Categorie archieven: Duurloop

Duurloop, Lopen, Sport, Training

DCLA zomertoer, eindelijk

Een reactie plaatsen

Tot voor enkele weken wist ik niet hoe ik een bericht van vrijdag op een originele manier kon beginnen. Het was dan ook elke vrijdag een analoog verloop. Vandaag is dat verloop eveneens analoog, alhoewel, maar het is  wel een eeuwigheid (=meerdere weken) geleden. Ondanks de vrij intensieve loop van gisteren, start ik vandaag toch met de DCLA-collega’s. Ik stel me zelfs de vraag niet wat de groep van Jeroen, alias de brokkenlopers, gaat doen en steven recht af op de lopers van de groep van Miel. Het is de bedoeling om er een normale duurloop van te maken en niet opnieuw heel intensief te lopen.

Net voor het eigenlijke vertrekuur (18.15u) zijn we nog niet met een grote groep. Het ziet ernaar uit dat de vakantie al begonnen is. Het weer kan geen spelbreker zijn, ook al heeft het amper een uurtje geleden nog heel hevig geregend. Intussen is het opnieuw opgeklaard en is het ideaal, maar zwoel, loopweer. Zoals steeds wordt er stipt om kwart over zes vertrokken.

Ik blijf achteraan de groep hangen en probeer me heel rustig te houden. Mijn doel van deze duurloop is dan ook om de snelheid van de groep te lopen met een zo laag mogelijke hartslag. De eerste kilometers verlopen aan 11,5 km/u en ook al zou ik het lager willen zien, heeft mijn hart toch een hartslag van 135 hs/min nodig. Dit is zeker geen hoge hartslag voor mij, maar een mogelijke oorzaak voor een iets hogere hartslag kan zijn:
– oververmoeidheid
– warmte
– concentratie

Eénmaal de hellingen eraan komen gaat de snelheid verder omlaag en kan ik mijn hartslag op gelijke tred houden. De conditie zit zeker goed en praatje kan er zeker af. We blijven in de zogezegde zone 1. Boven op de Chartreuzenberg wordt er toch wel wat sneller gelopen en gaat mijn hartslag wel regelmatig boven de 140 hs/min. Verder versnellen heeft niet veel zin, omdat ik er dan opnieuw een tempoloop van maak en alleen moet verder lopen. Ik houd me dus opnieuw wat in en zorg dat we toch minstens met twee samen blijven.

Zodra ik mijn snelheid wat inhoud, zakt mijn hartslag ook vrij snel. Bij een iets hogere snelheid, gaat mijn hartritme ook de hoogte in. De voorlaatste kilometer lopen we vrij vlot en de laatste kilometer houden we opnieuw iets rustiger, zodat extra uitlopen rond de piste, als cooling down, helemaal niet moet. Het was alvast een mooie afsluiter van een werkweek waarin ik toch vier keer op vijf dagen gelopen heb.

Movescount_logo      strava

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Heverleebos met extraatje

Een reactie plaatsen

Tijdens de middagpauze gaan we vandaag opnieuw met enkele collega’s richting het bos van (Oud-) Heverlee. Zoals steeds worden er voor het vertrek groepjes gevormd die elk hun snelheid en afstand lopen. Dit keer is het iets moeilijker maar uiteindelijk komt iedereen er wel uit.

Samen met L. gaan we voor de grote ronde. Dit komt neer dat we een afstand van ongeveer 10,5km lopen. Door de rustdag van gisteren, ja ik neem ook af en toe een rustdag, voel ik me opnieuw uitgerust. Toch houden het vrij rustig, alvast de eerste kilometer. De eerste kilometer is bijna continu klimmen en wordt afgelegd in 5’41”. De tweede kilometer is dan weer dalend en zorgt dat de snelheid er meer inkomt. Het resultaat is dan ook dat we hier een minuut minder nodig hebben voor dezelfde afstand.

Na deze vlotte kilometer blijft het eerder vlot gaan. De derde kilometer, ook vooral stijgend wordt toch afgelegd in 5 min en dat is helemaal niet traag. Het is zelfs mijn tweede beste tijd op de Klim Vaalbeek – Meerdaal. Vanaf hier blijft de snelheid vrij hoog liggen. Ook op het volgend stuk, de Langendaalstraat, wordt een tweede snelste tijd gelopen. Bovendien heb ik pas vorige week de snelste tijd gelopen op beide segmenten.

chardonnayMeerdaelDoor het natte weer van de voorbije dagen kiezen we ook dit keer voor een alternatieve omloop, via Chardonnay Meerdael. Dit verkleint de afstand niet en zorgt zelfs voor een mooi klimmetje tussen de velden, op bovenstaande foto te zien, rechts van het gebouw, langs de bomenrij. Ook hier verzwakken we niet en blijft het tempo er goed inzitten. Toch wil ik meer.

Als we ter hoogte komen van de weg naar de kapel, besluit ik rechtdoor te lopen en zo een klein lus extra te doen. De bedoeling is om iets later terug samen te komen. Hiervoor moet ik wel snel genoeg lopen en L. tijdig terug inhalen. Ik vertrek dan ook vol goede moed aan de smalle dalende bosweg, of eerder weggespoeld bospad. Ik ben hier nooit eerder geweest en van weg is niet veel sprake meer. Door de regen is het grootste stuk van dit wegje omgetoverd in een mooi beekje. Het is dus continu de best beloopbare ‘oever’ vinden om toch maar met redelijke snelheid naar beneden te lopen. Of is dit altijd zo geweest??

Als ik terug op de weg kom, kijk ik onmiddellijk richting het punt waar L. normaal de weg moet oversteken. Ik zie hem niet. Of hij is al gepasseerd en dan heeft hij een heel grote voorsprong, of hij is nog niet gepasseerd, maar dan moet hij fout gelopen zijn. Toch begin ik vol goede moed aan de grootste hindernis: de Poggio. Ik wil niet alles geven, maar wil toch mijn snelheid voldoende hoog houden. Resultaat: 6de tijd van mijn 18 keren dat ik hier (volledige Poggio) gepasseerd ben.

Daarna is het gewoon tempo lopen tot de plaats van afspraak. In de verste verte zie ik niemand. Het verschil moet dan toch te groot geweest zijn én hij heeft zeker niet op me gewacht!! Ik blijf verder lopen aan 14,3 km/u of 4’12” min/km. Het laatste stukje loop ik zelfs meer dan 15 km/u! Het bewijs is er dankzij Strava. Ik loop mijn snelste tijd op de volgende segmenten: Adelaars loopparcours 1: tussentijd 3 en Parnassusdreef.

Met een gemiddelde van 4’37” is dit opnieuw eerder een tempoloop dan een duurloop te noemen. Ik ben er zeker van deze omloop in de toekomst nog gelopen zal worden. Benieuwd wat dat gaat geven.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Sport

en op dinsdag, de Sequoia

Een reactie plaatsen

Na een vrij gevulde week, begint deze week op dezelfde manier. Nadat we gisteren in Heverleebos gelopen hebben, gaan we vandaag weer op pad. Dit keer lopen we tijdens de lunchpauze ons vertrouwde parcours: Sequoia.

Ik probeer om niet te snel van start te gaan. We doen al geen opwarming voor we aan onze loop beginnen. Daarom is het aan te raden om de eerste kilometer als een opwarmer te lopen. Bovendien is, in dit geval, de eerste kilometer nog binnen de stadsring en loop via wegen, stoepen, … en kom je her en der tegenliggers of andere fietsers tegen. Eénmaal de ring onderdoor, komen we via het sportkot op rustigere (bos)wegen en kunnen we ons meer concentreren op het eigen lopen.

Het tempo ligt vrij stabiel rond de 5’06” min/km. Op die manier lopen we het grootste stuk. Op de moeilijk beloopbare stukken is het iets moeilijker om dit tempo te blijven lopen, maar het lukt vrij aardig. Ik concentreer me iets meer op mijn cadans, nu 170 rpm. Ik zou graag een iets hogere cadans lopen, ook bij deze rustige lopen.

Wanneer de snelheid iets zakt, versnellen we met zijn tweeën opnieuw iets meer. Dit hoger tempo houden we verder aan. Zelfs op de steile Karmelietenberg en het ‘dan’ zware stuk Naamsestraat blijven ver boven de 12km/u lopen.

Duurloop, Lopen, Sport

Nieuwe week, ’s maandags Heverleebos

Een reactie plaatsen

Door de overvloedige regen van de afgelopen dagen en weken zijn vrij veel boswegen onbeloopbaar geworden. Met enkele collega’s lopen we bijna dagelijks acht- of tientak kilometer tijdens onze lunchpauze, regen of niet. Een geloof het of niet, meestal zonder regen, ook al regent het in de voormiddag én in de namiddag!

2016-06-13-1Op maandag kiezen we om in Heverleebos te lopen. De Langendaalstraat, langs het militair kwartier, bevat al plassen na een droge week en dus vandaag zeker geen aanrader. We kiezen dan maar een licht aangepast parcours.

Er zijn mogelijkheden genoeg, maar toch komen we opnieuw ter hoogte van deze weg. We draaien dan maar onmiddellijk een andere straat in, die ons leidt naar een aardig optrekje, alvast het terras oogt zeer mooi. Zodra we langs de voorkant passeren, zien we dat dit het domein van de Chardonnay Meerdael is. Veel tijd om ervan te genieten, hebben we niet. Nieuwe wegen kan al eens verrassend zijn en intussen krijgen we stevige helling te verwerken. Degene die hier nog links en rechts kan kijken, ziet dat we tussen de wijnvelden lopen. Je moet dus helemaal niet naar Zuid-Frankrijk gaan om tussen de wijnvelden te lopen.chardonnayMeerdael

Daarna komen we opnieuw op onze vertrouwde wegen. Dit betekent dat na de afdaling naar de kapel en de bron we kunnen beginnen aan de Heverleese Poggio. Het is vandaag zeker geen superdag voor me. Ik draag geen hartslagmeter, maar voel dat het minder vlot gaat dan anders. Misschien zitten de kilometers van gisteren nog in mijn benen? Toch loop ik niet al te traag de Poggio omhoog en wacht boven eventjes op mijn loopgenoten.

Vanaf hier lopen we een degelijk tempo verder. De laatste kilometers worden toch wel onder de 5 min/km afgelegd. Met zijn tweeën trekken we het laatste stuk, licht dalend, nog wat meer door. Hier halen we zelfs snelheden van boven de 15 km/u.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Toch een duurloop op zondag

Een reactie plaatsen

Er wordt wel vaker gezegd dat sporter af en toe moet rusten. De meeste schema’s zijn opgebouwd naar een wedstrijd toe, maar weinig schema’s hebben het over de rustperiode. Is het voldoende om het weekvolume te verminderen, is het voldoende om het aantal intensieve trainingen in te perken?

Na de marathon van afgelopen weekend en dit slechts acht weken na de vorige marathon is het voor een beginnend hardloper waarschijnlijk echt wel tijd om te rusten. Als dit het geval is, heb ik deze week echt wel gezondigd. De dag na de marathon liep ik een lichte training, maar de dag nadien was het alweer vrij intensief. Gelukkig voel ik nog steeds geen negatieve gevolgen. Het verstand zal dus de nodige rustpauzes moeten inlassen.

Met een wedstrijd zoals vrijdag worden de spieren en gewrichten extra zwaar belast. Dit vereist extra rust. Zaterdag stond er een culturele uitstap op het programma en kon er niet gelopen worden, zelfs geen herstelloopje. Is een herstelloopje echt belangrijk of is gewoon niks doen even goed. Bovendien wordt er nergens gesproken van leeftijd en ervaring. Een dertiger die al vijftien jaar intensief loopt, zal een ander recuperatieschema hebben dan een vijftiger die pas gestart is met wedstrijden.

Op zondag voel ik toch al opnieuw een behoefte om te gaan hardlopen. Enerzijds heb ik geen specifiek doel (de volgende marathon is nog ver weg) en anderzijds kan mijn lichaam wel wat rust gebruiken; toch trek ik in de late namiddag mijn loopschoenen aan. Zonder echt na te denken langs waar ik ga lopen en voor hoelang, vertrek ik op automatische piloot. De eerste kilometers loop ik langs het standaard zomerparcours van de brokkenlopers en van de groep van Miel.

Ook al heb ik dit parcours al meermaals gelopen, toch draai ik een weg te vroeg af en moet daardoor een extra ommetje maken, en natuurlijk met een toch wel zware helling. Deze (nieuwe) helling gebruik ik om iets intensiever te lopen. (Achteraf blijkt dat ik hier de tweede snelste tijd van Strava-gebruikers gelopen heb). Daarna pik ik terug in op het normale parcours. Ter hoogte van het provinciaal domein draai ik weliswaar in omgekeerde richting rond de vijver. Na het verlaten van dit domein, vervolg ik het DCLA-zomerparcours tot aan de kassei van de Kortrijksestraat.

Op dit lastige (klimmende) stuk kasseiweg blijf ik verder door lopen en schakel zo automatisch over op de omloop van de Linden Bosloop. Ondanks het zware parcours houd ik mijn snelheid voldoende hoog, maar zorg er wel voor dat de hartslag niet te hoog oploopt. Het is en moet een rustige duurloop blijven.

Door dit extra, niet-geplande, stukje bosloop kom ik aan 18 km waardoor mijn weektotaal toch weer boven de 60 km uitkomt. Het is dus duidelijk geen rustweek geworden. Bovendien zitten er in die 60km ook heel intensieve kilometers bij.

Volgende week wat rustiger dan?

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Sport

Derde bosloop van de week

Een reactie plaatsen

Na een dagje rust, zelfs geen DCLA-training, staat er vandaag opnieuw een loop in heverleebos gepland. De middagpauze wordt onder een warme zon al lopend ingevuld, samen met vier collega’s!

Net voor 12u vertrekken we, met de auto weliswaar, richting Heverleebos. Zodra we aankomen, verdelen we ons in groepjes. Het blijft onmogelijk, zelfs met drie, om allemaal samen te lopen. Het niveau is niet gelijk bij iedereen en de voorkeursafstand verschilt daardoor ook. Samen met S. loop ik alvast het vierkante parcours. Dit houdt in dat we gaan voor 10,5 km loopplezier.

Met zijn tweeën beginnen we eraan. De eerste kilometer is bijna volledig in stijgende lijn. Hierover 5’30” lopen, is dan ook zo slecht nog niet. Na deze kilometer zijn we opgewarmd en lopen we de volgende, dalende, kilometer een heel pak sneller: 4’47”. De derde kilometer is opnieuw stijgend toch lopen we deze onder de 5 min. Het tempo zit er duidelijk al goed in.

De Langendaalstraat blijf ik een saai stuk vinden. Door de regen van de afgelopen dagen zijn de plassen nog uitdrukkelijker aanwezig. Er blijft amper een plaats over om te passeren. Dit maakt het lopen niet alleen moeilijker, het zorgt er ook voor dat een constant tempo lopen quasi onmogelijk is. Ondanks al deze natuurlijke hindernissen blijven we ruimschoots onder de 5′ min/km of boven de 12 km/u dus. Hadden we niet gezegd om het rustig aan te doen??

De weg naar de kapel ligt de snelheid ruimschoots boven de 12 km/u; tijdens de afdaling nog veel hoger natuurlijk. De Poggio komt eraan. Tot hier toe hebben we al goed gelopen. met iets kleinere passen loop ik aan een gezapig tempo omhoog. Nu we toch goed bezig zijn, probeer ik de snelheid zo te houden dat we beide niet buiten adem zijn wanneer we boven zijn. Misschien tot op de limiet, maar na de top hernemen we onmiddellijk onze snelheid.

De vierde zijde van het vierkant loopt zelfs nog vlotter. Een snelheid van 13 km/u wordt goed aangehouden. Tijdens de laatste volledige kilometer lopen we zelfs een gemiddelde snelheid van 13 km/u. Hierna zouden we kunnen uitlopen, maar neen. We gebruiken de afdaling niet om uit te bollen, maar om de snelheid nog wat op te drijven.

Het was een mooie duurloop met fantastisch weer. Bij aankomst breekt het zweet toch volop uit. En dit is niet alleen van de warmte!!

Movescount_logo     strava