Tag archieven: Tempoloop

Wintertoer, iets sneller

Het moet een ‘rustweek’ worden en daarom sla ik opnieuw één dagje over en is het pas vandaag dat ik opnieuw loop. Vanavond lopen we onze wintertoer en ik wil het ook vandaag niets forceren.

Ondanks de iets rustigere week, blijf ik toch met vrij zware benen zitten. Vooraf enkele rondjes op de piste is dan ook geen overbodige luxe. Bijkomend voordeel, door deze rondjes voel ik dat ik best eerst eens de toilet bezoek voor een korte plaspauze. Hierna beginnen we in groep aan de wintertoer. De eerste minuten wordt er nog wat gepraat, maar zodra we het Heuvelhofpark verlaten, kiest iedereen zijn tempo of worden er kleine groepjes gevormd.

Net voor we het echte tempo lopen, hoor ik D. zeggen om het iets rustiger aan te doen vandaag. Ik vind dat een perfecte oplossing en besluit om met hem mee te lopen. Echt rustig vind ik het niet, integendeel zelfs. De tweede kilometer, met meer positieve hoogtemeters, wordt afgelegd in 4’02”. De eerstvolgende kilometers bevatten allemaal een vrij zware helling en toch blijven we telkens onder de 4’10” min/km. Allesbehalve rustig!! De hartslag zit meer dan regelmatig boven de 170 hs/min.

Na de drie zwaarste hellingen is in principe het zwaarste gedeelte achter de rug. vanaf hier is het enkel een normale tempoloop. Door het tempo hoog te houden zakt de moeilijkheidsgraad zeker niet. Met een gemiddeld vermogen boven de 300W is het wel duidelijk dat er niet rustig gelopen is.

Om met enkele samen te blijven gaat het tempo slechts een klein beetje zakken; het blijft maar net boven de 4′ min/km. 5,5K voor het einde is het al gedaan met dat ‘lager’ tempo. Er komt wat afscheiding en dit is voor mij genoeg om eens het onderste uit de kast te halen. Het tempo komt vlot onder de 4′ min/km te liggen en op de dalende stukken zelfs onder de 3’50”.

De laatste (volledige) kilometer gaat voornamelijk in lichte stijgende lijn. Ik heb nu wat voorsprong opgebouwd en ben niet van plan om deze nog af te geven. Het blijft dus op de tanden bijten met de mond open tot de laatste meters.

Uiteindelijk ben ik heel tevreden met deze snelle loop. Voor de betere brokkenlopers blijft het een doel om deze wintertoer te lopen onder het uur. Ik ben zover nog niet, maar het zal er nog wel van komen, maar of het deze winter nog lukt ???

    

stevig tempoloop op vrijdagmiddag

Na de intervaltraining van woensdag was een dagje rust geen overbodige luxe. De training met de brokkenlopers op vrijdagavond, moet ik missen en dus doe ik een soortgelijke training tijdens mijn lunchpauze.

Door verscheidene marathonschema’s op te stellen en te lezen, kom je evenveel technieken tegen. Technieken gaan van duurlopen met een max 14K tot afstanden van net geen marathon en dit al dan niet in combinatie met sessies aan marathontempo. Eén van de technieken waar ik dit weekend gebruik wil van maken is: een langere duurloop na een tempoloop. Het is de bedoeling om door de snellere tempoloop alle suikers of koolhydraten op te gebruiken en daarna een langzame duurloop te doen die de vetreserves zal moeten aanspreken.

Vandaag is het dus het moment van de snellere tempoloop. Na enkele afgelegde wegen te bestuderen, vind ik een nieuwe omloop uit via Oud-Heverlee. Ik heb een gedeelte nog nooit gelopen, maar het lijkt me niet te moeilijk om vanuit Google Maps het ongekende stuk te onthouden. Het zou natuurlijk ook mogelijk zijn om de te volgen weg in mijn horloge op te slaan, maar daar heb ik nu geen tijd meer voor. Het is middag en ik moet er van door, zonder opwarming dit keer.

De eerste kilometer (4’38”) is voornamelijk bergaf en gaat dus gemakkelijk en moet tegelijkertijd als opwarming dienen. De tweede blijft steeds moeilijk voor de GPS en duurt om onverklaarbare reden altijd iets langer; vandaag doe ik er 4’50” over. Vanaf dan probeer ik het tempo erin te houden en loop ik de volgende kilometers tussen de 4’00” en 4’10”. Het vermogen bedraagt hiervoor een 300W. Dit is wel iets sneller dan mijn gepland marathon-tempo, maar zolang het goed gaat, blijf ik dit lopen.

Op het nieuwe stuk, net voor station van Oud-Heverlee, moet er zwaar geklommen worden. Hier moet de snelheid toch wat omlaag, ondanks het hogere vermogen (>370W) dat ik dan produceer. Daarna herneem ik de snelheid zodat de kilometers opnieuw in  4’05” afgelegd worden.

Dit nieuwe parcours via Oud-Heverlee bedraagt iets meer dan 14K en wordt vandaag afgelegd in minder dan een uur. Dit lijkt me al een stevige besttijd. Benieuwd of ik die ooit zelf nog kan verbeteren.

 

 

Zondagavondloop: Houwaartse-Horst-Gobbelsrode

Het weekend dient voor de langere duurlopen. Toch is het weer pas op zondagavond eer het er van komt.

Eerder op de dag hebben Tibo en Tobi hun veldcross gelopen in Herentals. Als Vlaams-Brabantse club is het in een andere provincie altijd een verrassing wat de tegenstand betreft. Het aantal deelnemers viel best mee. In hun wedstrijd (Min °2005) stonden een 60-tal lopers aan de start. Na een goede 500m hing Tobi al derde en was Tibo niet veel achter hem; ik schat elfde. In de tweede ronde hing Tobi stevig tweede, net achter de eerste. Bij de aankomst was de eerste duidelijk iets te sterk, maar kon hij zijn tweede plaats toch verzilveren.

Door een prijsuitreiking waarop je vrij lang moet wachten en een verre verplaatsing is de dag al ver gevorderd eer je terug thuis bent. Het is dan ook al bijna donker eer ik zelf mijn sportschoenen kan aantrekken voor mijn langere duurloop. Door tijdsgebrek kan ik er gaan al te lange duurloop van maken; het zal dan maar iets steviger worden.

De eerste helft houd ik het nog vrij rustig. Met kilometertijden variërend tussen 4’30” en 4’50” kan ik mijn hartslag nog binnen de perken houden. De tweede helft ga ik toch nog wat sneller lopen. Ik probeer, zonder te forceren, mijn beoogde marathontempo te lopen. Het lukt me wel op het juiste tempo (4’15”) te lopen, maar wel met een hartslag van 160-165 hs/min. Als je de hoogtegrafiek (gele lijn) bekijkt, is het duidelijk waarom de hartslag iets te hoog ligt.

De tweede helft is bijna volledig klimmend.

Ik mag dus tevreden terugkijken naar deze donkere tempoloop.

     


 

 

Opnieuw de wintertoer

De kuit is genezen! De duurloop van gisteren was dus niet te snel en de kuit heeft zich helemaal hersteld. De trainingen kunnen gewoon hervat worden.

De langere duurloop van gisteren is amper verteerd en vandaag (vrijdag) staat er een tempoloop op het menu. Het goede nieuws is dat de kuit nauwelijks nog voelbaar is. Goed dat ik toch enkele dagen rust heb genomen en het gisteren rustigaan heb gedaan. Op vrijdag wordt er met de brokkenlopers de wintertoer (15,4K) gelopen. Meestal loopt ieder voor zich aan een hoog tempo.

Vorige week had ik alles uit de kast gehaald om enkele collega’s in te halen, maar tevergeefs. Bovendien heb ik op het einde een fout weggetje genomen. Vandaag wil ik niets forceren, maar wil het tempo ook niet té laag laten komen. Als ik iets van de oneindig aantal trainingsschema’s moet volgen, zou ik regelmatig moeten lopen aan mijn gewenst marathontempo. Is 4’20” min/km haalbaar of mag ik al dromen van een sub3u en dus een 4’15” lopen?

Wintertoer Brokkenlopers

Na enkele rondjes op de piste vertrekken we in groep aan onze wintertoer. Het tempo ligt bij aanvang niet al te hoog en kan beschouwd worden als extra opwarming.

Na 2K draaien we de Schoolbergenstraat is en gaat de snelheid vrij snel wat hoger liggen. Bij het begin van de steile Martellekensweg wordt er al stevig doorgelopen. Toch blijven we met 4 samen. De snelste lopers houden zich in en hierdoor kunnen we lang met zijn vieren blijven lopen. Er is zelfs nog tijd en energie over om af en toe een gesprek te voeren.

Op de hellingen komt mijn hartslag telkens vrij vlot boven de 160 hs/min liggen. Dit betekent dat er zeker niet getreuzeld wordt. Ik ben hier al dik tevreden dat ik in dit groepje kan blijven.

Drie kilometer voor het einde gaat de snelheid stelselmatig omhoog. Net voorbij de Kastaar gaat zowel de snelheid als de weg omhoog. hier valt het eerste slachtoffer en zijn we nog met drie. Hier moet ik echt alles uit de kast halen en ligt mijn hartslag boven de 170 hs/min en het vermogen boven de 300W. Vanaf nu is het een langgerekt sprint tot het einde. De lichte afdaling die volgt dient enkel om de hartslag wat te laten zakken.

De laatste kilometer en de weg door het park is het echt tot het uiterste gaan. Het is intussen extreem aan het regenen en zijn niet alleen de voeten doornat. Toch ben ik heel tevreden met deze trainingstempoloop. Uitlopen zit er toch niet in, daarvoor regent het veel te hard en kies ik voor de warmere kantine.

     


 

Wintertoer brokkenlopers

Na een lange periode loop ik vandaag eens de echte brokkenlopers-wintertoer.

Vooraleer effectief te vertrekken, warm ik mij eerst op met enkele rondjes op de piste. Na 4 rondjes is het bijna 18.15u en is het dus tijd om aan de wintertoer te beginnen.

De eerste kilometer gaat nog vrij rustig. Zolang we op de Holsbeeksesteenweg blijven, blijven we redelijk gegroepeerd. Vanaf de bocht naar de Schoolbergenstraat zijn de snelsten al vertrokken. Ik wil niks forceren en blijf achteraan hangen. Niet veel later versnelt JP en pas na de woorden:”Ga maar.” versnel ik ook. Intussen heb ik al wel wat achterstand op JP en de zware klim van de Martellekensweg komt eraan. Met een hartslag ver in de 170 hs/min haal ik hem toch nog in. Mijn bedoeling was om dan verder met hem mee te lopen, maar hij vertraagt wat en ik kies om toch door te lopen. De snellere waren dan al gaan vliegen. Het zou dus een eenzaam rondje worden.

Niet veel later zie ik er twee voor me uitlopen. Als ik deze kan bijhalen, loop ik niet meer alleen. Het probleem is wel dat zij intrinsiek veel sneller zijn dan ik. Als zij dus ook doorlopen, haal ik hen nooit in. Vol goede moed begin ik aan de achtervolging. Er volgen nog enkele pittige hellingen en misschien vertragen ze daar wat. Met snelheden tussen 14,5 en 16 km/u kom ik amper korter. Bij het verlaten van de Kortrijkstraat, na de hellingen dus, hang ik amper 50m achter.

Het lijkt een wedstrijd. ik probeer die kleine achterstand goed te maken, maar het lukt me niet. Mijn kilometertijden liggen tussen de 3’51” en 4’01” maar ik kom geen meter korter. Bij de afdaling van Steenveld probeer ik iets sneller te lopen dan anders, maar dat doet meer kwaad dan goed. Ik krijg een ‘steek’. Dit keer niet aan de zijkant (milt?) maar midden, net onder de borstkas. Ik probeer met de pijn mijn snelheid hoog te houden en zo rustig en diep mogelijk te ademen.

De afstand achter mijn voorliggers is opnieuw iets gegroeid. In de donkere stukken richting abdij van Vlierbeek, zie ik ze zelfs niet meer. Toch loop ik zo snel ik kan. Voorbij de abdij, richting Heuvelhofpark, komt Simon mij opeens voorbij gelopen. Hoe kan dat? Ik het een foute weg genomen. In plaats van vóór de abdij rechts te draaien, richting provinciaal domein, heb ik de gebruikelijke weg (van de opwarming voor interval) gevolgd. Dit is duidelijk iets korter.

Ik leg de (foute = 15,2K) wintertoer af in 1u02′. Dit is veruit mijn snelste tempoloop. Spijtig genoeg telt deze niet, want ik heb niet het juiste parcours gevolgd. Toch ben ik tevreden van mijn loop.

     


 

 

1 januari: nieuw jaar, dus eerste loop van het jaar

Na enkele nieuwjaarsbrieven én voor de volgende nieuwjaarsbrieven, maak ik even tijd om wat te lopen. Het stilzitten van de afgelopen dagen moet van me afgelopen worden.

Het nieuwe jaar is nog geen volledige dag oud en tussen twee familie’feesten’ in, maak ik wat tijd vrij om te gaan lopen. Het wordt een avondloop, want op deze dagen is het veel te vlug donker. Het is nog niet volledig donker wanneer ik vertrek, maar lang zal het niet meer duren. In volle ornaat en met de nodige verlichting vertrek voor een nog onbekende toer.

Zonder te overdrijven ligt de snelheid toch al snel boven de 13 km/u en zal er niet meer onder komen. Het wordt dus eerder een tempoloop dan een duurloop. Het eerste goede voornemen van het jaar ligt al aan diggelen. Ik wil mijn duurlopen trager doen.

Om geen overbelasting te veroorzaken, wil ik mijn duurlopen veel trager afleggen. Het is heel duidelijk dat de snelle duurlopen de grootste oorzaken zijn van sportblessures. Ik ken intussen mijn zwakke punten, zowel aan mijn lichaam als in mijn hoofd. Luisteren is nooit mijn sterkste kant geweest, zelfs niet naar mezelf. Toch moet ik rekening houden met mijn zwakke plekken, zijnde rechter hamstring en knieën (patellapees).

Om mijn twee snelheidstrainingen per week (interval en tempo) te kunnen uitvoeren, moeten alle andere trainingen zo weinig mogelijk belastend zijn. Langzaam lopen is en blijft dus de boodschap.

Het zal voor een andere keer zijn. Vandaag is het toch al te laat en dus doe ik er de tweede helft nog een schepje bovenop. In plaats van in te korten om tijdig terug thuis te zijn, loop ik verder en dus wat sneller. Het worden dan ook bijna 17km op dat uur en een kwart.

Het heeft toch deugd gedaan. Na de douche volgen er opnieuw bubbels en wat hapjes en het gaat me smaken!