Tag archieven: sport

Intussen kan ik weer een week aftrekken van de periode dat ik niet mag lopen. Eigenlijk ben ik nu afgekickt van het hardlopen en toch blijf ik het missen. De grote schuldige is het internet. Op diverse sociale media, zoals facebook, Strava, … en tijdschriften (Runner’s world) waarop ik geabonneerd ben, lees je dagelijks wie waar en wanneer gelopen heeft. Gisteren vond in Tessenderlo de the Classic plaats; dit is één van mijn lievelingswedstrijden, mede omdat ik uit die streek afkomstig ben en dus ook diverse keren deelgenomen heb, zelfs aan wat vroeger “the Nike Classic” heette. De sfeer die er heerst, samen met de kermis, braderij en aansluitend vuurwerk is meer dan subliem, om maar te zwijgen van het ALTIJD goed weer op die maandagavond.
De afgelopen vier weken (of toch bijna) heb ik geen loopschoenen meer aangehad. Gelukkig ga ik af en toe wat fietsen, maar veel meer dan woon-werk is het niet. Zoals bij elke beginnende sporter zijn er altijd wel redenen om dit keer niet te gaan sporten; bij mij is dat dus nu niet anders. De afgelopen week was het echt wel te warm om het plezant te houden. Bovendien zit ik telkens met die rugzak die het ‘echte’ fietsen in de weg staat. Als je na het werk eerst naar huis rijdt, is het des te moeilijker om van daaruit terug te vertrekken voor een fietstochtje. Thuis ligt er altijd wel werk op me te wachten.
Niettegenstaande ik dus toch wel een ‘loper’ blijf, heb ik toch de intentie om het fietsen niet op te geven. De afgelopen dagen heb ik mij bezig gehouden met de aankoop van al dan niet noodzakelijke fietsaccessoires, zoals helm, kledij, e.d. Vanuit mijn ervaring met loopkledij weet ik dat goede kledij véél aangenamer is om dragen dan goedkopere kledij. ik probeer dus mezelf te overtuigen om minstens één goede outfit aan te kopen. Andere outfits probeer ik te vinden via 2dehands.be. De grootste moeilijkheid zit toch wel in de maten. Elk merk heeft toch wel zijn eigen maattabellen en ik heb de indruk dat wielrenners kleine mensen zijn. In tegenstelling tot loopkledij waar ik met een medium en soms large toekom, heb ik de indruk dat ik in fietskledij eerder naar een extra large moet grijpen. Als je enkel kijkt naar borst- en heupomtrek, zit ik ook in de range medium-large, maar als je kijkt naar mijn grootte, kom ik vaak uit in de kolom van de XXL. Rare jongens die fietsers. In ieder geval, intussen heb ik verschillende wieleroutfits en kan dus zonder excuses gaan fietsen, on- en offroad.

Maar intussen tel ik toch af tot ik mijn loopschoenen weer mag aandoen 🙂

Fietsen, Fietstrainingen, Lopen, Sport

Halfweg het niet-lopen

1 juli 2015 Werner Een reactie plaatsen

Zoals je hier kon lezen, mag ik een tijdje niet meer lopen. Anderzijds zit ik toch niet helemaal stil. Sinds ik een nieuwe mountainbike (MTB) gekocht heb, maandag 15 juni, neem ik het fietsen iets serieuzer. Voorlopig zit ik aan een honderdtal kilometer per week. Dit is met een fiets zeker niet veel. Het is dan ook quasi enkel woon-werkverkeer en als je dicht bij je werk woont, tellen de kilometers niet echt op. Bovendien is er het nadeel dat fietsen met een rugzak niet echt aanspoort tot veel fietsen.
Het weer is de laatste weken gewoonweg prachtig. De laatste dagen is het eigenlijk té warm en dat maakt het nog zwaarder om met een normale rugzak te fietsen. Het niet-lopen blijft toch lastig om dragen. De optimist in mij moet ik nu zeggen dat ik al drie weken ver ben, halfweg dus, maar de andere ik antwoordt dan dat er nog drie weken zonder lopen volgen. Mijn volgende afspraak met de dokter is einde juli en als ik tot dan niet meer loop, zullen het dus nog vier weken zijn. Voorlopig moet ik mij dus bezig houden met fietsen.

Afgelopen maandag heb ik dan toch eens gewaagd om wat meer boswerk te verrichten. Na het werk trek ik richting Heverlee en na het afzetten van mijn rugzak, duik ik via de Herendreef het Heverleebos in. Ik heb niet echt een parcours voor ogen, dus het wordt wat rondfietsen. De wegen liggen er vrij goed bij. Door gebrek aan wegenkennis, moet ik wel af en toe rechtsomkeer maken omdat niet alle boswegen goed bereidbaar zijn. In het midden van dit bos wordt een nieuw fietspad aangelegd en voorlopig zorgen keien ervoor dat het niet fietsbaar is. Na wat heen en weer rijden, kom ik eindelijk op een gekend punt, een punt waar ik al lopend meermaals ben gepasseerd. Ik beluit dan maar om het parcours via het depot van Meerdaal te fietsen. Als het lopend goed lukt, zal het al fietsend ook wel lukken. Eén ding is al snel duidelijk: fietsen gaat veel vlugger dan lopen. Alhoewel het niet altijd gemakkelijker is. Tijdens de afdaling ter hoogte van het Don Bosco-college moet ik door het afschuwelijk slechte wegdek toch wel enkele keren de billen dichtknijpen en de schokken opvangen. Toch kom ik vrij snel ter hoogte van het depot en draai ik rechts. Deze weg, die meestal vol plassen ligt, is nu helemaal droog en goed berijdbaar. Onderweg kom ik nog enkele vrouwen tegen die wat verloren gelopen waren, maar iets later kan ik weer rechts draaien richting de kapel van de Zoete Waters. Vanuit het lopen weet ik dat het hier heel dalend is: opletten dus.

Oud-Heverlee, Zoete Waters, kapel O.L.Vrouw van Steenbergen

Zoals wel vaker, na een afdaling volgt een beklimming. Het is dit keer niet anders. Deze beklimming via de Kapellendreef en Pragenstraat is dankzij het lopen geen onbekende. Het is wel de eerste keer dat ik deze met de fiets doe. Zonder echt te overdrijven probeer ik mijn krachten goed te doseren en het lukt me dus wel om niet stil te vallen, ook al moet mijn hart pompen aan 170 hs/min. Met een totaaltijd, volgens Strava, van 2’26” kom ik bij mijn eerste poging op een 30/240 plaats. Wetende dat ik de grote baan heel langzaam ben overgestoken, vind ik dit een mooie prestatie. In Heverlee neem ik even halt om een frietje te eten en daarna gaat het via de gewone weg richting huis.
Het heeft deugd gedaan en dat is toch wat telt.

En toch wil ik terug gaan hardlopen. 🙂

Fiets, Fietsen, Fietstrainingen, Sport

Eerste schuchtere poging offroad

18 juni 2015 Werner Een reactie plaatsen

Een eerste schuchtere poging tot mountainbiken is een feit. Vandaag heb ik mijn eerste ervaring opgedaan, van de laatste 15 jaar, in het offroad fietsen. Het was echt niets meer dan een poging.
Ondanks de regen van afgelopen nacht waren de paden droog en dus goed berijdbaar, althans voor een normaal geoefend rijder. Eigenlijk moet je zelfs niet geoefend zijn, de meeste onder jullie zijn hoogstwaarschijnlijk een veelvoud beter als ondergetekende. Jullie beseffen waarschijnlijk amper wat een newbie in het mountainbiken allemaal meemaakt tijdens zijn eerste rit. Hieronder een opsomming van enkele moeilijkheden die ik vandaag beleefd heb.
Allereerst beschik ik niet over deftige fietskledij. Om een eerste tochtje over wat bospaden te rijden heb je dat toch niet nodig, dus dat mag al geen bekommernis zijn. Gelukkig beschik ik wel over klikpedalen, type SPD en bijpassende schoenen zodat ik niet alleen goed vastzit, maar ook kan duwen én trekken aan die pedalen om overal op en door te geraken.

Onmiddellijk brengt me dit aan het tweede en misschien wel grootste probleem: die klikpedalen. Het was gelukkig niet de eerste keer dat ik met dergelijke pedalen fiets, maar echt ervaren durf ik mezelf toch nog niet noemen. Op plaatsen waar, door welke omstandigheden dan ook, je snelheid naar nul zakt, moet ik toch wel steun zoeken met mijn voeten naar de grond en daarvoor moet je ze dus wel eerst losmaken. Ook in het bos en tussen de weilanden zijn er meerdere redenen waarom mijn snelheid zo laag wordt. Deze hindernissen vormen dus een nieuwe categorie moeilijkheden. Sommige paden zijn zo smal dat ik er amper kan blijven fietsen en zodra je uit dat kleine spoor komt, is het moeilijk om toch rechtdoor te blijven fietsen en terug in dat spoor terecht te komen. Als je bovendien nog wandelaars met honden, die NIET aan de leiband hangen moet kruisen, wordt het echt wel heel moeilijk. Op dergelijke momenten zou een ‘echte’ mountainbiker gewoon rustig doorfietsen, terwijl ik te snel de grond opzoek. Gelukkig is dat allemaal goed verlopen en kon ik mijn weg verder zetten. Het is natuurlijk hét seizoen van het jaar waarop alles snel groeit, maar op sommige plaatsen kan je amper passeren en op die plaatsen had je dan liever een lange broek of een shirt met lange mouwen aangehad. Nu kan ik a.h.v. die rode strepen op benen en armen aan iedereen laten zien dat er dringend moet gesnoeid worden. Verder in het bos zijn de paden veel beter berijdbaar en kan je echt goed doorrijden. Het glooiend landschap rond de Chartreuzenberg is het ideaal decor om zowel hellingen als afdalingen te trainen. Aan hellingen zijn het enkel de spieren die moeten werken. De afdalingen zijn voor mij een grotere moeilijkheid. Ook al moet je er veel minder trappen, mijn hartslag gaat gewoonweg de hoogte in. Op afdalingen waar, voor mij, iets te veel bochten zijn lukt het nog wel, maar als die paden bezaaid zijn met boomwortels, wordt het toch veel moeilijker.
Mijn eerste ‘echte’ mountainbiketochtje sinds 2000 is vandaag een feit geworden. Een mans leert zijn hele leven bij, maar vandaag heb ik op 10km en 30 minuten toch wel heel veel geleerd.

Ervaring en training zijn in deze discipline toch wel de sleutel tot plezier.

Fietsen, Sport

Lang geleden en nog lang wachten

17 juni 2015 Werner Een reactie plaatsen

Het voelt als een eeuwigheid en het is nog maar een week dat ik het laatst liep. Deze periode is het nog ideaal loopweer ook. Het weer is gewoonweg prachtig; de zon schijnt; er is een fris briesje en dus niet té warm. Toch blijf ik volhouden om niet te lopen. Volgende week maak ik één uitzondering. Ik weet dat het niet mag, daarom noem ik het nu al een uitzondering. Het blijft dan ook tot deze ene keer. Ik moet namelijk mijn jaarlijkse fysische testen afleggen en één onderdeel daarvan is de 2400m. Ik moet dus een snelle 2,4km afleggen. Gelukkig is mijn loopconditie goed genoeg en haal ik hier normaal toch wel het maximum der punten. Of het dit jaar ook het geval gaat zijn, durf ik nog niet zeggen, maar het is alvast de bedoeling. Dankzij mijn leeftijd ligt de te behalen tijd niet meer zo scherp als vroeger en dus is het haalbaar. Ik zal dus volgende week dinsdag een minimum, maar toch voldoende opwarmen en dan hoop ik toch binnen de tien minuten de klus geklaard te hebben. We shall see.
Echt stilzitten zit er nu toch wel niet in. Ik mag gelukkig nog andere sporten beoefenen en ’toevallig’ heb ik vorige week een goede fiets gevonden op een tweedehands site. Intussen heb ik er andere banden laten opleggen, omdat ik toch voornamelijk op verharde wegen rijd. Niettegenstaande is het toch de bedoeling om ook meer en meer offroad te gaan rijden. Tijdens mijn enkele korte ritten merk ik heel duidelijk dat dit andere spieren zijn en dat mijn fietsspieren te lang werkloos in de kast gelegen hebben. Heel af en toe eens een uurtje op de hometrainer zitten, is misschien wel een goede cardiale training; echt beter fietsen doe je er toch niet van. Intussen, dit is sinds enkele weken, rijd ik toch dagelijks van en naar het werk. Het is weliswaar MAAR 7km, maar als ik wat te snel wil rijden, kom ik toch bezweet aan. Maandag heb ik mijn woon-werk-traject voor het eerst afgelegd met de nieuwe fiets en heb mezelf niet gespaard. Ik heb toch wel wat doorgeduwd. Het resultaat spreekt boekdelen. Ik verbeter niet alleen mijn tijd met enkele minuten; ik heb op ELK Strava-segment een persoonlijk record gereden. Intussen leer ik in sneltempo het wereldje van de fietsers kennen, al noem ik mezelf nog helemaal geen fietser.

Het is niet omdat ik nu een vrij goede mountainbike heb, dat ik ook een goede fietser/mountainbiker ben. Daarvoor zal ik nog veel uren op deze fiets moeten doorbrengen. Bovendien heb je naast een fiets ook wat persoonlijke uitrusting nodig. Naast schoenen heb je ook geschikte kledij nodig. Daarnaast is het ook wat zoeken waar en hoe je moet rijden. Tot op heden ben ik nog niet te veel afgeweken van de verharde wegen. De komende weken zal ik me ook wel wagen aan wat onverharde, maar toch berijdbare boswegen.
Toch staat het vast, zodra ik terug mag lopen, zal het een evenwicht vinden zijn tussen mountainbiken en lopen. Fun en sport verzekerd.

Fiets, Fietsen, Fietsmaterieel, Sport

Aankoop Scott Scale 930 (2014)

16 juni 2015 Werner Een reactie plaatsen

Echt stilzitten zit er nu toch wel niet in. Ik mag gelukkig nog andere sporten beoefenen en ‘toevallig’ heb ik vorige week een goede fiets gevonden op een tweedehands site. Intussen heb ik er andere banden laten opleggen, omdat ik toch voornamelijk op verharde wegen rijd. Niettegenstaande is het toch de bedoeling om ook meer en meer offroad te gaan rijden. Tijdens mijn enkele korte ritten merk ik heel duidelijk dat dit andere spieren zijn en dat mijn fietsspieren te lang werkloos in de kast gelegen hebben. Heel af en toe eens een uurtje op de hometrainer zitten, is misschien wel een goede cardiale training; echt beter fietsen doe je er toch niet van. Intussen, dit is sinds enkele weken, rijd ik toch dagelijks van en naar het werk. Het is weliswaar MAAR 7km, maar als ik wat te snel wil rijden, kom ik toch bezweet aan.Maandag heb ik mijn woon-werk-traject voor het eerst afgelegd met de nieuwe fiets en heb mezelf niet gespaard. Ik heb toch wel wat doorgeduwd. Het resultaat spreekt boekdelen. Ik verbeter niet alleen mijn tijd met enkele minuten; ik heb op ELK Strava-segment een persoonlijk record gereden. Intussen leer ik in sneltempo het wereldje van de fietsers kennen, al noem ik mezelf nog helemaal geen fietser.

Lopen, Training

Een beetje pijn niet, een dokter wel

11 juni 2015 Werner Een reactie plaatsen

Vandaag staat er geen sport op mijn programma. Integendeel. Waar de meeste sporters schrik van hebben, is toch wel een doktersbezoek. Ik ben niet anders, dus het wordt zeker geen leuke dag.
Hoe vriendelijk een dokter ook is, zelden kom je er buiten met goed nieuws. Vandaag krijg ik mijn resultaten van de botscan van afgelopen vrijdag. De pijn voel ik nog amper, dus hoogstwaarschijnlijk zal het een maat voor niets zijn. Zodra ik bij hem binnen was, zei hij al dat het is waar hij voor gevreesd had: een stressfractuur. Dit betekent klaar en duidelijk: NIET MEER LOPEN. Ten minste dit is het geval voor de eerste zes weken. Alternatieve trainingen, waar geen schokken bij te pas komen, zijn wel mogelijk.
Het duurt waarschijnlijk toch nog eventjes eer ik over dit slecht nieuws heen ben. Er zit dus niets anders op dan alternatieven te gaan zoeken. Gelukkig hebben ze op het werk een fitnesszaal met meerdere toestellen. Ik kan dus mijn zomerse middagpauzes vanaf nu binnen gaan doorbrengen. Het zal dus zittend zweten zijn op een hometrainer of crosstrainer. Het is echt wel de slechtste periode van het jaar om dergelijke beperking opgelegd te krijgen.
Ik hoop maar dat deze periode snel achter de rug is. Een collega heeft net vier weken met zijn voet in het gips mogen rondlopen en is ook nog niet aan hardlopen toe. Ik zal dus niet meer met hem lachen.
Bovendien wou ik zo graag nog een marathon doen dit jaar. Dit zal dus niet meer kunnen in oktober, vrees ik. In ieder geval wil ik geen zes weken op mijn gat blijven zitten. Ik zal alle alternatieven uitproberen en wie weet, ga ik tegen dat ik terug buiten mag lopen, het crosstrainen nog graag doen.
Deze zomer zal dus echt moeten dienen om een goede basis uithouding op te bouwen en daarna kunnen de specifieke looptrainingen terug voor de rest zorgen.
Zoals ik gisteren nog vertelde: een beetje pijn kan me niet doen stoppen; een dokter kan het dus wel!

Hesy's Blog