De eindejaarscorrida van Leuven is al jaren een klassieker. Toch heb ik hier nooit eerder aan deelgenomen. Dit jaar kwam een deelname aan de Corrida reeds ter sprake tijdens één of andere zomerbarbecue. Weken en maanden later was er van een deelname met een grote groep al helemaal geen sprake meer. Uit mijn hoofd is een deelname nooit geweest. Dit jaar zou ik zeker deelnemen; als het kan zelfs met de kinderen. Wetende dat zij de Loop zonder Dope kunnen lopen aan 4’39″/km, kunnen zij ook wel 8km uitlopen. Ik schrijf me in voor de 12km en schrijf Tibo en Tobi in voor de 8km.

Enkele weken voor 28 december was ik nog steeds niet ingeschreven. Ook al bleef ik erover praten, tot een inschrijving was ik nog niet gekomen. Op het moment de kinderen ook overtuigd waren in een deelname, was de inschrijving vlug geregeld. Omdat 8km voor 9-jarigen al een lange afstand is, heb ik mijn inschrijving aangepast naar 8km. Het is toch wel beter dat ik samen met hen zou lopen. Beter nog, we zouden alledrie met een kerstmuts lopen.

Een week voor de effectieve wedstrijd was er de generale repetitie. We gingen samen trainen, ook 8km !! Na 2km had Tobi al een steek en met alle mogelijke middeltjes, was deze niet weg te krijgen. Enkele kilometers verder was het niet meer te houden; we moesten een hoekje afsnijden zodat we sneller thuis zouden zijn. Tibo wou en zou de geplande afstand afleggen. Met ons tweetjes hebben we dus nog wat verder gelopen en dit zelfs aan een aardig tempo!! Om je een idee te geven: een topsnelheid van 18km/u.

Maar !! De dagen nadien liepen er precies twee kreupelen rond. Ze konden amper de trap af. Spierpijn, stijfheid, ze hadden beide enorm veel last van stijve spieren in zowel de onder- als de bovenbenen. Hopelijk is deze spierpijn volledig verdwenen volgende zondag.

Zondag, 28 december  

Gisteren heeft het enorm gesneeuwd en heeft de hele nacht blijven vriezen. Zouden ze de wegen in Leuven-centrum ijsvrij krijgen voor de duizenden lopers voor de 4km, 8km en 12km? Met een bang hartje vertrokken we, goed op tijd, naar Leuven. Het was al een drukte van jewelste op en rond het Ladeuzeplein. Dit keer was het niet voor de aankomende solden. Gelukkig hadden we onze startnummers al op voorhand afgehaald, want de rij aanschuivenden was lang, heel lang. Tim, een buur, heeft het aanschuiven zelfs opgegeven en heeft zich verplaatst naar de rij daginschrijvingen; dit ging een heel pak vlotter.

Intussen was het tijd voor wat opwarming richting start. Na enkele opwarmingen stonden we in het startblok, veel te ver achteraan bleek later. Het heeft bijna 1,5 min geduurd eer we over de startlijn passeerden en zelfs de eerste kilometers lieten geen vlotte loop toe.

Eigenlijk was dit de ideale manier om de kinderen de eerste kilometers in te houden; de tweede helft zal wel vlotter gaan. Ongeveer halfweg, haalden we de ‘Seysjes’ in. Lieven en Arthur liepen opeens net voor ons. De kinderen versnelden onmiddellijk en opeens lag ons tempo fors hoger. Op dat ogenblik was het echte fun. We liepen samen sneller dan de meeste rond ons, zodat die het erg vonden om door lachende kinderen ingehaald te worden. Het is ook opvallend hoe (kleine) kinderen spontaan applaus krijgen.

Op het moment dat we de aankomst passeerden, stond de klok op 42’44”. Door de trage start werd dit herleid tot 41’25” of 5’11″/km. Helemaal niet slecht voor 9-jarigen !!

Racetimer