Categorie archieven: Fietsmaterieel

Toch nog eens op de fiets

Door allerlei omstandigheden staat de fiets al een week werkloos in de garage. Het is hoog tijd om deze  nog eens van stal te halen. In de afgelopen week is ook mijn nieuwe outfit toegekomen. Ik heb deze besteld vanuit een ver land en het was niet alleen aan de prijs te merken, maar vooral ook aan de levertijd. Deze bedroeg maar liefst zes weken. Een mens zou voor minder ongeduldig worden. Al bij al ben ik tevreden met de bestelling. Vanaf vandaag kan ik volledig assorti met mijn fiets rondrijden.

Scott fietskledij
Scott fietskledij

Het is vandaag natuurlijk niet de bedoeling om de kledij te showen aan het -niet opgekomen- publiek. Het is enkel de bedoeling om nog eens wat te fietsen in de omgeving en hier in de buurt wat hellingen te doen. Het bewijs is er snel: fietsen vergt toch heel wat training. Ook na vandaag zullen er nog veel rondjes getrapt moeten worden om van enige fietsconditie te spreken.

Is het toeval of niet, maar vandaag heb ik al via twee totaal verschillende bronnen gehoord dat trainen voor triatlon echt wel goed is. Het zorgt niet alleen voor een aangename afwisseling in de trainingen; het zorgt eveneens voor de training van verschillende spiergroepen en dus ook voor relatieve rust van de verschillende spieren en gewrichten. Het is zeker niet de bedoeling om op korte, noch lange termijn aan triatlon te doen, maar dit neemt niet niet weg dat ik in de toekomst naast het lopen ook zal zwemmen en fietsen.

 

Fietsen, niets voor mij??

Of was het gewoon mijn dagje niet?

Nog steeds omdat het lopen niet mag, probeer ik me  verder te verdiepen in het fietsen. Na de aanschaf van een relatief goede mountainbike, blijf ik verder investeren in allerlei uitrusting. Wat begon met de nodige schoenen, heb ik intussen toch al een klein assortiment aan fietskledij liggen. Vandaag wou ik nog eens wat meer fietsen dan enkel woon-werk. Aanhoudende tandpijn genoodzaakt me om in allerijl een afspraak te maken bij een tandarts. uiteindelijk is het gelukt in Heverlee, vanavond om 18u. Ik heb dan ongeveer twee uur tijd om na het werk te gaan fietsen en me om te kleden. Gisterenavond heb ik dan ook alles mooi klaargelegd. In de garage staat mijn fiets vertrekkensklaar, de schoenen, handschoenen en helm liggen er eveneens uitnodigend te wachten om gebruikt te worden. In de badkamer ligt een pas aangeschafte fietstenue te wachten om gedragen te worden. Voor ’s morgens ligt er ook een mouwloos wind/regenvestje bij. Kortom? na het werk ben ik klaar om nog eens wat te gaan crossen in de Heverleese bossen.

Niet veel later ben ik al op weg naar het werk. Voor de eerste keer in volledige fietsuitrusting, helm inclusief, Ondanks het licht regent, voel ik er weinig van of eerder gezegd, het stoort me helemaal niet. De westenwind die me in het gezicht blaast, stoort me veel meer. 🙂

Juist voorbij de brug onder de spoorweg, zag ik dat de auto’s rood hebben en ik dus veilig door het groen kan oversteken. Juist op dat moment, in het midden van het kruispunt, hoor en voel ik dat mijn ketting eraf gaat. Aan de overkant houd ik halt om de ketting er terug op te leggen, maar er is geen ketting meer te bespeuren. Ze is er gewoon af !! Gelukkig was het nog steeds rood voor de auto’s en kon ik mijn ketting nog oprapen. Er zit nu maar één ding meer op en dat is te voet verder. Natuurlijk nét vandaag dat ik een afspraak heb. Na een twintigtal minuten stappen met de fiets in de hand kom ik aan op het werk.

Gelukkig is er iemand op het werk met kennis van zaken en kan de ketting terug aan mekaar gezet worden, zij het iets korter. In ieder geval kan ik terug met mijn eigen fiets naar huis rijden. Na het werk trek ik terug mijn fietstenue aan en zet de weg in naar huis, om van daaruit met de auto naar de tandarts te rijden. Onderweg kan ik goed doorrijden en de ketting lijkt het dus terug goed te doen.

Tot ik op het laatste klimmetje van de dag kom: de Bovenstraat. Door de iets kortere ketting vermijd het bet grootste achtertandwiel en duw dus een iets grotere versnelling dan anders. Maar er kom ik niet, Amper halfweg breekt de ketting opnieuw en ik kan me nog juist recht houden en tijdig een voet aan de grond zetten. De gebroken ketting hang nog aan de cassette achteraan. Het heeft dus niet mogen zijn. Het zal dus een nieuwe ketting worden.

Als klap op de vuurpijl, heeft de tandarts één tand bijgewerkt, maar is mijn tandpijn nog steeds niet verdwenen. Hopelijk kan ik morgen snel opnieuw gaan. Het is welletjes geweest.

Dat ik maat snel terug mag en kan lopen. Na vier weken zonder lopen, blijf ik pijn voelen in mijn rechter hamstring

Wéér een week niet gelopen

Intussen kan ik weer een week aftrekken van de periode dat ik niet mag lopen. Eigenlijk ben ik nu afgekickt van het hardlopen en toch blijf ik het missen. De grote schuldige is het internet. Op diverse sociale media, zoals facebook, Strava, … en tijdschriften (Runner’s world) waarop ik geabonneerd ben, lees je dagelijks wie waar en wanneer gelopen heeft. Gisteren vond in Tessenderlo de the Classic plaats; dit is één van mijn lievelingswedstrijden, mede omdat ik uit die streek afkomstig ben en dus ook diverse keren deelgenomen heb, zelfs aan wat vroeger “the Nike Classic” heette. De sfeer die er heerst, samen met de kermis, braderij en aansluitend vuurwerk is meer dan subliem, om maar te zwijgen van het ALTIJD goed weer op die maandagavond.
De afgelopen vier weken (of toch bijna) heb ik geen loopschoenen meer aangehad. Gelukkig ga ik af en toe wat fietsen, maar veel meer dan woon-werk is het niet. Zoals bij elke beginnende sporter zijn er altijd wel redenen om dit keer niet te gaan sporten; bij mij is dat dus nu niet anders. De afgelopen week was het echt wel te warm om het plezant te houden. Bovendien zit ik telkens met die rugzak die het ‘echte’ fietsen in de weg staat. Als je na het werk eerst naar huis rijdt, is het des te moeilijker om van daaruit terug te vertrekken voor een fietstochtje. Thuis ligt er altijd wel werk op me te wachten.
Niettegenstaande ik dus toch wel een ‘loper’ blijf, heb ik toch de intentie om het fietsen niet op te geven. De afgelopen dagen heb ik mij bezig gehouden met de aankoop van al dan niet noodzakelijke fietsaccessoires, zoals helm, kledij, e.d. Vanuit mijn ervaring met loopkledij weet ik dat goede kledij véél aangenamer is om dragen dan goedkopere kledij. ik probeer dus mezelf te overtuigen om minstens één goede outfit aan te kopen. Andere outfits probeer ik te vinden via 2dehands.be. De grootste moeilijkheid zit toch wel in de maten. Elk merk heeft toch wel zijn eigen maattabellen en ik heb de indruk dat wielrenners kleine mensen zijn. In tegenstelling tot loopkledij waar ik met een medium en soms large toekom, heb ik de indruk dat ik in fietskledij eerder naar een extra large moet grijpen. Als je enkel kijkt naar borst- en heupomtrek, zit ik ook in de range medium-large, maar als je kijkt naar mijn grootte, kom ik vaak uit in de kolom van de XXL. Rare jongens die fietsers. In ieder geval, intussen heb ik  verschillende wieleroutfits en kan dus zonder excuses gaan fietsen, on- en offroad.

Maar intussen tel ik toch af tot ik mijn loopschoenen weer mag aandoen 🙂

 

Eerste schuchtere poging offroad

Een eerste schuchtere poging tot mountainbiken is een feit. Vandaag heb ik mijn eerste ervaring opgedaan, van de laatste 15 jaar, in het offroad fietsen. Het was echt niets meer dan een poging.
Ondanks de regen van afgelopen nacht waren de paden droog en dus goed berijdbaar, althans voor een normaal geoefend rijder. Eigenlijk moet je zelfs niet geoefend zijn, de meeste onder jullie zijn hoogstwaarschijnlijk een veelvoud beter als ondergetekende. Jullie beseffen waarschijnlijk amper wat een newbie in het mountainbiken allemaal meemaakt tijdens zijn eerste rit. Hieronder een opsomming van enkele moeilijkheden die ik vandaag beleefd heb.
Allereerst beschik ik niet over deftige fietskledij. Om een eerste tochtje over wat bospaden te rijden heb je dat toch niet nodig, dus dat mag al geen bekommernis zijn. Gelukkig beschik ik wel over klikpedalen, type SPD en bijpassende schoenen zodat ik niet alleen goed vastzit, maar ook kan duwen én trekken aan die pedalen om overal op en door te geraken.

SHIMANO MTB PEDALEN SPD ZWART
SHIMANO MTB PEDALEN SPD ZWART
 Onmiddellijk brengt me dit aan het tweede en misschien wel grootste probleem: die klikpedalen. Het was gelukkig niet de eerste keer dat ik met dergelijke pedalen fiets, maar echt ervaren durf ik mezelf toch nog niet noemen. Op plaatsen waar, door welke omstandigheden dan ook, je snelheid naar nul zakt, moet ik toch wel steun zoeken met mijn voeten naar de grond en daarvoor moet je ze dus wel eerst losmaken. Ook in het bos en tussen de weilanden zijn er meerdere redenen waarom mijn snelheid zo laag wordt. Deze hindernissen vormen dus een nieuwe categorie moeilijkheden. Sommige paden zijn zo smal dat ik er amper kan blijven fietsen en zodra je uit dat kleine spoor komt, is het moeilijk om toch rechtdoor te blijven fietsen en terug in dat spoor terecht te komen. Als je bovendien nog wandelaars met honden, die NIET aan de leiband hangen moet kruisen, wordt het echt wel heel moeilijk. Op dergelijke momenten zou een ‘echte’ mountainbiker gewoon rustig doorfietsen, terwijl ik te snel de grond opzoek. Gelukkig is dat allemaal goed verlopen en kon ik mijn weg verder zetten. Het is natuurlijk hét seizoen van het jaar waarop alles snel groeit, maar op sommige plaatsen kan je amper passeren en op die plaatsen had je dan liever een lange broek of een shirt met lange mouwen aangehad. Nu kan ik a.h.v. die rode strepen op benen en armen aan iedereen laten zien dat er dringend moet gesnoeid worden. Verder in het bos zijn de paden veel beter berijdbaar en kan je echt goed doorrijden. Het glooiend landschap rond de Chartreuzenberg is het ideaal decor om zowel hellingen als afdalingen te trainen. Aan hellingen zijn het enkel de spieren die moeten werken. De afdalingen zijn voor mij een grotere moeilijkheid. Ook al moet je er veel minder trappen, mijn hartslag gaat gewoonweg de hoogte in. Op afdalingen waar, voor mij, iets te veel bochten zijn lukt het nog wel, maar als die paden bezaaid zijn met boomwortels, wordt het toch veel moeilijker.
Mijn eerste ‘echte’ mountainbiketochtje sinds 2000 is vandaag een feit geworden. Een mans leert zijn hele leven bij, maar vandaag heb ik op 10km en 30 minuten toch wel heel veel geleerd.

Ervaring en training zijn in deze discipline toch wel de sleutel tot plezier.

Movescount_logo     strava


 

Aankoop Scott Scale 930 (2014)

Echt stilzitten zit er nu toch wel niet in. Ik mag gelukkig nog andere sporten beoefenen en ‘toevallig’ heb ik vorige week een goede fiets gevonden op een tweedehands site. Intussen heb ik er andere banden laten opleggen, omdat ik toch voornamelijk op verharde wegen rijd. Niettegenstaande is het toch de bedoeling om ook meer en meer offroad te gaan rijden. Tijdens mijn enkele korte ritten merk ik heel duidelijk dat dit andere spieren zijn en dat mijn fietsspieren te lang werkloos in de kast gelegen hebben. Heel af en toe eens een uurtje op de hometrainer zitten, is misschien wel een goede cardiale training; echt beter fietsen doe je er toch niet van. Intussen, dit is sinds enkele weken, rijd ik toch dagelijks van en naar het werk. Het is weliswaar MAAR 7km, maar als ik wat te snel wil rijden, kom ik toch bezweet aan.Maandag heb ik mijn woon-werk-traject voor het eerst afgelegd met de nieuwe fiets en heb mezelf niet gespaard. Ik heb toch wel wat doorgeduwd. Het resultaat spreekt boekdelen. Ik verbeter niet alleen mijn tijd met enkele minuten; ik heb op ELK Strava-segment een persoonlijk record gereden. Intussen leer ik in sneltempo het wereldje van de fietsers kennen, al noem ik mezelf nog helemaal geen fietser.

Scott Scale 930
Scott Scale 930

Het is niet omdat ik nu een vrij goede mountainbike heb, dat ik ook een goede fietser/mountainbiker ben. Daarvoor zal ik nog veel uren op deze fiets moeten doorbrengen. Bovendien heb je naast een fiets ook wat persoonlijke uitrusting nodig. Naast schoenen heb je ook geschikte kledij nodig. Daarnaast is het  ook wat zoeken waar en hoe je moet rijden. Tot op heden ben ik nog niet te veel afgeweken van de verharde wegen. De komende weken zal ik me ook wel wagen aan wat onverharde, maar toch berijdbare boswegen.
Toch staat het vast, zodra ik terug mag lopen, zal het een evenwicht vinden zijn tussen mountainbiken en lopen. Fun en sport verzekerd.