Deze had je nog te goed. Dit besluit dan ook mijn winterseizoen.
Na mijn achtste plaats in Rotselaar zag ik dit Belgisch Kampioenschap goed zitten. Aan vertrouwen ontbrak het me niet. Vol goede moed rijd ik dan ook richting Brussel.
De Masters lopen het BK reeds op zaterdag en dat is duidelijk te merken. Ik kan zelfs vlakbij de ingang parkeren zonder problemen. Het is zaterdag, er moet dus wel geld in de parkeermeter gestoken worden. In ieder geval sta ik zo kortbij geparkeerd dat ik zonder problemen mijn tas in de auto kan laten.
Vorige week ben ik hier, samen met de jeugdatleten van F-Sport komen verkennen. De moeilijkheid van het parcours zit niet enkel in de modder, maar vooral in de hellingen en vandaag komt daar de wind nog bij. Bovendien heb ik mijn marathontrainingen niet aangepast voor deze wedstrijd. Integendeel, afgelopen donderdag, eergisteren, liep ik nog het Nationaal Kampioenschap Defensie Cross Country voor Masters.
Wie loopt er nu twee kampioenschappen veldlopen met slechts één dag tussen? Juist, de militairen die aan beide wedstrijden deelnemen. Veel zullen het er wel niet zijn, maar ondergetekende is er alvast eentje van. Donderdag liep ik in Grobbendonk het Nationaal Kampioenschap voor Masters, ook een vrij zware veldloop. Het schitterende parcours bevat werkelijk alle soorten ondergrond. Je hebt er ook enkele verharde stukken zodat met spikes lopen niet de beste optie is. De niet verharde stukken gaan van goed beloopbare boswegen, tot modderstroken en losse zand, zelfs losse zand op een steile helling. Na mijn start zat ik helemaal vooraan. Dit was eigenlijk iets te snel gestart, maar toch voelde het niet zo aan. Desalniettemin neem ik wat gas terug en nadat me enkele anderen gepasseerd zijn probeer ik verder mijn plaats te verdedigen. Dit is bovendien, met zijn 7,4km, een vrij lange wedstrijd. Ik kan mijn snelheid nog vrij goed aanhouden en kan uiteindelijk als 9de over de finish lopen. Vermits er twee categorieën (M40 en M50) zijn, kan ik mezelf de 4de plaats toewijzen bij de 50-plussers. Net geen podium, maar wel tevreden met het resultaat.
Een goede 48 uur later kan ik mij opmaken voor de laatste veldloop van deze winter, het BK in Brussel. Dit keer met weinig bekenden. Gelukkig kom ik Chriske W. tegen en moet ik toch niet alleen opwarmen. Na de opwarming keer ik terug naar de voorziene tent waar ik mijn spikes kan aantrekken. Na nog wat korte versnellingen keer ik nogmaals terug naar de tent om mijn T-shirt weg te leggen en enkel in singlet naar de start te begeven. Mijn eerste BK is nu echt wel kortbij.
De start verloopt zoals steeds en dit keer ben ik vrij goed weg. Té snel dus. Nog voor de eerste bocht besef ik dit en probeer niets te forceren. De eerste helling voelt dan al zwaar aan. Natuurlijk word ik dan door velen voorbij gelopen. Hopelijk niet te veel van mijn leeftijdscategorie. Toch heb ik er meerdere zien passeren. Een podium zit er duidelijk niet in vandaag, al had ik dat natuurlijk niet vooropgesteld. Een top tien plaats zou me al veel plezier kunnen bezorgen. De eerste ronde (1,5km) leg ik af in 5’29”. Maar dan moeten er nog drie ronden worden afgelegd!
Ronde 2 verloopt toch wel wat langzamer. Op de eerste 200m velies ik al 6″; het effect van de start is hier volledig verantwoordelijk voor. Het parcours is nu wel vrij. Nu zou je kunnen lopen waar je wilt en het is in dit geval beter om de draad aan de binnenkant te niet volgen. Toch blijf ik gewoon mijn voorligger volgen en loop dus waar iedereen loopt: langs de draad, in de modder. Deze ronde voelt echt zwaar aan. De hellingen voelen steiler aan en de modder nog dieper. Ik verlies ook nog enkele plaatsen.
Ronde 3 wordt zowaar nog zwaarder. Dit keer loop ik het eerste deel wel rechtdoor en niet rakelings langs de afsluiting. Na elke helling moet ik echt wel terug op adem komen. Versnellen na een bocht wordt echt wel moeilijk. Ik voel de hete adem van andere lopers in mijn nek en wil geen plaats meer verliezen. Dit is afzien!
De laatste ronde gaat natuurlijk niet beter, maar wetende dat het de laatste is, voelt toch wel beter aan. De concurrentie hangt letterlijk vlak achter me. Zonder te weten wie het is of in welke leeftijdscategorie hij loopt, wil ik nu echt niet meer ingehaald worden. De lange laatste rechte lijn haal ik echt alles uit de kast en kan nog net verhinderen dat ik ingehaald word. Volgens de uitslag houd ik amper 2 seconden over en dan nog net op iemand uit mijn leeftijdscategorie!
De gekende snelle jongens halen ook hier het podium. Ik ben heel tevreden met mijn zevende plaats op 32 finishers.
Ik sluit hiermee een schitterende winter af. Nooit gedacht dat ik überhaupt aan veldlopen zou doen en kijk nu, ik vind het zelfs leuk. Toch ben ik blij dat ik me nu op de voorbereiding van mijn Marathon in London kan toeleggen.
Bij de tweede en derde ronde worden die steeds zwaarder, maar niet alleen bij mij. Bij elke passage kan ik een of twee plaatsen goed maken. Op het einde van de laatste keer door de diepe modder, kan ik nog juist iemand inhalen. 
