Categorie archieven: Tempoloop

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Tempoloop, Training

Topsportdag: CISM en DCLA

Een reactie plaatsen

De marathon komt steeds dichterbij en spanning neemt al wat toe. Met nog 50 dagen voor de boeg is het tijd om nog wat extra kilometers af te leggen. Vandaag is zo’n dagje.

In de voormiddag staat er de CISM Day Run op het programma. Dit jaar staat deze dag in het teken van ‘Peace‘.  In België bestaat de CISM Day Run uit een wandeling en een jogging (6K-10K). De wandelaars starten om 10.30u en de lopers, zowel 6K als 10K, starten om 11u. Er wordt geen uitslag opgesteld en is dus geen wedstrijd. Vorig jaar heb ik er toch een wedstrijd voor mezelf van gemaakt, door met de echt goede lopers proberen mee te lopen.

Dit jaar zal het ongeveer hetzelfde scenario worden. Ik probeer met de leden van de nationale loopploeg mee te lopen, tenminste wanneer zij niet te snel van start gaan. De beste zijn effectief vanaf de start te snel vertrokken en ik hang mijn karretje aan een tweede groepje. Wat voor hen een mooi trainingstempo is, betekent voor mij lopen met verzuring. Het tempo ligt dan ook in de buurt van de 4′ min/km. Op manier halen we enkele sneller starters in, maar worden we zelf ook bijgehaald door anderen. Na 4K, bij de eerste hellingen, valt ons groepje ook uiteen en loop ik nog mee met drie anderen.

In de tweede helft zijn er nog meer en zwaardere hellingen en moet ik er twee laten gaan. Zij zijn dan ook effectief versneld en bij mij is enkel mijn hartslag versneld. Deze klopt al meer dan 170 keer per minuut. Van verzuring gesproken. Op dat ogenblik loop ik alleen. De twee toppers lopen een 50m, en later 100m, voor me en de minders toppers hebben mijn rol ook moeten lossen. Ik kan dus alleen maar tevreden zijn met de 10K op 40 min. Aan de aankomst is het al vrij druk, vooral door de finishers van de 6K. Na iets gedronken te hebben en een babbeltje met oude bekenden, is het hoog tijd om de verzuring eruit te lopen. Ik wil vanavond nog met de brokkenlopers de wintertoer doen.

Na enkele kilometers uitlopen, voel ik me effectief al wat beter. Het lichaam is nog wel moe, maar de benen voelen toch opnieuw redelijk aan. Benieuwd of ik vanavond überhaupt is staat ben om te lopen.

Zonder te veel te twijfelen kleed ik mijn iets voor 18u opnieuw om in looptenue en maak me klaar er opnieuw in te vliegen. “Vliegen” zal het zeker niet worden. Ik wil zeker niet aan hoge snelheid lopen; het zal eerder een normaal duurlooptempo worden. De beteren van onze groep maken zich klaar om een snelle tijd te lopen en dus besluit ik om bij onze coach te blijven.

Wintertoer Brokkenlopers

De eerste kilometers worden redelijk rustig gelopen, maar toch wel maar net boven de 4’30” min/km. Na de eerste helling, komt het tempo toch wat hoger te liggen. Ellen, die eens met ons wil proberen, kan goed mee en ik heb gezegd om met haar mee te lopen om enerzijds de weg te wijzen en anderzijds om het tempo erin te houden. Vanaf dan worden de kilometers afgelegd in minder dan 4’30”.

Met deze twee tempolopen heb ik 25 snelle kilometers afgelegd op één dag. Dit brengt mijn weektotaal (op 5 dagen) op 81 km. In het weekend moet er nog zeker een langere duurloop volgen en hopelijk morgen al.

CISM:      

DCLA:      

 

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Wintertoer, iets sneller

Een reactie plaatsen

Het moet een ‘rustweek’ worden en daarom sla ik opnieuw één dagje over en is het pas vandaag dat ik opnieuw loop. Vanavond lopen we onze wintertoer en ik wil het ook vandaag niets forceren.

Ondanks de iets rustigere week, blijf ik toch met vrij zware benen zitten. Vooraf enkele rondjes op de piste is dan ook geen overbodige luxe. Bijkomend voordeel, door deze rondjes voel ik dat ik best eerst eens de toilet bezoek voor een korte plaspauze. Hierna beginnen we in groep aan de wintertoer. De eerste minuten wordt er nog wat gepraat, maar zodra we het Heuvelhofpark verlaten, kiest iedereen zijn tempo of worden er kleine groepjes gevormd.

Net voor we het echte tempo lopen, hoor ik D. zeggen om het iets rustiger aan te doen vandaag. Ik vind dat een perfecte oplossing en besluit om met hem mee te lopen. Echt rustig vind ik het niet, integendeel zelfs. De tweede kilometer, met meer positieve hoogtemeters, wordt afgelegd in 4’02”. De eerstvolgende kilometers bevatten allemaal een vrij zware helling en toch blijven we telkens onder de 4’10” min/km. Allesbehalve rustig!! De hartslag zit meer dan regelmatig boven de 170 hs/min.

Na de drie zwaarste hellingen is in principe het zwaarste gedeelte achter de rug. vanaf hier is het enkel een normale tempoloop. Door het tempo hoog te houden zakt de moeilijkheidsgraad zeker niet. Met een gemiddeld vermogen boven de 300W is het wel duidelijk dat er niet rustig gelopen is.

Om met enkele samen te blijven gaat het tempo slechts een klein beetje zakken; het blijft maar net boven de 4′ min/km. 5,5K voor het einde is het al gedaan met dat ‘lager’ tempo. Er komt wat afscheiding en dit is voor mij genoeg om eens het onderste uit de kast te halen. Het tempo komt vlot onder de 4′ min/km te liggen en op de dalende stukken zelfs onder de 3’50”.

De laatste (volledige) kilometer gaat voornamelijk in lichte stijgende lijn. Ik heb nu wat voorsprong opgebouwd en ben niet van plan om deze nog af te geven. Het blijft dus op de tanden bijten met de mond open tot de laatste meters.

Uiteindelijk ben ik heel tevreden met deze snelle loop. Voor de betere brokkenlopers blijft het een doel om deze wintertoer te lopen onder het uur. Ik ben zover nog niet, maar het zal er nog wel van komen, maar of het deze winter nog lukt ???

    

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

stevig tempoloop op vrijdagmiddag

Een reactie plaatsen

Na de intervaltraining van woensdag was een dagje rust geen overbodige luxe. De training met de brokkenlopers op vrijdagavond, moet ik missen en dus doe ik een soortgelijke training tijdens mijn lunchpauze.

Door verscheidene marathonschema’s op te stellen en te lezen, kom je evenveel technieken tegen. Technieken gaan van duurlopen met een max 14K tot afstanden van net geen marathon en dit al dan niet in combinatie met sessies aan marathontempo. Eén van de technieken waar ik dit weekend gebruik wil van maken is: een langere duurloop na een tempoloop. Het is de bedoeling om door de snellere tempoloop alle suikers of koolhydraten op te gebruiken en daarna een langzame duurloop te doen die de vetreserves zal moeten aanspreken.

Vandaag is het dus het moment van de snellere tempoloop. Na enkele afgelegde wegen te bestuderen, vind ik een nieuwe omloop uit via Oud-Heverlee. Ik heb een gedeelte nog nooit gelopen, maar het lijkt me niet te moeilijk om vanuit Google Maps het ongekende stuk te onthouden. Het zou natuurlijk ook mogelijk zijn om de te volgen weg in mijn horloge op te slaan, maar daar heb ik nu geen tijd meer voor. Het is middag en ik moet er van door, zonder opwarming dit keer.

De eerste kilometer (4’38”) is voornamelijk bergaf en gaat dus gemakkelijk en moet tegelijkertijd als opwarming dienen. De tweede blijft steeds moeilijk voor de GPS en duurt om onverklaarbare reden altijd iets langer; vandaag doe ik er 4’50” over. Vanaf dan probeer ik het tempo erin te houden en loop ik de volgende kilometers tussen de 4’00” en 4’10”. Het vermogen bedraagt hiervoor een 300W. Dit is wel iets sneller dan mijn gepland marathon-tempo, maar zolang het goed gaat, blijf ik dit lopen.

Op het nieuwe stuk, net voor station van Oud-Heverlee, moet er zwaar geklommen worden. Hier moet de snelheid toch wat omlaag, ondanks het hogere vermogen (>370W) dat ik dan produceer. Daarna herneem ik de snelheid zodat de kilometers opnieuw in  4’05” afgelegd worden.

Dit nieuwe parcours via Oud-Heverlee bedraagt iets meer dan 14K en wordt vandaag afgelegd in minder dan een uur. Dit lijkt me al een stevige besttijd. Benieuwd of ik die ooit zelf nog kan verbeteren.

 

 

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Opnieuw de wintertoer

Een reactie plaatsen

De kuit is genezen! De duurloop van gisteren was dus niet te snel en de kuit heeft zich helemaal hersteld. De trainingen kunnen gewoon hervat worden.

De langere duurloop van gisteren is amper verteerd en vandaag (vrijdag) staat er een tempoloop op het menu. Het goede nieuws is dat de kuit nauwelijks nog voelbaar is. Goed dat ik toch enkele dagen rust heb genomen en het gisteren rustigaan heb gedaan. Op vrijdag wordt er met de brokkenlopers de wintertoer (15,4K) gelopen. Meestal loopt ieder voor zich aan een hoog tempo.

Vorige week had ik alles uit de kast gehaald om enkele collega’s in te halen, maar tevergeefs. Bovendien heb ik op het einde een fout weggetje genomen. Vandaag wil ik niets forceren, maar wil het tempo ook niet té laag laten komen. Als ik iets van de oneindig aantal trainingsschema’s moet volgen, zou ik regelmatig moeten lopen aan mijn gewenst marathontempo. Is 4’20” min/km haalbaar of mag ik al dromen van een sub3u en dus een 4’15” lopen?

Wintertoer Brokkenlopers

Na enkele rondjes op de piste vertrekken we in groep aan onze wintertoer. Het tempo ligt bij aanvang niet al te hoog en kan beschouwd worden als extra opwarming.

Na 2K draaien we de Schoolbergenstraat is en gaat de snelheid vrij snel wat hoger liggen. Bij het begin van de steile Martellekensweg wordt er al stevig doorgelopen. Toch blijven we met 4 samen. De snelste lopers houden zich in en hierdoor kunnen we lang met zijn vieren blijven lopen. Er is zelfs nog tijd en energie over om af en toe een gesprek te voeren.

Op de hellingen komt mijn hartslag telkens vrij vlot boven de 160 hs/min liggen. Dit betekent dat er zeker niet getreuzeld wordt. Ik ben hier al dik tevreden dat ik in dit groepje kan blijven.

Drie kilometer voor het einde gaat de snelheid stelselmatig omhoog. Net voorbij de Kastaar gaat zowel de snelheid als de weg omhoog. hier valt het eerste slachtoffer en zijn we nog met drie. Hier moet ik echt alles uit de kast halen en ligt mijn hartslag boven de 170 hs/min en het vermogen boven de 300W. Vanaf nu is het een langgerekt sprint tot het einde. De lichte afdaling die volgt dient enkel om de hartslag wat te laten zakken.

De laatste kilometer en de weg door het park is het echt tot het uiterste gaan. Het is intussen extreem aan het regenen en zijn niet alleen de voeten doornat. Toch ben ik heel tevreden met deze trainingstempoloop. Uitlopen zit er toch niet in, daarvoor regent het veel te hard en kies ik voor de warmere kantine.

     

 

Lopen, Snelheid, Sport, Tempoloop, Training

Wintertoer brokkenlopers

Een reactie plaatsen

Na een lange periode loop ik vandaag eens de echte brokkenlopers-wintertoer.

Vooraleer effectief te vertrekken, warm ik mij eerst op met enkele rondjes op de piste. Na 4 rondjes is het bijna 18.15u en is het dus tijd om aan de wintertoer te beginnen.

De eerste kilometer gaat nog vrij rustig. Zolang we op de Holsbeeksesteenweg blijven, blijven we redelijk gegroepeerd. Vanaf de bocht naar de Schoolbergenstraat zijn de snelsten al vertrokken. Ik wil niks forceren en blijf achteraan hangen. Niet veel later versnelt JP en pas na de woorden:”Ga maar.” versnel ik ook. Intussen heb ik al wel wat achterstand op JP en de zware klim van de Martellekensweg komt eraan. Met een hartslag ver in de 170 hs/min haal ik hem toch nog in. Mijn bedoeling was om dan verder met hem mee te lopen, maar hij vertraagt wat en ik kies om toch door te lopen. De snellere waren dan al gaan vliegen. Het zou dus een eenzaam rondje worden.

Niet veel later zie ik er twee voor me uitlopen. Als ik deze kan bijhalen, loop ik niet meer alleen. Het probleem is wel dat zij intrinsiek veel sneller zijn dan ik. Als zij dus ook doorlopen, haal ik hen nooit in. Vol goede moed begin ik aan de achtervolging. Er volgen nog enkele pittige hellingen en misschien vertragen ze daar wat. Met snelheden tussen 14,5 en 16 km/u kom ik amper korter. Bij het verlaten van de Kortrijkstraat, na de hellingen dus, hang ik amper 50m achter.

Het lijkt een wedstrijd. ik probeer die kleine achterstand goed te maken, maar het lukt me niet. Mijn kilometertijden liggen tussen de 3’51” en 4’01” maar ik kom geen meter korter. Bij de afdaling van Steenveld probeer ik iets sneller te lopen dan anders, maar dat doet meer kwaad dan goed. Ik krijg een ‘steek’. Dit keer niet aan de zijkant (milt?) maar midden, net onder de borstkas. Ik probeer met de pijn mijn snelheid hoog te houden en zo rustig en diep mogelijk te ademen.

De afstand achter mijn voorliggers is opnieuw iets gegroeid. In de donkere stukken richting abdij van Vlierbeek, zie ik ze zelfs niet meer. Toch loop ik zo snel ik kan. Voorbij de abdij, richting Heuvelhofpark, komt Simon mij opeens voorbij gelopen. Hoe kan dat? Ik het een foute weg genomen. In plaats van vóór de abdij rechts te draaien, richting provinciaal domein, heb ik de gebruikelijke weg (van de opwarming voor interval) gevolgd. Dit is duidelijk iets korter.

Ik leg de (foute = 15,2K) wintertoer af in 1u02′. Dit is veruit mijn snelste tempoloop. Spijtig genoeg telt deze niet, want ik heb niet het juiste parcours gevolgd. Toch ben ik tevreden van mijn loop.

     

 

 

Herstel, Lopen, Sport, Tempoloop

Nog eens sequoia, maar dan te snel

Een reactie plaatsen

Vandaag heb ik nog eens de traditionele ronde rond het jezuïetenklooster gelopen. In plaats van herstellend, loop ik toch weer te snel.

Na de intervaltraining van gisteren op de piste van DCLA is het vandaag eigenlijk een rustdag. Door iets te weinig tijd kan ik tijdens de middagpauze niet gaan zwemmen. Het wordt vandaag dus een gewoon loopje.

Iets over de middag kan ik toch nog vertrekken, maar wel met de gedachte dat ik niet al te veel tijd heb en gedoucht moet hebben voor de volgende meeting start. Ligt het aan deze gedachte of aan iets anders, ik weet het niet, maar reeds vanaf de start loop ik al te snel. Ik probeer voorbij de tunnel op de hartslag te letten en verlaag hiervoor het tempo. Snel is duidelijk dat ik de hartslag moeilijk naar beneden krijg. Dit zal waarschijnlijk te maken hebben met de vrij zware intervaltraining van gisterenavond.

Puur uit frustratie loop ik dan maar sneller. De hartslag probeer ik wel binnen de perken te houden, maar toch gaat opeens de snelheid primeren. Vanaf de derde km loop ik boven de 13 km/u. Bij deze snelheid zou ik moeten kunnen blijven lopen. Hiervoor ligt vandaag de hartslag duidelijk te hoog. Gedreven door de tijdslimiet blijf ik toch relatief snel verder lopen. Na het moeilijkste stuk in het bos stijgt de hartslag zelfs ver in de 160 hs/min, met pieken in de buurt van de 170 hs/min.

Ik probeer de snelheid aan te houden zonder een verdere stijging van de hartslag en dat lukt dan weer gelukkig wel. Enkel op de steile klim van de Karmelietenberg gaat mijn tikker nog wat sneller kloppen.

Uiteindelijk leg ik de Sequoia, mijn rondje dat ik intussen al meer dan 100x gelopen heb, af in 37 min. Dit is geen snelste tijd, maar zal wel in de top 5 komen, denk ik.

De volgende dagen wordt lopen moeilijk in te plannen, maar zondag is er wel ‘De bestorming van Alden Biesen’. Deze ’10 miles’ wordt gelopen met als centraal punt de heuvel van het kasteel waar je niet minder dan 6 keer oploopt. Benieuwd wat ik daar kan betekenen.