Iets sneller Sequoia-rondje

25 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Vandaag mochten we een nieuwe collega op het werk verwelkomen. Hierdoor kon ik pas iets later aan mijn looptochtje beginnen en waren de andere loopcollega’s al vertrokken.

Na de aperitief ruil ik mijn uniform voor loopkledij en begin aan mijn bijna-dagelijks looprondje. Het weer is prima, vrij warm zelfs. De eerste kilometer gebruik ik dan ook om rustig op te warmen. Na de tunnel onder de Leuvense ring loop ik al vrij vlot. De hartslag ligt dan ook al snel boven de 150 hs/min.

Het is misschien raar, maar het lijkt me een saaie training te worden. Ik houd de snelheid dan ook maar iets hoger dan anders om er snel vanaf te zijn. Op de meeste stukken ligt mijn snelheid net boven de 13 km/u.

In de buurt van het IMEC-gebouw waar het wat klimmen is, versnel ik nog extra. Met 14 km/u komt mijn hartslag dan ook net boven de 160 hs/min te liggen. Vanaf hier houd ik de snelheid vrij hoog en zakt mijn hartslag ook niet meer, integendeel. In de laatste, zwaarste kilometer blijf ik alles geven, zodat ik met een hoge hartslag de Karmelietenberg oploop. Het stuk Naamsestraat is dan toch echt wel op de limiet.

Met een tijd van 40’39” is dit toch wel een snelle Sequoia-toer geworden. Sinds vorige zomer de tweede snelste zelfs. De snelste was in maart.

Lopen, Snelheid, Sport, Training

Zondags traininkje met de kids

24 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de toch wel intensieve training van gisteren staat er vandaag, zondag, toch niets op het programma. Later op de dag begint het toch weer te kriebelen. De kids, Tibo en Tobi, kunnen ook wel wat stoom afblazen. Wij kleden ons om en rijden naar de Finse piste in Kessel-Lo om wat snelheid te trainen.

Voor we echt met snelheid beginnen leggen we samen eerst een rondje af aan een rustig tempo. Daarna vervolgen we de opwarming met enkele dynamische opwarmingsoefeningen.

Om de concurrentie tussen de twee kinderen niet ten top te drijven loop ik samen met één een snel rondje op de Finse piste. De motivatie zit hem niet te hoog en na enkele honderd meter na de snelle start haal ik hem in. Op een lichte afdaling heb ik duidelijk voordeel met veel langere benen. Dat is voor hem genoeg om de snelheid te laten zakken, maar toch zijn ronde nog verder af te leggen. Ik probeer mijn snelheid hoog te houden tot het einde. Resultaat: een rondje in 3’25”.

Daarna leggen zij elk nog een rondje af en bij het tweede rondje, van Tobi dit keer, loop ik opnieuw mee. Dit snelle rondje heeft een identiek scenario. Dit keer is het iets moeilijker om hem in te halen op het dalend stukje, omdat ik de plaats niet heb. Ik haal hem iets verder toch in en zet mijn snelle rondje ook net voor hem verder. Intussen staat Tibo klaar om alles te filmen. Net zoals mijn vorig rondje leg ik dit ook af in 3’25”

Hierna trainen zij nog wat verder op de aflossing. Met een plaatselijk gevonden houten tak oefenen zij in het doorgeven van de stok in voorbereiding van het PK aflossingen en de finale BvV.

Intussen is het hoog tijd om te gaan eten. Wij, naar huis dus.

Lopen, Snelheid, Sport, Training

Kessel-Lo, Linden via Sneppenstraat

23 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de hitte in het begin van deze week spreken we vandaag, zaterdag, van een normale temperatuur. Net voor de middag is het opnieuw boven de 20°C en dus al vrij warm. Deze maand heb ik nog geen lange duurloop (+20K) gelopen en ook vandaag zit dat er niet in.

Na de twee zwembeurten van gisteren voel ik gelukkig enkel wat stijve spieren in mijn armen. De benen hebben er gelukkig geen last van, maar echt supergoed voelen ze ook weer niet. Het zal vandaag dan ook blijven bij een loop van iets meer dan 10K.

Ik vertrek, zoals wel vaker als ik thuis vertrek, richting Finse piste en Provinciaal domein. De eerste kilometer gebruik ik als opwarmer en zorg ervoor dat ik met een rustig ‘voelende’ snelheid loop. De eerste kilometer wordt afgeklokt op 5′ min en is dus echt rustig te noemen, zeker wetende dat het vooral dalend is.

De volgende kilometers blijven ook nog redelijk rustig tot ik aan het Heuvelhofpark kom. Het werkt zoals een rode lap op een stier. Eénmaal ik het park binnenloop en de boomschors van de Finse piste onder mij voel, ga ik automatisch versnellen. Al is het vooral de hartslag die versnelt. Waarom eigenlijk?

Na het iets zwaarder lopen op de Finse piste, blijft de intensiteit iets hoger liggen. De weg naar het Provinciaal domein, licht dalend, gaat dan ook vrij vlot. De weg rond de twee vijvers loop ik ook steeds iets sneller dan gepland. Dat is dit keer niet anders. De hartslag ligt hier in de tweede helft van de 140 en het ligt zeker niet alleen aan het warme weer.

In plaats van via de kortste weg naar huis te lopen, vind ik dat het tijd is om eens de volledige Sneppenstraat (zowel de steile klim als het lange rechte stuk) te lopen. Het is voor mij de eerste keer dat ik vanaf de Schoolbergenstraat deze weg loop. Ik weet dat deze weg als segment op Strava staat en dus ga ik hier heel intensief lopen. Spijtig genoeg is de straat enkel als twee aparte segmenten terug te vinden. Ik loop beide als één intensief stuk. Toch mag ik tevreden zijn mijn behaald resultaat.

Na dit zware stuk volgt opnieuw een hellende weg en blijf ik met hoge hartslag aan de gang. Met dit weer zorgt dat voor meer dan voldoende zweet. Gelukkig gaat het nog wat bergaf zodat mijn hartslag toch nog even opnieuw daalt alvorens de laatste klim (>20%) aan te vatten.

Na het stoppen, duurt het veel langer eer ik ‘uitgezweet’ ben. Het is dus toch een intensieve training geworden.

Sport, Zwemmen

Dan toch maar zwemmen

22 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Wat doe je zoal op een vrije dag tijdens de grote vakantie? Juist, zorgen dat de kids zich niet vervelen. Oplossing vandaag: zwemmen.

Het is een typische Belgische zomerdag: blijft het droog of niet? We kiezen voor de zekerheidsoplossing en gaan naar een subtropisch zwembad. Ondanks ik toch wel graag de zware TdF-rit gezien had, besluit ik om mee te gaan zwemmen of wordt het enkel wat spelen en wildwaterbanen trotseren?

Iets na de middag begeven we ons richting Lier, naar de Waterperels. Dit is een nieuw complex op de terreinen van de oude kadettenschool in Lier. Eén van de gebouwen doet zelfs dienst als overdekte parking. Wat wil een mens nu nog meer?

Binnen zijn er meerdere baden beschikbaar, zodat kinderen van alle leeftijden een aangepast waterspeelbad hebben. Bovendien is er zelfs een baantjeszwembad, waar een gedeelte gebruikt wordt om te spelen, maar waar toch drie banen zijn voorzien voor baantjeszwemmers. Deze opportuniteit laat ik toch niet aan me voorbijgaan. Het is intussen alweer enkele maanden geleden dat ik nog gezwommen heb.

Het water is veel frisser dan de andere baden, maar voor sportzwemmers is dit natuurlijk veel aangenamer. Met de Suunto Ambit 3 in zwemmodus kan ik de eerste lengtes aanvatten. Het voelt nog wat onwennig, maar ik probeer toch enkele lengtes vol te houden vooraleer ik echt de kant opzoek. Veel techniek heb ik niet en een echte goede zwemmer ben ik nooit geweest. Ik heb dan ook geen besef wat een mooie zwemsnelheid is. De eerste 300 m (=12 lengtes) doe ik in 6′ min.

Na minder dan 2′ min begin ik opnieuw te zwemmen en ook dit keer blijf ik volhouden tot ik opnieuw dezelfde afstand gezwommen heb. Dit keer heb ik er 6’06” voor nodig. Dit scenario doe ik nog twee maal met telkens slechte 1,5 min tussenpauze. De twee volgende 300 m leg ik af in respectievelijk 6’16” en 6’08”. Hierna rust ik toch wel wat uit door in de warmere baden te vertoeven.

Enkele uren later krijg ik het idee om opnieuw gebruik te maken van deze baantjes. Dit keer heb ik iets meer last om gemotiveerd te blijven. Bovendien zit er telkens wat water in mijn brilletje en dt doet me iets vroeger naar de kant grijpen. De snelheid ligt iets lager dan daarstraks. In verschillende zwemsessies leg ik dit keer 1000 m af met een gemiddelde snelheid van 2’11” min/100 m.

Al bij al ben ik tevreden. In plaats van enkel wat wildwaterbanen en heb ik deze namiddag toch gebruikt om wat sportief voor de dag te komen.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Heverleebos in de ochtend

20 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Geen derde Sequoia-ronde vandaag. Het is vandaag nog warmer en we kiezen ervoor om vroeger en wat dieper in Heverleebos een (vierkant) rondje te gaan lopen.

Afspraak om 8:30u en dan vertrekken we met de auto naar onze startplaats aan Heverleebos. Op deze ochtend is het op dit uur toch al ver boven de 20°C. Gelukkig is er veel beschutting van de bomen. Het is dan ook de bedoeling om het rustig aan te blijven doen. De eerste en de derde kilometer bevatten elk een helling. Deze worden gelopen rekening houdend met de weersomstandigheden en met de af te leggen afstand; met de nodige reserves dus. Toch leggen we de kilometer met de tweede helling (van 61m tot 83m) af net boven de 5 min en dat is toch bijna 12km/u.

Ondanks het vroegere uur is het toch al behoorlijk warm. Het valt des te meer op wat de invloed van de zon is. Het verschil tussen schaduw en zon is echt opmerkelijk. Gelukkig verloopt het grootste gedeelte van deze omloop in de schaduw. Na de twee hellingen lopen we ontspannen, maar toch alles behalve traag. Het wordt een mooie duurloop en door het warme weer met vrij hoge vochtigheidsgraad kan dit duurlooptempo toch als extensieve training beschouwd worden. Met 12,3 km/u blijven we toch ruimschoots boven de 12 km/u.

De afdaling richting Zoete Waters en de daaropvolgende beklimming zorgt toch steeds voor een aparte noot. Zelfs de afdaling vlot naar beneden lopen, voelt al zwaarder aan dan anders. Je voelt de invloed van het zwoele weer heel duidelijk. De beklimming van de Poggio doen we elk op eigen tempo. Hier kan je echt over je limiet gaan waardoor de daarop volgende kilometers heel moeilijk worden.

Na deze zware helling zijn er nog drie kilometer af te leggen. Deze lopen we opnieuw in een vrij stabiel tempo en dit opnieuw goed onder de 5′ min/km. Ik ben alvast blij dat we niet gewacht hebben tot de middagpauze om deze tocht te lopen. Het zou echt té warm geweest zijn.

Morgen wandel ik een hele dag rond met mijn fototoestel waardoor ik geen snelheid zal halen, maar wel de nodige inspanningen moet blijven leveren. De resultaten hiervan vind je elders.

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Sequoia: NOG Hot, hotter, hottest

19 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Net zoals gisteren loop ik vanmiddag, tijdens mijn lunchpauze, opnieuw hetzelfde parcours. Het is alleen vandaag nog wat warmer dan maandag. Ditmaal loop ik alleen en heb bovendien minder zin. Toch kleed ik mij om en éénmaal vertrokken is er van gebrek aan zin niets maar te merken.

Ik vetrek redelijk vlot, maar de GPS van mijn horloge heeft een iets alternatief parcours afgelegd waardoor er rare waarden af te lezen zijn. De volgende kilometers worden wel goed gemeten. Ondanks de warmte zit de snelheid er vrij goed in. Ik bekijk zo weinig mogelijk naar mijn horloge.

Op bovenstaande grafiek zie je perfect hoe deze loop verlopen is. De hartslag blijft steeds toenemen om de snelheid vast te houden. De snelheid lag dan ook iets hoger dan mijn duurlooptempo. Een tempoloop doen bij dergelijke hoge temperaturen zorgt voor een steeds hogere hartslag.

Ook al ben ik zonder veel goesting vertrokken, tijdens het lopen blijf ik met plezier het tempo zo hoog houden. Je voelt wel dat je de snelheid niet heel lang kunt volhouden. Toch doseer ik de inspanning zodat ik tot het einde de snelheid kan volhouden, wat bij deze temperatuur niet evident blijkt te zijn.

Al bij al loop ik deze 9 hete kilometers aan een gemiddeld tempo van 4’37” en dat is gepaard gegaan met heel veel zweet.

Hesy's Blog