Tag archieven: Tempoloop

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Warme DCLA duurloop

Een reactie plaatsen

Eén vogel maakt de lente niet. Eén duurloop en één training met de brokkenlopers, maakt me nog geen brokkenloper. Gelukkig heb ik na de intensieve training van afgelopen woensdag niets gevoeld: geen stijfheid in benen en zelfs geen last van kuiten en/of hamstring. Vanavond loop ik dan een tweede keer mee met de vrijdagse duurloop, of is het een tempoloop, met de brokkenlopers.

De lente is volop in het land en de laatste dagen mogen we zelfs spreken van echt zomers weer. Bij het vertrek staat de thermometer (tegen de noodgevel en in de schaduw) op 25°C!! Het zal dus een warme zomertoer worden. Een uur voor de start maak ik een halve liter isotone drank klaar en samen met een banaan  speel ik dit naar binnen. Het is een goede repetitie om een wedstrijd voor te bereiden. Lopen met de brokkenlopers is voor mij telkens een wedstrijdsimulatie.

Vorige week hebben we de laatste kilometers heel wat rustiger afgelegd, maar enkel omdat er tot halfweg heel snel gelopen werd. Om zeker niet verrast te worden door een te hoge snelheid in het begin, begin ik rond 18u al op te warmen op de atletiekpiste. Na vijf rondjes heb ik het al echt warm genoeg en ga me dan ook nog snel wat verfrissen. Daarbij neem ik ook nog enkele slokjes water. Eén ding staat vast, het zal warm worden. Gelukkig voel ik me vrij goed. Veel beter dan woensdag in ieder geval.

Zonder echt overdreven snel te starten, moet mijn hart toch al 170 keer per minuut pompen na 3K. Het wordt alweer een stevige duurloop of eerder een extensieve duurloop of zelfs een tempoloop. De invloed van de temperatuur is echt wel van doorslaggevend belang. Het gaat duidelijk bij iedereen langzamer. Halfweg lopen we, de tragere lopers, nog niet veel achter de snellere jongens. Bijna halfweg heb ik al heel veel zin om het tempo te laten voor wat het is en veel trager verder te lopen. Net op dat ogenblik zegt Jeroen dat ik mag verder lopen en dat hij wat last heeft van de warmte en het iets rustiger gaat doen. Net wat ik ook wou!!

Toch blijf ik de hoge snelheid aanhouden. Ik zie nog steeds iemand een kleine honderd meter voor me lopen en probeer de afstand niet groter te laten worden. Het lukt me zelfs om wat korter bij hem te komen. Hij heeft zich duidelijk ook wat vergaloppeerd en probeert zijn tempo zo lang mogelijk aan te houden. Op die manier duurt het toch nog meerdere kilometers eer ik hem kan bijbenen. De warmte (en droogte) is nu heel goed voelbaar. Mijn mond plakt quasi dicht. Dorst!! Net voor de afdaling, waar ik de laatste meters probeer dicht te lopen, bedraagt mijn hartslag zelfs 179 hs/min! Dit is echt een wedstrijd-hartslag. Laten we dit dan maar beschouwen als een generale repetitie voor komende vrijdag en zondag.

Tijdens de steile afdaling kom ik inderdaad nog iets korter en daalt gelukkig mijn hartslag ook. Maar deze daling is maar van heel korte duur. Iemand inhalen betekent ook ervoor blijven en er proberen van weg te lopen. In de smalle weggetjes langs Bruineveld blijf ik echt het maximum uit mezelf te halen. Net voor het indraaien van het provinciaal domein zie ik opnieuw iemand voor me uitlopen. Zou ik deze ook nog kunnen inhalen. Waar zouden onze nieuwe vrienden van Somalië en Eritrea zitten? Houden zij het nog uit?

Er blijven nog twee kilometer te lopen; dat worden zeker nog twee zware kilometers. Het lukt me dan ook niet om echt veel korter te komen bij mijn voorligger. Op de weg tussen het provinciaal domein en het Heuvelhofpark passeer ik nog wel de man van Eritrea; hij heeft de laatste kilometer niet meer ‘overleefd’.

Bij aankomst loop ik in eerste instantie door tot aan de toiletten: om water te drinken!! Toch beslis ik om nog enkele rondjes op de piste te joggen om rustig af te koelen tot normale omstandigheden.

Ondanks het stevig einde ligt de gemiddelde snelheid toch in de buurt van vorige week.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Brokkenloper of niet?

Een reactie plaatsen

De laatste weken zit de conditie toch wel vrij goed. In ieder geval loop ik nu beter dan dat ik ooit gelopen heb. Een jaar geleden, 29 mei 2015, liep ik voor het eerst de vrijdagse duurloop met de joggers van DCLA. Met veel moeite kon ik toen volgen. Intussen gaat het volgen al stukken beter, zo goed zelfs dat ik vandaag probeer mee te lopen met een snellere groep: de brokkenlopers.

Onder leiding van Jeroen trainen zij op woensdag zoals de groep van Miel, maar dan heel wat sneller en heel wat meer. Op vrijdag lopen beide groepen hetzelfde parcours, gekend als de zomeromloop. In tegenstelling tot de groep van Miel, lopen de brokkenlopers (van Jeroen) niet allemaal in groep, maar maakt iedereen er zijn eigen tempoloop van. In mijn beschrijving noem ik de loop met Miel een duurloop en noem ik deze met Jeroen een tempoloop.

Het wordt voor mij dus een primeur om met de groep van Jeroen mee te lopen. Velen van deze groep lopen echt wel véél te snel; het is  voor mij de bedoeling om het tempo van Jeroen te volgen. Ik hoop dat hij een iets gelijkmatiger tempo loopt. Na de fietstocht van huis naar de atletiekarena en ook na enkele rondjes opwarming, hoop ik er klaar voor te zijn. Op hetzelfde vertrekuur als de groep van Miel vertrekt ook deze groep. Na 600m ligt de snelheid al boven de 13km/u. Ik dacht nochtans dat ook zij iets rustiger startte. In ieder geval dit is de te verwachte snelheid en dat moet ik dus kunnen volhouden. Hopelijk lukt dit met een hartslag boven de 160 hs/min.

De eerste hellingen komen eraan. Hier wordt er effectief iets rustiger gelopen; het eerste deel dan toch. Het verder verloop in het bos wordt het tempo opnieuw opgetrokken. Eénmaal op de Prinsendreef, richting Kortrijkstraat, ligt de snelheid vrij hoog, maar dankzij de lichte afdaling zakt mijn hartslag naar 160 hs/min. Nog steeds vrij hoog en de nieuwe hellingen kondigen zich aan. De hellingen zijn dan nog het minste probleem. De snelheid gaat nu echt wel de hoogte in, net als mijn hartslag. Op de bosweg naar en de weg boven op de Chartreuzenberg ligt de snelheid echt wel hoog. Dit houd ik nooit vol tot op het einde!! (hartslag > 170hs/min)

Gelukkig blijkt het voor de anderen ook snel te gaan en op de smalle en drassige bospaden lopen we iets minder snel (13 à 13,7 km/u). Dit ligt wel terug binnen mijn mogelijkheden. De laatste kilometers kan er terug een gesprekje met Jeroen van af. Bij aankomst ben ik dan ook niet helemaal uitgeput en voel ik me opperbest. De doop met de brokkenlopers beschouw ik als geslaagd. Het blijft toch nog een beetje afwachten of ik ’s woendags ook met hen de intervaltraining mee train.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Snelheid, Sport, Tempoloop, Training

Toch eens in ’t rood gelopen

Een reactie plaatsen

De tweede na mijn laatste marathonavontuur en daarmee is de rustperiode definitief voorbij. Op maandag liep ik samen met enkele collega’s onze standaardomloop: Sequoia. Met een gemiddelde hartslag van 140 hs/min is dit voor mij een rustig duurloopje.

Vandaag zie ik bij het vertrek geen collega’s en loop dus maar alleen. Onmiddellijk beslis ik om niet alleen een iets langere afstand te lopen, maar ook intensiever. Zonder te willen overdrijven, kies ik de omloop die ik al enkele keren gelopen heb van ongeveer 12K. Ook de snelheid zal beduidend hoger liggen, tenminste als ik het volhoud.

De eerste twee kilometer houd ik het nog vrij rustig. Vanaf de derde kilometer breng ik mijn hartslag toch al in de buurt van de 160 hs/min. Vanaf hier gaat het helemaal mis. Zodra de snelheid de hoogte in gaat en ik zie dat de laatste kilometer onder de 4’40” gelopen werd, wordt dit het nieuwe doel. Bovendien beginnen de segmenten van Strava door mijn hoofd te spelen en lijkt dit wel de dag om enkele PR’s te lopen. Zonder echt te weten waar deze segmenten beginnen en eindigen, moet ik de snelheid een lagere tijd hoog houden. Dit heeft al snel een heel hoge hartslag tot gevolg.

2016-04-19-1Op het stuk na de tunnel onder de E40 leg ik er de pees op en bereik dan ook (te) snel een hartslag boven de 180 hs/min op het klimmetje net voor de Hazenfonteinstraat. Dit is natuurlijk niet heel lang vol te houden. Intussen zit de snelheid er goed in en het volgend doel wordt dan om de snelheid vrij hoog te houden. Ondanks ik probeer om bij deze snelheid de hartslag te laten zakken, blijft deze rond de 170 hs/min. Bij de minste helling is zelfs de 170 niet meer te houden en stijgt deze opnieuw. Toch blijft de snelheid rond de 13,5 – 14 km/u liggen.

Nu dit kunnen lopen onder de anaerobe drempel.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Middagloop zonder treuzelen #MR16

Een reactie plaatsen

Na de intensieve VijverRun van afgelopen zondag start ik met mijn drie weken taperen. Dit is de periode net voor de marathon om het lichaam de noodzakelijke rust te geven en moet zorgen voor de overcompensatie op de dag van de wedstrijd. Toch mag er in die periode niet stilgezeten worden. De training wordt enkel stilaan afgebouwd. Vandaag loop ik tijdens mijn middagpauze en dit keer zonder collega’s.

Ik ben dus vrij om te doen wat ik wil en gezien dat er op woensdag een intervaltraining gepland is, wil ik mij vandaag niet te zwaar inspannen, maar zeker ook niet treuzelen. Ik kies dus voor het parcours dat ik al eerder liep. Dit betekent dat ik een klein uurtje zal lopen marathontempo, met een hartslag die liefst niet boven de 150 hs/min uitkomt.

2016-03-22

De eerste kilometers lukt dit aardig. Ondanks de vele andere lopers, blijf ik rustig lopen aan een snelheid van 12,6 km/u. De hartslag blijft ruimschoots onder de 150 hs/min. De helling langs de E40 richting de Hazenfonteinstraat gooit de eerste keer roet in het eten. De weg langs de spoorweg zelf blijf ik ook het stevige tempo vasthouden.

Als ik op de Herendreef terug richting Heverlee loop, begin ik iets sneller te lopen. Het eerste stuk is dalend en dat helpt natuurlijk. Verder, over de domeinen van de KULeuven, probeer ik de snelheid boven de 13km/u te houden zonder noemenswaardige verhoging van de hartslag.

Uiteindelijk loop ik de 11,7 km aan een gemiddelde snelheid van 12,7 km/u aan een gemiddelde hartslag van 148 hs/min. Als ik dit op 10 april in Rotterdam ook zou kunnen, …

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Rustig tempoloopje #MR16

Een reactie plaatsen

Na de DCLA duurloop van gisteren, met stevige versnelling, heb ik vandaag eigenlijk een rustdagje verdiend. Toch wil ik met het mooie weer niet blijven binnenzitten. Nadat de jongens afgezet zijn aan de tennis, heeft de papa wat tijd om zelf te sporten.

Het is de bedoeling om het rustig aan te doen. Morgen zou er eigenlijk een lange duurloop moeten gelopen worden, maar de kans bestaat dat er geen tijd voor is, dus kies ik vandaag voor een rustig tempoloopje. De eerste kilometer loop ik vlot onder de 5 min en zelfs met een hartslag onder de 130 hs/min. Dit is perfect. Dat er een sterke afdaling inzit en waarschijnlijk een gunstige wind, laat ik even terzijde. 2016-02-06

De volgende kilometers verlopen allemaal vrij goed. Steeds blijf ik onder de 5 min en blijf ik gemakkelijk onder de 140 hs/min. Dit ziet er echt wel goed uit. Dan begin ik aan twee rondjes rond de grote vijver in het provinciaal domein in Kessel-Lo en hier gaat de snelheid iets omhoog. Het spijtige is dat de hartslag iets meer omhoog gaat. Waarschijnlijk speelt de stevige wind hierbij een belangrijke rol. Het tweede rondje loop ik nog wat sneller, net iets sneller dan 12,5 km/u, maar dan ook met een hartslag van 150 hs/min.

De weg naar huis probeer ik een evenwicht te vinden tussen voldoende snelheid (12 km/u) en een niet te hoge hartslag (<150hs/min). Rekening houdend met de nadelige wind en het iets hellend karakter mag ik dit niet slecht noemen.

Movescount_logo     strava

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Van duurloop naar tempoloop

Een reactie plaatsen

Intussen is het het de tweede werkdag van het jaar is het hoog tijd voor een loopje tijdens de lunchpauze. Niettegenstaande ik nog steeds pijn voel aan mijn rechterknie (ter hoogte van de knieschijf), wil ik toch wat lopen. Sinds, en ook tijdens, de duurloop van zondag heb ik last van pijn. Deze pijn is bij elke stap voelbaar en maakt me toch wel wat zorgen. Tijdens het lopen zoek ik naar een loopstijl waar de pijn het minst van zich laat horen.

De looptrainingen met enkele collega’s tijdens de lunchpauze zijn voornamelijk bedoeld als rustige duurlopen of eventueel als herstellopen. Met dit idee ben ik vanmiddag dan ook vertrokken. Al van voor de eigenlijke start is er eentje gaan vliegen en lopen we met twee verder. De eerste kilometers verlopen vrij rustig, aan duurlooptempo.

Van in de buurt van het Arenbergkasteel gaat het tempo iets hoger liggen, maar blijft het wel stabiel (11,9 km/u). Dit is mijn verhoopt marathontempo. Langere duurlopen moeten dus eigenlijk trager afgelegd worden. Ongeveer halfweg ligt de zwaarste helling van de dag. Hier wordt er zelfs boven de 12 km/u gelopen. Aan de andere kan van de spoorweg lopen we deze terug naar beneden aan 12,6 km/u. De volledige weg langs de spoorlijn, zowel dalend als stijgend, blijven we deze snelheid aanhouden. Dit is niet meer een lange-duurloop-snelheid maar eerder een tempoloop.

Daarna volgen er nog enkele kilometers aan 4’40” min/km. De snelheid zit er duidelijk goed in. Ook in de laatste kilometers blijft de snelheid redelijk op peil. Het is daarmee niet het eerst geplande rustige duurloopje geworden, maar een mooi tempoloopje is ook altijd meegenomen. Hopelijk gaat de pijn in de knie snel weg en kan ik morgen terug vlot lopen tijdens de wekelijkse intervaltraining van DCLA.

Movescount_logo     strava