Categorie archieven: Lopen

Valencia Marathon 2021

5 december 2021 Werner Een reactie plaatsen

Derde marathon van 2021 en tweede ‘echte’ zoals ‘vanouds’: met duizenden anderen aan de startlijn en genietend afzien tot aan de finish.

Het lijkt alsof het vanzelf gelopen is, maar dat deed het niet. We moeten al terug gaan tot december 2019 wanneer we op het werk spraken over de marathon van Valencia. Iedereen die ooit al aan de start stond, vind dit een fantastische marathon. Ook bij DCLA-leden is deze marathon goed gekend. De makers van de podcast ‘The Running Crew’ hebben het er al over sinds hun eerste aflevering.
Op de eerste werkdag van 2020 vroeg een collega op het werk of ik al ingeschreven was, want de editie van december 2020 zat al bijna vol. Zonder veel nadenken schre ef ik me in en zo was ik ingeschreven voor de 40th Valencia Trinidad Alfonso EDP Marathon 2020. Veel zorgen maakte ik me niet, want eerst zou ik nog in Londen lopen in april en de Great Breweries Marathon in mei.

“Zou”, en de rest is intussen geschiedenis. Hotel geboekt, vluchten gereserveerd, … Toch stonden er in december 2020 enkel elite-atleten aan de start. Alles wordt omgeboekt naar december 2021 en hopelijk lukt het dan wel.

Van lange termijn planning is het nog moeilijk spreken. De Marathon van Londen van april 2020 wordt gelopen in oktober 2021 en de marathon van Valencia van december 2020 vindt dan toch plaats één jaar later. Na de selectiewedstrijd in mei 2021 loop ik dan opnieuw twee marathons kort achter elkaar. Amper 9 weken na het AWMM World Championship for Age Groups zal ik aan de start staan op de Pont de Montolivet in Valencia.

In tegenstelling zoals bij de vele grote buitenlandse marathons is inschrijven dit keer wel het gemakkelijkste, maar je moet er wel tijdig bij zijn. De reis er naar toe daarentegen is het dat niet. Betaalbare vluchten en hotel vinden is niet altijd evident. Het hotel lag natuurlijk al bijna twee jaar vast. Destijds had ik gekozen voor het Primus Hotel Valencia, een viersterren hotel op wandelafstand van start en finish. Na afloop kan ik dit hotel zeker aanraden.

Voor de vluchten vanuit Brussel naar Valencia heb je keuze tussen Ryanair en Vueling. Beide betaalbaar, maar wel met een duidelijke persoonlijke voorkeur voor de tweede. Vanuit de luchthaven geraak je makkelijk naar het centrum via de metro. Met de automaten kan je best een rittenkaart kopen en deze opladen met 5, 10, … euro en deze ook gebruiken voor je reisgezellen.

In de luchthaven vind je affiches van de marathon

Het gekozen hotel is relatief goed bereikbaar via de metro vanuit de luchthaven. Je moet wel nog 800m stappen vanuit de metrohalte. Het hotel heeft alles wat nodig is. Het ontbijt, niet te duur, is schitterend en op de dag van de marathon is er een extra vroeg ontbijt (6.00u), zodat de eerste starters nog tijd hebben om iets te gaan eten. Eén gouden tip: vraag een kamer die niet (te laag) aan de straatkant ligt. Daar heb je last van straatlawaai (autoverkeer) en is de wifi te zwak. Dit is niet van horen zeggen.

Valencia heeft echt wel de ideale opbouw als gaststad voor een marathon. De dagen voor en na de marathon kan je er een echte citytrip van maken. Er is veel te zien gaande van historische tot de modernste archtectuur. Bovendien is de locale eetcultuur om duimen en vingers bij af te likken.

Ook aan de lopers werd gedacht. Het “stadspak’ slingert zich uit van het verre oosten tot ver naar het westen. Vanuit de hele stad ben je vlakbij dit park waar je rustig kan lopen en waar de fietsers een eigen strook krijgen. Mijn laatste voorbereiding-loopjes op vrijdag en zaterdag doe ik dan ook daar. Als je dan enkele elitelopers van het nn running team tegenkomt, kan je dag niet meer stuk. De zon en de aangename temperatuur, midden in de Europese winter, vervolledigen dit gevoel. Het wordt me nu al duidelijk waarom Valencia de perfecte marathonstad is. De rest van de zaterdag breng ik in alle rust door met het klaarleggen van het beroemde ‘manneke’, het herlezen van de laatste richtlijnen en het bekijken van het parkoers. Dit laatste gebeurt nu wel in functie van de voorspelde windrichting. Het is al enkele dagen goed voelbaar, maar de wind gaat de enige spelbreker kunnen zijn. Hopelijk vind ik op de stukken met tegenwind een rug om me achter te verschuilen.

Zondag 5 december: marathondag

Zoals steeds is deze laatste nacht iets korter. Echt veel vroeger gaan slapen gaat echt niet en de wekker zorgt er dan gelukkig wel voor dat we tijdig wakker worden. Het is verre van mijn eerste marathon, dus ik weet wel wat er doen is op een ochtend van een marathon. Om 6u gaat de deur van de ontbijtzaal open. Het is dus de bedoeling om iets voor zessen daar te zijn. De marathon-outfit wordt aangetrokken, maar wel nadat de hartslagband wordt vastgetapet en op gekende schuurplekken wat vaseline wordt aangebracht. Om tien voor zes was ik allesbehalve de eerste aan het ontbijt. En toch ging de deur niet vroeger dan de vermelde 6u open. Intussen stond er al een vrij lange rij en ook hier geen versoepeling. Iedereen werd gecontroleerd of hij was ingeschreven voor dit ontbijt.

Bij marathons waar een dergelijk ontbijt niet voorhanden is, voorzie ik mezelf van brood en confituur. Dit volstaat ruimschoots als marathonontbijt. Vandaag word ik verleid door een heel uitgebreid buffet en toch houd ik me aan het gekende recept. Na enkele sneetjes brood en een croissant kan ik al terugkeren naar de kamer om me verder klaar te maken. Met de start om 8.15u wil ik toch tegen 7u ter plaatse zijn. Vanuit het hotel is het amper 15 minuten wandelen. Net over de Pont l’Assut de l’Or kom je als marathonloper nog in aanrakinig met de nachtleven van Valencia. Eigenlijk is het nog nacht; het is effectief nog donker én zondagochtend. Ter hoogte van het ronde punt staat het vol jongeren wachtend op een taxi en die het heel grappig vinden om iemand te zien rondlopen in sportkledij. Gelukkig geraak ik er ongeschonden door om dan vast te stellen dat de weg naar de tentjes nog gesloten is. Het is dus nog wachten eer je richting het juiste tentje kan stappen om je “finish-bag” af te geven.

Eigenlijk is het meer wachten dan effectief opwarmen. Om niet te vroeg in het startvak opgesloten te zitten, blijf ik rustig zitten en mezelf warm houden. Vóór zonsopgang en in lichte sportkledij is het toch net iets te fris om stil te zitten. Het is dus toch beter om richting startvak te gaan en daar proberen op te warmen.

Hoe geraak je in een startvak? Moeilijk kan dat toch niet zijn. En toch is het dat.

Boven de ingang naar het elitevak hangt foutief het bord met de borstnummers van Wave 1, maar wel doorstreept waardoor je kan zien dat het fout is. Boven ‘onze’ ingang hangt dan natuurlijk ook een foutief bord, maar niet doorstreept. De vrijwilligers die de controle doen houden vast aan dat bord waardoor we met het juiste nummer niet het voorziene startvak in mogen!! Natuurlijk ben ik niet de enige met dit probleem. Net voordien zag ik iemand met een vestje van Trenara. Als trouwe luisteraar van de podcast ‘The Running Crew‘ met o.a. Christophe, co-founder van de Trenara-App, herkende ik hem meteen. Zelfs door het beluisteren van een podcast kan je iemand herkennen. Na een kort kennismakinggesprekje zochten we samen een toegang naar ons startvak, maar wel via het andere startvak en hadden we dus een hele weg af te leggen, door de intussen talrijk aanwezige lopers. Via het achterliggend startvak konden we ons gelukkig wel toegang verschaffen tot het juiste startvak. Dankzij de aangename en ontspannen babbel met Christophe kwam het startschot sneller dan verwacht en na een snelle ‘Succes!’ was er nog net genoeg tijd om op de sporthorloge op Start te drukken. Enkele tellen later liep ik de marathon van Valencia!

De start

Eigenlijk zou deze blog nu pas mogen starten. het gaat trouwens over de marathon. Vraag me niet waarom, maar ik kan geen blog vullen door enkel te schrijven over het lopen van 42km. Deze marathon was eigenlijk één van mijn hoofddoelen van 2020. In planning zou ik in april de marathon van Londen lopen (uiteindelijk op 3/10/2021) en dan in december (verplaatst naar 5/12/2021) deze van Valencia. Ik ben duidelijk Bashir Abdi niet en kan me 2 maanden na een vorige marathon niet opladen om nog beter te doen. Dit wil helemaal niet zeggen dat ik onvoorbereid aan de start kwam. Het is hier vandaag in ieder geval niet de bedoeling om een ‘personal best’ te lopen.

Dat wordt ook metaan duidelijk. Ondanks ik hier een sterke tijd wil neerzetten, wil ik ook niet te langzaam lopen. De eerste kilometers schommelen tussen 3:55 en 4:00 min/km, maar neigen eerder naar de 4:00. Ik loop elke 5 km dan ook netjes op 20 min.

Tussentijden elke 5k — Reële tussentijden

Met bovenstaande afbeelding is eigenlijk alles gezegd. Mijn snelheid blijft vrij stabiel, tenminste tot net voorbij de 30km. De hartslag lag al van net voorbij de start iets hoger dan zou mogen. Als je daarbij weet dat er de bewuste marathondag toch wel te veel wind stond (vraag het maar aan Koen Naert e.v.a.) was dit tempo iets te hoog gegrepen. Je moet dan geen toptrainer zijn om te weten dat dit dan fout afloopt. Het tempo was dan ook niet houdbaar tot op het einde. De laatste kilometers waren dan ook geen pretje. Beschouw ze maar als een lijdensweg. Deze marathon kan als gevoel perfect vergeleken worden met deze van twee maanden geleden in London. De laatste 10km is elke pas een inspanning. Het is op deze momenten dat je beseft waarom je traint én waarvoor die zwaardere (lange, intensieve, …) looptrainingen dienen. Het is de tweede helft van de marathon die je moet trainen !!

Eindelijk de finish

Deze finish van de Valencia Marathon is echt wel eentje om naar uit te kijken en niet alleen omdat de wedstrijd daarmee afgelopen is. De laatste kilometers zijn echt wel het beleven waard. Bij geen enkele marathon is het publiek zo nadrukkelijk aanwezig. Bij het verlaten van de stadscentrum staan er zoveel mensen dat de doorgang voor de lopers amper twee meter breed is. Je wordt er letterlijk vooruit geroepen. Verder richting aankomst wordt alles gedaan om de lopers te behagen. De blauw gekleurde ondergrond maakt het zeer aangenaam om te lopen. Mijn hersenen én benen hebben het al lang opgegeven maar het mentale neemt het hier volledig over. De overschakeling van asfalt naar de blauwe loper doet je echt beseffen dat de allerlaatste reserve mag aangesproken worden, ook al kan je de finishboog nog niet zien. Het allerlaatste gedeelte, in de Ciutat de les Arts i les Ciències (City of Arts and Sciences) is zo prachtig dat er geen slechte foto’s kunnen gemaakt worden. De laatste 100m is het lopen alsof je gewonnen hebt en als overwinnaar op de foto wilt staan.

Moe, kapot, maar oh zo voldaan over de finish !

Wat de Valencia nog speciaal maakt, is het aantal snelle lopers. Deze marathon heeft echt wel een aantrekkingskracht op snelle lopers en niet het minst uit België. De datum en het klimaat spelen hiervoor een beangrijke rol. De marathon ligt vergenoeg van het zomerseizoen en dus kunnen piste-atleten zich nog aanpassen aan de marathonafstand. Bovendien kunnen lopers die het niet zo hebben met de warme zomermaanden hun voorbereiding van 13 weken NA de zomer uitvoeren. Door de vele snelle lopers is het iets minder inetessant om hier veel punten te scoren voor de Abbott World Marathon Majors rankings. Met een eindtijd van 2:51:34 scoor ik ‘slechts’ 3480 punten. Dit brengt mijn jaartotaal op 7110 punten wat neerkomt op een 59ste plaats wereldwijd en een eerste plaats in België. Of dit voldoende is voor deelname aan het World Championship for Age Groups is twijfelachtig. Gelukkig liep ik een betere tijd op de virtuele selectiewedstrijd op 2 mei.

Lopen, Sport, Wedstrijd

London Marathon 2021

3 oktober 2021 Werner Een reactie plaatsen

AbbottWMM Wanda Age Group World Championship 2021

Zoals op ontelbare media te lezen of te horen: de massa-evenementen zoals de Major Marathons vinden opnieuw plaats. Het nieuwe (niet) normale maakt eindelijk plaats voor het oude normale, of toch bijna.

Voor het volledige verhaal van deze marathon moeten we al ver terug in de tijd. In 2018 hoor ik voor het eerst dat Abbott, gekend van de zes World Marathon Majors, in 2020 een aparte rangschikking bijhoudt, en niet enkel voor de elite, maar vooral voor de age group’ers, zijnde de 40+. Bovendien worden de best geklasseerden uitgenodigd om in 2020 del te nemen aan de eerste editie van de Abbott World Marathon Majors Wanda Age Group World Championship die zal gelopen worden tijdens de London Marathon in april 2020. Met mijn deelname aan de marathons van Berlijn 2018 en Boston 2019 haal ik voldoende punten (zelfs in de M45-49 categorie) om uitgenodigd te worden. Deze uitnodiging maakt me instant blij, want hiermee kan ik wel in Londen starten, wat me tot op heden via de normale inschrijving nog niet gelukt was.

Wat vooraf ging…

Begin 2020 start ik mijn looptrainingen met één hoofddoel: dé marathon in april. De lange duurlopen worden steeds langer en er worden versnellingen aan toegevoegd. Op 8 maart is er al een eerste ’test’ met de 20km + 10km snel en die verloopt hoopvol.

Enkele dagen later de koude douche: de marathon van London zal NIET plaatsvinden in april, maar zal uitgesteld worden tot in oktober 2020. Oktober 2020 wordt zelfs oktober 2021. En nu, anderhalf jaar later zijn we zo ver.

In mei liep ik een marathon langs de vaart. Na een goede trainingsperiode liep ik tijdens de virtuele Abbott WMM Global Marathon een tijd van 2:46:49.

Na de nodige rust kunnen de trainingen voor Londen opnieuw starten. In juni en juli wordt er gewerkt aan de snelheid en aan de anaerobe drempel. De weekvolumes gaan opnieuw richting 100km. Aan volume geen gebrek, maar het blijft toch opletten om voldoende energie over te houden om de kwaliteitstrainingen correct uit te voeren. Gelukkig doen we het graag!

Op 16/09 neem ik nog deel aan een wedsrijd: 10 Mijl Koen Van Dyck. Met een tijd van 59 min loop ik een halve minuut sneller dan twee jaar geleden. Dit moet vertrouwen geven. Anderzijds wou ik na de wedstrijd nog 10km doen aan marathontempo, maar dat werd na 7km echt zwaar en met een stekende pijn in de buik houd ik het geen 10km vol.

De reis…

In de laatste weken voor de eigenlijke marathon bereiken de trainingen hun hoogtepunt en komt het administratief gedeelte meer en meer op de voorgrond. Dit keer is dat nog eens extra het geval. Het hotel ligt al vast van voor april 2020, maar de reis naar en van London is nog verre van duidelijk. Er worden langs alle kanten voorwaarden opgelegd en wetende dat Londen niet meer in “Europa” ligt, maakt het niet eenvoudiger. Er wordt door London Events, de organisatie, een zes-stappen-plan opgesteld om de lopers aan de start te krijgen. Vanuit de Britse en Engelse overheid worden er quarantaine- en testregels opgelegd.

Gelukkig moet ik dit avontuur niet alleen aangaan. Net zoals de twee Amerikaanse marathons, storten Tom en ik ons in dit avontuur. Om quarantaine te vermijden wordt de treinreis, die via Frankrijk passeert, omgeboekt naar een rechtstreekse vlucht vanuit Brussel. Er komt zelfs een zoveelste App (VeriFLY) aan te pas om alle administratieve verplichtingen te kunnen afvinken vooraleer te kunnen inchecken. Pas op de ochtend van het vertrek kan ik de laatste stap afvinken! De reis naar Londen is begonnen! Op dag 1, vrijdag 1 oktober, is er een strakke planning. Na de landing is het de bdeoling om zo snel mogelijk (via de Express van Heathrow naar Londen) en van daaruit richting London ExCel voor het afhalen van de borstnummer. In tegenstelling tot de vorige jaren moet er nu eerst een kitbag afgegeven worden met spullen die je aan de finish wilt terugzien. Deze kitbag werd een week voor de marathon naar alle deelnemers wereldwijd opgestuurd. België zou België niet zijn om de douane er nog tussen te zetten. Voor deze lege plastieke zak betaalde ik €18,20 douanekosten! Schandalig !! Gelukkig kwam hij toch nog tijdig toe en kon hem klaarmaken voor mijn vertrek.

Ter plaatse…

Na het afgeven van de kitbag werd deze verder aangevuld met drank, een T-shirt en met de TWEE medailles. Ter verduidelijking : ik loop niet alleen de marathon van Londen, maar ook het Age Group World Championship, weliswaar gelijktijdig.

Na het afhalen van de startnummer en het bezoek aan de beurs gaat het naar de Welcome Reception in de Southwark Cathedral , London Bridge. Hier krijgen we een zicht op andere deelnemers aan dit AWMM Age Group World Championship. Er werd duidelijk de nodige aandacht aan besteed en we worden ook rijkelijk voorzien van drank en hapjes. Velen laten de prosecco voor wat hij is, maar Tom en ik nemen wel een glaasje (en laten dat zelfs nog eens vullen). De race director van de London Marathon, Hugh Brasher, is duidelijk onder de indruk wanneer hij mag aankondigen dat na 889 dagen opnieuw tienduizenden lopers door de stad zullen lopen, waaronder wij, de geselecteerden. Wanneer we vriendelijk verzocht worden de kathedraal te verlaten, omdat de viering gaat aanvangen, kijken we nog even achterom om te genieten van het mooie en unieke kader waar we ons bevonden.

De start…

In de officiële mail over de startprocedure, met daarin een strikt schema met waar je wanneer moet zijn, is een fout geslopen en dit moet recht gezet worden met meerdere mails en een extra bijlage bij je startnummer. Gelukkig had Tom dit onmiddellijk door en was het voor mij geen verrassing. De Yellow Assembly area bereik je best vanuit Blackheath en dit station bereik je via de trein. Het Sidney Hotel (Victoria) voorziet een extra vroeg ontbijt waardoor we zonder zorgen ons kunnen klaarmaken en tijdig naar Victoria Station kunnen gaan. Vermits Tom moet vertrekken vanuit de blauwe zone, scheiden onze wegen net voor de grote verzamelplaatsen.

Ik vertrek vanuit de gele om 9.30u, Tom vanuit de blauwe zone om 9.37u.

We zijn vertrokken…

Uiteindelijk kan de marathon waar ik sinds begin 2020 naar uitkeek van start gaan. Wie dacht dat het parkoers in London biljartvlak is, moet ik teleurstellen. In de eerste 5k zit heel wat reliëf, zowel dalend als stijgend. Het is hierdoor vrij moeilijk om een ‘steady pace’ te lopen en nog moeilijker om dat tempo correct te lopen. Zelfs met voldoende expertise is het moeilijk om het tempo aan te voelen. De klok zegt dat ik iets te snel loop, de hartslag zit op het randje en ook mijn gevoel zegt dat dit tempo de limiet is om te kunnen volhouden. Toch neem ik het risico. Voor één of andere reden blijf ik het tempo aanhouden. Hopelijk krijgen we geen klop van de hamer of moeten we halt houden wegens krampen.

Vaak wordt er gezegd dat je moet genieten van de omgeving als je een marathon loopt door een wereldstad zoals Londen. Echter, het lukt me nooit om aan sightseeing te doen tijdens het lopen van een marathon. Ik geniet enkel van de lopers rond mij en natuurlijk van het enthousiaste publiek. Ondanks het talrijk opgekomen publiek kan je in Londen sommige passages niet negeren: Cutty Sark (10k), Tower Bridge (20k), London Eye (40k). Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het London Eye niet door mijn oog gepasseerd is. Gelukkig wel nadien via bovenstaande foto.

Terug naar de marathon. Het iets te hoge tempo blijft steeds houdbaar. Halfweg zie iknet de eliete vrouwen lopen aan de andere kant van de weg en hun klok staat op 1u54. Mijn eerste helft wordt afgeklokt op 1:22. Als ik dit zou kunnen volhouden, kom ik over de eindmeet onder de 2u45. Zou dit echt zomaar kunnen? De kilometers blijven volgen en steeds kan ik afklokken onder 4:00 min/km. Na 32km begint de marathon! Elke marathonloper weet dit en ik ook. En met deze marathon word ik daar duidelijk op gewezen. Nu komt het moment dat ik met excuses ga afkomen, zoals tegenwind, maar dat is voor iedereen hetzelfde. Natuurlijk kwam de laatste 10km de wind uit de verkeerde richting, maar dat alleen kan de reden niet zijn. Mijn tempo is gezakt en vanaf hier duren mijn kilometers 10″ langer. Spijtig genoeg vind ik geen rug waar ik achter kan lopen en moet ik zelf mijn weg banen. De laatste kilometer is zeker de traagste niet, maar de borden van laatste km, laatste 600m, en zelfs ‘only 385 yards’ doen me toch wel aftellen naar die finish op The Mall. Het is voor deze lastige kilometers dat je uren en uren traint.

Achteraf…

Na de finish zit er niets anders op dan terug naar het hotel te gaan. Dit keer volledig te voet. Ver is het niet, maar na deze marathon valt het toch wat tegen. Gelukkig worden we regelmatig afgeleid door mensen die nog naar de meeting point moeten en versteld staan dat we al aangekomen zijn en reeds weggaan van het evenement. Onderweg worden we aangesproken door ‘Oscar’ en hij was zo onder de indruk dat hij prompt een foto van ons nam, mét Oscar.

Om het weekend af te sluiten worden de deelnemers aan the inaugural Abbott World Marathon Majors Wanda Age Group World Championship uitgenodigd in The Ballroom van de Park Plaza Westminster Bridge, maar eerst verwennen we onszelf met een Prosecco en een dubbele burger. Na enkele dagen pasta smaakt dit heerlijk! Na deze maaltijd zetten we onze weg richting Big Ben en Westminster Bridge voor de afsluitende party.

Voor volgend jaar staat het hoofddoel ook al vast. Dankzij mijn goed resultaat op de Global Marathon van 2 mei 2021 mag ik deelnemen aan de tweede versie van dit wereldkampioenschap. Enkel nog weten waar en wanneer deze gelopen wordt.

Lopen, Sport, Wedstrijd

AbbottWMM Global Marathon 2021

2 mei 2021 Werner Een reactie plaatsen

Na meerdere keren de website van de AbbottWMM Global Marathon gelezen te hebben, besluit ik op 2 maart toch om deze uitdaging aan te gaan. Dit betekent dat ik begin mei een marathon zal lopen, weliswaar virtueel, maar met inzet.

Deze virtuele wedstrijd wil ik niet zoals deze van vorig jaar (40th London Marathon) gewoon uitlopen. 42km lopen blijft er mij echt wel inhakken en zorgt ervoor dat er daarna rust moet ingelast worden. De eerste lange training (+30km met tussentijdse versnellingen) verliep vlot en dat gaf de doorslag om de specifieke marathontraining verder te zetten. Ik schrijf me dan ook in voor deze virtuele marathon en met als doel: een uitnodiging voor de AbbottWMM Wanda Age Group World Championship race.

Met een ideale voorbereiding, zowel qua weekvolume als qua lange duurlopen kan het bijna niet misgaan. Het is nu enkel nog het weer afwachten en een goed parkoers kiezen. In het weekend is er ook nog de Runners’ lab Flandrien race. Ik maak van de nood een deugd en schrijf me ook hiervoor in. Dit heeft wel een belangrijke consequentie: ik moet een vast startuur kiezen en op 2 mei heb ik niet veel keuze, 9u zal het zijn. Plaats van afspraak: de vaart in Leuven, onder de brug van de E314.

Om één minuut voor 9u komen mijn fietsende begeleiders toch opdagen. Mijn hartslag was hoger door deze nipte planning dan van mijn korte opwarming. Gewapend met de splinternieuwe Nike Vaporfly NEXT% 2 start ik dan ook aan mijn eerste marathon van 2021.

Het geplande parkoers is als volgt: twee rondjes ‘Wijgmaal’ (5,5k) en dan langs de vaart tot in Hofstade en terug. Het weer is bijna ideaal: koud en droog. De hiervoor geschikte kledij is dus singlet en handschoenen, weliswaar de eerste kilometers met extra t-shirt. Voor de begeleiders op de fiets lijkt het nog winter.

Gelukkig is er nog wel beweging langs de vaart. Het feit dat ik met deze koude temperatuur in singlet loop, mét borstnummer, wekt wat aandacht op van andere lopers. Deze blikken geven me extra motivatie en het tempo van 3:57 /km blijkt wel haalbaar. De combinatie van een goed doorgedreven training en nieuwe ‘superschoenen’ zorgen voor een ideaal scenario. Het frisse weer dat opeens omslaat tot felle regen én hagel stond daar niet in. Gelukkig was het maar een late aprilse gril, maar wel eentje die erin hakt. Gelukkig komt erna de zon er terug door waardoor ik terug opdroog (op het zweet na) maar de handschoenen blijven nat en moeten uit. Voor mij is het vrij snel opnieuw volle focus, maar die mannen op de fiets, in dikke kleren, zijn ook nat en die drogen niet zo snel op. Die hebben het nu wel koud. Het is nu aan mij om hen te motiveren om te blijven fietsen, want zonder hen, verlies ik mijn bevoorrading.

Ah ja, nog dit. Na twee rondjes besluit ik om NIET richting Hofstade te lopen, maar hier rondjes te blijven draaien. Bij één van mijn lange trainingen viel het lopen van Hofstade naar Leuven echt wel tegen en dat wou ik vandaag vermijden.

Na iets meer dan 30km passeer ik de zogenaamde muur, of de man met de hamer. Dit keer kan ik aan hetzelfde gevoel én tempo doorlopen. Toch raakt hij me in de buik, want een steek (rechts) hindert me enorm, om van de pijn nog maar te zwijgen. Proberen zo recht mogelijk te lopen en de snelheid aanhouden is het enige doel. Het goede gevoel verdwijnt langzamerhand, maar volhouden zit er zeker in.

Na zeven rondjes blijft er nog een goede 2,5km over. De dikke kilometer richting noorden, tegen de wind in, wordt echt lastig. Ik probeer nog wat te versnellen, maar deze 41ste km wordt zelfs mijn traagste (4:08). De laatste km, terug zuidwaarts is dan de echte sprint, maar ook deze blijft hangen op 3:50. Het pas echt de laatste 200m dat de snelheid echt nog omhoog gaat. Wie verklaart zoiets?

Met een eindtijd van 2:46:49 ben ik meer dan tevreden!! Het levert me een selectie op voor het tweede Abbott WMM Age Group World Championships in 2022.

Ah ja, ook een eerste plaats in de Runners’ Lab Flandrien Race.

Lopen, Sport, Training

Back in business

3 maart 2021 Werner Een reactie plaatsen

Na een goede winter met veldlopen in Gooik (PK), Rotselaar (VK), Grobbendonk (NCD) en Brussel (BK), met uitslagen waar ik met plezier naar terugkijk, startte ik vol goede moed voor de voorjaarsmarathon van 2020.

De eerste helft van 2020 kan kort samengevat worden: Perfect. Gedurende 26 weken loop ik gemiddeld zo goed als 100km per week, inclusief de vermelde wedstrijden en de nodige kwaliteitstrainingen. Gedurende de maanden maart en april kwam er alleen maar negatief nieuws van afgelastingen of het uitstellen naar het najaar of zelfs volgend jaar. Na de afgelasting van de marathon van London, tevens het Abbott Wanda World Championships Marathon for Age Groups probeerde ik door te trainen voor de Great Breweries Marathon in juni. Niet veel later werd ook deze afgelast/uitgesteld naar volgend jaar en snel werd duidelijk dat er in 2020 geen grote stadsmarathons zouden georganiseerd worden.

Er wordt een nieuw begrip gelanceerd: virtuele wedstrijden en zelfs virtuele marathons, inclusief starterspakket en deelnamemedaille. Op deze ‘commerciële’ manier kunnen de organisatoren hun verloren gewaande stock aan klaargemaakte T-shirts en medailles op een winstgevende manier aan de man brengen. Ik registreer me natuurlijk ook voor de virtuele 40th London Marathon en behoudt mijn registratie voor de volgende uitgave!

Gelukkig is het ‘maar’ een virtuele marathon. 42,2 km lopen is voldoende om het T-shirt en medaille te bemachtigen Is dat eigenlijk niet altijd zo? Sinds april, maar nog dramatischer vanaf juli gaat de conditie alleen maar bergaf. Lichte blessures en enkele pijntjes/kwaaltjes (overbelastingen?) zorgen ervoor dat een degelijke prestatie er niet in zit. Het zal dus vooral een extra lange training worden. Het tempo zal niet hoog liggen en het hoofddoel blijft om het lichaam niet verder te overbelasten.

Samen met twee superbegeleiders op de fiets vertrek ik op 4 oktober 2020 klokslag om 9u voor mijn virtuele Virgin Money London Marathon (zonder ambitie). Via de App word ik aangemoedigd en hoor ik waar ik in London overal zou passeren. Na iets meer dan 42km hoor ik eindelijk de verlossende woorden: Congratulations! hoor ik en dan kan ik de klok afduwen. Ondanks de harde wind lees ik 3u17′. Al bij al valt dat nog mee, niet?

De weken nadien gaat de conditie echt van kwaad naar erger.

Hierboven zie je duidelijk hoe mijn vorm piekte tot begin aprl. Daarna gaat het alleen maar bergaf. Na de marathon van 4 oktober gaat het echt in vrije val. Roel, mijn coach, heeft de ondankbare taak om mij hieruit te helpen.

De volhouder wint altijd. Ondanks de nog steeds veel te hoge hartslag bij rustige duurlopen, blijkt de (geschatte) VO2Max terug wat te stijgen, Hopelijk kan ik deze lijn doortrekken in 2021 en kan ik opnieuw beginnen werken aan een degelijke marathonvoorbereiding.

De winter blijft maar duren en wedstrijden, zelfs de veldlopen, worden nog steeds niet georganiseerd. Er wordt dan ook maar voornamelijk aan de basis gewerkt. De lange duurlopen zijn maximaal 21km. Het duurt tot de tweede helft februari eer ik mijn weekends echt nuttig gebruik door gecombineerde trainingen op zaterdag én zondag. Na enkele weekends van 20+22, loop ik eind februari een eerste echte marathon training: 17km op vrijdag, 14km tempo op zaterdag (zonder aanvulling van koolhydraten) en dan op zondag, nuchter, 32km met tussentijdse versnellingen. Deze training wordt supergoed verteerd en hiermee is duidelijk dat ik op de goede weg ben.

Ik besluit dan ook om deel te nemen aan de Abbott WMM Global Marathon 2021. Een goed resultaat geeft me een uitnodiging voor het 2022 AbbottWMM Wanda Age Group World Championships. Het wordt dus niet zo maar een virtuele wedstrijd. Het is wel degelijk eentje waarvoor gepiekt zal worden en die echt als wedstrijd zal vermeld worden.

Lopen, Sport, veldloop, Wedstrijd

Belgisch Kampioenschap Masters Cross-Country 2020 (7de M50)

22 februari 2020 Werner Een reactie plaatsen

Deze had je nog te goed. Dit besluit dan ook mijn winterseizoen.

Na mijn achtste plaats in Rotselaar zag ik dit Belgisch Kampioenschap goed zitten. Aan vertrouwen ontbrak het me niet. Vol goede moed rijd ik dan ook richting Brussel.

De Masters lopen het BK reeds op zaterdag en dat is duidelijk te merken. Ik kan zelfs vlakbij de ingang parkeren zonder problemen. Het is zaterdag, er moet dus wel geld in de parkeermeter gestoken worden. In ieder geval sta ik zo kortbij geparkeerd dat ik zonder problemen mijn tas in de auto kan laten.

Vorige week ben ik hier, samen met de jeugdatleten van F-Sport komen verkennen. De moeilijkheid van het parcours zit niet enkel in de modder, maar vooral in de hellingen en vandaag komt daar de wind nog bij. Bovendien heb ik mijn marathontrainingen niet aangepast voor deze wedstrijd. Integendeel, afgelopen donderdag, eergisteren, liep ik nog het Nationaal Kampioenschap Defensie Cross Country voor Masters.

Wie loopt er nu twee kampioenschappen veldlopen met slechts één dag tussen? Juist, de militairen die aan beide wedstrijden deelnemen. Veel zullen het er wel niet zijn, maar ondergetekende is er alvast eentje van. Donderdag liep ik in Grobbendonk het Nationaal Kampioenschap voor Masters, ook een vrij zware veldloop. Het schitterende parcours bevat werkelijk alle soorten ondergrond. Je hebt er ook enkele verharde stukken zodat met spikes lopen niet de beste optie is. De niet verharde stukken gaan van goed beloopbare boswegen, tot modderstroken en losse zand, zelfs losse zand op een steile helling. Na mijn start zat ik helemaal vooraan. Dit was eigenlijk iets te snel gestart, maar toch voelde het niet zo aan. Desalniettemin neem ik wat gas terug en nadat me enkele anderen gepasseerd zijn probeer ik verder mijn plaats te verdedigen. Dit is bovendien, met zijn 7,4km, een vrij lange wedstrijd. Ik kan mijn snelheid nog vrij goed aanhouden en kan uiteindelijk als 9de over de finish lopen. Vermits er twee categorieën (M40 en M50) zijn, kan ik mezelf de 4de plaats toewijzen bij de 50-plussers. Net geen podium, maar wel tevreden met het resultaat.

Een goede 48 uur later kan ik mij opmaken voor de laatste veldloop van deze winter, het BK in Brussel. Dit keer met weinig bekenden. Gelukkig kom ik Chriske W. tegen en moet ik toch niet alleen opwarmen. Na de opwarming keer ik terug naar de voorziene tent waar ik mijn spikes kan aantrekken. Na nog wat korte versnellingen keer ik nogmaals terug naar de tent om mijn T-shirt weg te leggen en enkel in singlet naar de start te begeven. Mijn eerste BK is nu echt wel kortbij.

De start verloopt zoals steeds en dit keer ben ik vrij goed weg. Té snel dus. Nog voor de eerste bocht besef ik dit en probeer niets te forceren. De eerste helling voelt dan al zwaar aan. Natuurlijk word ik dan door velen voorbij gelopen. Hopelijk niet te veel van mijn leeftijdscategorie. Toch heb ik er meerdere zien passeren. Een podium zit er duidelijk niet in vandaag, al had ik dat natuurlijk niet vooropgesteld. Een top tien plaats zou me al veel plezier kunnen bezorgen. De eerste ronde (1,5km) leg ik af in 5’29”. Maar dan moeten er nog drie ronden worden afgelegd!

Ronde 2 verloopt toch wel wat langzamer. Op de eerste 200m velies ik al 6″; het effect van de start is hier volledig verantwoordelijk voor. Het parcours is nu wel vrij. Nu zou je kunnen lopen waar je wilt en het is in dit geval beter om de draad aan de binnenkant te niet volgen. Toch blijf ik gewoon mijn voorligger volgen en loop dus waar iedereen loopt: langs de draad, in de modder. Deze ronde voelt echt zwaar aan. De hellingen voelen steiler aan en de modder nog dieper. Ik verlies ook nog enkele plaatsen.

Ronde 3 wordt zowaar nog zwaarder. Dit keer loop ik het eerste deel wel rechtdoor en niet rakelings langs de afsluiting. Na elke helling moet ik echt wel terug op adem komen. Versnellen na een bocht wordt echt wel moeilijk. Ik voel de hete adem van andere lopers in mijn nek en wil geen plaats meer verliezen. Dit is afzien!

De laatste ronde gaat natuurlijk niet beter, maar wetende dat het de laatste is, voelt toch wel beter aan. De concurrentie hangt letterlijk vlak achter me. Zonder te weten wie het is of in welke leeftijdscategorie hij loopt, wil ik nu echt niet meer ingehaald worden. De lange laatste rechte lijn haal ik echt alles uit de kast en kan nog net verhinderen dat ik ingehaald word. Volgens de uitslag houd ik amper 2 seconden over en dan nog net op iemand uit mijn leeftijdscategorie!

De gekende snelle jongens halen ook hier het podium. Ik ben heel tevreden met mijn zevende plaats op 32 finishers.

Ik sluit hiermee een schitterende winter af. Nooit gedacht dat ik überhaupt aan veldlopen zou doen en kijk nu, ik vind het zelfs leuk. Toch ben ik blij dat ik me nu op de voorbereiding van mijn Marathon in London kan toeleggen.

NCD-Grobbendonk-D1gen2 Download

CrossCup-Brussel-BK-XC-M50 Download

Lopen, Sport, veldloop, Wedstrijd

Crosscup en Vlaams Kampioenschap in Rotselaar (8ste M50)

9 februari 2020 Werner Een reactie plaatsen

De dagen na het Provinciaal Kampioenschap in Gooik verkeerde ik toch wel in wat op een runner’s high leek. Dergelijk resultaat had ik niet verwacht en het gaf me wel degelijk een goed gevoel.

Met de nodige spanning keek ik dan ook uit naar de CrossCup in Rotselaar. Het wordt mijn eerste deelname aan een CrossCup wedstrijd, op 51-jarige leeftijd! Enkele dagen voordien wordt er aangekondigd dat door de storm Ciara het programma zal ingekort worden. Om 15u lopen dus niet alleen de junioren, maar ook tegelijkertijd ALLE masters. Dit heeft wel enkele consequenties. Allereerst wordt dit een wedstrijd met megaveel deelnemers, maar bovendien wordt de wedstrijd hierdoor 50% langer. Vaak lopen de Masters +50 samen met de scholieren en in Rotselaar lopen zij 4000m. Nu moeten we, samen met de junioren en jongere masters 6500m lopen. Gelukkig ben ik een afstandsloper en zou dat geen probleem mogen vormen. Een veldloop is geen stratenloop en ik zal dus iets meer op het tempo moeten letten. De wijziging in het programma en afstand is voor iedereen (binnen mijn leeftijdsgroep) hetzelfde en er moeten dus niet te veel woorden aan vuil gemaakt worden.

Net zoals in Gooik is er eerst de wedstrijd voor Tibo (Cadet). Die wedstrijd geeft al een goede indruk hoe het is om met veel volk aan de startlijn te staan. Hij mist zijn start volledig en kan zich daarna moeilijk opladen om onmiddellijk voluit te gaan en veel plaatsen goed te maken. Toch loopt hij zijn wedstrijd in moeilijke omstandigheden, op grote stukken los zand en met veel wind met een gemiddelde van 3’48″/km. Zeker niet slecht. Benieuwd of mij dat ook lukt.

Ondanks de ’thuismatch’ zijn er niet veel masters van DCLA. Gelukkig kan ik samen met Davy van DCLA-Halen opwarmen. Het is toch altijd plezanter om niet alleen te moeten opwarmen. Bovendien is hij echt wel een ervaren rot! Samen lopen we een vijftal kilometer over de loopstrook rond het meer. Daarna zie ik hem de noodzakelijke stretch-oefeningen doen en doe ik er ook wel enkele. Hierin zie je het verschil tussen een goede atleet en een onervaren amateur.
Na het wisselen van schoenen en het aantrekken van het club-singletje blijven er enkel nog wat korte versnellingen te doen en begeven we ons naar de start.

Zoveel volk! Ongelofelijk hoeveel starters er staan te drummen aan dat dunne lijntje in het strandzand. Net voor de echte start krijgen we te horen dat de juniors een minuut voor de masters zullen vertrekken. Zij gaan dan aan de voorste lijn staan en de masters aan de achterste lijn. Niet veel later klinkt het startschot en zijn die jonge mannen begonnen aan hun wedstrijd. Maar hoe en vooral wanneer moeten wij nu vertrekken? Niemand die het weet. Komt er een tweede startschot en zo ja wanneer? Neen, er komt geen startschot?! Ik probeer de conversatie te volgen van de starter en het andere jury-lid. De ene staat helemaal rechts (kant water) de andere staat links, kant bos. Ze zijn er duidelijk zelf nog niet uit. Als de minuut bijna verstreken is, hoor ik iets wat op een startsignaal neerkomt. De eerste zijn vertrokken en er zit dus niets anders op om ook maar vlug snelheid te maken.

Snelheid maken in dit mulle zand is echt niet van de poes. Hier gaan al veel krachten verloren. Bovendien is de eerste bocht niet ver en na het duwwerk aan de start is het hier niets minder. Proberen recht te blijven en niet te veel plaatsen te verliezen. De eersten zijn dan al redelijk ver vooruit. Het zal een lange race worden: één kleine en vier volledige ronden en dus ook telkens de verschillende zandstroken. Hier heb je geen Stryd-powermeter nodig om te weten dat zoiets kracht kost. De moeilijke passage in de bochten geeft je al wel de mogelijkheid om even op krachten te komen. Na 400m beginnen we al aan de eerste volledige strand passage. Echt door het water loop ik toch maar niet; het is een beetje zoeken naar het hardste zand zonder echt nat te worden.

Op dat ogenblik wordt er al meer op één lijn gelopen en is het dus nog om de plaatsen te doen. Focussen op de loper voor mij en deze proberen in te halen; daar komt het eigenlijk op neer. Als ik zelf ingehaald word, probeer ik daar niet te lang bij stil te staan (figuurlijk dan toch). Mijn tempo ligt redelijk goed. Ik loop echt wel op de rand van mijn limiet en het is nu enkel blijven concentreren en doorbijten om dat tempo zo lang mogelijk vast te houden. Met dit “constant” tempo slaag ik er toch in om tijdens de eerste volledige ronde enkele andere lopers in te halen. Ik word op het eind van deze ronde nog wel ingehaald door iemand uit een oudere categorie en vanaf dat moment focus ik mij op hem en probeer hem ‘in het zicht’ te houden. Eigenlijk wil ik hem nog terug inhalen.

De volgende ronden blijft het vechten om het tempo aan te houden. Waarschijnlijk zal er wel wat verval zijn, maar ik verlies geen plaats meer. Iedereen zit min of meer op zijn positie en beleeft waarschijnlijk hetzelfde als ik. Het komt er nu alleen maar op neer om te blijven focussen. De vermoeidheid wordt stilaan erger, het losse zand dieper, het lichaam warmer, … Tijdens de laatste ronde kom ik amper dichter op de voorligger. Het zal er nu alleen nog maar op neer komen om niet meer ingehaald worden.

In de laatste lijn voor het strand kom ik nog wat korter op mijn voorligger, maar mijn pijlen zijn verschoten; de eindsprint is niet meer voldoende om hem in te halen.

Al bij al kijk ik tevreden terug op deze wedstrijd. Na wat uitpuffen ga ik als een volleerd wedstrijdatleet wat loslopen. Hier kom ik opnieuw Davy tegen. Hij werd knap zevende algemeen en tweede M40.

200209_Rotselaar-MasterAll Download

200209_Rotselaar-MasterM50 Download

Hesy's Blog