Of was het gewoon mijn dagje niet?
Nog steeds omdat het lopen niet mag, probeer ik me verder te verdiepen in het fietsen. Na de aanschaf van een relatief goede mountainbike, blijf ik verder investeren in allerlei uitrusting. Wat begon met de nodige schoenen, heb ik intussen toch al een klein assortiment aan fietskledij liggen. Vandaag wou ik nog eens wat meer fietsen dan enkel woon-werk. Aanhoudende tandpijn genoodzaakt me om in allerijl een afspraak te maken bij een tandarts. uiteindelijk is het gelukt in Heverlee, vanavond om 18u. Ik heb dan ongeveer twee uur tijd om na het werk te gaan fietsen en me om te kleden. Gisterenavond heb ik dan ook alles mooi klaargelegd. In de garage staat mijn fiets vertrekkensklaar, de schoenen, handschoenen en helm liggen er eveneens uitnodigend te wachten om gebruikt te worden. In de badkamer ligt een pas aangeschafte fietstenue te wachten om gedragen te worden. Voor ’s morgens ligt er ook een mouwloos wind/regenvestje bij. Kortom? na het werk ben ik klaar om nog eens wat te gaan crossen in de Heverleese bossen.
Niet veel later ben ik al op weg naar het werk. Voor de eerste keer in volledige fietsuitrusting, helm inclusief, Ondanks het licht regent, voel ik er weinig van of eerder gezegd, het stoort me helemaal niet. De westenwind die me in het gezicht blaast, stoort me veel meer. 🙂
Juist voorbij de brug onder de spoorweg, zag ik dat de auto’s rood hebben en ik dus veilig door het groen kan oversteken. Juist op dat moment, in het midden van het kruispunt, hoor en voel ik dat mijn ketting eraf gaat. Aan de overkant houd ik halt om de ketting er terug op te leggen, maar er is geen ketting meer te bespeuren. Ze is er gewoon af !! Gelukkig was het nog steeds rood voor de auto’s en kon ik mijn ketting nog oprapen. Er zit nu maar één ding meer op en dat is te voet verder. Natuurlijk nét vandaag dat ik een afspraak heb. Na een twintigtal minuten stappen met de fiets in de hand kom ik aan op het werk.
Gelukkig is er iemand op het werk met kennis van zaken en kan de ketting terug aan mekaar gezet worden, zij het iets korter. In ieder geval kan ik terug met mijn eigen fiets naar huis rijden. Na het werk trek ik terug mijn fietstenue aan en zet de weg in naar huis, om van daaruit met de auto naar de tandarts te rijden. Onderweg kan ik goed doorrijden en de ketting lijkt het dus terug goed te doen.
Tot ik op het laatste klimmetje van de dag kom: de Bovenstraat. Door de iets kortere ketting vermijd het bet grootste achtertandwiel en duw dus een iets grotere versnelling dan anders. Maar er kom ik niet, Amper halfweg breekt de ketting opnieuw en ik kan me nog juist recht houden en tijdig een voet aan de grond zetten. De gebroken ketting hang nog aan de cassette achteraan. Het heeft dus niet mogen zijn. Het zal dus een nieuwe ketting worden.
Als klap op de vuurpijl, heeft de tandarts één tand bijgewerkt, maar is mijn tandpijn nog steeds niet verdwenen. Hopelijk kan ik morgen snel opnieuw gaan. Het is welletjes geweest.
Dat ik maat snel terug mag en kan lopen. Na vier weken zonder lopen, blijf ik pijn voelen in mijn rechter hamstring
