Tag archieven: herstel

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Training

Rustige duurlopen, afgewisseld met wat snelheid

Een reactie plaatsen

Op minder dan drie weken voor een marathon zou er moeten ‘getaperd’ worden. Door de 20km van Brussel van afgelopen zondag, wil ik deze week toch nog wel enkele duurlopen doen en ook wat snelheid.

Zonder echt opgebouwd te hebben naar de marathon van zondag 18 juni (Great Breweries Marathon) neem ik er de laatste drie weken toch opnieuw het schema bij dat ik gebruikte voor de marathon van Parijs. Hierin staan zowel intervaltrainingen als langere duurlopen in deze derde laatste week. Woensdag heb ik toch gekozen voor iets kortere intervallen (7 x 1000m). Daags nadien heb ik me beperkt tot een kortere recuperatieloop met enkele collega’s: Sequoia-ronde: 9K @ 11 km/u, 126 hs/min.

        

Op vrijdag staat er steeds een duurloop met de ‘brokkenlopers’ gepland, maar dit keer vertrek ik iets later en maak er een lange intervalloop van. Na de opwarming een 4K relatief snel. Door de hellingen richting Pellenberg wordt dit al een vrij intensief stuk. Net op het moment dat ik begin te versnellen, stopt de horloge met opmeten. Bij de volgende kilometeraanduiding kijk ik niet, maar dit blijkt net de herstart van de horloge te zijn. Eer ik het doorheb, is er al een zekere afstand gelopen, net een snel stuk.

Er zit dus niets anders op dan te wachten tot de horloge opnieuw het GPS-signaal heeft. Ik veronderstel dat ik al één km ‘snel’ gelopen heb en begin dus opnieuw met 3K intensief. Hierna geef ik mezelf 1K rust om dan opnieuw te versnellen, dit keer 3K. De snelheid van 15km/u of 4’00 min/km blijkt haalbaar. De laatste gaat zelfs nog wat sneller, maar hier word ik meer dan geholpen door het reliëf.

Hierna is het de bedoeling om na 1K rust nog een snelle 2K te lopen, maar net na 500m begin ik aan de Zavelstraat en het lijkt vandaag een geschikt moment om deze nog eens zo snel mogelijk te doen, maar dan wel zonder stil te vallen op het einde en de 2K vol te maken. Mede dankzij de afdaling is de hartslag al gezakt naar 142 hs/min en begin ik vroeger dan gepland aan mijn laatste versnelling van 2K. De Zavelstraat zelf (4’11” of 1150m @3’40” min/km) leg ik 9″ sec sneller af dan mijn vorige PR. Dit keer moet ik de hogere snelheid nog 800m langer volhouden, weliswaar maar aan 15km/u.

Hierna is het nog 1,5K verder (uit)lopen en mag ik, ondanks de haperende horloge, tevreden terugkijken naar deze training.

        

Dit weekend moet er een LSD (lang, langzaam) gelopen worden. Op zaterdag en maandag lukt dit alvast niet, zondag zal dus geen complete rustdag worden.

 

Herstel, Lopen, Sport, Training

Herstelsequoia

Een reactie plaatsen

Er moet hersteld worden. De wedstrijd van gisteren is nog niet helemaal verteerd.

Gisteren liep ik ‘de bestorming van Alden Biesen‘. Als onervaren loper heb ik niet (genoeg) uitgelopen en voel ik vandaag toch nog de sporen ervan. Vanmiddag mag er dus alleen maar herstellend gelopen worden. Gelukkig heb ik enkele collega’s om me in te tomen.

iets over 12u vertrekken we met zijn drieën voor ons traditionele toertje. Dit brengt ons via het sportkot, het kasteel van Arenberg en het Dijlepad in het bos rond het oude jezuïetenklooster.

We blijven de hele afstand relatief rustig lopen @ 11,5 km/u. Het doet dan ook deugd om zo de week te kunnen starten.

     

 

Herstel, Lopen, Sport, Training

Sequioa-rondje, mooi begin van de week

Een reactie plaatsen

In voorbereiding van de marathon van NewYork heb ik me meer toegelegd op de langere afstanden, zowel de duurlopen als de intervaltrainingen. Met deze nieuwe werkweek, een week na de bewuste marathon, beginnen we “helemaal” opnieuw.

De afgelopen weken liep ik niet alleen langere afstanden, maar lag ook mijn snelheid hoger dan anders. Nu we nog vijf maanden verwijderd zijn van de volgende marathon, wil ik opnieuw met de basis beginnen. Bovendien wil ik de eerste weken na de marathon heel rustig lopen. Het blijft belangrijk om niets te veel te belasten. Het lichaam, en zeker dat van een 48-jarige, heeft voldoende herstel nodig. Helemaal stil liggen, wil ik niet. Toch wil ik de eerste weken vooral heel rustige duurloopjes doen. Vandaag is er zo eentje.

Met enkele collega’s lopen we regelmatig tijdens de middagpauze een rondje via het sportkot en het kasteel van Arenberg rond het jezuïetenklooster.

Sequioa-ronde
Sequioa-ronde

In deze winterse periode is het niet altijd ideaal om langs dit parcours te lopen, maar vandaag is het weer toch vrij goed. Door een last-minute toiletbezoek zijn mijn ‘collega’s’ al vertrokken zonder mij. Ik ben dus al op achtervolgen aangewezen. Zonder te snel van start te gaan, probeer ik hen toch vlot in te halen. Gelukkig zijn zij ook traag vertrokken en heb ik snel te pakken. Daarna lopen we heel rustig verder en zakt mijn hartslag enorm. Ik had nooit verwacht dat ik ooit zou kunnen lopen met een hartslag van 110 hs/min, zelfs niet aan gelijk welke snelheid. Toch blijkt het te kunnen.

Eénmaal op het goed te lopen Dijlepad drijven we de snelheid een beetje op, maar het blijft een rustige duurloop. Mijn hartslag blijft in de lage 130 hs/min hangen. Dit zijn dus de rustige duurlopen waar er zoveel over geschreven wordt. Na een half uurtje gaat er toch eentje wat sneller lopen. Na wat aarzelen, ga ik er toch achteraan en lopen we rustig terug naar ons werk.

We hebben de eerste middagpauze van de week alvast sportief ingezet.

Movescount_logo     strava

 

Herstel, Lopen, Sport

Sequoia: wonden likkend

Een reactie plaatsen

Zoals je hier al kon lezen, ben ik niet zonder kleerscheuren aan de aankomst van de Crescendoloop geraakt. Ondanks de zware inspanning en het vallen, zijn de spieren in orde, maar zorgen de schaafwonden voor de nodige hinder.

Het is sowieso niet slecht om na een wedstrijd een dagje rust in te lassen, maar dit keer is het echt wel tegen mijn zin dat ik niet kan lopen. Op dinsdag wil ik het toch wel opnieuw proberen. Met de nodige pijnen trek ik mijn loopschoenen aan. Echt snel zal het zeker niet gaan, maar toch probeer ik zo normaal mogelijk te lopen.

img_3645-2De eerste kilometers gaan niet echt vlot. Na een tijdje loopt het minder stroef en kan ik opnieuw min of meer normaal lopen. De snelheid komt dan boven de 12 km/u liggen. De vermoeidheid is toch niet volledig verdwenen. Mijn hartslag ligt toch wel iets te hoog, vind ik.

Ik ben alvast tevreden dat ik, ondanks de wonden, vrij normaal kan lopen. Hopelijk lukt het me morgen om te trainen met DCLA.

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Herstel, Lopen, Sport, Training

Maandag Heverleebos

Een reactie plaatsen

Na de 21K van gisteren, gaan we vandaag met enkele collega’s een vierkantje lopen in Heverleebos.

Gelukkig voel ik nergens spierpijn of zelfs geen kniepijn na de langere duurloop van gisteren, zondag. Omdat ze warm weer voorspellen, hebben we vandaag toch iets vroeger afgesproken. We gaan bovendien schaduw opzoeken In Heverleebos en vertrekken dan ook in het bos zelf. We hebben daar een min of meer vaste omloop, gekend als het vierkant rondje Heverleebos.

Met zijn drieën vertrekken we vanop de parking nabij de Naamsesteenweg voor een tochtje van een goede 10K. De eerste kilometer is vooral stijgend en wordt echt heel rustig gelopen. De volgende, eerder dalend, blijven we het rustige tempo aanhouden. De hartslag blijft gelukkig ook vrij laag, onder de 130 hs/min. Enkel op de stijgende stukken, klopt het net boven de 130 keer per minuut.

Na de langere inspanning van gisteren is dit een ideaal recuperatie-loopje of zelfs een relatieve rustdag. We blijven dit rustige tempo verder aanhouden tot na de afdaling richting de Zoete Waters. Hier staan we aan de voet van “de Poggio”. Zonder iets te zeggen, loop ik hier iets sneller, omhoog. Ik probeer de snelheid net zo hoog te leggen dat ik rustig kan blijven ademen. Op het einde loop ik hiervoor toch wel wat te snel.

Helemaal boven loop ik even in tegenovergestelde richting, de collega’s tegemoet. De twee anderen zijn ook niet bij elkaar gebleven. Door een pijnlijke achillespees, of kuitspier, moet er eentje het verder rustig aan blijven doen. Hopelijk is de pijn vlug verdwenen en kan hij terug lopen op zijn normale tempo. Ik loop dan maar even wat sneller op zoek naar de andere. Die heeft na de Poggio de smaak goed te pakken en loopt een mooie snelheid.

Opnieuw samen, lopen we de twee volgende kilometer toch boven de 12 km/u. Op die manier komt mijn hartslag boven de 140 hs/min te liggen. Zou dit de snelheid zijn die ik op de marathon 3u kan volhouden? Het zou in ieder geval leuk zijn.

Het was alvast een mooie duurloop. We zijn de week alvast goed gestart.

Movescount_logo     strava

 

Herstel, Lopen, Sport

Het blijft bij rustig lopen

Een reactie plaatsen

Sinds twee weken blijf ik wat pijn voelen rond mijn beide knieën. De trainingen blijven rustig, maar enkele wedstrijden zorgen er waarschijnlijk voor dat de pijnen niet snel verdwijnen. Het zal vandaag dus ook bij rustig lopen blijven.

Was ik te laat, of vertrokken de anderen te vroeg? In ieder geval waren mijn twee collega’s al twee minuten vertrokken wanneer ik aan mijn eigenlijk loopje begin. Het is mijn bedoeling om rustig te lopen, maar dan haal ik hen waarschijnlijk pas voorbij halfweg in.

Ik vertrek dus met de bedoeling om niet té snel te lopen, maar toch om ze zo rap mogelijk in te halen. Ik ga dus meteen al vrij vlot van start. Van opwarming is hierdoor helemaal geen sprake. De Karmelietenberg wordt dan ook heel vlot naar beneden gelopen. Het blijft dan wel nog meer oppassen voor andere wandelaars. De stoepen zijn zó smal dat je niet met twee kan kruisen. Ik loop dan maar op de weg zelf. De kasseien zorgen hierdoor voor extra training van de voetspieren. Lopen op dergelijke ongelijke ondergrond zorgt ervoor dat er meer stabiliteit vanuit de voeten moet komen en hierdoor train je de spieren in de voet nog wat extra.

Bij het ingaan van de tunnel, net na 1km, duidt mijn horloge 4’03” aan. Dat is alvast en vrij snelle eerste kilometer te noemen. In de tunnel is het opeens extreem druk. Ik moet af en toe volledig stilstaan. Na de tunnel kan ik de draad weer oppakken en verder op zoek gaan naar de twee collega’s (die niet wilden wachten 🙂 ). Na 1,5 km ben ik bij hen. Vanaf nu kan mijn loopje dan toch rustig verder zetten. Ik blijf dan ook samen met hen lopen.

Net zoals eergisteren lopen de iets kortere versie van onze Sequoia-toer. Iets over halfweg moet er opnieuw even versneld worden. Ze zouden die binnenwegen moeten afschaffen!! Nadat we terug met zijn drieën zijn, schakelen we opnieuw over op een rustiger tempo, niet veel onder de 6′ min/km. De hartslag zakt dan ook opnieuw naar de 130 hs/min.

Om af te ronden versnellen we toch nog eens op de steile Karmelietenberg en houden de hoge snelheid aan tot op het einde. Op die manier heb ik dit rustig middagloopje afgewisseld met drie versnellingen. Meer dan genoeg klaarblijkelijk met dit zwoele weer, want het zweet vind overvloedig zijn weg naar buiten.

Morgen is het weer wedstrijddag. Op vrijdagavond neem ik deel aan de 7de Kiezegemse stratenloop. Verslag erna.

Movescount_logo     strava