Tag archieven: 10K

2-dorpenloop Waanrode

Deze vrijdag is toch wel iets anders dan de andere vrijdagen. Niet dat er deze week niet gelopen wordt, integendeel. Het is wedstrijddag. De laatste weken loop ik mijn wekelijkse duurloop samen met de brokkenlopers en dit is telkens al heel intensief geweest; het is dus eigenlijk een wedstrijdsimulatie. Vandaag een wedstrijd lopen op ongeveer hetzelfde uur, zou geen probleem mogen zijn.

Om 17.45u vertrekken we samen met de kids naar Waanrode, deelgemeente van Kortenaken. Hier organiseren de  vrienden van DCLA Halen de jaarlijkse tweedorpenloop. Er is voor elk wat wils. Tibo en Tobi kiezen hier beide voor de 5K. Dit zijn twee rondjes van elk 2,5km. Spijtig genoeg kan ik hier niet naar blijven kijken.

Gezien het een twee-dorpenloop is, worden de lopers eerst met bussen naar het andere dorp gebracht: Glabbeek. De wedstrijd is een loop van iets meer dan 10K, gaande via kleine wegen, van de sporthal van Glabbeek naar de sporthal van Waanrode. De voornaamste richting is naar het noorden. Spijtig genoeg komt de wind uit het noordoosten en zal deze de wedstrijd iets zwaarder maken, om nog maar te zwijgen van het glooiend landschap.

Zoals een echte atleet, begin ik tijdig aan mijn opwarming. Een vlug geïmproviseerd plaatselijk rondje zal hiervoor gebruikt worden. Ik ben hier duidelijk de enige niet. Tijdens dit kort loopje (2,5km) doe ik een aantal versnellingen, zodat de hartslag regelmatig wat hoger komt en het lichaam en spieren goed opgewarmd zijn. Het zweet heeft zijn weg naar buiten al goed gevonden. Er blijft nog net genoeg tijd over om vlug wat te verfrissen en een beetje water te drinken.

Na het verrassende fluitsignaal beginnen we aan de loopwedstrijd. Na minder dan 300m bedraagt mijn hartslag al meer dan 160 hs/min. Het wordt dus opletten om niet te vlug van stapel te lopen en me te pletter te lopen. Ben, ook een brokkenloper, loopt iets voor me en hem probeer ik toch niet te ver vooruit te laten lopen. Ik zou zelfs graag voor hem eindigen. Na één kilometer bedraagt mijn tussentijd 4’10” en dat op een licht stijgende weg. Als dat maar niet te snel is?

Ik probeer de inspanning op dit niveau aan te houden. Ik blijf in ieder geval in de buurt van Ben. Na enkele kilometer passeer ik hem zelfs. Nu is het van belang om de rest van de wedstrijd voor hem te blijven. Voor mij loopt er dan iemand met een blauw t-shirt en hem probeer ik in het vizier te houden. Het voelt wel al heel snel aan dat hij deze snelheid ook gaat aanhouden. Inhalen zal dus moeilijk zijn.

Enkele kilometer voor het einde zie ik in de verte nog iemand lopen. Onmiddellijk ben ik ervan overtuigd dat ik mij moet focussen om deze laatste en niet meer op de persoon met het blauwe t-shirt. Stilaan komen we effectief korter, zonder dat ik korter kom bij de persoon net voor me. In de laatste kilometer haalt de loper met het blauwe t-shirt zijn voorganger in. Nu zou ik nog dezelfde klus moeten kunnen klaren. Spijtig genoeg lukt me dit niet meer. De twee personen voor me blijven samen en dus ook voor me.

Mijn (zelf gemeten) eindtijd bedraagt 43’16” voor de 10,4 km. Niet slecht voor mij, al moet ik het zelf zeggen.

Movescount_logo     strava


Zodra de uitslag ergens beschikbaar is, wordt hier een link geplaatst.

CISM Day Run

Het moet ooit de eerste keer zijn. Geen idee de hoeveelste editie het is van de CISM Day Run, maar voor mij is het dit jaar de eerste deelname. Het stond nochtans niet op mijn agenda, maar een verandering in de werkagenda heeft het toch mogelijk gemaakt.

Met enkele collega’s vertrekken we richting Duisburg voor een bosloop van 10km waar alle lopers (en wandelaars) van Defensie kunnen aan deelnemen. Deze loop heeft een gezamenlijke start, maar zonder registratie van deelnemers, noch tijd aan de aankomst. Toch wil ik er een stevige loop van maken; een wedstrijdsimulatie zeg maar.

Op het moment van het startschot sta ik nog rustig te babbelen en ben dus al op achtervolgen aangewezen van voor de start. Eerste les: de concentratie moet er zijn vóór de start. Gelukkig had ik een korte opwarming achter de rug en zou deze extra versnelling me toch niet té zuur opbreken. Het is natuurlijk al een weg zoeken om tussen de tragere deelnemers snel te kunnen lopen. Uiteindelijk, door te starten aan 16 à 17 km/u, geraak ik toch vrij snel op een plaats waar ik vrij kan lopen. Na de snelle start is het een beetje zoeken om een snelheid te lopen die niet onder mijn kunnen ligt, maar die ik wel 10km kan volhouden. Ik laat enkele snellere lopers , waaronder één vrouw, nog passeren, maar houd ze wel binnen bereik om ze later terug in te halen. Ik vind een evenwicht met een snelheid van 14,4 km/u of 4’10” min/km.

2016-02-18-1

Na iets meer dan 4km verlaten we de brede vlakke wegen en ruilen deze in voor bospaden, waar niet alleen meer hoogteverschileln zijn, maar ook meer bochten en modder. Al bij al is het goed loopbaar en vooral, blijf ik mijn hartslag onder controle houden, ook al klopt het op dat ogenblik meer dan 165 keer per minuut. Hier haal ik  diegene die me nog voorbij liepen op de eerste kilometer opnieuw in. Dit betekent helemaal niet dat ik een betere loper ben: sommige (van de militaire ploeg) beschouwen het echt als een jogging en zijn nog rustig aan het praten.

De laatste twee kilometer zijn licht stijgend, maar kan ik toch blijven lopen aan 4’10” min/km, weliswaar met een hartslag van bijna 170 hs/min. Toch kijk ik met een tevreden gevoel terug naar deze loop. Ook al was het net geen 10km, toch loop ik hier mijn tweede beste tijd op 10K.

Movescount_logo     strava

2016-02-18-2


 

 

Verlofdag is trainingsdag

Na het rustig aperitiefloopje en de copieuze maaltijd achteraf, moet er vandaag gelopen worden. Door het feestelijk karakter is er geen jeugdtraining en blijft de kantine van DCLA gesloten. Door familiale omstandigheden wordt een deelname aan de training, als er al een is, moeilijk en dus moet ik wel op mijn eentje lopen.

Voor het vertrek had ik nochtans een rustig loopje in mijn hoofd, maar al na enkele meters (!!) was al duidelijk dat het een stevige loop zou worden. De eerste kilometer blijf ik desondanks nog vrij rustig. Tijdens deze rustige aanloop denk ik aan het Vlierbeekpad. Vandaag zou wel eens het uitgelezen moment zijn om hier een PR neer te zetten. De aanvang hiervan ligt al na 2km, dus heel veel opwarming is er niet bij. De snelheid tijdens dit Strava-segment neemt dan ook verder toe naargelang ik korter bij het einde kom. Toevallig past het hele segment net binnen kilometer 3 en daarom besluit ik om deze kilometer verder af te maken aan een (voor mij) hoge snelheid. Dit is dan nog een extra beetje training, om op het einde van de versnelling de snelheid relatief hoog te houden.

Na deze versnelling heb ik amper 3 km gelopen. Er moeten dus nog heel wat kilometers gelopen worden. Ik heb vanmorgen een bericht gelezen van Running.be om op 11/11 11km te lopen. Het is dus de bedoeling om minstens 11km te lopen. En nu ik toch al vrij snel vertrokken ben, moet ik er wel een snelle loop van maken. Na het Vlierbeekpad volgt een rondje Finse piste en een ronde rond de grote vijver in het provinciaal domein. Hier blijf ik gewoon het tempo hoog houden erop lettend dat de ademhaling rustig blijft en ik dus niks forceer.

In de terugweg naar huis plan ik nog een versnelling op het Negenbunderspad. Dit 800m lange stuk loopt niet echt ideaal, maar hier wil ik nog eens ‘alles’ geven. Het is dan ook geen verwondering dat ik mijn PR verbeter en op de derde plaats kom volgens Strava. Vanaf nu is het gewoon uitlopen aan 13 km/u om de 11K volledig te maken. Achteraf heb ik dan ook via sociale media, zoals Twitter en Facebook deze loop gedeeld met hashtag #runningbe11k.

Movescount_logo      strava


 

Vermoeiend en ontspannend tegelijk

Het weekend stond aangestipt in de agenda als zijnde ‘goed gevuld’. Op vrijdagavond heb ik, net zoals Tibo en Tobi, mijn training bij DCLA afgewerkt. Zoals je hier kon lezen, heb ik mezelf daar maar gedeeltelijk gespaard. Zaterdag stond volledig in het teken van een huwelijk. Als fotograaf was ik vanaf ’s morgens van de partij en heb het volgehouden tot lang na de openingsdans en het weggooien van het bruidsboeket. Op zondag was er van uitslapen geen sprake. Er moest nog verhuisd worden. Bij het thuiskomen, na de verhuis, voel je de vermoeidheid opkomen. Op dit moment is het in de zetel gaan zitten gelijk met een middagdutje doen. Toch kies ik ervoor om op 1 november, maar met een temperatuur van 18°C, de loopschoenen aan te trekken.

Voor, en zelfs ook bij, het vertrek was ik ervan overtuigd om er een rustig ‘wandelingetje’ van te maken. De eerste kilometer verloopt dan ook heel rustig. Mede dankzij de felle zon en het warme weer was ik vrij snel opgewarmd en laat ik mijn benen wat vlotter ronddraaien. De tweede kilometer wordt dan ook al afgelegd in 4’45” min/km. Voor mij is dit vrij snel en toch blijf ik mij goed voelen. Beter nog, ik krijg er nog meer zin en besluit van dit najaarszomers weertje te profiteren en stevig door te lopen. Strava zal me straks wel vertellen hoe snel ik over de gekende en niet-gekende segmenten gelopen heb. Ik concentreer me niet echt op de segmenten, maar probeer over de ganse omloop het tempo aan te houden. De derde (4’42”) en de vierde (4’35”) kilometer loop ik weliswaar nog sneller.

Vanaf hier komen er enkele hellingen te verwerken dus de snelheid zal hier wel wat zakken ondanks de stijgende hartslag. Toch probeer ik mijn snelheid op niveau van de dag te houden en laat het zweet maar zorgen voor voldoende afkoeling. Op de steilste stukken van de Martellekensweg blijf ik toch boven de 11 km/u. Eénmaal boven is het de bedoeling om terug een deftige snelheid (13km/u) aan te houden en toch voldoende te recupereren om mij voor te bereiden op de volgende hellingen. De twee volgende korte hellinkjes blijf ik zelfs boven de 12 km/u.Daarna volgt de Kortrijkstraat, richting het Bed van Napoleon. Ook hier probeer ik mijn tempo niet te veel te laten zakken. Helemaal ‘boven’ haal ik zelfs mijn hoogste snelheid van de dag, weliswaar met ook mijn hoogste hartslag. Op dat ogenblik heb ik 9km op de teller staan. Het doel van de dag was om 10K te lopen en dus mag ik van hieruit richting huiswaarts lopen.

Met deze niet geplande, maar toch intensieve loop, is mijn vermoeidheid volledig verdwenen. Na het uitzweten en de douche ben ik klaar om naar het kerkhof te vertrekken en om daarna de innerlijke mens te versterken en iets lekkers te gaan eten.

Movescount_logo     strava