Op deze vrijdag (van de Memorial Van Damme) ruil ik mijn vrijkaart in om zelf te kunnen lopen voor het goede doel. In Kluisbergen, Kwaremont, wordt een kasteelloop georganiseerd door enkele collega’s van de NYC Marathon met Mediclowns.
Onmiddellijk na het werk rijd ik richting Kluisbergen. Op deze vrijdag namiddag zijn er rond Brussel en Antwerpen monsterfiles. De rit ernaartoe zal dan ook twee uur duren. Alle 60 deelnemers van de NYC Marathon met Mediclowns zijn uitgenodigd om dit als een gezamenlijke training te beschouwen. De start hiervoor is 19u.
Om dit initiatief extra kracht bij te zetten, heb ik aan Jan (de organisator) beloofd om er een lange duurloop van te maken. Kort na aankomst kleed ik mij om in loopkledij en drink ik zo veel mogelijk. de zon schijnt nog volop en het is vrij warm. Net voor ik eraan begin word ik het podium opgeroepen. Ik beloof om minstens 25 ronden af te leggen. Er was gezegd dat een ronde een kleine kilometer is. Eigenlijk ben ik van plan om er 30 te doen, maar gelukkig heb ik dát niet openbaar gemaakt.
Onder luid applaus begin ik aan mijn eerste rondje. Het eerste stuk gaat langs een onverhard pad door een dicht begroeid bos en zorgt dus voor een welgekomen schaduw. Het tweede stuk moet er gelopen worden langs een kasseiweg, gelukkig ook in het bos. Daarna volgt een vrij lang stuk over een betonbaan in volle zon. Hier voel je echt de warmte die er vandaag wel is. De hartslag ligt echt wel veel te hoog. Als dit straks niet beter wordt, zal ik de 25 ronden zelfs niet halen. Bovendien is een ronde niet bijna een kilometer, maar bijna 1,2 kilometer. 25 rondjes bedraagt hierdoor sowieso al 30K. Gelukkig heb ik niet luidop gezegd dat ik 30 rondjes wil doen.
Op dit uur is er echt weinig volk rondjes aan het lopen of stappen. De kinderen van de school zijn intussen vertrokken. Gelukkig is er nog wel wat publiek aanwezig. Telkens ik aan de ‘meet’ passeer, word ik door de directrice luid aangekondigd. Na enkele rondjes kennen de meeste mijn naam al en hoor ik alsmaar vaker mijn naam roepen. Na enkele rondjes zit het tempo er goed in en is de hartslag ook effectief wat gedaald. Toch voelen de benen moe aan. De 25 rondjes halen, blijft het doel, maar het zal toch met de nodige opoffering zijn.
Na een tiental rondjes komen de eerste marathonlopers aan voor de gezamenlijke training. Na 14 rondjes stop ik er even mee. Ik maak van deze korte pauze gebruik om me eens af te drogen, droog t-shirt aan te trekken en wat te drinken en te eten. Veel tijd krijg ik niet want ze willen beginnen aan hun rondjes. De energiereep ligt nog wat op de maag en zorgt voor een zwaar gevoel tijdens het eerste (15de) rondje. Bovendien zijn de kuiten helemaal stijf geworden.
Het tempo ligt gevoelig lager en maar goed ook. Het loopt alles behalve vlot. De benen zijn heel zwaar. Gelukkig blijft de hartslag vrij laag. Het is intussen al veel minder warm. Toch is het dankzij het gezelschap dat ik plezier blijf hebben in deze rondjes. Na een uur in dit tweede gedeelte begint er sleet op te komen. Het wordt moeilijker om het tempo erin te houden. We spreken af om er nog twee rondjes bij te doen. Het laatste rondje trekken we met twee het tempo op om zo samen de de supporterstent te passeren.
De zon is al volledig verdwenen. Intussen zijn er heel wat lopers bijgekomen, waarvan sommige ook marathonlopers. Zou ik met mijn 26 ronden (wat overeenkomt met 31K) genoeg ronden afgelegd hebben om dit event af te sluiten als deelnemer met de meeste rondjes op de teller?
De avond wordt om middernacht afgesloten met een fakkeltocht. Alle aanwezigen wandelen nog een rondje met een fakkel in de hand.
