Na de hitte in het begin van deze week spreken we vandaag, zaterdag, van een normale temperatuur. Net voor de middag is het opnieuw boven de 20°C en dus al vrij warm. Deze maand heb ik nog geen lange duurloop (+20K) gelopen en ook vandaag zit dat er niet in.
Na de twee zwembeurten van gisteren voel ik gelukkig enkel wat stijve spieren in mijn armen. De benen hebben er gelukkig geen last van, maar echt supergoed voelen ze ook weer niet. Het zal vandaag dan ook blijven bij een loop van iets meer dan 10K.
Ik vertrek, zoals wel vaker als ik thuis vertrek, richting Finse piste en Provinciaal domein. De eerste kilometer gebruik ik als opwarmer en zorg ervoor dat ik met een rustig ‘voelende’ snelheid loop. De eerste kilometer wordt afgeklokt op 5′ min en is dus echt rustig te noemen, zeker wetende dat het vooral dalend is.
De volgende kilometers blijven ook nog redelijk rustig tot ik aan het Heuvelhofpark kom. Het werkt zoals een rode lap op een stier. Eénmaal ik het park binnenloop en de boomschors van de Finse piste onder mij voel, ga ik automatisch versnellen. Al is het vooral de hartslag die versnelt. Waarom eigenlijk?
Na het iets zwaarder lopen op de Finse piste, blijft de intensiteit iets hoger liggen. De weg naar het Provinciaal domein, licht dalend, gaat dan ook vrij vlot. De weg rond de twee vijvers loop ik ook steeds iets sneller dan gepland. Dat is dit keer niet anders. De hartslag ligt hier in de tweede helft van de 140 en het ligt zeker niet alleen aan het warme weer.
In plaats van via de kortste weg naar huis te lopen, vind ik dat het tijd is om eens de volledige Sneppenstraat (zowel de steile klim als het lange rechte stuk) te lopen. Het is voor mij de eerste keer dat ik vanaf de Schoolbergenstraat deze weg loop. Ik weet dat deze weg als segment op Strava staat en dus ga ik hier heel intensief lopen. Spijtig genoeg is de straat enkel als twee aparte segmenten terug te vinden. Ik loop beide als één intensief stuk. Toch mag ik tevreden zijn mijn behaald resultaat.
Na dit zware stuk volgt opnieuw een hellende weg en blijf ik met hoge hartslag aan de gang. Met dit weer zorgt dat voor meer dan voldoende zweet. Gelukkig gaat het nog wat bergaf zodat mijn hartslag toch nog even opnieuw daalt alvorens de laatste klim (>20%) aan te vatten.
Na het stoppen, duurt het veel langer eer ik ‘uitgezweet’ ben. Het is dus toch een intensieve training geworden.
