemiddelde snelheid van 13 km/u. Hierna zouden we kunnen uitlopen, maar neen. We gebruiken de afdaling niet om uit te bollen, maar om de snelheid nog wat op te drijven.

Het was een mooie duurloop met fantastisch weer. Bij aankomst breekt het zweet toch volop uit. En dit is niet alleen van de warmte!!

Movescount_logo     strava


 

Van kwaad naar erger, of niet?

Dag 2 na een marathon.

Na de verleiding gisteren om toch te versnellen tijdens mijn herstelloopje, zou ik vandaag misschien beter echt niets doen. Zodra iemand me vraagt of ik mee ga lopen, zeg ik onmiddellijk volmondig ja. Ik zeg er wel bij dat ik rustig met de anderen ga meelopen. Het is niet de bedoeling om snel te lopen, integendeel.

Bij de start van de loop krijg ik de tip om toch een langere afstand te lopen, omdat de collega’s voor mij te traag zouden lopen. Na een klein poging tot verzet, kies ik toch een grotere toer in Heverleebos. Eigenlijk is het omgekeerd: ik doe de normale toer en zij doen een kleinere.

Vol goede voornemens start ik met een rustig, doch niet te traag tempo, en bereik de eerste kilometer, die 20m hoger ligt dan de start, na exact 5 min. De tweede kilometer loop ik met ongeveer dezelfde intensiteit, maar dan opnieuw 20m lager en daardoor iets sneller. Intussen zit zowel de intensiteit als de snelheid er al vrij goed in. De zwaardere helling gedurende de derde kilometer doet me de intensiteit nog verhogen en op deze helling blijf ik dan 12,5 km/uur lopen.

De volgende twee kilometer verlopen over onverharde boswegen, met regelmatig te grote plassen, zodat de kant opzoeken de enige manier van doorkomen is. De snelheid blijft er desondanks goed inzitten (gem 13,2 km/u of 4’30” min/km). Mijn voornemen om het rustig aan te doen, is volledig uit mijn gedachten. Ik besef wel dat ik niks mag forceren en houd me een beetje in.

Voorbij de Zoete waters komt de Poggio eraan. Een PR lopen zit er helemaal niet in en dus blijf ik hier relatief rustig. Toch klopt mijn hart bij het boven komen veel te snel: 176 hs/min. Zonder trager te lopen, integendeel zelfs, probeer ik een normaal ademritme te houden. De snelheid (14 km/u) blijft er goed inzitten, maar dan wel met een vrij hoge hartslag. Deze blijft in de buurt van de 170!!

Ondanks de hoge snelheid, hoge hartslag is het leuk lopen. De laatste kilometer gebruik ik dan ook niet om rustig uit te lopen. Er is niets leuker dan de snelheid nog wat opdrijven op het laatste smalle weggetje, kronkelend tussen de bomen.

Na de aankomst besef ik des te meer hoe warm het is. Het zweet begint dan pas echt uit te breken. Ondanks de foute beslissing om zo kort na een marathon vrij intensief te lopen, heeft het deugd gedaan. De vijf PR’s tijdens deze loop had ik zeker niet zien aankomen, gelukkig maar!

Movescount_logo     strava


 

Laatste week voor marathon (deel 2)

Vervolg van Deel 1 …

En toch wordt deze week anders dan de anderen. Op woensdag pas ik voor de intervaltraining van DCLA. Ik wil zeker niet overdrijven en bovendien moet ik toch een beetje taperen.

Intussen is het donderdag en ga ik toch opnieuw hetzelfde toertje lopen van dinsdag. De collega’s zijn om 12u reeds vertrokken en ik zal het dit keer alleen moeten doen. Mijn hartslagmeter laat ik ook thuis. Hiermee moet ik dan ook al geen rekening houden.

Bij het vertrek weet ik nog niet aan welk tempo ik deze ronde ga afleggen. Ik vertrek met de idee om dezelfde omloop van dinsdag te lopen, maar bij het terugkeren doe ik er twee rondjes Finse piste bij: één snel en daarna nog eentje rustiger. Op die manier kom ik aan 10K. Mijn idee is dan om te versnellen op het Dijlepad, net zoals gisteren, misschien nog eens een keertje op de terugweg en dan gedurende 1 km op de Finse piste.

Ik vertrek toch al aan een redelijk tempo, zonder te overdrijven. Het blijft dan wel dubbel opletten bij het kruisen van wegen en bij het in- en uitlopen van de tunnel. In het domein van het sportkot liggen toch wel iets te grote plassen. Het is moeilijk om ze te blijven ontwijken, zeker met de iets hogere loopsnelheid. Na het kasteel Arenberg schakel ik een kleine versnelling hoger. Op het Dijlepad loopt het nog vrij goed, maar wel met heel veel plassen.

Bij het rechts draaien, het bos in, blijf ik de snelheid hoog houden. Ik probeer deze snelheid aan te houden gedurende mijn volledige loop. Intussen begin ik wel te twijfelen of ik de twee rondjes over de Finse piste er nog ga bij doen. Een natte Finse piste loopt echt wel moeilijk en met het weekend in het vooruitzicht wil ik me toch niet te veel belasten. Eigenlijk is lopen aan deze snelheid (14 km/u) al niet echt goed tijdens een taperweek, maar ik ben nu toch bezig en dus houd ik het maar vol.

Uiteindelijk wordt het toch nog vrij zwaar. Na 7,5 km echt doorlopen, wordt de Karmelietenberg eerder een calvarieberg. Tempo houden op het stijgend stuk Naamsestraat is dan echt een doorbijter. Toch loop ik die laatste kilometer op 4’17” en dat is voor mij zeker niet slecht.

Nu echt rusten 🙂

Movescount_logo     strava