Tag archieven: DCLA

DCLA duurloop, maar dan anders

29 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Op vrijdagavond loop ik samen met de collega’s van DCLA een duurloop van om en bij de 15km. Om routine te vermijden, lopen we dit keer niet de gewone zomertoer, maar improviseren we erop los. De hellingen worden gebruikt om wat te versnellen, waardoor de hartslag enkele keren serieus de hoogte in gaat.

Op het afgesproken uur vertrekken we met enkele lopers van DCLA voor onze wekelijkse duurloop. Veel volk is er tijdens de vakantie niet, maar met zijn zessen vormen we toch een mooi loopgroepje. Voor het vertrek hoorde ik enkele praten om wat af te wijken van het gewone parcours en ik laat me dus verrassen dit keer. De eerste kilometers verlopen zoals steeds, zijnde langs het gekende Negenbunderpad en aan een rustige snelheid.

In Lindenbos wijken we wel degelijk af van het gekende parcours. Na een kleine vergissing nemen we het pad langs de zuidkant van het bos, maar waardoor we wel een serieuze helling te verwerken krijgen. Door de versnelling op het einde van de helling, krijg ik mijn eerste hartslagpiek (152 hs/min).

Tijdens het lopen hoorde ik spreken over de kerk van Linden en vanuit dit bos wees ik de anderen de weg naar deze kerk. Na een smal padje lopen we de Vossekoten in. Dit weggetje, dat bijna passeert bij mij thuis, brengt ons, al klimmend, voorbij de watertoren. Omdat ik mijn eerste loopervaring in Linden opdeed langs deze weg, neem ik de groep mee op sleeptouw. We volgen een heel eind het rode mountainbike parcours van Lubbeek.

Sommige zandweggetjes liggen er slecht bij. In het Natte voorjaar zijn deze kapot gereden door de mountainbikers waardoor het goed uitkijken is om de voeten niet om te slaan. Het tempo gaat hierdoor iets naar beneden. Gelukkig geraken we er allemaal goed door en komen zo terug op bekend terrein voor iedereen.

Na iets meer dan 9K lopen we in de richting van Kessel-Lo. Nu is het de bedoeling om aan min of meer de juiste afstand te halen wanneer we terug aan de atletiekpiste komen. Iedereen weet wel een mooi weggetje richting Kessel-Lo en zo lopen we via de Sneppenstraat en via de nieuwe wijk in Vlierbeek richting DCLA. Met nog een klein rondje over het gras aan de binnenkant van de piste kom ik aan een volle 15K.

Door het afwisselend tempo hebben we weer een mooie training achter de rug.

Lopen, Sport, Wedstrijd

7de Kiezegemse stratenloop

15 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Amper vier dagen na The Classic staat er vandaag weer een wedstrijd op het programma. Vanavond wordt er in Meensel-Kiezegem, aan de kerk van Kiezegem de 7de Kiezegemse Stratenloop georganiseerd. Deze stratenloop wordt mede-georganiseerd door de onze zuster-club: DCLA Halen.

Vandaag ga ik naar een wedstrijd zonder de kids. Er is nochtans ook een 3K wedstrijd, maar omdat ze ’s woensdags al niet kunnen trainen, moeten ze op vrijdag wel naar DCLA. Alleen naar een wedstrijd rijden, heeft het nadeel dat je zelf ook op je tas moet letten. Ondanks het vriendelijke antwoord dat je je tas kon achterlaten in de witte tent, kies ik er toch voor om mijn tas in mijn auto te zetten. Met de fiets naar een wedstrijd rijden zou zelfs deze optie niet mogelijk maken.

Gelukkig hebben de meeste nieuwe loopshorts een klein, afsluitbaar, opbergvakje, zodat ik mijn autosleutel veilig kan bijhouden. Met de sleutel op zak, begin ik aan mijn opwarming. Ik loop op het traject de eerste kilometer en merk op die manier dat de eerste 700m al klimmend moeten afgelegd worden. Daarna volgt gelukkig een lange, zachte afdaling. De gesprekken erna leren me wel dat op het stuk Kerkstraat opnieuw stevig geklommen moet worden. Zoal s de laatste dagen al het geval is, loopt de opwarming niet echt soepel. Het zal de adrenaline van de wedstrijd zijn die me voluit zal doen gaan.

Na de opwarming loop ik opnieuw tot aan de wagen om nog extra te drinken. Het is echt wel warm en nu (-20 min) mag er zeker nog gedronken worden. Hiervoor gebruik ik een wegwerpflesje water. Dit kan ik meenemen tot aan de start en daar nog vlug in de juiste vuilbak gooien. Een duurdere drinkbus gooi ik zo graag niet weg. Net voor de start word ik herkend door een andere Strava-atleet. Tijdens dit kennismakingsgesprek horen we eens het startsein en starten we, samen met alle anderen natuurlijk, voor onze wedstrijd. Voor mij staan er vier rondjes van iets meer dan drie kilometer gepland; hij loopt vandaag de kortere afstand en moet dus ‘slechts’ twee rondjes afleggen.

Na enkele honderden meter is de eerste drukte al wat weg en is het vooral positie houden geblazen. Vanaf nu concentreer ik me meer op de andere lopers en probeer niet meer ingehaald te worden. Ik loop de eerste ronde steeds in de buurt van een jongere deelnemer, afkomstig van de club ACKO. De snelheid ligt om en bij de 15 km/u. Mijn hartslag ligt al vrij snel boven de 170 hs/min, maar het lukt me toch om bij hem in de buurt te blijven. Op de helling in de Kerkstraat neemt hij wat afstand, maar in het veld naar de aankomst kom ik opnieuw naast hem.

De tweede ronde loop ik naast hem en hoor dat hij toch wel diep is gegaan, net als ik trouwens. Na een vlugge check van zijn nummer, ben ik toch zeker dat hij ook de 12K moet doen. Het is dus ook voor hem maar de tweede ronde en niet al de tweede ronde; er volgen hierna nog twee ronden. In de afdaling naar de Kerkstraat neem ik een beetje voorsprong en op de fameuze helling die volgt, kan hij niet blijven aanklampen. Vanaf nu concentreer ik me op mijn voorliggers en probeer hem zonder te forceren in te halen.

Vanaf de derde ronde weet je dat iedereen nog in koers ook voor de volle afstand gaat. De eerste die ik inhaal, is natuurlijk nog iemand van de 6K. Er volgen nog vrij veel lopers van de 6K die ik mag inhalen. Gelukkig kom ik ook korter op iemand van de 12K, maar dat gaat zo vlot niet natuurlijk. Net voor we voor de derde keer de Kerkstraat opdraaien, word ik op mijn beurt ingehaald en wel door een veel snellere loper. Amaai, die zit nog goed.

De vierde ronde wordt er eentje om nog meer af te zien. De voorraden zijn opgebruikt. De bevoorrading met water komt dan ook als geroepen. Veel drinken doe ik niet, maar ik neem toch een bekertje, drink een klein beetje en spoel mijn mond nog twee keer. Daarna begin ik voor de vierde en laatste keer aan de eerste klim. Ik kom dan opnieuw korter bij diegene die me daarstraks zo vlot voorbij stak. Ik kan hem zelfs inhalen en zo net voor hem de laatste kilometer aanvatten. Vanaf dan heb ik maar één doel: alles geven en niet meer ingehaald worden. Ik dubbel nog enkele deelnemers en voel dat mijn huidige positie veilig is. Op dit ogenblik heb ik geen enkel idee waar ik ergens in de uitslag terecht ga komen.

Het pakket aan de aankomst maakt de inspanning meer dan waard. In tegenstelling tot afgelopen maandag waar ik 18 euro betaalde en enkel één flesje AA Drink kreeg, betaalde ik hier slechts 6 euro en krijg na de aankomst vier flesjes, een chips en nog wat leuke dingetjes.

Stratenlopen.be: Uitslag

Duurloop, Lopen, Sport

Ziek, ziek, ziek

24 juni 2016 Werner 1 reactie

De afgelopen week verliep zeer goed: vijf keer gelopen en 70km op de weekteller en ’s maandags uitgeteld. Op zondag liep ik nog 25K en heb de dag afgesloten met een uitgebreide pastamaaltijd, volkoren pasta en speltpasta. Daar mag het toch niet aan gelegen hebben?

In ieder geval ben ik volledig uitgeteld op maandag. Zelfs op dinsdag heb ik niets kunnen doen. De twee dagen heb ik alleen maar geslapen. Pas vanaf woensdag ging het iets beter, maar was ik nog steeds niet in staat om rond te lopen. Het is een derde dag gekluisterd in de zetel. Op donderdag ben ik hersteld, maar laat ik het lopen toch nog achterwege.

Het zal tot vrijdagavond duren eer ik opnieuw de loopschoenen aantrek. Is dit te vroeg? Ik ga ervan uit dat je gevoel je niet in de steek laat. Als je het idee hebt dat je het kunt, zal het wel goed zijn. Omdat het vrijdagavond is, kies ik er toch voor om de duurloop van DCLA mee te lopen. Het is niet de bedoeling om voluit te gaan. Toch wil ik niet alleen lopen en kies voor de loopgroep van Miel. Na een rustig begin, komt deze groep toch aan een gemiddeld tempo in de buurt van de 5′ min/km.

Met een beetje schrik of ik het wel zal volhouden, start ik met de groep. Met velen zijn we niet. Ik blijf gedeisd achteraan lopen en voel dat het toch zonder problemen gaat. Ik heb geen hartslagmeter aan, maar de ademhaling verloopt heel rustig. De eerste helling krijgen we al te verwerken na iets meer dan 2,5km en ook hier heb ik geen enkel probleem. Ik voel dat de ziekte uit het lichaam is.

Tijdens de tweede helft wordt er af en toe wat sneller gelopen en telkens kan ik vlot mee. De hellingen blijf ik plezant vinden. Ik ben terug de ‘oude’ en hoop om dit weekend opnieuw een iets langere duurloop te kunnen doen.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

DCLA zomertoer, eindelijk

17 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Tot voor enkele weken wist ik niet hoe ik een bericht van vrijdag op een originele manier kon beginnen. Het was dan ook elke vrijdag een analoog verloop. Vandaag is dat verloop eveneens analoog, alhoewel, maar het is wel een eeuwigheid (=meerdere weken) geleden. Ondanks de vrij intensieve loop van gisteren, start ik vandaag toch met de DCLA-collega’s. Ik stel me zelfs de vraag niet wat de groep van Jeroen, alias de brokkenlopers, gaat doen en steven recht af op de lopers van de groep van Miel. Het is de bedoeling om er een normale duurloop van te maken en niet opnieuw heel intensief te lopen.

Net voor het eigenlijke vertrekuur (18.15u) zijn we nog niet met een grote groep. Het ziet ernaar uit dat de vakantie al begonnen is. Het weer kan geen spelbreker zijn, ook al heeft het amper een uurtje geleden nog heel hevig geregend. Intussen is het opnieuw opgeklaard en is het ideaal, maar zwoel, loopweer. Zoals steeds wordt er stipt om kwart over zes vertrokken.

Ik blijf achteraan de groep hangen en probeer me heel rustig te houden. Mijn doel van deze duurloop is dan ook om de snelheid van de groep te lopen met een zo laag mogelijke hartslag. De eerste kilometers verlopen aan 11,5 km/u en ook al zou ik het lager willen zien, heeft mijn hart toch een hartslag van 135 hs/min nodig. Dit is zeker geen hoge hartslag voor mij, maar een mogelijke oorzaak voor een iets hogere hartslag kan zijn:
– oververmoeidheid
– warmte
– concentratie

Eénmaal de hellingen eraan komen gaat de snelheid verder omlaag en kan ik mijn hartslag op gelijke tred houden. De conditie zit zeker goed en praatje kan er zeker af. We blijven in de zogezegde zone 1. Boven op de Chartreuzenberg wordt er toch wel wat sneller gelopen en gaat mijn hartslag wel regelmatig boven de 140 hs/min. Verder versnellen heeft niet veel zin, omdat ik er dan opnieuw een tempoloop van maak en alleen moet verder lopen. Ik houd me dus opnieuw wat in en zorg dat we toch minstens met twee samen blijven.

Zodra ik mijn snelheid wat inhoud, zakt mijn hartslag ook vrij snel. Bij een iets hogere snelheid, gaat mijn hartritme ook de hoogte in. De voorlaatste kilometer lopen we vrij vlot en de laatste kilometer houden we opnieuw iets rustiger, zodat extra uitlopen rond de piste, als cooling down, helemaal niet moet. Het was alvast een mooie afsluiter van een werkweek waarin ik toch vier keer op vijf dagen gelopen heb.

Duurloop, Interval, Lopen, Snelheid, Sport, Training

Toch een intervaltraining (DCLA)

11 mei 2016 Werner Een reactie plaatsen

Deze week is al goed gestart met een duurloop op maandag én op dinsdag, beide met een tussentijdse versnelling. Vandaag is het woensdag en dat houdt in dat er ’s avonds een training van DCLA op de agenda staat. Rekening houdend met de wedstrijden van dit weekend en met de toch lichte pijn aan de patella zal ik het rustig moeten houden.

Ik verkies om de intervaltraining te laten voor wat het is. Het zullen m.a.w. meer kilometers aan rustiger tempo worden. De kinderen, die samen met mij naar de training gaan, willen met de fiets gaan en dus vertrek ik al lopend van thuis uit, onder begeleiding van twee jonge fietsers. Naar schatting zou dit een drietal kilometers moeten zijn, maar met de gevolgde weg staan er, bij aankomst, al 4,3K op mijn teller.

Ik loop dus al zeker niet mee met mijn nieuwe, snellere, groep, maar loop de opwarming mee met de groep van Miel. De training van Miels groep bedraagt 3 x 2000m. Vermits er meerdere van deze groep op vrijdag de wedstrijd in Waanrode (2-dorpenloop) meelopen, moet er niet al te snel gelopen worden vandaag. Om niet alleen rondjes te lopen, besluit ik om deze 3 stukken samen met hen te lopen. De eerste 2K worden inderdaad niet al te snel gelopen.

L. vindt dit ook en hij wilt de tweede dubbele kilometer toch iets sneller lopen. Voor mij mag het ook iets sneller en ik blijf dan wel bij hem. Na amper 100m lopen we effectief met zijn tweeën. De anderen beschouwen dit toch als iets té snel en lopen volgens eigen ‘kunnen’: goede beslissing trouwens. Na een snelle start lopen we de eerste kilometer aan 4’20” min/km. De tweede kilometer wordt min of meer aan dezelfde snelheid gelopen, zijn 26″/100m.

Op het eindpunt draaien we ons om en dribbelen opnieuw naar de start voor de derde interval van 2000m. Zonder te wachten op de rest maken we hier ook een bocht van 180° en beginnen zonder stoppen aan het snellere werk. Opnieuw lopen we met een snelle start een eerst kilometer aan 4’20”. De tweede kilometer wil ik het tempo niet laten zakken, integendeel, ik houd de snelheid er goed in en versnel geleidelijk aan. De versnelling blijf ik volhouden tot op het einde, ook al is L. intussen wat achter gebleven. De laatste snelle kilometer loop ik zelfs onder de 4′ min.

Na deze drie snelle stukken lopen L. en ik nog een rondje rond de grote vijver en het stuk naar de atletiekpiste als cooling down. Hiermee staan er al meer dan 17km om min teller, maar ik moet nog steeds thuis geraken. Na enkele minuten wachten op de kids, loop ik met hen opnieuw naar huis. Het stilstaan zorgt wel voor wat strammere spieren, maar gelukkig gaat dit over na een tijdje. Ik loop intussen toch wel wat sneller dan 13km/u. Dit druist in tegen mijn voornemen om mijn knieën wat te sparen. Hopelijk zijn mijn benen en knieën helemaal fit op vrijdag.

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Warme DCLA duurloop

6 mei 2016 Werner Een reactie plaatsen

Eén vogel maakt de lente niet. Eén duurloop en één training met de brokkenlopers, maakt me nog geen brokkenloper. Gelukkig heb ik na de intensieve training van afgelopen woensdag niets gevoeld: geen stijfheid in benen en zelfs geen last van kuiten en/of hamstring. Vanavond loop ik dan een tweede keer mee met de vrijdagse duurloop, of is het een tempoloop, met de brokkenlopers.

De lente is volop in het land en de laatste dagen mogen we zelfs spreken van echt zomers weer. Bij het vertrek staat de thermometer (tegen de noodgevel en in de schaduw) op 25°C!! Het zal dus een warme zomertoer worden. Een uur voor de start maak ik een halve liter isotone drank klaar en samen met een banaan speel ik dit naar binnen. Het is een goede repetitie om een wedstrijd voor te bereiden. Lopen met de brokkenlopers is voor mij telkens een wedstrijdsimulatie.

Vorige week hebben we de laatste kilometers heel wat rustiger afgelegd, maar enkel omdat er tot halfweg heel snel gelopen werd. Om zeker niet verrast te worden door een te hoge snelheid in het begin, begin ik rond 18u al op te warmen op de atletiekpiste. Na vijf rondjes heb ik het al echt warm genoeg en ga me dan ook nog snel wat verfrissen. Daarbij neem ik ook nog enkele slokjes water. Eén ding staat vast, het zal warm worden. Gelukkig voel ik me vrij goed. Veel beter dan woensdag in ieder geval.

Zonder echt overdreven snel te starten, moet mijn hart toch al 170 keer per minuut pompen na 3K. Het wordt alweer een stevige duurloop of eerder een extensieve duurloop of zelfs een tempoloop. De invloed van de temperatuur is echt wel van doorslaggevend belang. Het gaat duidelijk bij iedereen langzamer. Halfweg lopen we, de tragere lopers, nog niet veel achter de snellere jongens. Bijna halfweg heb ik al heel veel zin om het tempo te laten voor wat het is en veel trager verder te lopen. Net op dat ogenblik zegt Jeroen dat ik mag verder lopen en dat hij wat last heeft van de warmte en het iets rustiger gaat doen. Net wat ik ook wou!!

Toch blijf ik de hoge snelheid aanhouden. Ik zie nog steeds iemand een kleine honderd meter voor me lopen en probeer de afstand niet groter te laten worden. Het lukt me zelfs om wat korter bij hem te komen. Hij heeft zich duidelijk ook wat vergaloppeerd en probeert zijn tempo zo lang mogelijk aan te houden. Op die manier duurt het toch nog meerdere kilometers eer ik hem kan bijbenen. De warmte (en droogte) is nu heel goed voelbaar. Mijn mond plakt quasi dicht. Dorst!! Net voor de afdaling, waar ik de laatste meters probeer dicht te lopen, bedraagt mijn hartslag zelfs 179 hs/min! Dit is echt een wedstrijd-hartslag. Laten we dit dan maar beschouwen als een generale repetitie voor komende vrijdag en zondag.

Tijdens de steile afdaling kom ik inderdaad nog iets korter en daalt gelukkig mijn hartslag ook. Maar deze daling is maar van heel korte duur. Iemand inhalen betekent ook ervoor blijven en er proberen van weg te lopen. In de smalle weggetjes langs Bruineveld blijf ik echt het maximum uit mezelf te halen. Net voor het indraaien van het provinciaal domein zie ik opnieuw iemand voor me uitlopen. Zou ik deze ook nog kunnen inhalen. Waar zouden onze nieuwe vrienden van Somalië en Eritrea zitten? Houden zij het nog uit?

Er blijven nog twee kilometer te lopen; dat worden zeker nog twee zware kilometers. Het lukt me dan ook niet om echt veel korter te komen bij mijn voorligger. Op de weg tussen het provinciaal domein en het Heuvelhofpark passeer ik nog wel de man van Eritrea; hij heeft de laatste kilometer niet meer ‘overleefd’.

Bij aankomst loop ik in eerste instantie door tot aan de toiletten: om water te drinken!! Toch beslis ik om nog enkele rondjes op de piste te joggen om rustig af te koelen tot normale omstandigheden.

Ondanks het stevig einde ligt de gemiddelde snelheid toch in de buurt van vorige week.

Hesy's Blog