Tag archieven: 10K

Glabbeek Loopt 2017

Een extravagant weekend afsluiten met een loopwedstrijd is misschien niet het beste idee, toch staat het me nu te wachten.

Vrijdag, onmiddellijk na het werk gaat het richting Carré, ja, deze in Willebroek. Tenminste, de Carré was hier. Intussen zijn er buiten én binnen heel wat wijzigingen aangebracht en prijkt de naam BANYU nu op de gevel. Hier is het verzamelen geblazen voor de Nationale Missendag. Het is de dag dat alle kandidaten voor Miss België 2018 worden voorgesteld aan de verzamelde pers. In de vooravond worden er groepsfoto’s gemaakt en later op de avond stellen ze eerst zichzelf individueel voor. Na middernacht passeren ze allemaal opnieuw de revue in bikini voor een gevulde Carré, of is het nu toch Banyu.

Daags nadien, op zaterdag, staat Werchter Boutique op de agenda. Met de fiets gaat het iets na de middag richting Werchter en na een veilige, lees bewaakte stalling, gaan we naar de ingang. 

Aan de ingang heerst een aangename drukte, maar er is geen echte overrompeling. Volgens mij zijn de meeste al binnen en zijn wij aan de late kant. Het zal onze pret niet derven. We vinden dan ook snel onze vrienden terug en zo kunnen we starten aan een aangename dag vol muziek en goed weer. Misschien perfect weer voor een lange duurloop. Het duurt dan ook tot ver voorbij middernacht eer we opnieuw op onze fiets zitten en we terug richting huis kunnen fietsen, maar eerst tussen de duizenden andere festivalgangers geraken.

Gelukkig kan ik zondag wat langer blijven liggen, want na twee verschoven nachten volgt vandaag: Glabbeek Loopt.

De traditionele 10 Miles heeft plaats geruimd voor een nog traditionelere 10K, maar aan een wedstrijd georganiseerd door onze zusterclub DCLA Halen probeer ik toch deel te nemen. Na lang zoeken op meerdere websites en Strava had ik een idee van het parcours, maar dat lijkt nu een maat voor niets, want er is een volledig nieuwe omloop, bestaande uit twee ronden van ongeveer 5,4K. Er zijn veel hellingen en onverharde stukken. Gelukkig ligt het droog, want ik heb niet de goede schoenen bij voor moeilijk beloopbare stukken. De hellingen zijn voor iedereen zwaar en dat is voor mij niet anders.

Reeds voor de start zag ik al enkele kleppers rondlopen. De top drie is hiermee gekend en de volgorde zullen zij wel uitmaken, ook al durf ik deze nu al opschrijven. Na aankomst van de laatste loper van de 5K, maken wij ons klaar voor de start van de 10K. Ik durf me niet helemaal op de eerste rij zetten, maar probeer me toch niet volledig te laten insluiten.

Na het startschot schieten Hans, gevolg door Danny en Birger en iemand met DCLA-shirt heel snel weg. Na enkele inhaalmanoeuvres kom ik op de vijfde plaats terecht. Na een goede kilometer moet de man in DCLA shirt de rol van de twee anderen lossen. Hier begin ik al te hopen dat hij zich vergaloppeerd heeft en dat ik hem nog kan inhalen. Toch blijf ik op 50m hangen. Ik probeer mijn tempo zo hoog mogelijk te houden, maar kom geen meter korter.

Integendeel zelfs, bij elke bocht verdwijnt hij uit mijn gezichtsveld en moet ik ook zelf de weg zoeken en de bochten inschatten. Achter mij komt er voorlopig geen dreiging en dus blijft het doel om de vijfde plaats veilig te stellen. Het tempo moet dus wel hoog blijven, want achter mij zitten ze ook niet stil en hopen ze waarschijnlijk ook dat ik wat moet vertragen. De vierde plek zit er niet meer in en het blijft dus steeds alles geven om niet zesde of zelfs zevende te worden. Achter mij wordt een stevige strijd gevochten met de eerste dame voor de zesde stek.

Na aankomst is het nog niet duidelijk of ik een podiumplaats gehaald heb. De eerste twee zijn zeker ouder dan 35 en de derde is het zeker niet. Alles hangt dus af van de vierde. Hij is op enkele maanden na, net geen 35. Goed voor mij, want hiermee ben ik derde bij de +35. Het leukste komt nog. Als aandenken is het niet zomaar iets, maar een vertind loopschoentje. SCHITTEREND !! Bedankt.

        

Uitslagen

Snelle middagloop op 17 dagen voor #nycmarathon

In deze eerste week van de tapering voor de NYC Marathon staan er nog enkele vlotte loopjes op het programma. Vandaag(20/10) is zo een dag.

Door gebrek aan tijd wil ik vandaag een snel en pittig loopje afleggen. De eerste twee kilometer gebruik ik als opwarming. Het stadscentrum uitlopen en het stukje via de Finse piste en langs het kasteel Arenberg zijn sowieso niet geschikt om snel te lopen. Eénmaal voorbij de Celestijnenlaan zal ik de snelheid nog wat opdrijven.

Het Dijlepad nodigt altijd uit om wat sneller te lopen en dit keer geef ik aan de verleiding toe. Wetende dat ik deze snelheid nog een tijdje zal moeten volhouden, zoek ik een evenwicht in snelheid en verzuring. Dit laatste zou net niet mogen optreden, tenminste niet voelbaar. Toch kan ik boven de 15 km/u blijven. Het verbaast me dan ook net dat ik op dit stuk (begin en vervolg Dijlepad) een PR loop.

Na de tunnel komt het lastige stuk door het bos en op de weg tot aan de brug over de spoorweg. Hier blijf ik vlot lopen maar blijf, mede door de hellingen, net onder de 15 km/u. Om deze snelheid te kunnen lopen moet mijn motor wel kloppen aan 160 hs/min. Dit is zeker niet houdbaar gedurende 3 uur. Iets te snel voor de marathon.

Heverleebos in de ochtend

Geen derde Sequoia-ronde vandaag. Het is vandaag nog warmer en we kiezen ervoor om vroeger en wat dieper in Heverleebos een (vierkant) rondje te gaan lopen.

Afspraak om 8:30u en dan vertrekken we met de auto naar onze startplaats aan Heverleebos. Op deze ochtend is het op dit uur toch al ver boven de 20°C. Gelukkig is er veel beschutting van de bomen. Het is dan ook de bedoeling om het rustig aan te blijven doen. De eerste en de derde kilometer bevatten elk een helling. Deze worden gelopen rekening houdend met de weersomstandigheden en met de af te leggen afstand; met de nodige reserves dus. Toch leggen we de kilometer met de tweede helling (van 61m tot 83m) af net boven de 5 min en dat is toch bijna 12km/u.

Ondanks het vroegere uur is het toch al behoorlijk warm. Het valt des te meer op wat de invloed van de zon is. Het verschil tussen schaduw en zon is echt opmerkelijk. Gelukkig verloopt het grootste gedeelte van deze omloop in de schaduw. Na de twee hellingen lopen we ontspannen, maar toch alles behalve traag. Het wordt een mooie duurloop en door het warme weer met vrij hoge vochtigheidsgraad kan dit duurlooptempo toch als extensieve training beschouwd worden. Met 12,3 km/u blijven we toch ruimschoots boven de 12 km/u.

De afdaling richting Zoete Waters en de daaropvolgende beklimming zorgt toch steeds voor een aparte noot. Zelfs de afdaling vlot naar beneden lopen, voelt al zwaarder aan dan anders. Je voelt de invloed van het zwoele weer heel duidelijk. De beklimming van de Poggio doen we elk op eigen tempo. Hier kan je echt over je limiet gaan waardoor de daarop volgende kilometers heel moeilijk worden.

Na deze zware helling zijn er nog drie kilometer af te leggen. Deze lopen we opnieuw in een vrij stabiel tempo en dit opnieuw goed onder de 5′ min/km. Ik ben alvast blij dat we niet gewacht hebben tot de middagpauze om deze tocht te lopen. Het zou echt té warm geweest zijn.

Morgen wandel ik een hele dag rond met mijn fototoestel waardoor ik geen snelheid zal halen, maar wel de nodige inspanningen moet blijven leveren. De resultaten hiervan vind je elders.

Movescount_logo     strava


 

The (Nike) Classic 2016

De vorige wedstrijd is nog niet verteerd en vandaag staat er al opnieuw een stratenloop op de agenda. De plaatselijke (Tessenderlo) feestdag (kermis, braderie, vuurwerk) is voor de 31e keer het decor van The Classic. Naast een Chiquita Kids Run is er een heuse wedstrijd over 4K en over 10K.

Ondanks ik nooit echt getraind heb, sta ik toch al meerdere keren in de uitslag van de de (Nike) Classic. Deze wedstrijd ging ooit van start als ‘The Nike Classic’ waar zelfs wereldtoppers (Kenianen, …) aan de start kwamen. Ui t de streek afkomstig, liep ik er toen als jogger ergens diep verscholen in het pak lopers. Mijn laatste deelname dateert van 2009 en ik zat nog net in de eerste helft (981/2114).

Ondanks deze wedstrijd al lang in mijn agenda staat, heb ik mij toch pas de dag zelf ingeschreven, net als mijn twee zoontjes van 11: Tibo en Tobi, maar zij dan wel voor de 4K. Goed op tijd rijden we naar Tessenderlo en hebben zelfs de mogelijkheid om parking van het sportcomplex te parkeren, idealer kan niet. Nadat de kinderen al de hele dag gespeeld en gevoetbald hebben, gaan ze zelfs hier nog eerst op de plaatselijke speeltuin zich wat uitleven. Ik houd me in ieder geval wel rustig en zal mijn energie straks nog wel kunnen gebruiken. Een uur voor de start hebben ze opeens reuzehonger en moeten ze nog iets eten. Veel te laat eten ze nog een wrap. Als ze er tijdens de wedstrijd last van hebben, weten ze waarom.

Een kwartiertje voor de start, begeven ze zich met zijn tweetjes richting de start. Vanaf nu moeten ze hun plan trekken. Ik begin zelf aan mijn opwarming en zal ze dus enkel zien passeren, niet zien aankomen. Het wordt dus afwachten hoe ze het ervan af gebracht hebben. Bovendien krijgt Het Belang van Limburg de primeur en moeten we nog een dag extra wachten eer we de uitslag te zien krijgen.

Tijdens mijn opwarming voel ik onmiddellijk waarom ik de afgelopen dagen zo weinig gelopen heb: mijn knieën. Rond de knieën blijft het toch wel pijn doen. Hopelijk heb ik er straks én de komende dagen niet te veel last van. Een tiental minuten voor de start begeef ik mij in de startzone. Er is een aparte startbox voor 250 snellere lopers. Als ik me mag baseren op de uitslag van  vorig jaar, zou ik toch graag in de top 200 eindigen en ik durf zelfs hopen op top 150. Het duurt tot amper 30″ voor de eigenlijke start eer ze de nadarhekken voor ons verwijderen. Onmiddellijk probeer ik wat naar voor te wandelen zodat ik toch iets beter sta om te vertrekken. Of sta ik nu te ver vooraan en ga ik anderen ophouden??

Er is geen ontkomen meer aan, de starter begint af te tellen en enkele seconden later weerklinkt iets als een startschot en vrij snel kunnen we beginnen lopen. Ter hoogte van de startmat, waar de tijd effectief begint te lopen, kan ik echt al lopen. Het is toch nog twee bochten vrij druk en daarna is het lopen op de limiet. Ik heb na 200m al een hartslag van 170hs/min en net voor het einde van de eerste kilometer flirtte ik al met de grens van de 180hs/min. Zonder echt te weten waar mijn overslag ligt, weet ik dat dit te veel is. Vanaf hier is het een evenwicht zoeken tussen snelheid houden en de hartslag niet verder laten stijgen, als dat nog tenminste. De eerste kilometer en dit is een eindje voorbij het bordje ‘1’ loop ik in 3’57”. Dit zou ik willen volhouden.

De tweede kilometer verloopt analoog, maar dan toch in veel minder druk ‘verkeer’. Intussen heeft iedereen al wat meer plaats om te lopen. Vanaf nu is het eerder proberen om de positie te verbeteren. Dit kan je alleen doen door zo weinig mogelijk te vertragen. Versnellen zit er echt niet meer in. Toch kan ik regelmatig iemand inhalen. Zelf word ik maar heel af en toe ingehaald. De snelheid blijft vrij constant, net boven de 15km/u, maar de hartslag ligt te kort en af en toe boven de 180hs/min. Dit kan ik niet volhouden.

De derde kilometer kan ik de snelheid nog in de buurt van de 4′ min/km houden, maar de hartslag liegt niet: te hoog! De vierde en vijfde kilometer verlopen dan ook iets trager, behalve voor mijn hartslag, die blijft 178 hs/min. Het zijn dan ook twee moeilijke kilometer. Na vijf kilometer ben ik echt zo goed als uitgeteld en we zijn nog maar halfweg. In ieder geval voel ik dat de anderen in mijn omgeving het ook moeilijk hebben. We tappen allen uit hetzelfde vaatje: reserve en karakter.

De zesde en zevende kilometer bevatten beide een stuk van het zwaarste deel van het parcours: de Russelberg of Gerhagenstraat. Hier loop ik dan ook mijn laagste snelheid van deze wedstrijd, zijnde 4’30” min/km of 13,5km/u. In de bergaf die logischerwijze volgt, loop ik niet meer onder de 4′ min/km of boven de 15 km/u. Gelukkig zakt de hartslag dan toch even naar 176 hs/min. De laatste kilometers blijft het tempo liggen rond de  4’05 min/km of 14,6 km/u.

De allerlaatste kilometer doe ik er alles aan om nog enkele plaatsen te winnen, maar het is duidelijk dat niemand die zomaar zal afgeven. Het wordt dan ook knokken tot het einde. Zelfs met een snelheid van terug boven de 15 km/u win ik niet veel plaatsen, maar toch enkele. Tot de laatste bocht, van de piste naar het gras in het midden, geef ik alles. De laatste meters zie ik de meeste bijna stilstaan net voorbij de eindmeet en ik vertraag dan ook al wat. Tot ik zie dat dan mij nog iemand opnieuw wil inhalen. Dan toch nog even opnieuw optrekken …

Eindresultaten:
Tobi: 36/629
Tibo: 81/629
Werner: 132/1593

Movescount_logo      strava

 

Rapper dan Rap 2016

Vandaag, vrijdag, is het weer wedstrijddag. Vanavond wordt er in Vorst-Laakdal door de Laakdalse Atletiekvrienden (laakdalav.be) een stratenloop georganiseerd. Deze atletiekclub, onderdeel van Looise AV, organiseert de jogging Rapper dan Rap – memorial Annie Van der Schueren reeds voor de 18e keer.

Een wedstrijd op vrijdagavond is niet echt ideaal. Op het einde van een werkweek zijn de meeste werkende mensen toch wel vermoeid. In mijn geval is dit zeker het geval. Na de marathon van afgelopen zondag heb ik alles behalve rust genomen. Ik heb deze week al drie keer gelopen en dit is zeker niet wat een verstandige loper doet na een marathon. Het is niet echt een grote wedstrijd, maar ik verwacht toch wel een vrij sterk deelnemersveld.

Op de middag gaan mijn collega’s hun normale rondje (Sequoia) lopen, maar dit keer pas ik toch. Stilaan besef ik dat er straks een wedstrijd om het menu staat. Er is geen voorinschrijving voorzien en heb dus nog niet moeten beslissen welke afstand ik zal lopen. Het is een wedstrijd bestaande uit ronden van 4 km. Het is dus mogelijk om in te schrijven voor 4K, 8K of 12K. Tot nu toe heb ik bij dergelijke wedstrijden (Loop zonder Dope, Linden Bosloop, …)  steeds gekozen voor de langste afstand. Vandaag slaat de twijfel toe, 8 of 12 km.

Na het werk wordt de sportzak klaargemaakt voor mij en de kids. Tibo en Tobi zullen eveneens aan de wedstrijd (4K) deelnemen. Het is ook voor hen spannend. Tobi gaat voor zijn persoonlijk record op een 4K, dat nu staat op 16′ (4’00” min/km). Tibo is minder in vorm en heeft schrik hoe hij het ervan af brengt. Zij vinden dat ik sowieso de langste afstand moet kiezen. Eénmaal bij de inschrijving schrijf ik mij zonder veel nadenken in voor de 12K. Benieuwd hoe ik het ervan breng.

Drie kwartier voor de start beginnen we samen aan onze opwarming. We lopen rustig de eerste 1,3 km van het parcours, tot waar we links de Gijperstraat moeten indraaien. Daar doen we enkele stretch-oefeningen en lopen dan terug maar dan met enkele kortere versnellingen. Tijdens de opwarming voel ik me niet echt fris. Het zal afzien worden, zoveel is duidelijk.

20160610_RapperdanRap_1900

Enkele minuten voor het startschot sta ik op mijn plaats. Bij dergelijke wedstrijden zet ik me ongeveer op de derde rij en ga ervan uit dat er snellere jongens voor me staan. Tibo en Tobi staan liever vooraan. De man met het pistool loopt intussen naar de overkant van de weg, druk aan het bellen. Opeens, zonder enig signaal, klinkt het startschot. Nadat ik vlug op start geduwd heb, zodat mijn horloge ook weet dat ik vertrokken ben, begin ik vol goede moed aan mijn wedstrijd. De eerste 200m gaan heel snel en zelfs de volledig eerste kilometer loop ik amper onder de 15km/uur.

Tibo en Tobi zijn zelfs nog sneller gestart. Na een tweetal kilometer haal ik Tibo in. Zijn ademhaling voorspelt niet veel goeds: veel te snel. Ik probeer hem nog wat raad te geven, maar hij kan het tempo niet meer aan. Ik loop zelfs van hem weg. 20160610_RapperdanRap_1926Tobi loopt op dat ogenblik een heel eindje voor me uit. Hij is heel goed op weg om onder de 4’00” Min/km te eindigen. Mijn motor draait intussen reeds op volle toeren met 173 hs/min. Ondanks mijn blijvende inspanning stijgt hij toch niet verder. Dit moet ik kunnen volhouden. 20160610_RapperdanRap_1939

Het begin van de tweede ronde verloopt vrij moeizaam, maar ik heb niet de indruk dat ik veel vertraag. De lopers van de 4km zijn er intussen niet meer bij, maar er blijven er nog veel over die maar 8 km lopen en dus nu aan hun laatste ronde bezig zijn. Toch haal ik af en toe nog iemand in. Iets over halfweg van de tweede ronde loop ik al een tijdje in de buurt van eenzelfde loper. Ik geraak er niet meer van weg en vraag hem dan of hij ook de 12 doet. Neen dus.

20160610_RapperdanRap_2012

De laatste ronde wordt eenzaam. Ik dubbel een aantal lopers van de 8 km, maar ik zie niemand voor me die ik moet inhalen om een plaats te winnen, maar achter mij hoor ik eveneens niets wat op concurrentie lijkt. Ik trek me dus op aan de tragere lopers die voor me uit lopen en op karakter. Ook al zit een plaats winst er niet meer in, toch blijf ik de snelheid even hoog houden. De laatste ronde loop ik zelfs nog sneller dan de vorige ronde!

20160610_RapperdanRap_2088

Uiteindelijk (12,37 km) passeer ik de finish na 50’53” wat betekent dat ik een gemiddelde snelheid van 14,6 km/u of 4’07” min/km!! Hiermee kan ik alleen maar tevreden zijn. Bovendien stel ik achteraf vast dat ik hiermee een 8ste plaats algemeen behaald heb.

Movescount_logo     strava  

Heverleebos in ’t vierkant

Na een wedstrijd las ik toch nog een rustdag in, maar vandaag mag er terug gelopen worden. Het afgelopen weekend stond volledig in het teken van sport, zowel actief met de Twee Dorpenloop en de Linden bosloop, als passief met een tornooi lacrosse in Machelen en de prijzenmeeting atletiek bij DCLA in Kessel-Lo.

Samen met vier collega’s rijden we eerst naar Heverlee om daar ons vertrouwde parcours langs de MunDep te lopen. S. en ik lopen samen en ondanks we heel rustig lopen, nemen we toch wat afstand op de rest. De derde kilometer lopen we iets vlotter. Eerlijk gezegd houden we de snelheid gewoon aan, maar dan met positieve hoogtemeters. De volgende kilometers verlopen steeds onder de 5 min. Op de Poggio, een zeer steile helling van ongeveer 600m, ligt de snelheid natuurlijk wat lager, maar de inspanning des te hoger.

Na deze inspanning zijn we duidelijk goed opgewarmd. De volgende 2,5 km worden steeds sneller gelopen, startend aan 12 km/u versnellen we tot zelfs 14 km/u. Dan draai ik om en loop terug tot ik de laatste van ons groepje terug tegenkom. Tijdens dit stuk blijf ik steeds sneller lopen. Om de kilometer af te maken loop ik iets voorbij hem en keer dan terug om samen met hem te lopen. Het inhalen gebeurt niet al te gemakkelijk. Loopt hij stiekem nu wat sneller?

Tot waar ik de eerste keer omgedraaid ben, loop ik samen met hem en laat zo mijn hartslag al lopend, dalen. De laatste kilometer loop ik opnieuw een eigen tempo, zonder te forceren. Het was met de snelles stroken een mooie en aangename bosloop.

Movescount_logo      strava