Categorie archieven: Duurloop

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Enkele dagen rust voor LSD

Een reactie plaatsen

Sinds enkele dagen kamp ik met pijn in rechter kuit en neem enkele dagen rust. Vandaag wil ik de schoenen opnieuw aantrekken voor een rustige duurloop in de Heverleese bossen.

Enkele weken geleden liep ik een zalige duurloop in de Heverleebos. Vandaag wil ik dat nog eens overdoen. Het moet een heel rustige loop worden, want het is de bedoeling om de pijn in mijn kuit te laten verdwijnen. Vandaag is het pijnlijk gevoel iets minder en dat moet zo blijven of liefst nog verbeteren.

Op het middaguur vertrek ik in mijn eentje vanuit Leuven Centrum richting sportkot, kasteel Arenberg en via de Herendreef het bos in. Het moet een rustige duurloop blijven en dus moet ik op mijn hartslag letten. Ik zit al snel in de buurt van de 140 hs/min en dit zou niet hoger mogen worden. Voor je het bos induikt zijn er nog wat lichte hellingen te verwerken en daar is het zeker oppassen om de hartslag rustig te houden.

Eenmaal in het bos is het complete rust en stilte. Je komt er af en toe andere lopers tegen of eens een wandelaar en fietser, maar je loopt er voornamelijk alleen in alle rust. Je hebt dan ook alle tijd om te denken. Ik concentreer me op mezelf en geniet van de omgeving. Het is en blijft een zalig gevoel om in dit herfstlandschap te kunnen lopen terwijl de niet-lopende werkende mens nu aan zijn bureau zit. Ik zal deze tijd straks, als het regent, wel inhalen.

Intussen ben ik aan het einde van de Herendreef en loop langs het weggetje dat ik op 13 december liep. Ik probeer me te herinneren waarlangs ik toen liep en het lukt me aardig om hetzelfde weggetje te volgen. Na een tijdje zie ik een smalle, holle weg die een aardige beklimming doet vermoeden. Deze heb ik nog nooit genomen, dus waarom deze eens proberen. Ik moet sowieso uitkomen waar de Poggio eindigt. Na enkele 100m gaat de holle weg over in een kasseiweggetje. Hier ben ik nog nooit geweest. Bovendien staat hier zelfs een huis?!?

Gelukkig herken ik wel opnieuw als ik helemaal bovenaan ben; het komt inderdaad uit op de Parnassusdreef of zijn verlengde. Dit stukje wil ik nog wel eens lopen! Bovendien heb ik helemaal geen last van mijn kuit en dus wil ik dubbel genieten van deze mooie trailwegen. Het rondje bedraagt net geen 5K en dus begin ik eraan te denken om dit nog een derde keer te lopen. Na het beëindigen van een laatste rondje is het nog 5,5K om terug ’thuis’ te komen. Ik heb de voorbije dagen nog niet al te veel gelopen en ze voorspellen alleen maar slecht weer de komende dagen, dus dit moet mijn lange duurloop van deze week worden. We gaan er dus nog een derde rondje bijdoen. Ook dit derde rondje verloopt zonder één probleem.

Na wat rekenwerk merk ik dat ik elke rondje quasi even snel heb afgelegd. Op de helling heb ik steeds vrij stevig doorgelopen; de rest van de afstand heb ik echt rustig genietend verder gelopen. Dit is weer een mooi stukje bos dat ik moet onthouden.

Voor zij die exact willen weten war ik gelopen heb, kunnen gebruik maken van de links (naar Movescount en Strava) hieronder.

     

 

 

Duurloop, Lopen, Sport

DCLA Receptieloop

Een reactie plaatsen

Daags na een lange duurloop mag er gerust worden. Vandaag staat er nochtans opnieuw een loop geprogrammeerd en wel een speciale: een préreceptieloop.

Eigenlijk staat er vandaag de nieuwjaarsreceptie van DCLA op de agenda. De traditie (van een groep lopers) wil dat er voor elke receptie of etentje moet gelopen worden. Vandaag is dat dus niet anders. Om 20u begint de receptie en dus wordt er afgesproken op het normale uur: 18u15. Op die manier is er tijd om een duurloop van om en bij 1u15′ af te leggen. In plaats van de traditionele winter- of zomertoer, neemt Stefan ons op sleeptouw richting Korbeek-Lo.

Met een tiental personen, evenveel mannen als vrouwen, vertrekken we voor deze extra training. Het is regenachtig en donker; we zouden wel eens nat kunnen worden.

Het heeft ook geen zin om vooraan sneller of trager te willen lopen, want je kent het parcours niet en we blijven toch samen. Ik loop gezellig achteraan. Het is echt wel opletten waar je je voeten zet. Lopen langs verschillende wegen heeft het nadeel dat je goed moet uitkijken naar rondrijdend verkeer en naar stoepen, auto’s en andere hindernissen.

Stefan loodst ons langs mooie wegen en in een mooi tempo richting Korbeek-Lo. De snelheid ligt rond de 11km/u. Er kan dus nog vlot gepraat worden en dat gebeurt dan ook. Mijn hartslag blijft vrij rustig en blijft rond de 130 hs/min hangen, een ideaal rustig duurloopje dus.

Na een zestal kilometer krijgen we een zware helling voorgeschoteld. De snelheid gaat niet veel lager liggen en mijn hartslag blijft voor het grootste deel onder de 140 hs/min. Bijna bovenaan bereik ik toch een piek van 150 hs/min. Al bij al nog niet te hoog.

Na deze helling ligt de snelheid iets hoger, maar blijft mijn hartslag onder de 140 hs/min. Ik kan deze training dan ook helemaal beschouwen als een rustig herstelloppje, perfect opgewarmd voor wat erna nog komt.

Iets voor 20u staan we al aan de toog van de Elfkamper en kunnen we napratend genieten van enkele lekker bieren.

    

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Donkere 120min duurloop

Een reactie plaatsen

Amper twee dagen na mijn snelste wintertoer heb ik opnieuw zin in een langere duurloop. Het is dan wel al zondagavond.

De dag na een intensieve tempoloop verplicht ik mezelf om wat rust in te lassen. Op zondag staat er een veldloop van de kids gepland, dus dat krijgt een hoogste prioriteit. Het duurt dan ook tot in de late namiddag eer het aan mij is om wat sport te doen. De klok duidt bijna 17u aan eer ik effectief klaar ben om te vertrekken. Het is dan bijna donker en moet dan ook zorgen voor voldoende verlichting.

Doel van de dag: duurloop van om en bij de 16K. In deze donkere en mistige omstandigheden kies ik om gewoon richting Horst te lopen via de Houwaartsebaan en dan zie ik wel hoe ik terugkeer. Zoals bij duurlopen wenselijk is, probeer ik nu ook om mijn snelheid en hartslag laag genoeg te houden. Op die manier wordt het lichaam het minst belast. Het is en blijft mijn belangrijkste prioriteit: marathonvoorbereiding zonder overbelastingen of andere ongemakken. LSD (long/slow/distance) is het toverwoord.

De laatste maanden spreek ik bijna over niets anders, maar de uitvoering blijkt toch een karwei. Hoe kan het toch mogelijk zijn dat traag lopen moeilijker is dan sneller lopen? Vandaag is het niets anders; ik loop nog steeds te snel. Ondanks te hoge snelheid, kan ik mijn hartslag in de zogezegde zone 1 houden. Hij schommelt dan ook rond de 135 hs/min. Enkel op de hellingen gaat hij wat hoger liggen.

Intussen blijf ik maar stappen zetten in het vochtige donkere landschap. De weg van Horst naar Holsbeek is nog nooit zo saai geweest. Met een snelheid van net geen 12 km/u leg ik de ene kilometer na de andere af. Ondanks het saaie en eentonige karakter van deze loop, besluit ik toch om verder te lopen naar Kessel-Lo en op die manier de 20K vol te maken. De wegen zijn gelukkig niet onbekend en op die manier kan ik ontspannend blijven lopen.

Nog voor ik aan het provinciaal domein ben, kies ik ervoor om het parcours van de Horstroute verder te volgen, ook al zal ik dan boven de 21K uitkomen. Het ‘loopt’ allemaal nog vlot en dit keer heb ik niet echt een tijdsdruk. Tot mijn verbazing blijkt het provinciaal domein nog open en kan ik de weg erdoor nemen. Om het Negenbunderpad te nemen, is het wat te donker geworden en dus neem ik maar een kleine omweg via de Kortrijksestraat. Op die manier ga ik zelfs boven de 22K uitkomen. 22K of 23K, wat maakt het uit. Er zit nu geen doel of uitdaging meer in. Opeens kies ik voor een nieuwe invalshoek: ik ga voor de 120 minuten.

Als ik bijna thuis ben, moet ik dan wel een kleine omweg maken om de 120 min vol te maken. Net voor ik thuis ben, staat de klok op 2 uur en zonder de eerstvolgende minuut vol te maken, klok ik af op 2u00’52”. De laatste meters jog ik nog wat verder, zonder klok.

Ondanks het saaie en eentonige karakter van deze loop, ben ik tevreden dat ik het gedaan heb.

     

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

1 januari: nieuw jaar, dus eerste loop van het jaar

Een reactie plaatsen

Na enkele nieuwjaarsbrieven én voor de volgende nieuwjaarsbrieven, maak ik even tijd om wat te lopen. Het stilzitten van de afgelopen dagen moet van me afgelopen worden.

Het nieuwe jaar is nog geen volledige dag oud en tussen twee familie’feesten’ in, maak ik wat tijd vrij om te gaan lopen. Het wordt een avondloop, want op deze dagen is het veel te vlug donker. Het is nog niet volledig donker wanneer ik vertrek, maar lang zal het niet meer duren. In volle ornaat en met de nodige verlichting vertrek voor een nog onbekende toer.

Zonder te overdrijven ligt de snelheid toch al snel boven de 13 km/u en zal er niet meer onder komen. Het wordt dus eerder een tempoloop dan een duurloop. Het eerste goede voornemen van het jaar ligt al aan diggelen. Ik wil mijn duurlopen trager doen.

Om geen overbelasting te veroorzaken, wil ik mijn duurlopen veel trager afleggen. Het is heel duidelijk dat de snelle duurlopen de grootste oorzaken zijn van sportblessures. Ik ken intussen mijn zwakke punten, zowel aan mijn lichaam als in mijn hoofd. Luisteren is nooit mijn sterkste kant geweest, zelfs niet naar mezelf. Toch moet ik rekening houden met mijn zwakke plekken, zijnde rechter hamstring en knieën (patellapees).

Om mijn twee snelheidstrainingen per week (interval en tempo) te kunnen uitvoeren, moeten alle andere trainingen zo weinig mogelijk belastend zijn. Langzaam lopen is en blijft dus de boodschap.

Het zal voor een andere keer zijn. Vandaag is het toch al te laat en dus doe ik er de tweede helft nog een schepje bovenop. In plaats van in te korten om tijdig terug thuis te zijn, loop ik verder en dus wat sneller. Het worden dan ook bijna 17km op dat uur en een kwart.

Het heeft toch deugd gedaan. Na de douche volgen er opnieuw bubbels en wat hapjes en het gaat me smaken!

    

 

Duurloop, Lopen, Sport

Naar en van het werk, al lopend

Een reactie plaatsen

Tussen Kerst en Nieuw ben ik thuis van het werk. Het is een week echt verlof. Toch is het nodig dat ik naar het werk moet en waarom niet al lopend?

Het blijft echt lang mistig vandaag en dus wacht ik tot in de namiddag om in de meest gunstige omstandigheden te vertrekken.

Dit keer loop ik niet via het provinciaal domein, maar kies ervoor om eerst de grote steenweg over te steken. De voornaamste wegen worden dan: Zavelstraat, Platte Lostraat, Jan Vranckxpad en dan verder via de Philipssite naar het centrum van Leuven.

Het is en blijft toch wel vrij koud. Bovendien wil ik het tempo hoog genoeg houden, omdat ik een telefonische afspraak heb en toch niet te laat wil komen. Onderweg krijg k nog een sms waardoor ik eigenlijk nog vlugger wil aankomen en dus lopen. Het tempo ligt al redelijk hoog en als ik veel sneller loop, ga ik te veel zweten om nog deftig te kunnen ‘werken’. Ik probeer zo rustig mogelijk het tempo van 4’40”-4’50” min/km aan te houden.

     

Eénmaal op het werk ben ik zeker niet uitgeput en kan doen waarvoor ik gekomen ben.

Gelukkig kan nog voor 16u terug huiswaarts keren. De zon heeft net plaats moeten ruimen voor de mist. Mijn kledij is nog steeds vochtig en voelt dus koud aan. Ik heb natuurlijk niet veel keuze; ik moet al lopend naar huis.

Met min of meer hetzelfde tempo loop ik min of meer dezelfde weg naar huis. Het tempo ligt vrij stabiel: 4’52”-4’55” min/km.

Op die manier heb ik vandaag, daags na een intervaltraining toch 2×8 of 16km afgelegd.

Zijn dit nu de laatste kilometers van 2016 of doe ik er nog enkele bij??

     

Duurloop, Lopen, Sport

Warmathon

Een reactie plaatsen

Zoals in alle Vlaamse hoofdsteden heeft ook Leuven zijn Warmathon van Studio Brussel. Op 22 december lopen er duizenden mensen voor vele goede doelen, de eigen conditie en gezondheid is hierin niet  begrepen. Niet allen ik, ook de kids (Tibo&Tobi) staan te springen om hier een langere duurloop van te maken.

Er is sowieso te weinig parkeerplaats rond dit provinciaal domein en na onze langere duurloop nog naar huis te lopen of te fietsen, is niet aangeraden. We hebben geluk: moeder, de vrouw, brengt ons en komt ons halen. Iets over vier kunnen we vertrekken richting het provinciaal domein in Kessel-Lo. In de Domeinstraat is al duidelijk dat parkeren geen zin heeft. Het is er overdruk. Bovendien is dit een straat waar bewoners de straat gebruiken als privéparkeerplaats en waardoor het verkeer helemaal in het honderd loopt.

Rond half vijf hebben wij, Tibo, Tobi en ik, ons borstnummer en kunnen we beginnen aan onze rondjes. Het is al vrij druk op de ‘baan’ maar met het rustige tempo lukt het net. Het is ongelooflijk leuk om samen met je kinderen te kunnen lopen op een dergelijk evenement. We doen onze hobby en dit voor het goede doel. De kilometers tikken vlot aan, zelfs het aantal rondjes.

Tijdens het vijfde rondje, dit is na 12km, moet ik hen bijna verplichten om het rustiger aan te doen. Bij de passage aan de start-aankomst moeten zij eerst even wat wandelen en daarna mogen ze kiezen: verder lopen, wandelen of stoppen. Ik loop intussen iets vlotter verder en zal hen wel inhalen.

Terwijl de rondjes volgen, wordt het vlot lopen steeds moeilijker. Het is nu echt wel druk. Er zijn vooral heel veel kinderen aan het lopen en deze doen er alles aan opdat je niet kan inhalen. Kinderen hebben precies een afwijking. Zij lopen niet mooi vooruit, maar lopen kriskras over de smalle weg, waardoor het inhalen nog moeilijker wordt. Ondanks mijn iets hogere snelheid dan de gemiddelde loper, kom ik T&T maar niet tegen. Waar zitten die? Zijn ze gestopt?

Na een hele tijd zie ik ze eindelijk. In plaats van te stoppen na 5 ronden, lopen ze nu samen met enkele meisjes en zijn dus niet te stoppen.

Na 10 ronden ga ik ervan uit dat zij ook gestopt zijn en ik neem de uitgang. Hier krijg je dan een herinneringsmedaille en een flesje water. Na een poosje wachten passeren de jongens en die weten van geen ophouden. “Wij doen nog een rondje!”, schreeuwen ze uit. Ik klim vlug de omheining over en doe samen met hen er nog een rondje bij. Uiteindelijk hebben zij 10 ronden afgelegd. Dit is meer dan 25 kilometer!!

Na het ophalen van de rugzak en het aankopen van houten vlammetjes, gaat het lopen naar de auto iets moeizamer. Ze zijn nu echt wel moe.

Toch blijf ik me afvragen hoe een 11-jarige 25km kan blijven lopen??