Categorie archieven: Lopen

Lopen, Snelheid, Sport, Wedstrijd

Crescendoloop Pellenberg 2016

Een reactie plaatsen

Vandaag staat de vierde manche van het criterium ‘Marathon van Lubbeek’ op het programma. Voor deze wedstrijd sta ik derde in het algemeen klassement en tweede als Lubbekenaar. Ik heb hier dus iets te verdedigen.

Vooraleer ik van start ga, is het eerst de beurt aan mijn zoon Tobi (11) op de 4K. Tibo draagt momenteel een plaaster van enkel tot lies en kan niet van start gaan. Na een zenuwachtige opwarming, begint hij samen met de lopers van de 4K én de 7K aan zijn wedstrijd. Ik zie hem met de eerste vertrekken, maar dan zijn ze uit mijn gezichtsveld en kan ik alleen maar afwachten. Ik ga hem opwachten op 400m voor de aankomst om hem nog aan te moedigen. Wie komt daar als EERSTE uit de bocht: Jawel, Tobi!! Hij wint hier de wedstrijd van de heren 4K !!

160917_crescendo-tobi1 160917_crescendo-tobi3

160917_crescendo-tobi2

Dit kan ik niet evenaren. Ik concentreer me vooral op de uitslag van het criterium. Om een plaats te stijgen moet ik voor de twee Bovyns eindigen. Het zal dus vooral uitkijken zijn naar Paul Verbeek. Hij staat net achter me, op de vierde plaats. Om 15.30u, na een korte opwarming, vertrekken we voor twee rondjes van 7K. Na 200m kasseiweg moeten we een smal, gevaarlijk padje naar beneden lopen. Dit werd door iedereen als gevaarlijk omschreven en het was dan ook goed uitkijken waar je je voeten moet zetten. Om wat snelheid te houden moet je met een heel snelle cadans lopen. Halfweg dit padje moet je rechtsaf terug omhoog lopen.

In deze bocht gaat het grondig mis. Zonder het te beseffen, smak ik met mijn gezicht op de grond! Zonder veel na te denken voel ik of ik verder kan: mijn ogen zitten er nog in, mijn tanden heb ik nog; de rest is bijzaak. Ik sta terug op en zet mijn weg verder. Ik heb nu geen idee hoeveel plaatsen ik verloren heb. De eerste tijd houd ik mij voornamelijk bezig om het bloed en zand uit mijn mond te krijgen. Overal voel ik wel ergens pijn. Straks maar eens kijken hoe erg het is. Nu moet ik eerst bij de les blijven, want ik word ingehaald door twee anderen. Eén van die twee is Paul Verbeek. Hij heeft waarschijnlijk zijn doel op mij gezet. Als hij hier voor mij kan eindigen, wordt hij waarschijnlijk derde in het criterium.

In Lubbeek had ik hem ingehaald, maar kon ik niet overnemen. Daar heeft het tot de laatste helling geduurd eer ik hem voorbij kon. Nu wil ik zeker niet van hem profiteren en probeer de snelheid hoog genoeg te houden zodat ik hem achter mij kan houden. Toch komt hij af en toe naast me. Op een dergelijk moment zeg ik hem nog dat ik gevallen ben. Bij de eerste doortocht aan de aankomst, halfweg na 7km dus, loop ik net voor hem.

Voor de tweede keer moeten we de gevaarlijke afdaling inzetten. Ik loop toch zo snel ik kan naar beneden, maar ben toch uiterst voorzichtig in de bocht naar rechts. Hier voel ik dat ik wat voorsprong genomen heb. Dit voelt goed aan. Nu is het kwestie van niet in aanraking te komen met de man met de hamer. Veel reserve heb ik niet, maar mijn ademhaling zit nog goed en ik heb er alle vertrouwen in. Iets verder zie ik er twee voor me uit lopen. Dat zijn toch niet de twee broers? De twee personen die net voor me staan? Zou ik hen kunnen inhalen? Wat als ik voor hen aankom? Terwijl deze vragen door mijn hoofd spelen, probeer ik hen langzaam in te halen. Enerzijds blijft mijn doel om voor mijn achterligger te blijven, anderzijds zou het nog beter zijn om bij hen te komen.

Ik blijf op mijn rustige ademhaling letten en check ook regelmatig mijn hartslag. Alles zit nog goed, maar ik voel toch dat ik niet veel overschot heb. Op de Oudebaan, net voor we de grotere weg opdraaien, loop ik net achter hen. Vanaf hier gaat het ononder-broken omhoog tot aan de finish. Ik kan nog een tijdje bij heb blijven, maar dan kies ik voor de zekerheid en moet hen laten gaan. Niet veel later blijven zij ook niet samen en kan ik iets goed maken op de tweede. Toch eindigt hij een goede 5 seconden voor me. Ik heb mijn derde plaats algemeen kunnen vasthouden.

160917_crescendo-werner1

Vermits de winnaar niet meer in Lubbeek woont, stijgt iedereen één plaatsje en ziet het podium voor de Lubbekenaren er als volgt uit.

160917_crescendo-werner2

Naast de eeuwige roem, houd ik er toch enkele aankoopbonnen aan over.

Movescount_logo     strava

Uitslagen
Artikel op LeuvenActueel

 

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Tempoloopje

Een reactie plaatsen

Doordat ik gisteren de vrijdagtraining van DCLA gemist heb, wil ik vandaag toch een klein toertje lopen. Niet te zwaar, want morgen is het wedstrijddag in Pellenberg.

Mijn activiteiten bij DCLA krijgen een uitbreiding. Naast recreant en jogger, help ik ook mee als jeugdcoördinator voor de benjaminnen, pupillen en miniemen. Hierdoor heb ik de training van vrijdag gemist. Ik zat sowieso met een dilemma: ga ik meelopen met de groep van Miel of kies ik toch voor de snellere groep van Jeroen. Zondag staat er een ‘belangrijke’ wedstrijd op het programma.

Zaterdagmorgen ben ik toch niet meer te houden en wil echt nog lopen vandaag. Na wat gesukkel met de hartslagmeter, vertrek ik maar met de band aan, maar zonder registratie. (Achteraf bleek een batterijwissel de oplossing.) Zonder echt plan vertrek ik voor een kort loopje.

Na de afdaling blijf ik vlot lopen. Zonder echt te forceren en zelfs met de glimlach houd ik de snelheid hoger (>13km/u) dan anders. Toch loop ik de eerste kilometers nog met de nodige reserve. Wanneer ik ter hoogte van het provinciaal domein terug rechts draai, en met de neus richting huis sta, wil ik nog iets sneller gaan op sommige stukken. Het korte wegje ‘Kloosterdijkpad’ is het eerste tussensprintje. Onmiddellijk hierna volgt het Negenbunderpad. Hier houd ik mij opnieuw wat in, want ik wil de stijgende kasseien van de Kortrijkstraat gebruiken om nog eens de hartslag omhoog te krijgen.

Hierna probeer ik de snelheid niet te veel te laten zakken. Dit vereist wel een concentratie op de ademhaling, want de hartslag is duidelijk nog aan de hoge kant. Toch ben ik tevreden van dit loopje. Met 8,7K op 38’34” (=gem 13,6km/u of 4’26” min/km) ben ik toch wel tevreden. Hopelijk ben ik morgen in supervorm in Pellenberg.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Woon-Werk-Woon loopjes

Een reactie plaatsen

Gisteren heb ik door omstandigheden de training van DCLA gemist en dus wil ik vandaag wet extra lopen. Om dit te realiseren loop ik ’s morgens naar het werk en keer ik ’s avonds al lopend terug naar huis.

Op exact hetzelfde uur als andere dagen vertrek ik ook vandaag naar het werk, maar dit keer in sportkledij en al lopend. Ik kies ervoor om de auto’s te vermijden en loop vanuit het dorpscentrum via de smalste wegen naar de abdij van Vlierbeek. Ik ben tijdig vertrokken en hoef me dus helemaal niet op te jagen. Toch ligt mijn snelheid rond de 12,5 km/u. Het gaat vlot en het voelt zelfs leuk aan om op die manier naar het werk te gaan. Dit moet ik vaker doen.

Het valt me nu pas op hoe je het druk verkeer kan vermijden. Lopend langs smalle paadjes en door het provinciaal domein voelt dit niet alsof je richting stad loopt om te gaan werken. Eénmaal kortbij en ook in het centrum gaat het zelfs nog iets sneller. Hier loop ik zonder te forceren aan 13 km/u. Het gevoel is fantastisch om ’s morgens over de Bondgenotenlaan te lopen, ondanks de rare blikken van sommige pendelaars. Door het bloementapijt is het vrij smal en moet ik echt een weg zoeken tussen de vele wandelaars en fietsers.

Hierna volgt de beklimming van de Naamsestraat. Ik houd mijn snelheid hoog genoeg, waardoor mijn hartslag toch mee de hoogte ingaat. Ik ben er nu toch bijna en dus kan dat. Na 34min bereik ik de ingang van mijn werk. Dit haal ik met het openbaar vervoer nooit!!. Met de fiets doe ik er 20 min over. Nu eerst douchen en vanavond terug naar huis lopen.

Movescount_logo     strava

 

Na de sportief begonnen werkdag met wat vergaderingen waar je niet al te veel kan bewegen, is het nu tijd om opnieuw (droge) sportkleren aan te trekken en naar huis te lopen. Het is pas tijdens het omkleden dat ik me begin af te vragen langs welke wegen ik naar huis ga lopen. Het worden alvast niet dezelfde van vanmorgen.

Ik start alvast langs de Parkstraat richting de Philipssite. Ik neem daar niet de kortste weg maar blijf op de Geldenaaksebaan. Net voor de spoorweg neem ik de Tivolistraat die begint met een steile klim. De fietsers laat ik alvast achter. Ik blijf 12 km/u lopen op deze beklimming. Zonder te weten of de Tivolistraat een Strava-segment is, blijf ik iets steviger doorlopen, ook na de steile klim. Het is nog maar het eerste stuk van de weg naar huis, maar toch loop ik al vrij intensief.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Dinsdag langere duurloop

Een reactie plaatsen

Ondanks de duurlopen van de afgelopen twee dagen, vertrek ik vandaag iets voor de middag opnieuw voor een langere duurloop, alleen dit keer.

Ondanks het warme weer wil ik toch een langere duurloop doen. Net zoals gisteren zoek ik de schaduw op van Heverleebos, maar dit keer vertrek ik wel vanuit het centrum van Leuven. Zoal steeds vertrek ik via de tunnel naar sportkot en zo verder richting kasteel van Arenberg. In plaats van het Dijlepad te blijven volgen, loop ik dit keer via campus Arenberg en de Herendreef richting bos. Op die manier duurt het wel 3,6km eer ik het bos in ga. Bovendien zijn dat vooral stijgende kilometers. Ik probeer dan ook niet al te snel van start te gaan, maar mijn hartslag bedraagt dan toch al 150 hs/min.

De schaduw zorgt voor iets minder warmte, maar de volgende kilometers blijven stijgend, in hoogte. De hartslag blijft ondanks de snelheid en het klimmen vrij constant. Dit is waarschijnlijk de gunstige invloed van de schaduw. Na de tunnel onder de E40 loop ik richting de Parnassusbergdreef waar we anders eindigen. Ik ga dit keer eens in de andere richting lopen. Bovendien wil ik een redelijk tempo lopen.

Na iets meer dan 6K ben ik aan de bewuste dreef en wil hier een iets hoger tempo lopen richting de Poggio. Daar loop ik niet volledig naar beneden, maar draai linksaf en loop dan, ook in omgekeerde richting de Nieuwendreef. Met een vlot tempo loop ik op de gekende weg. Een weg in omgekeerde richting lopen is toch wel heel anders. Het zicht is totaal verschillend en de hellingen en afdalingen zijn niet herkenbaar. Ik wil alvast niet overdrijven, want ik wil nog wat overschot hebben voor het volgende lange stuk.

Het volgende lange stuk is de Nieuwendreef. Net na de afdaling van de Poggio duidt mijn horloge 9K aan met een laatste km aan 4’30” (stukje afdaling) en een totaaltijd van 43′ min. De twee kilometer langs de Nieuwendreef worden respectievelijk afgelegd in 4’32” en 4’23”. Hierna zou ik het opnieuw wat rustiger aan mogen doen, maar dit gebeurt niet. De snelheid zit er nu pas echt goed in. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat, in tegenstelling tot de eerste kilometers, nu de trend eerder dalend is. De snelheid ligt dan ook vaker boven de 14 km/u dan eronder. Het stuk voor het kasteel Arenberg versnel ik nog eens om daar een snel Strava-segment te lopen.

Nu blijft er niet veel meer over dan vlot doorlopen naar mijn aankomst. Ondanks het warme weer, viel deze vlotte loop zeer goed mee. Toch verklaren me velen zot om met dergelijk warm weer te lopen.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Herstel, Lopen, Sport, Training

Maandag Heverleebos

Een reactie plaatsen

Na de 21K van gisteren, gaan we vandaag met enkele collega’s een vierkantje lopen in Heverleebos.

Gelukkig voel ik nergens spierpijn of zelfs geen kniepijn na de langere duurloop van gisteren, zondag. Omdat ze warm weer voorspellen, hebben we vandaag toch iets vroeger afgesproken. We gaan bovendien schaduw opzoeken In Heverleebos en vertrekken dan ook in het bos zelf. We hebben daar een min of meer vaste omloop, gekend als het vierkant rondje Heverleebos.

Met zijn drieën vertrekken we vanop de parking nabij de Naamsesteenweg voor een tochtje van een goede 10K. De eerste kilometer is vooral stijgend en wordt echt heel rustig gelopen. De volgende, eerder dalend, blijven we het rustige tempo aanhouden. De hartslag blijft gelukkig ook vrij laag, onder de 130 hs/min. Enkel op de stijgende stukken, klopt het net boven de 130 keer per minuut.

Na de langere inspanning van gisteren is dit een ideaal recuperatie-loopje of zelfs een relatieve rustdag. We blijven dit rustige tempo verder aanhouden tot na de afdaling richting de Zoete Waters. Hier staan we aan de voet van “de Poggio”. Zonder iets te zeggen, loop ik hier iets sneller, omhoog. Ik probeer de snelheid net zo hoog te leggen dat ik rustig kan blijven ademen. Op het einde loop ik hiervoor toch wel wat te snel.

Helemaal boven loop ik even in tegenovergestelde richting, de collega’s tegemoet. De twee anderen zijn ook niet bij elkaar gebleven. Door een pijnlijke achillespees, of kuitspier, moet er eentje het verder rustig aan blijven doen. Hopelijk is de pijn vlug verdwenen en kan hij terug lopen op zijn normale tempo. Ik loop dan maar even wat sneller op zoek naar de andere. Die heeft na de Poggio de smaak goed te pakken en loopt een mooie snelheid.

Opnieuw samen, lopen we de twee volgende kilometer toch boven de 12 km/u. Op die manier komt mijn hartslag boven de 140 hs/min te liggen. Zou dit de snelheid zijn die ik op de marathon 3u kan volhouden? Het zou in ieder geval leuk zijn.

Het was alvast een mooie duurloop. We zijn de week alvast goed gestart.

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Zondagnamiddag lange duurloop

Een reactie plaatsen

Ondanks de lange kasteelloop van vrijdagavond en de korte nacht erop, blijft de zondag de beste dag om een langere duurloop te doen. Het weer (zon of regen) maag daarbij geen spelbreker zijn.

Het tweede gedeelte van de kasteelloop verliepen vrij moeizaam en met stijve kuitspieren. Tijdens de korte nacht die erop volgde ben ik zelfs nog twee keer wakker geworden van krampen. Na iets meer dan drie uur in bed stond ik opnieuw paraat. Op zaterdag staat de beker van Vlaanderen voor pupillen en miniemen op het programma. De jongens van DCLA zijn hier bij en dus brengen we met zijn allen een dagje door langs de atletiekpiste van Sint-Niklaas. Een mooi verslag hiervan vind je op de website van DCLA. Voor zij die het niet lezen: DCLA wint de Beker van Vlaanderen !!

Zondag gebruik ik toch om uit te slapen en dat is vandaag niet anders. Na een rustig ontbijt begin ik te denken aan mijn duurloopje. Na de 30K van vrijdagavond wil ik niet héél veel doen, maar het moeten er toch minstens 15K worden. Zonder er lang over te willen nadenken, kies ik voor mijn parcours richting Pellenberg. Ik neem geen drank mee voor onderweg en maar drink wel extra koolhydraten voor mijn start.

De eerste twee kilometer blijf ik heel rustig. Toch vind ik de hartslag iets te hoog. Hopelijk zakt hij later weer. Na iets meer dan twee kilometer ga ik toch wat versnellen en houd de snelheid boven de 12 km/u. De hartslag blijft zich dan vrij normaal gedragen. Lopen richting Pellenberg houdt natuurlijk in dat er verschillende stijgende stukken bij zijn. Op deze stukken kijk ik niet meer naar de hartslag, maar mag deze wel stijgen. Elke helling is een extra training en wordt als dusdanig ook gebruikt. De snelheid op de hellingen mag niet zakken, eerder nog toenemen. De eerste 8K, net op het hoogste punt, heb ik toch afgelegd binnen de 40 min. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan.

De tweede helft wordt dan ook iets sneller gelopen. Toch kan ik de hartslag onder de 150 hs/min houden. Het gevoel is nog steeds goed. In plaats van na 14K stilaan richting huiswaarts te lopen, kies ik ervoor om het Jan Vranckxpad volledig uit te lopen en dit aan een stevig tempo. Op het einde van dit pad heb ik  15K gelopen en toch leg ik deze laatste 2K af in een tempo van 4’30” min/km.

Vanaf hier ga ik opnieuw iets rustiger lopen en zorg ervoor dat ik zeker nog 5K loop. Op die manier heb ik er toch weer 20 gedaan, wie weet loop ik verder tot 21,1. Afsluiten wil ik sowieso doen met de laatste helling die ik normaal niet meer doe. Dit keer wil ik die zelfs nog verlengen door rond te lopen en via ‘boven’ mijn straat in te lopen.