Midden augustus staat er in Holsbeek een Bierloop op de agenda, georganiseerd door jeugdhuis Tveldeke.
Na de intervaltraining van woensdag las ik donderdag een relatieve rustdag in met enkel een traag loopje van bijna 7Km. Op vrijdag voel ik dan alweer kriebelen en ondanks de lekkere (en iets zwaardere) maaltijd ‘s middags maak ik er een tempoloop van. Na het werk loop ik mijn Pellenbergtoer (15Km) @ 4’19” min/km. Op dat ogenblik ging ik er niet van uit dat daags nadien een wedstrijd zou lopen.
Zaterdagochtend bestond de wedstrijd nog enkel in mijn gedachten, maar stond nog niet in mijn agenda. Pas bij de keuze van het middageten beslis ik om toch deel te nemen aan de Bierloop en wissel het warme middageten in voor een lichtere maaltijd bestaande uit havermout met banaan en bosbessen. Bovendien zijn mijn bussen etixx Isotonic op en moet ik het doen met water.
Het is duidelijk dat ik geen topatleet ben; na de tempoloop van de dag voordien voelen mijn benen echt zwaar aan. De opwarming voor de wedstrijd zal dus iets uitgebreider moeten zijn. Gelukkig is de start niet ver van huis en kan ik met de fiets rijden. Dit is al een eerste opwarming. De inschrijving gaat vlot en ruim op tijd ben ik klaar om aan de opwarming te beginnen. Een 30-tal minuten voor de start begin ik effectief aan de opwarming. Het wordt een zware wedstrijd en daarom wil ik niet te veel krachten verspillen. Dankzij enkele ‘anciens’ beslis ik toch om gewone loopschoenen aan te doen en niet de trailschoenen die ik meegebracht heb. Het parcours is, ondanks de regen, goed beloopbaar en bovendien zijn er teveel stukken waar trails nadelig zijn.
Tijdens de verkenning loop ik nog eens de helling van de eerste kilometer op en besef dus maar al te goed dat deze iedere deelnemer tot in het rood zal doen gaan. Het wordt dus opletten geblazen om niet over de limiet te gaan. Bij de start zet ik me zeker niet helemaal vooraan. De start is zelfs een gezamenlijke start van de 3K, 7K en 14K. Het is dus niet in te schatten hoe snel de concurrenten van de 14K vertrekken.
Net na de start zoek ik mijn goed ritme zonder te forceren, maar ook zonder te traag te willen starten. Op de helling begin ik er al enkele in te halen, maar word ik zelf toch ook ingehaald; hopelijk enkel door deelnemers van de 7K. Op het einde van de weg wordt het steeds steiler en dus steeds zwaarder. Het begin van het bos is zelfs nog steiler en hier is het echt op de adem trappen. Eénmaal boven wordt het een bosloop met afwisselend stijgend en dalend, smalle en brede wegen, verhard en onverhard. De enige constante is de hoge hartslag. Alhoewel. Na iets meer dan 2K kijk ik naar mijn horloge en zie een hartslag van amper 135 hs/min. Ondanks mijn horloge redelijk vast gedragen wordt, is dit duidelijk onvoldoende om een goede meting te hebben. Ik trek het bandje dan snel wat strakker aan en niet veel later verschijnen realistischere cijfers: 170 en meer.
Toch loop ik vooral (en alleen) op gevoel. Op de hellingen kan ik sowieso niet sneller en bij de afdalingen zit er niet ook al niet veel marge op. De enkele vlakke stukken zijn de enige stroken waar ik net onder de limiet kan lopen.
Bij het ingaan van de tweede ronde is het echt sterven op de eerste helling in het bos. Er loopt iemand vlak achter mij en ik loop al boven de limiet. Helemaal boven neem ik gelukkig een kleine afstand. Iets later zie ik mijn voorligger en heb net gehoord dat ik op de zesde plaats loop. Spijtig genoeg herken ik mijn voorligger en weet dat hij op reserve loopt. Zodra ik iets korter kom, versnelt hij opnieuw. Hem inhalen wordt dus onmogelijk. Intussen heb ik een aardige voorsprong op mijn achterligger en probeer ik in te schatten waar hij ergens zit. Voorlopig heb ik voldoende voorsprong en tel de kilometers af. Ik kan de snelheid hoog houden en behoud dus mijn zesde plaats.
Wetende wie er allemaal gestart is, ben ik meer dan tevreden met deze plaats. Spijtig genoeg zijn er maar twee senioren voor mij en word ik dus vierde master en dus geen podiumplaats. Toch keer ik heel tevreden naar huis, met een fles Broeder Jacob.