Tag archieven: herstel

Herstelloop op Sequoia(-)

Daags na een wedstrijd moet ik mijn lichaam de nodige rust geven. Het is is voor mij toch wel belangrijk om niet té veel te doen om overbelastingen te vermijden. Vooral sinds de SMS-Loop in Lubbeek van vorige zondag voel ik toch wel pijntjes rond de knieën.

Ik heb nog steeds de gewoonte niet om enkele minuten uit te lopen na een wedstrijd. Na een hevige of snelle training loop ik het laatste stuk wel wat rustiger als cooling down. Gisteren heb ik weliswaar geen cooling down gedaan; ik heb me wel laten masseren. Zonder echt te kunnen weten of dit goed gedaan heeft, ga ik er toch van uit dat het geen nadeel zal zijn. Het deed in ieder geval deugd!

Vandaag is het opnieuw een normale werkdag. De middagpauze zal opnieuw gebruikt worden om een herstelloop te doen. Het traditionele toertje, Sequoia, zal iets ingekort worden. Om me niet te laten verleiden om sneller te lopen dan nodig, hoop ik dat er anderen zijn om mee samen te lopen.

Zoals meestal is er altijd iemand waarmee ik kan meelopen. Mogen is soms iets anders. Met zijn tweeën lopen we een gezapig tempo zonder echt te treuzelen. De eerste kilometers verlopen echt kalm en op die manier worden de spieren rustig opgewarmd. De knieën blijven desondanks steeds voelbaar. Ik wil dus zeker niks forceren vandaag.

Na enkele kilometers lopen we iets sneller. Het treuzelen gaat over in een mooi duurlooptempo van net geen 12 km/u. De hartslag die ik hiervoor nodig heb, zit in de tweede helft van de 140 hs/min. Enkel op de kleine beklimming voor IMEC kom ik boven de 150 hs/min uit. Dit is eigenlijk iets te hoog voor deze snelheid. De vermoeidheid zal er toch wel inzitten, denk ik.

De Karmelietenberg wordt gewoon vlot opgelopen. Het stukje Naamsestraat, dat ook nog stijgend is, kom ik toevallig naast een fietser uit. Na een kort gesprekje trek ik even door en loop eventjes boven de 16km/u. Hierdoor bereik ik wel een piek hartslag van boven de 170 hs/min. Dus toch doorgetrokken, wat ik zeker niet ging doen.

Movescount_logo     strava

 

Eerste herstelloopje na Marathon

We zijn nog maar maandag. Minden dan 24 uur geleden liep ik over de finish van de eerste uitgave van de Great Breweries Marathon. Deze lunchpauze ga ik toch gebruiken om een rustig herstelloopje te doen.

Samen met drie collega’s begeven we ons naar Heverleebos om daar een bosloop af te leggen. Het is vandaag niet de bedoeling om er een tempoloop van te maken. Ik zet me van bij de start op de tweede rij. Ik wil geen tempo bepalen, noch in de verleiding komen om er alleen vandoor te gaan. Het doet pas echt deugd wanneer ik vaststel dat mijn hartslag op deze manier gemakkelijk onder de 130 hs/min blijft. Het blijft van belang om meer van dergelijke rustige duurlopen te doen.

Door onoplettendheid vergeten we zelfs de geplande weg in te slaan. We zetten dan maar onze weg verder en zoeken een alternatieve weg. Na een klein stukje asfalt en een steile klim op kasseien later, lopen we terug onder de beschutting van de bomen. Het duurt toch nog een tweetal kilometer eer we terug op onze geplande weg uitkomen, maar hebben daardoor wel een heel stuk afgesneden. Het zal dus een iets korter loopje worden.

Luc loopt vanaf dan iets sneller en natuurlijk vergezel ik hem. Ik loop dus mee aan zijn snelheid, toch wel boven de 12 km/u. Dan neem ik een kleine halte aan een speciale boom. Er staat een plaat voor met een herdenking aan een zekere Jef Heselmans. Dit wou ik toch eens van korterbij bekijken. Intussen komen de twee anderen ook opnieuw aansluiten.

Toch lopen Luc en ik opnieuw verder aan een hogere snelheid. We lopen zelfs een vrij groot stuk aan 13,7 km/u. Ondanks de soms moeilijk te lopen ondergrond houden de snelheid vrij hoog.

Daar gaat mijn rustig herstelloopje. Gelukkig heb ik de eerste helft wel rustig gelopen en was ik goed opgewarmd. Ik ben toch wel blij met de idee om daags na een marathon zonder enig probleem een bosloop af te leggen aan verschillende snelheden, zelfs vrij hoge.

De kuiten blijven achteraf toch steeds vrij hard aanvoelen. Hopelijk gaat dit snel over.

Movescount_logo      strava

Rustige Sequoia(-) op de middag

Het afgelopen weekend was eentje om te koesteren. Met een 11,5 km op zaterdag en een 23 km op zondag kan dit weekend tot een van mijn toppers gerekend worden. Vooral de combinatie van de twee kan als echt intensief gecatalogeerd worden. De rust drong zich dan ook op en was vooral voelbaar aan de hamstrings. Deze week is dan ook begonnen met een dagje complete rust. Op maandagavond heb ik wel een halve Runners World uitgelezen, liggend in de (luie) zetel.

Dinsdag moet een dagje worden van relatieve rust. Door de natte ochtend heb ik afgezien van een loopje naar het werk. De lunchpauze kondigt zich wel droog aan en daarom is dat het uitgelezen moment om rustig te gaan lopen. Met zijn drieën vertrekken we voor het gekende Sequoia-rondje. Door de regen van de afgelopen dagen wordt de normale toer ingekort en vandaar de (-) achter de naam.

Na enkele kilometer zin we met zijn tweeën en gaat het tempo lichtjes de hoogte in. Toch is het vooral de tegenwind die de hartslag doet toenemen, al blijft hij binnen de perken. Met een gemiddelde hartslag van 134 hs/min mag je dit een duurloop van Z2 noemen. Trouwens lopen in Z1 (<117 hs/min) lijkt me onmogelijk. Ik ben al tevreden dat het meer dan 15 min duurde eer ik boven de 130hs/min uitkwam.

Een mooi start van de week.

Movescount_logo      strava


 

Rustige loopje via Sequoia(-)

Een rustig loopje tijdens de lunchpauze kan deugd doen. Na de intervaltraining van gisteren, waar ik de laatste versnelling toch wel doorgelopen heb en rekening houdend met de duurloop van morgen, komt een rustig loopje als geroepen.

Met zijn vieren vertrekken voor een loopje langs het sportkot. Hopelijk begint niemand te hard te trekken en blijven we rustig lopen. Ik moet echt leren om ook alleen aan een rustig tempo te blijven lopen. Alleen op die manier kan ik meerdere kilometers lopen zonder last te krijgen van overbelasting.

Als er eentje een andere weg neemt, gaat opeens het tempo de hoogte in. Gelukkig niet al te hoog. Toch gaat mijn hartslag enkele slagen per minuut sneller kloppen. Ik doe nochtans mijn best om deze zo laag mogelijk te houden. Zolang ik rond en onder de 135 hs/min blijf, zit ik goed.

karmelietUPHet blijft een rustig rondje, met zelfs op de Karmelietenberg een piek van 150 hs/min.

Movescount_logo     strava


 

 

Rust nodig, toch gelopen

De zware inspanning van zaterdag laat zich toch wel voelen. Het korte loopje van zondag was waarschijnlijk te snel en dus niet het ideale herstelloopje. Op maandag heb ik dan wel rust genomen. Vandaag wou ik geen complete rust, maar zou me toch niet willen forceren. Het mocht wel niet meer zijn dan een rustig loopje. De middagloop tijdens de lunchpauze zal hier soelaas brengen. Gelukkig moet ik niet alleen lopen. Het verleden heeft reeds al te vaak aangetoond dat ik alleen telkens te snel loop. 2015-12-15

Vandaag zijn we om 12u met zijn drieën om deze lunchpauze al lopend door te brengen. Na enkele minuten merk ik dat het geen traag loopje zal worden. Ondanks de afdaling voel ik toch dat er een mooi tempo gelopen wordt. Met de conditie gaat het voor mij nog steeds in stijgende lijn en mijn hartslag blijft (voorlopig) binnen de aanvaardbare perken (<140hs/min).

Intussen begint het te regenen, maar gelukkig hebben we al enkele kilometer afgelegd en heb ik het al warm genoeg. De snelheid van de eerste kilometers worden gehandhaafd gedurende het verdere verloop van onze route. Op de helling langs de spoorweg, richting Oud-Heverlee wordt er dit keer wel niet versneld, maar toch valt de snelheid niet weg. Mijn hartslag blijft er vrij gemakkelijk onder de 145 hs/min en dat is toch wel iets wat me vertrouwen geeft. In deze loop van bijna een uur, komt mijn hartslag slechts gedurende 3’44” boven de 145 hs/min, met een piek op het einde van amper 152 hs/min.

Ondanks het rustige tempo voel ik toch nog enkele restanten van overbelasting in de rechter hamstring. Het blijft dus opletten geblazen.

Korte natte herstelloop

Na de intensieve duurloop van gisteren is er vandaag geen plaats meer voor een zondagse duurloop. Het zal dan ook niet meer worden dan enkele kilometers zonder te forceren. Gelukkig heb ik gisteren al gelopen, want het is vandaag alleen maar nat en koud. Gelukkig wordt het vandaag maar een korte uitstap. Gewoon deze gedachte al, bewijst dat ik toch wel vermoeid ben na de tocht van gisteren.

Ik stel de loop dan ook uit tot de namiddag. Vermits we dan op bezoek zijn bij familie in Bonheiden, neem ik mijn loopkledij mee en zal ginder een tochtje maken langs de Dijle. Echt veel kilometers zal ik vandaag niet lopen. Door het slechte weer, neem ik zelfs enkel mijn oudste schoenen mee. Iets na de middag kleed ik mij dan toch maar om en vertrek voor mijn tochtje langs de Dijle. Het is verbazend om te zien hoeveel mensen dit natte weer trotseren om met de hond te gaan wandelen. Natuurlijk kom je er ook lopers tegen. In dit weer zelfs nog meer dan wandelaars.

Om het eenvoudig te houden, kies ik voor een loopje richting Rijmenam en terug. In totaal blijkt dit een zestal kilometer te zijn. Met deze afstand bereik ik mijn wekelijks doel van 60km en kan dan ook tevreden terugkijken op de afgelopen week.

Na de douche is het net tijd om naar het Europees kampioenschap veldlopen te kijken en aansluitend het cyclocross. Op die manier wordt het toch nog een sportieve namiddag.

Movescount_logo     strava