Heverleebos

Opnieuw Heverleebos op een drafje

Na de tempoloop van afgelopen dinsdag, loop ik vandaag opnieuw op dezelfde manier, maar net iets verder. Door omstandigheden heb ik gisteren, woensdag, niet getraind met de collega’s van DCLA. Na de intensieve loop is een rustdag niet eens slecht, integendeel. Vandaag kies ik ervoor om een iets langere duurloop te doen. In de wetenschap dat op vrijdag ook niet getraind kan worden bij DCLA, mag het vandaag iets meer zijn.

In vergelijking met twee dagen geleden moet het vandaag een langeduurloop worden. Het is toch wel de bedoeling om minstens 20K te lopen. Ik kies ervoor om via dezelfde weg richting Heverlee te lopen en daar richting Vaalbeek en lus te maken. De eerste kilometers verlopen relatief rustig, maar zeker niet traag. Het principe van LSD is dus al om zeep. Na bijna 4K ligt de hartslag al regelmatig boven de 150 hs/min en zal daarna niet meer lager liggen.

Heverleebos
Heverleebos

Na het saaie stuk via de weg, links en rechts van de spoorweg, draai ik opnieuw het bos in en kan de tocht naar Vaalbeek via de Herendreef beginnen. Er is duidelijk hard gewerkt in het bos. Links en rechts van de dreef zijn uitsparingen gemaakt om het water af te voeren zodat de paden weer beloopbaar zijn. Het is nu opnieuw aangenaam lopen.

Ik houd de intensiteit vrij constant. Op die manier blijft de ademhaling rustig en kan ik tegen andere lopers en fietsers nog op een normale manier iets zeggen. Op het lange stuk richting de ‘Poggio’, langs de Nieuwendreef, wil ik versnellen. In het achterhoofd blijven de Strava-segmenten toch een rol spelen. Zonder echt te weten waar er een segment begint of eindigt, begin ik te versnellen en wil ik dit volhouden tot aan de Poggio. Na de versnelling volgt dan wel onmiddellijk een steile klim. Dat wordt doorbijten.

Klaarblijkelijk op tijd met de versnelling begonnen, want toch een PR gelopen een deel van de Nieuwendreef.  Het tweede gedeelte van de steile klim verliep behoorlijk zwaar (gem. hartslag 167 hs/min). Intussen zijn ze 12km ver en moet er nog een heel eind gelopen worden, gelukkig zonder zware hellingen (op eentje na). Het lange rechte stuk (Parnassusdreef) dat volgt, probeer ik opnieuw een evenwicht te vinden tussen voldoende hoge snelheid en rustige ademhaling.

Op de kruising waar ik eigenlijk links moest, twijfel ik even en daardoor loop ik er gewoon voorbij. Dan loop ik maar met een kleine omweg terug op het juiste pad. Met een hartslag rond de 156 hs/min blijf ik verder richting Leuven lopen. De afdalingen dienen dit keer niet om de hartslag te doen zakken, maar eerder om de snelheid opnieuw wat op te drijven. De laatste kilometers worden hierdoor toch vrij lastig, maar steeds met een hartslag onder de 160 hs/min.

De laatste helling zorgt voor de ultieme stijging van de hartslag en deze komt hierdoor tot boven de 170 hs/min. Niet echt uitlopen te noemen. Toch vind ik het een mooie training: 20K met een gemiddelde snelheid boven de 13 km/u en een gemiddelde hartslag van 155 hs/min.

Movescount_logo     strava


 

(128 keer bezocht, waarvan 1 vandaag)

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.