Bij gebrek aan inspiratie loop ik gewoon via de meest gebruikte weg, maar dan onder de E40 door, richting the Shelter en via dezelfde weg terug.
Bij het heenlopen is er lichte rugwind en dus iets warmer dan verwacht. Ik trek mijn shirt met lange mouwen uit en bind het rond me.
Bij het terugkeren voelt het veel frisser aan, maar ik leg de lat iets hoger en loop intensiever. Het bewijs vertaalt zich duidelijk in enkele PR’s.
Na twee rustdagen wordt er vandaag opnieuw wat sneller gelopen. Een tempoduurloop van een 15-tal km staat op de agenda, gevolgd door een lange duurloop morgen.
Dit keer loop ik niet tijdens mijn lunchpauze, maar ga iets vroeger naar huis en loop vanaf daar. Om niet te veel energie te verspillen in een nieuwe omloop kies ik voor een vaak gelopen stuk door Pellenberg. Hierdoor zal ik ook de nodige hoogtemeters te verwerken krijgen. Het is bovendien iets warmer dan de vorige dagen wat alleen maar kan bijdragen tot een ideale voorbereiding voor de marathon van Parijs. (Vorig jaar was het die dag ook net iets warmer dan al de voorgaande.)
De opwarming gebeurt tijdens de eerste kilometers, net zoals op de eigenlijke marathon. Rekening houdend met het reliëf, zal het tweede deel de snelheid sowieso iets hoger liggen. Toch loop ik al relatief intensief vanaf de eerste helling na iets meer dan één km. De volgende hellingen worden steeds intensief opgelopen.
Zoals je hierboven goed kan zien is de eerste helft voornamelijk klimmen. Na de sterke afdaling, op moeilijk beloopbare kasseien, kom ik op de Zavelstraat. De snelheid zit er dankzij de afdaling nog goed in en op de klimmende stukken probeer ik de snelheid erin te houden. Net voor halfweg deze straat denk ik opeens aan Strava (segment) en kies ervoor om de snelheid op te drijven en vol te houden tot het einde van deze straat.
Na deze heel intensieve kilometers besluit ik om via de Diestse-steenweg huiswaarts te lopen. Ook al moet ik even bekomen van deze inspanning, probeer ik toch met een redelijk tempo de laatste kilometers af te leggen.
Het redelijk tempo in combinatie met de hellingen en het warme weer, maken van deze tempoloop een stevige training. Morgen wordt het een rustigere duurloop.
Als voorbereiding op een marathon is er maar één type training heel belangrijk en dat zijn veel (trage) kilometers doen.
Na de echt lange en trage duurloop van afgelopen donderdag is het vandaag opnieuw tijd voor een duurloop. Als afwisseling, ook omdat ik van thuis vertrek, loop ik een heel ander parcours en steek ik er dit keer iets meer tempo in. Onder begeleiding van mijn zoon (met de fiets) en onder een mooi lentezonnetje, vertrekken we iets na de middag voor onze training. De eerste kilometer gebruik ik als snelle opwarming en daarna probeer ik het tempo er in te houden, zonder de hartslag te hoog te laten oplopen.
Richting Pellenberg lopen zonder hellingen is natuurlijk onmogelijk en het is op de hellingen dat ik niet op de hartslag let en het tempo ook niet wil laten zakken. Hierdoor gaat de hartslag effectief de hoogte in. De afdalingen moeten dan zorgen voor een dalende hartslag. Te veel zakken doet deze niet, want het hogere tempo heeft toch wel veel energie nodig. Zo lang de hartslag maar vlug genoeg daalt naar het nieuwe, vereiste niveau.
Op Km 5, net na een zware helling, ben ik mijn ‘begeleider kwijt. Hij wou de helling twee keer oprijden. Een helling is met de fiets ook een helling en vrij moeilijk op te rijden. Bovendien wou hij een binnen-weg nemen door een veld, maar ook dat viel tegen. Het duurde effectief enkele minuten eer hij opnieuw in mijn buurt was. De wegen in en rond Pellenberg blijven zorgen voor voldoende reliëf. Bij een tempoloop zorgen deze voor de nodige afwisseling. De afdalingen worden dan weer gebruikt om vlot, lees met snellere cadans, te lopen.
Na bijna 12K zijn we in de buurt van de finish, maar alles gaat prima en besluit om de tempoloop iets langer te maken. We vervolgen onze weg en houden de snelheid op voldoende hoog peil. Bijna thuis zorgen we ervoor dat de afgelegde afstand net boven de 20K uitkomt en met een klein lusje rond Sliepersveld, lukt dat net. Met 1u26min op 20K ben ik best tevreden.
Na een weekend met meer dan voldoende kilometers, maar met voornamelijk tragere kilometers, wil ik vandaag de motor eens testen. Kan ik dit tempo op 9 april (Parijs) drie uur volhouden??
Vorige week liep ik vanuit Leuven-centrum, langs de vaart, naar Café Maretime, goed voor 20K. Het was een rustige duurloop, met een hartslag onder de 140 hs/min. Vandaag wil ik mijn ‘marathonpace’ eens uittesten, zonder te weten welke dat juist is. Als referentie neem ik mijn hartslag en probeer deze in de buurt van de 150 hs/min te houden. Ooit zou ik de marathon onder de 3 uur willen lopen en dit houdt in dat ik gedurende die tijd 4’15” min/km moet kunnen blijven lopen. Benieuwd waar we vandaag uitkomen?
De eerste kilometer(s) gaan door de stad en zelfs dalend voor een groot stuk. Dit is al niet representatief. Eénmaal ter hoogte van de vaartkom voel ik toch wel een redelijke wind. Hij komt van rechts (ZW) en speelt in mijn voordeel. Het heeft niet veel nut om sneller te lopen, want het is juist de bedoeling om het gevoel van die 4’15” gewoon te worden. Toch voel ik, nu al, dat iets sneller lopen ook een hogere hartslag vraagt. Het blijft dus een evenwicht zoeken tussen tempo en hartslag. Bij de laatste kilometers gaat de hartslag toch iets boven de 150 hs/min liggen, maar ligt de snelheid ook net iets hoger dan de 14,1 km/u.
Net ter hoogte van café Maritime maak ik rechtsomkeer. Het windvoordeel is nu helemaal verdwenen en werkt eerder koelend. Ondanks de lichte kledij en het vochtige weer, heb ik echt wel warm genoeg. De tweede helft, richting Leuven, verloopt net iets sneller. Ondanks de tegenwind blijft het tempo onder de 4’15” min/km liggen. De bijhorende hartslag ligt weliswaar boven de 150 hs/min, maar stijgt niet verder.
De vraag blijft toch: is dit tempo haalbaar op 9 april in Parijs? Kan ik zonder lactaattest aannemen dat ik dit drie uur kan volhouden?
In ieder geval is één ding duidelijk. In het verleden liep ik minder snel:
De marathon komt steeds dichterbij en spanning neemt al wat toe. Met nog 50 dagen voor de boeg is het tijd om nog wat extra kilometers af te leggen. Vandaag is zo’n dagje.
In de voormiddag staat er de CISM Day Run op het programma. Dit jaar staat deze dag in het teken van ‘Peace‘. In België bestaat de CISM Day Run uit een wandeling en een jogging (6K-10K). De wandelaars starten om 10.30u en de lopers, zowel 6K als 10K, starten om 11u. Er wordt geen uitslag opgesteld en is dus geen wedstrijd. Vorig jaar heb ik er toch een wedstrijd voor mezelf van gemaakt, door met de echt goede lopers proberen mee te lopen.
Dit jaar zal het ongeveer hetzelfde scenario worden. Ik probeer met de leden van de nationale loopploeg mee te lopen, tenminste wanneer zij niet te snel van start gaan. De beste zijn effectief vanaf de start te snel vertrokken en ik hang mijn karretje aan een tweede groepje. Wat voor hen een mooi trainingstempo is, betekent voor mij lopen met verzuring. Het tempo ligt dan ook in de buurt van de 4′ min/km. Op manier halen we enkele sneller starters in, maar worden we zelf ook bijgehaald door anderen. Na 4K, bij de eerste hellingen, valt ons groepje ook uiteen en loop ik nog mee met drie anderen.
In de tweede helft zijn er nog meer en zwaardere hellingen en moet ik er twee laten gaan. Zij zijn dan ook effectief versneld en bij mij is enkel mijn hartslag versneld. Deze klopt al meer dan 170 keer per minuut. Van verzuring gesproken. Op dat ogenblik loop ik alleen. De twee toppers lopen een 50m, en later 100m, voor me en de minders toppers hebben mijn rol ook moeten lossen. Ik kan dus alleen maar tevreden zijn met de 10K op 40 min. Aan de aankomst is het al vrij druk, vooral door de finishers van de 6K. Na iets gedronken te hebben en een babbeltje met oude bekenden, is het hoog tijd om de verzuring eruit te lopen. Ik wil vanavond nog met de brokkenlopers de wintertoer doen.
Na enkele kilometers uitlopen, voel ik me effectief al wat beter. Het lichaam is nog wel moe, maar de benen voelen toch opnieuw redelijk aan. Benieuwd of ik vanavond überhaupt is staat ben om te lopen.
Zonder te veel te twijfelen kleed ik mijn iets voor 18u opnieuw om in looptenue en maak me klaar er opnieuw in te vliegen. “Vliegen” zal het zeker niet worden. Ik wil zeker niet aan hoge snelheid lopen; het zal eerder een normaal duurlooptempo worden. De beteren van onze groep maken zich klaar om een snelle tijd te lopen en dus besluit ik om bij onze coach te blijven.
De eerste kilometers worden redelijk rustig gelopen, maar toch wel maar net boven de 4’30” min/km. Na de eerste helling, komt het tempo toch wat hoger te liggen. Ellen, die eens met ons wil proberen, kan goed mee en ik heb gezegd om met haar mee te lopen om enerzijds de weg te wijzen en anderzijds om het tempo erin te houden. Vanaf dan worden de kilometers afgelegd in minder dan 4’30”.
Met deze twee tempolopen heb ik 25 snelle kilometers afgelegd op één dag. Dit brengt mijn weektotaal (op 5 dagen) op 81 km. In het weekend moet er nog zeker een langere duurloop volgen en hopelijk morgen al.
CISM:
DCLA:
Na de snelle tempoloop van afgelopen vrijdag duurt het tot zondagavond eer ik opnieuw de loopschoenen aantrek.
Daags na de tempoloop neem ik een rustdag en gebruik deze om, samen met de kids, te shoppen bij Decathlon. Na lange twijfel en veel passen van trailschoenen laat ik ze toch in het rek staan. Ik heb schoenmaat US10,5 en deze maat is bij Decathlon niet verkrijgbaar, in geen enkel model trouwens. (Update: intussen staat een betere versie voor minder geld in mijn kast). Op zondag sta ik eerst ten dienste van DCLA. De atleten van Vlaams-Brabant lopen vandaag hun PK veldlopen in Vilvoorde.
Dit weekend is dus opnieuw geen perfect weekend van iemand die een marathon voorbereidt. Toch trek ik ’s avonds de loopschoenen nog aan voor een niet te lange duurloop. Het klinkt tegenstrijdig, maar ik wil eigenlijk een duurloop doen, maar heb te weinig tijd en maak er dan maar een stevige duurloop van. Net als drie weken geleden loop ik rustig naar (het kasteel van) Horst en kom via Gobbelsrode sneller naar huis. Het wordt dus eerder een duur-tempo-loop.
De eerste helft (7K) loop ik aan gemiddeld 4’40” min/km. Dit lukt zonder te hoge hartslag, behalve op de hellingen omdat ik daar het tempo niet wil laten zakken.
De tweede helft loop ik gemiddeld 4’16” min/km en dit op vooral stijgende wegen. Hierdoor moet mijn motor wel kloppen met een frequentie boven de 160 hs/min. Dit is dus al een vrij intensieve tempoloop.
Dit goed uur lopen zorgt met zijn 14,5km dat ik deze ‘rustweek’ kan afsluiten met 70K op de teller.
