Tag archieven: snelheid

Vermoeiend en ontspannend tegelijk

1 november 2015 Werner Een reactie plaatsen

Het weekend stond aangestipt in de agenda als zijnde ‘goed gevuld’. Op vrijdagavond heb ik, net zoals Tibo en Tobi, mijn training bij DCLA afgewerkt. Zoals je hier kon lezen, heb ik mezelf daar maar gedeeltelijk gespaard. Zaterdag stond volledig in het teken van een huwelijk. Als fotograaf was ik vanaf ’s morgens van de partij en heb het volgehouden tot lang na de openingsdans en het weggooien van het bruidsboeket. Op zondag was er van uitslapen geen sprake. Er moest nog verhuisd worden. Bij het thuiskomen, na de verhuis, voel je de vermoeidheid opkomen. Op dit moment is het in de zetel gaan zitten gelijk met een middagdutje doen. Toch kies ik ervoor om op 1 november, maar met een temperatuur van 18°C, de loopschoenen aan te trekken.

Voor, en zelfs ook bij, het vertrek was ik ervan overtuigd om er een rustig ‘wandelingetje’ van te maken. De eerste kilometer verloopt dan ook heel rustig. Mede dankzij de felle zon en het warme weer was ik vrij snel opgewarmd en laat ik mijn benen wat vlotter ronddraaien. De tweede kilometer wordt dan ook al afgelegd in 4’45” min/km. Voor mij is dit vrij snel en toch blijf ik mij goed voelen. Beter nog, ik krijg er nog meer zin en besluit van dit najaarszomers weertje te profiteren en stevig door te lopen. Strava zal me straks wel vertellen hoe snel ik over de gekende en niet-gekende segmenten gelopen heb. Ik concentreer me niet echt op de segmenten, maar probeer over de ganse omloop het tempo aan te houden. De derde (4’42”) en de vierde (4’35”) kilometer loop ik weliswaar nog sneller.

Vanaf hier komen er enkele hellingen te verwerken dus de snelheid zal hier wel wat zakken ondanks de stijgende hartslag. Toch probeer ik mijn snelheid op niveau van de dag te houden en laat het zweet maar zorgen voor voldoende afkoeling. Op de steilste stukken van de Martellekensweg blijf ik toch boven de 11 km/u. Eénmaal boven is het de bedoeling om terug een deftige snelheid (13km/u) aan te houden en toch voldoende te recupereren om mij voor te bereiden op de volgende hellingen. De twee volgende korte hellinkjes blijf ik zelfs boven de 12 km/u.Daarna volgt de Kortrijkstraat, richting het Bed van Napoleon. Ook hier probeer ik mijn tempo niet te veel te laten zakken. Helemaal ‘boven’ haal ik zelfs mijn hoogste snelheid van de dag, weliswaar met ook mijn hoogste hartslag. Op dat ogenblik heb ik 9km op de teller staan. Het doel van de dag was om 10K te lopen en dus mag ik van hieruit richting huiswaarts lopen.

Met deze niet geplande, maar toch intensieve loop, is mijn vermoeidheid volledig verdwenen. Na het uitzweten en de douche ben ik klaar om naar het kerkhof te vertrekken en om daarna de innerlijke mens te versterken en iets lekkers te gaan eten.

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Training

DCLA-duurloop met ferme eindsprint

30 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Na de drie toch wel vrij snelle lopen van begin van de week voel ik toch wel dat mijn benen rust nodig hebben. Gisteren heb ik volledig rust genomen. ’s Avonds heb ik wel een fotografie-opdracht uitgevoerd wat betekent dat ik toch meerdere uren rechtgestaan heb met vrij zwaar fototoestel in de hand. Voor de rug is zoiets allesbehalve een ontspanning, laat staan rust. Op vrijdag heb ik er weliswaar geen last van, maar ik voel nog steeds dat mijn benen vrij moe zijn. Vanavond ga ik zeker de kat uit de boom kijken en zeker niet forceren. Ik denk ook niet dat ik echt veel energie kan halen uit de hamburgers van vanmiddag.

Net voor de training van DCLA eet ik toch nog eerst een banaan en drink nog wat extra water. Om zeker niet te forceren de eerste kilometers loop ik eerst nog een rondje op de atletiekpiste. Rond kwart over zes vertrek ik samen met onze groep voor de wintertoer van 14,5km. De eerste kilometers verlopen vrij rustig, maar toch wel rond de 11,5 km/u. Voor de laatkomers, die dus op achtervolgen aangewezen zijn, zal het er niet gemakkelijk op worden. Op de Martellekensberg zakt de snelheid nooit onder de 10 km/u, primeur. Sommigen voelen dat het hier voor hen al iets te hard gaat. Ook op het korte, maar venijnige klimmetje van de Slangenstraat blijft het tempo vrij hoog. Ook hier nooit onder de 10 km per uur.

In het lange stuk van de Kortrijkstraat, richting, Bed van Naopleon, gaat het alleen maar sneller (tot boven de 12,5 km/u) tot aan het begin van de stijging. Tijdens deze beklimming zakt de snelheid amper onder de 11 km/u, maar op dat ogenblik waren we al twee collega’s kwijt. De tweede helft van de de 14km wordt ook vandaag nog wat sneller gelopen. Hier liggen geen echte hellingen meer in en iedereen is dan al goed warm .

Al voor we aan de kerk van Linden komen , ligt de snelheid echt wel hoger. Meestal begint dit pas na de kerk. De trainer probeert de snelsten nog wat in te tomen, maar dat blijkt niet echt te lukken. Als ik door hebben dat ze toch door lopen, heb ik al een hele achterstand goed te maken. Ik versnel ook en begin aan mijn achtervolging. Halfweg de Lindense Kerk en de Kastaar kom ik bij de eerste bij en ter hoogte van de Kastaar gaat de snelheid gevoelig dalen, van 15km/u naar 12 km/u. Met drie wordt er terug versnelt en in tegenstelling tot vorige week laat ik mij dit keer niet insluiten. Met een snelheid van rond de 15 km/u loop ik stilaan op kop en na een kleine versnelling loop ik nog iets verder weg van de tweede.

Ter hoogte van de abdij van Vlierbeek, de Molenstraat, stop ik met mijn versnelling en loop dan rustig verder uit richting atletiekpiste. Op ie manier komen we allemaal ongeveer gelijktijdig toe aan de piste om nog een beetje te stretchen.

Mijn voornemen om het rustig te houden is me toch gelukt tot aan de kerk van Linden. De iets hogere snelheid tot daar ligt dus zeker niet aan mij. Het snelle lopen daarna is wel voor een stukje aan mij toe te schrijven. Enkele laatkomers hebben de hele afstand proberen in te halen en hebben ons pas gezien tijdens het stretchen op de piste.

Lopen, Snelheid, Sport, Training

Heverleebos op snelheid

27 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Dinsdag zou eigenlijk als rustdag kunnen/moeten gebruikt worden. Nadat ik gisteren een extra rondje “Sequoia” gelopen heb aan iets meer dan een rustig tempo én met de wetenschap dat er morgen een intervaltraining op de kalender staat, mag er vandaag gerust worden. Het mooie weer is te uitnodigend om niet binnen te blijven, dus wordt er vandaag toch opnieuw gelopen. Van de drie collega’s die me gisteren vergezelden, is er maar eentje vandaag beschikbaar.

Met zijn tweeën vertrekken we zoals gewoonlijk iets over twaalf vanuit de Parkstraat, richting sportkot. Het idee om eens een ander parcours te kiezen, as vanmorgen al gerijpt. In plaats van de vertrouwde Sequoia-toer, kiezen we ervoor om net voorbij het Arenbergkasteel richting Heverleebos te lopen. Het is niet de bedoeling om er een duurloop van te maken, we proberen de afstand te beperken tot 10-11 km. Na één kilometer was al duidelijk dat het tempo hoger ligt dan anders. De eerste kilometer wordt afgelegd aan 5’05” en zelfs met de afdaling van de Karmelietenberg is dit een aardig tempo om erin te komen. Vergeet niet dat deze eerste kilometer ook dienst doet als opwarming.

De eerste helft ligt de snelheid net onder de 12 km/u, ondanks er meer stijgende hoogtemeters zijn dan dalende. Het tempo zit er dus goed in. Ik ga er nu al van uit dat het vandaag even intensief wordt dan gisteren, ook al gaan we minder kilometers afleggen. Gelukkig heb ik gekozen om in T-shirt te lopen. Eind oktober en lopen in T-shirt, er zijn ergere dingen. Bovendien komen de eerste zweetdruppels al tevoorschijn. Het is allesbehalve koud, eerder vrij warm. Zoals het hoogteverschil al doet vermoeden, wordt er de tweede helft nog wat sneller gelopen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er enkele PR’s (personal records) sneuvelen, al is het met enkele seconden. De gemiddelde snelheid per kilometer in de tweede helft ligt tussen de 12,5 – 13 km/u. Een ander mooi resultaat is de constante cadans. Als je op Movescount kijkt naar de gemiddelde cadans, gemeten per kilometer, merk je over de volledig loop een gelijke tred van 164 stappen per minuut.

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Training

DCLA-duurloop met snel einde

24 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Na de intervaltraining van woensdag en de minder rustige middagloop van gisteren, is het eigenlijk onverstandig om vandaag opnieuw een intensieve duurloop te doen. Even heb ik dan ook getwijfeld of ik er wel zou aan beginnen. Anderzijds voel ik me de laatste weken nog vrij goed na de vrijdag-trainingen met de collega’s van DCLA. Tot daar de twijfel: ik loop vandaag gewoon mee en houd me in. Gelukkig zijn de mosselen van vanmiddag goed verteerd en hopelijk geven ze me voldoende energie om de groep te volgen.

De benen voelen toch wel iets zwaarder aan dan anders, dus ga ik vooraleer de weg op te gaan, enkele rondjes opwarmen op de piste, in een echt rustig tempo. Om stipt 18.15u vertrekt de groep van Miel, en mét Miel als begeleider (op de fiets). De eerste kilometers ligt het tempo niet al te hoog. Op de hellingen wordt er niet echt doorgetrokken, wat vorige week bij sommige wel het geval was. Van stramme spieren is er nu al helemaal geen sprake meer. Integendeel, ik voel me echt goed. Ik blijf weliswaar achteraan de groep hangen, maar op die manier loop ik ontspannender en moet ik geen rekening houden met anderen die voor , achter of naast me lopen. Achteraan loop ik rustig en maak zelfs een praatje met de trainer. Hij heeft intussen mijn loop bekeken en wijst me erop dat mijn rechtervoet wat naar binnen draait bij de afrol.

In de tweede helft wordt er duidelijk sneller gelopen. Dit kan enerzijds te maken hebben met meer afdalingen en minder hellingen, maar toch vooral omdat iedereen goed opgewarmd is en zin heeft om de snelheid op te drijven. Na de afdaling van de Steenveldstraat, waar nog rustig gelopen wordt, komen we ter hoogte van de kerk in Linden en hier voel je dat er sneller gelopen wordt. Ik nestel me hier al wat meer vooraan. Ondanks de stramme spieren voor het vertrek en het plan om het rustig te houden, zie ik de versnelling de volgende kilometers nu al zitten. Op de weg lopen is toch wel wat te gevaarlijk en daarom blijf vooral op het voetpad lopen waar mogelijk. De echte versnelling komt aan de beurt in de Kortrijkstraat richting de abdij van Vlierbeek. Op dat moment lopen er twee naast elkaar op het smalle voetpad en ondanks wat opdringerige pogingen raak ik er niet voorbij. De laatste 200m besluit ik om toch op de weg te lopen en versnel nog wat meer, tot boven de 16km/u zelfs.

Ter hoogte van de Molenstraat houd ik me terug in en wacht op de rest. Van daar lopen we rustig terug naar de Gaston Roelants Atletiek Arena.

Lopen, Snelheid, Sport

Wat begon als Sequoia, …

22 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

Tussen de twee trainingen van DCLA in, op donderdag dus, is het best dat ik mij rustig houd of, nog beter, dat ik niet loop. Een alternatief is om met enkele collega’s mee te gaan zwemmen. Er is dus een alternatief beschikbaar. Vandaag maak ik weeral geen gebruik van deze mogelijkheid. Na een kleine rondvraag zijn we vanmiddag, tijdens de lunchbreak, met vier om te gaan lopen. De afspraak is om samen te blijven en dus rustig te lopen. Soms halen we de start nog niet om samen te vertrekken, maar vandaag is dat niet het probleem.

De eerste kilometers wordt er braaf samen gelopen. Met een snelheid van 10,5 km/u is er nog de mogelijkheid om een rustig gesprek te voeren, gaande over de voetbal van de afgelopen dagen. Halfweg het Dijlepad draaien twee van de vier af om zo een iets kortere versie van de Sequoia te lopen. Met twee lopen we verder om de eigenlijke Sequoia-toer te lopen. Eer het zover is dat wij hiervoor rechts moeten afdraaien, hebben we al beslist om verder door te lopen richting Heverleebos. We zien dan wel waar we uitkomen, rekening houdend met de huidige regen die al sinds gisterenavond zonder ophouden uit de lucht valt. Onmiddellijk wordt ook de snelheid opgevoerd tot zo goed als 12 km/u.

In Heverleebos kiezen we voor goed beloopbare wegen, zodat we naast elkaar kunnen lopen en niet te veel snelheid verliezen om plassen en putten te ontwijken. Op die manier kunnen we de snelheid boven de 12 km/u houden. Enkel op de helling zakken we eventjes tot net onder de grens van de 12 km/u. Het hele traject door Heverleebos lopen we in de buurt van de 12 km/u of de 5′ min/km. Eénmaal terug in de buurt van het kasteel van Arenberg en door het sportkot lopen we nog steeds aan die snelheid. Op de Karmelietenberg probeer ik de snelheid niet te laten zakken en blijf dus 12 km/u lopen (op het einde zelfs een beetje sneller, sorry S.).

Ondanks het voornemen om het rustig aan te doen, hebben S. en ik er toch een relatief stevige training van gemaakt. Het voordeel van iets intensiever te lopen, is dat je de regen niet voelt en je niet weet of je nu nat bent van de regen of van het zweet? Of beide?? De onaangenaamste verrassing kwam achteraf: door een vermoedelijk lek in de waterleiding is er geen water dat uit de kraan loopt, dus ook niet uit de douche.

Interval, Lopen, Sport, Training

DCLA Training, alles gegeven

14 oktober 2015 Werner Een reactie plaatsen

De gevolgen van het intensieve weekend (Aflossingsloop, Loop zonder Dope) blijven niet uit. Ondanks de herstelloop van maandag, blijf ik lichte spierpijn voelen. Gisteren heb ik daardoor een extra rustdag ingelast, maar de spieren blijven zich laten voelen dat een limiet bereikt is. Het duurt dan ook tot woensdagavond eer ik opnieuw de loopschoenen aantrek en ga lopen.

Op woensdag staat er dan ook een DCLA-training op de kalender. Ondanks de winterse omstandigheden in de eerste helft van oktober kies ik er toch voor om te gaan trainen. Zowel door de vermoeidheid van sommige spieren als door de koude weersomstandigheden is een goede opwarming vereist. Met de eerste koude na de zomer is het altijd moeilijk om de juiste kleding te kiezen. Afgelopen zondag scheen de zon nog mooi en kon je lopen in short en T-shirt. Nu is het amper boven nul, is er een schrale wind en regent het. Net voor het vertrek besef ik dat ik thuis geen 3/4 tight liggen heb en in plaats van naar een lange broek over te schakelen, kies ik toch voor een korte, maar iets dikkere tight. Boven draag ik een T-shirt met daarboven een dun shirt met lange mouwen. Omdat het nog steeds licht regent draag ik boven de twee shirts een licht fluo regenvestje.

Traditioneel starten we in groep de opwarming richting provinciaal domein en doen daarbij enkele korte versnellingen tijdens de ronde ter hoogte van de grote vijver. Als we bij de trainer aankomen, ben ik goed aan het zweten en maak me een beetje ongerust dat ik iets te warm gekleed ben. Later blijkt dat dit niet het geval is. Tijdens de rustige tussenloopjes blijkt mijn keuze goed geweest te zijn. Zelfs een lange broek zou waarschijnlijk niet te warm geweest zijn. Vandaag bestaat de training uit twee stukken. Het eerste gedeelte in het provinciaal domein en daarna lopen we door naar het Heuvelhofpark omdat daar de Finse piste verlicht is. We starten dus op ons vertrouwd parcours rond de kleine vijver met een 1000m ‘rollen’, aansluitend een 800m vlot, direct gevolgd met een 600m snel. Door dit opbouwend karakter bereikte mijn hartslag toch een piek van 173 hs/min. Dit is als eerste deel toch al vrij intensief te noemen. Na een korte uithijgperiode loopen we rustig richting Finse piste voor het tweede deel van de training.

We verzamelen aan de 0. Dit is aan de hoofdingang van het park, waar de afstandsaanduiding effectief 0 en tevens ook 1000m aanduidt. De nieuwe opdracht luidt 2 x 800m. Omdat we mogen vertrekken aan de 0m lopen we snel tot de 800m waardoor de helling van de laatste 100m niet in het snelle gedeelte valt. Desondanks bereikt mijn hartslag tot een nieuwe piek na de tweede 800 van 177 hs/min. Ik ben dus duidelijk mijn best aan het doen om met de eerste mee te lopen. Ik heb natuurlijk geen idee hoe ‘diep’ zij gaan om deze snelheid te lopen. Als afsluiter heeft Miel nog een verrassing in petto. We lopen eerst een 500 rustig en de laatste 500 volle gas. Na de aanduiding van de 500m versnel ik vrij intensief en kom zo enkele meters op kop te hangen. Nu ga ik dan ook proberen om dit vol te houden. Als ik na 400m hoor dat de rest iets op me terugkomt, pers ik op de laatste 100m, mét de korte helling, er alles uit om voorop te blijven. Resultaat: een nieuwe hartslagpiek van 185 hs/min!!! Van intensief gesproken.

Hesy's Blog