Tag archieven: sport

Intensieve (duur)loop

Het is al een heel tijdje geleden dat ik nog eens een intensieve loop gedaan heb. Van thuis uit heb ik een mooi parcours van 11 km om eens door te trekken.Vandaag lijkt me de ideale gelegenheid om dit parcours nog eens intensief af te leggen. Spijtig genoeg ligt mijn hartslagmeterband nog op het werk en moet ik dus lopen zonder. Misschien beter??
Tijdens de lunchpauze heb ik niet de gelegenheid om te gaan lopen , dus zal het na het werk moeten gebeuren. Het is dan ook zes uur eer ik aan mijn training kan beginnen. Het is vandaag een aangename temperatuur (16°C) maar er staat wel een redelijke westenwind. Deze wind speelt me dus parten tijdens de eerste kilometers, maar daardoor is de trend gezet en kan ik met dezelfde inspanningen een iets hogere snelheid bereiken tijdens de rest van het parcours.
De laatste dagen voel ik weer dezelfde pijn in mijn rechterbeen en ook dit keer voel ik dat toch wel iets té goed. Het wordt in ieder geval niet erger, dus van trager lopen is nog geen sprake. In het gedeelte in Park Heuvelhof (Finse piste) loop ik enkele stukken net naast de Finse piste. Ik blijf lopen op een dergelijke zachte ondergrond echt vertragend en zwaar vinden. Omdat ik vandaag toch wel de snelheid belangrijk vind, probeer ik die boomschors te vermijden. Na de Finse piste gaat het richting provinciaal domein. De weg ernaartoe gaat heel lichtjes naar beneden en mede door het iets zwaarder lopen van daarnet gaat de snelheid ietsjes de hoogte in. Ik kom nu aan een 4’30 min/km, wat voor mij helemaal niet slecht is. De grote ronde van het provinciaal domein loopt aangenaam en door de aanwezigheid van andere lopers en wandelaars, loop ik daar traditioneel vrij goed. De drie kilometers terug richting huis zijn dan echt wel zwaar. Hier is het doorbijten om het gemiddelde niet meer te doen zakken. Het lukt me vandaag aardig om onder de 4’40 min/km te blijven, wat uiteindelijk mijn gemiddelde zal zijn.
Als nu de pijn in mijn rechterbeen wegblijft, ben ik terug op de goede weg.

Movescount_logo     strava


Update: De pijn is ’s morgens echt wel voelbaar. Dit voelt niet goed.

 

Opnieuw een marathon???

Intussen ligt mijn eerste marathon al twee weken achter me. Vergeten doe ik deze zeker niet. Door omstandigheden heb ik er geen positief gevoel aan overgehouden. De enige manier om dit slecht gevoel weg te krijgen, is door opnieuw en beter te doen.
Op dit ogenblik ben ik voorzichtig terug gestart met lopen. Ik herstart het lopen alsof ik jaren niet meer gelopen heb. Deze week houd ik me dus enkel aan enkele rustige (5’50min/km) en korte (8km) loopjes. Als alles goed gaat, dan varieer ik vanaf volgende week terug snelheid en duurlopen, zijnde maximun één keer snelheid per week en maximum één duurloop per week.
De komende weken zijn er enorm veel georganiseerde loopwedstrijden en joggings. Via Go Running vind je er elk weekend meerdere in je eigen buurt. Voorlopig houd ik het enkel bij joggings en hoop dat ik niet te veel verleid word tot echte snelheid. Mezelf kennende houd ik mij toch weer niet in, maar ik ambieer de eerste weken zeker geen ‘personal best’ te lopen. Mijn beste manier om niks te forceren is om samen met de kids te lopen. In Linden vind je daar het ideale scenario voor. Het parcours van de 14km bestaat uit twee ronden van 7km. De kids lopen dus hun ‘wedstrijd’ van 7km, terwijl ik bij hen blijf. De tweede ronde loop ik dan mijn eigen tempo. Voorlopig ligt dit nog iets hoger, maar hoe lang zal dat nog duren?

De laatste dagen bekijk ik dagelijks onderstaande links.
– Worldmarathons Calendar
– 2015-2016 Marathon Calendar
  – Marathon Kalender Nederland (en Europa)
Ik ben echt op zoek naar een nieuwe marathon! Ik wil hoe dan ook een betere marathon lopen. Ik weet dat ik onder de 4 uur moet kunnen lopen, dus wil ik dat ook bewijzen. De moeilijkheid is nu welke marathon kies ik daarvoor uit. In oktober zijn er echt wel veel waaruit je kan kiezen. Dit overaanbod maakt de keuze nog iets moeilijker. Je hoeft er zelfs niet echt ver voor te reizen. In België heb je er al een aantal, maar in Nederland heb je keuze te over, om deze van Eindhoven of Amsterdam niet te vermelden. Amsterdam is veruit de grootste van Nederland. Op 18 oktober 2015 zijn er meer dan 40.000 lopers te vinden in en rond het oude olympische stadion. Voor de lange afstand, de volledige marathon, verschijnen er meer dan 10.000 lopers aan de start. De limiet ligt op 16.000 en ik denk zelfs dat ze er dit jaar niet ver af zullen blijven. Is dit nog wel doenbaar. Mijn ambitie, 3u45′, ligt net waar de meeste amateurs zullen naar mikken. Het zal dan ook een kluwen zijn tot minstens halfweg. is dit wel te doen? Is het dan niet beter om in Eindhoven te gaan lopen waar er maar één tiende lopers (1200 à 1400) aan de start verschijnen? In antwerpen waren er ongeveer het dubbele van Eindhoven en dat was toch goed te doen. Eénmaal de startlijn gepasseerd kon er toch al wat gelopen worden en dit zonder op de hiel getrapt worden. In Amsterdam wordt er vertrokken op de piste van het olympische stadion; ik vrees dat je daar pas echt kunt lopen als je buiten het stadion komt. Het zal dus echt een afweging worden van ambiance over het volledige parcours en loopbaarheid de eerste kilometers. Ik ga er bij deze van uit dat een marathon met veel deelnemers ook zorgt voor meer en betere sfeer langs het volledige 42km-traject. In Amsterdam loop je wel een lange lus langs de Amstel, waar het waarschijnlijk rustiger is, maar een groot deel loop je in het stadscentrum waar ik heel veel volk aan de kant verwacht.
De komende maanden zullen toch moeten toegespits worden op een degelijk voorbereiding. Er zullen meerdere en langere duurlopen moeten geprigrammeerd worden. Dit keer moet ik op deze lange duurlopen (in de zomer) voldoende moeten drinken. Een drinkbus van 500ml meenemen lukt nog wel, maar meer is toch moeilijk. Een oplossing hiervoor is in een lus lopen zodat ik op geregelde tijdstippen op een plaats passeer waar ik wat drinken kan klaarzetten. Een andere oplossing is een trail-rugzag met een grotere voorraad aan drank. Deze moet je dan wel de hele training meedragen. Heeft er hier iemand goede tips of betere oplossingen?
Enkele marathonlinks:
Worldmarathons Calendar
2015-2016 Marathon Calendar
Marathon Kalender Nederland (en Europa)

 

Tweede rustig loopje

Gisteren was de kop eraf. Vandaag kon ik niet anders dan opnieuw een rustig loopje te doen. Met dezelfde collega’s van gisteren lopen we vandaag hetzelfde toertje van iets meer dan 7km.
De omstandigheden zijn wel helemaal verschillend. Gisteren was het heel rustig weer; vandaag hebben we een typisch wisselvallig Belgisch weertje. Tijdens dit korte loopje van 42 min hebben we alle weertypes gehad. Vertrokken onder een stralende zon, zijn we ongeveer halfweg overgeschakeld op wind en regen. Bij aankomst waren we dan ook doornat.
Of het door het weer komt, weet ik niet, maar we hebben vandaag toch anderhalve minuut sneller gelopen dan gisteren. Tijdens het lopen voelen we alledrie dat de benen zwaarder aan. En dit lag helemaal niet alleen de iets hogere gemiddelde snelheid.
Vandaag had ik toch wel weer die opkomende pijn die ik enkele weken geleden ook al voelde. Dit kan toch geen overbelasting zijn!? Moet ik nu al opnieuw rust inlassen. In de meeste trainingschema’s vind je inderdaad regelmatig rustdagen terug. ik zal dus ook maar regelmatig een rustdag inlassen. Morgen ben ik toch van plan om wat op de hometrainer te fietsen, zonder te forceren weliswaar.

Movescount_logo     strava


 

 

Opnieuw een eerste loopje

De kop is eraf. Vandaag heb ik mijn eerste loopje gedaan na de marathoninspanning van vorige week. Heel bewust heb ik tot vandaag gewacht om opnieuw te starten.
Sinds enkele dagen heb ik echt terug zin om te gaan lopen. De laatste drie weken heb ik echt weinig gelopen, zeker in aantal ‘sorties’. Het deed dan ook deugd om vanmorgen mijn loopkleren mee te nemen naar mijn werk. De rotine zit er niet meer in, maar dat zal wel snel terugkomen. Opnieuw starten, betekent wel oppassen op overdrijven. Ik mag nu niet in de val lopen en een blessure oplopen. Het loopje van vandaag zal zeker niet de oorzaak zijn. We houden het kort en traag.
De conditie is nog niet te veel achteruit gegaan. De hartslag blijft reletief laag, gemiddeld 134 hs/min. De snelheid draait dan ook maar net boven de 10 km/hr. De souplesse is er nog niet. Het loopt niet echt vlot. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de rustperiode en ook wel met het tempo. Het is echt een snelheid die ik niet gewoon ben. In de nabije toekomst, wanneer de lange duurlopen er terug aankomen, zal ik deze snelheid toch gewoon moeten worden. Aan deze snelheid is mijn hartslag vrij rustig en dat is net wat ik nodig heb tijdens de langere trainingen.
In de komende weken ga ik zeker wat aan mijn snelheid werken. Enerzijds moet ik jaarlijks mijn fysische evaluatietesten afleggen en hiervoor moet ik 2400m lopen binnen een bepaalde tijd. Als regelmatig lopen ben ik niet tevreden als ik hier geen maximum van de punten op haal. Anderzijds wil ik toch wel mijn marathonsnelheid iets verhogen. Een tempo van 5 min/km is waarschijnlijk vrij hoog gegrepen, maar toch wil ik dat tempo als doel voor ogen houden. Dit komt niet vanzelf, dus trainen zal moeten. Ik vrees zelfs dat ik mijn motto: “Ik train ervoor, maar leef er niet voor.” niet ga mogen houden. Ik zal mijn levenswijze iets moeten aanpassen en of ik dat nog wel wil?? Het belangrijkste is en blijft om blessurevrij te blijven en plezier te hebben voor, tijdens én na de trainingen.

Movescount_logo     strava

 

 

The day after

Vandaag zijn we amper één dag na mijn eerste marathon. En wat voor een marathon! Gisteren kon je lezen hoe ik het ervan afgebracht heb. Vandaag is het maandag en terug een normale werkdag. Maar niet voor mijn benen!! De laatste kilometers hebben mijn benen heel veel afgezien van krampen en vandaag zijn mijn spieren er nog zeker niet van hersteld. Zoals elke sporter weet die ooit stijve spieren gehad heeft, weet hij of zij ook hoe ik mij vandaag voel. Met zekerheid kan ik nu al zeggen dat dit morgen nog niet over is.
In heel mijn voorbereiding naar dé loopwedstrijden der loopwedstrijden heb naast trainen ook veel trachten te lezen over wat langeafstandslopen allemaal inhoudt. Ik weet dus zeer goed dat je zo snel mogelijk na de wedstrijd aan je spierherstel moet beginnen door veel te drinken en eten. Ik moet toegeven dat ik deze tip zo goed mogelijk gevolgd heb. Beter nog, ik heb zelfs geen Duvel gedronken, waar ik toch wel naar uitkeek. Maar nu, een dag later zit ik toch wel met stijve spieren en geen oplossing. Sommigen hebben er zelfs een mooi woord voor uitgevonden: een spierkater. Vandaag durf ik zelfs zeggen dat je van een gewone kater (neen, niet die op vier poten) minder last hebt. En die duurt normaal gezien ook maar één dag.
Van verschillende collega’s op het werk en collega-lopers heb ik de gelukwensen gekregen. Het is voor mij een heel apart gevoel, omdat ik door de omstandigheden niet tevreden wil zijn van mijn resultaat. Het is natuurlijk wel zo dat ik mijn eerste marathon uitgedaan heb, maar niet echt uit gelopen. Bij het slapen gaan, blijft dit dubbel gevoel mij parten spelen en wil ik revenge. Mede door de bemoedigende woorden van Tom (zie reactie op gisteren) krijg ik toch al opnieuw zin om opnieuw te gaan lopen. Ja, zelfs om een nieuwe uitdaging van hetzelfde kaliber aan te vatten. In de loop van de avond had ik reeds een kalender bekeken en nu lig ik hier in mijn bed na te denken welke de volgende gaat worden: oktober is weer een heel populaire maand voor dergelijke uitdagingen.

Zouden we??

MARATHON ANTWERPEN: RACEDAY

Het is dan zover. Vandaag, zondag 26 april 2015, staat de marathon van Antwerpen op de agenda. Het wordt dus geen zondag zoals de andere.
Een marathon is niet zomaar een duurloop. Er komt een hele voorbereiding aan te pas en dan heb ik het hier niet over de maandenlange trainingen. De dag voordien ben ik reeds naar Antwerpen gereden samen met de kids om rustig de borstnummer, T-shirt en goodiebag af te halen. Bovendien heb ik van deze gelegenheid gebruik gemaakt om nog wat gels aan te kopen. Daarna even de omgeving gaan verkennen, zodat ik op zondag niet te veel moest zoeken. Anderzijds stond op zaterdag ook het normale leven op het programma. In de vroege namiddag moesten de kinderen voetballen en ’s avonds hebben we deelgenomen aan de steakdagen ten voordele van hun voetbalclub. Steak-frieten de avond voor een marathon is waarschijnlijk ook geen goed idee, maar opdat de kids met hun vriendjes kunnen spelen en de club te sponsoren doe je zoiets. Bovendien zorgde stress ervoor dat mijn maag de hele week al slecht werkte met diarree tot gevolg. Toch at ik mijn koolhydraatdieet, maar normale warme maaltijden gingen er niet in.
Wetende dat ik al meerdere dagen dus niet ideaal gegeten heb, en nog steeds niet en wetende dat ik toch niet gerust was in mijn rechterbeen, was het eigenlijk geen goed idee om zelfs maar aan de start te verschijnen. Een langeafstandsloper blijkt egoïstisch of toch egocentrisch te zijn en ook hier: ik zal starten aan de marathon.
Iets voor 6u liep de wekker af om zeker tijdig te kunnen ontbijten. Een stevige portie muesli staat op het programma. Dit blijkt een totaal foute keuze te zijn. Dit is iets wat mijn (zieke) maag niet verteerd krijgt, met alle gevolgen vandien. Intussen loopt de voorbereiding verder. De energiegels zijn allemaal in de elastiekjes van het loopriempje gestopt. De drinkbussen, zowel om voor als na de wedstrijd te drinken, staan klaar. Met mijn looptenue aan, vertrek ik reeds voor 7u op een zondagochtend richting Antwerpen, naar de start van mijn eerste marathon. Ondanks alles zou dit een hoogtepunt van mijn jonge sportieve hobby moeten worden. Tijdens de rit wordt al duidelijk dat zoiets toch wel wat emoties loswerkt, wat natuurlijk het werk dat van de maag verwacht wordt, niet ten goede komt. Eénmaal de auto geparkeerd, is er niets anders te doen dan mij rustig klaarmaken en naar de startzone te begeven. Zelfs al is het geen echte wedstrijd om te winnen; het gaat hier enkel over een ‘officiële’ lange duurloop en toch staat de stress af te lezen op de gezichten van de meeste deelnemers.
Na het aftellen door Linde Merckpoel van Studio Brussel, is het aan Ludo Van Campenhout om het startschot te geven en langzaam komt de hele meute van 2500 lopers op gang.. Het is zelfs mogelijk om net voorbij de startlijn al te kunnen lopen, dus hier hebben we niet te veel tijd verloren. Niet veel later voel ik toch wat ik de laatste dagen al voelde in mijn rechterbeen, maar het wordt niet erger. Toch opletten geblazen dat ik niet te veel met links ga compenseren. Intussen komt de eerste bevoorrading er al aan en deze wil ik toch niet laten liggen. Gelukkig zijn het flesje AA Drink, wat het drinken iets makkelijker maakt. Je moet niet alles snel leegdrinken; je kan er gerust wat mee verder lopen. Het valt mij hier al op dat ik zo weinig drink. ik zou er graag meer van drinken, maar al van bij de eerste bevoorrading valt het mij op dat ik niet genoeg kan drinken. Iets over het half uur, neem ik ook mijn eerste gel. Deze gaat vrij goed binnen en bezorgt me helemaal geen hinder. De kilometers tellen vlot verder. Het valt me zelfs op dat overal wel wt volk aan de kant staat. Toch zijn het voornamelijk de vrouwen die de meeste aanmoedigingen krijgen. Ik loop al een hele tijd rond de 5’30 min/km en ik voel dat dit het goede tempo is. Het is het tempo dat ik ook op training meestal loop. De tussentijd na 15km, zijnde 1uur22′, bewijst dat ik perfect op schema zit. de volgende blokken van 5km blijven aan hetzelfde tempo. Iets voorbij de 25 voel ik dat mijn hartslag iets omhoog gaat. Dit is meestal het eerste teken van verval. Ik probeer om het tempo iets te laten zakken. De eerste spierpijnen beginnen de kop op te steken. Hier begin ik al te beseffen dat het niet gemakkelijk zal worden. Toch voel ik me nog vrij goed en loop rustig verder.
Intussen begint duidelijk te worden dat ik niet voldoende getankt heb. Ondanks ik op alle drankposten zoveel mogelijk (niet veel dus) gedronken heb en tijdig een energiegel genomen heb, blijf ik energie te kort komen. Op de 33km krijgen we een energiegel van AA. Deze zijn iets geconcentreerder en als ik die binnen heb, duurt het geen minuut meer. De druk in de maag loopt te hoog op en alles komt eruit.  Op dat moment besef je pas hoeveel er in die maag zat. Niets was verteerd. Nu wordt het pas duidelijk dat ik niks gehad heb aan al die bevoorradingen en gels. Die zijn bovenop de oudere maaginhoud blijven liggen en hebben hun werk niet kunnen doen. Vanaf nu zal het een lijdensweg worden.
En of!! Vanaf nu gaat het alleen maar kwaad naar erger. De krampen steken alsmaar vlugger de kop op. Wat begon als een korte wandeling om de enkele honderden meters, wordt nu een kort loopje na lange wandelingen. Ik denk dat van km39 ik niks meer gelopen heb.!!
Het ergste gebeurt 300m voor de finish, alles verkrampt en ik zal als een pudding in elkaar. Immense pijn is het enige wat je dan nog voelt. Na hulp van een toeschouwer, waarvoor dank, en een politie-agent, kan ik terug recht en stap ik verder naar de finish. Net na de finish, geen volle meter, begint het te tintelen in mijn hoofd en word ik recht gehouden door iemand van het rode kruis. Daarna is het verkrampt verder wandelen naar de masaagestand en daarna met de bus naar de (koude) douches.

Een marathon zou iets moeten zijn waarover je fier kan uitpakken. ik heb dat euforiegevoel helemaal niet. Het is enkel door een koppig karakter dat ik de meet bereikt heb.
De komende dagen zal ik de benen nog te veel voelen en vaak herinnerd worden aan de extreme inspanning. Hopelijk wordt mijn volgende marathon iets om wel fier op te zijn.

Bedankt aan al diegene die me gesteund hebben.