Sterven tijdens duurloop (Horstroute)

13 april 2015 Werner Een reactie plaatsen

Intussen is de voorlaatste week voor mijn eerste marathon aangebroken. Hoog tijd dus om nog eens een lange duurloop te doen. Toch blijken ’s morgens de omstandigheden niet ideaal en toch. Het weer wordt zonnig en niet te warm, dus dat is ideaal om enkele uren te gaan lopen. ’s Morgens voel ik nog de gevolgen van de toch wel intensieve loop van gisterenavond. Hopelijk is dit bij het beëindigen van de werkdag helemaal hersteld en kan ik mijn training goed aanvatten en afsluiten.
Voor het vertrek van deze duurloop voel ik me eigenlijk allesbehalve klaar. Ik heb nog steeds een lichte pijn in mijn voet en mijn rechterdij is ook niet blij met de geplande training. Toch wil ik vandaag profiteren van de ideale weersomstandigheden: mooi zonnetje, niet te warm en weinig wind. Voor de start drink ik nog vlug enkele glazen water en neem wat druivensuiker. Hopelijk is dit genoeg. Deze training is niet alleen mijn laatste lange duurloop, maar dient tevens als ultieme test voor mijn kledij, gaande van kousen, onderbroek, nieuwe short en T-shirt.
Bij de start voel ik onmiddellijk dat mijn bovenbenen zeker de nodige opwarming moeten krijgen. Ik wandel dan ook de eerste helling op, zodat ik toch niet moet starten met een hartslag van boven de 150 hs/min. Na enkele honderden meter ben ik boven en kan ik op start drukken en mezelf in loopmodus zetten. De temperatuur is goed, fris, maar niet te koud. De snelheid zit vrij snel goed in een stevig tempo en toch met een niet te hoge hartslag. Zou de conditie dan toch al goed zijn? Ook de volgende kilometers kan ik mijn hartslag in de 130 hs/min houden. Toch voel ik dat het minder vlot gaat. Zolang mijn hartslag zo blijft, moet ik mij geen zorgen maken. Ik neem nog een blokje druivensuiker zodat mijn suikergehalte op peil blijft. Hierdoor voel ik toch dat extra drinken geen overbodige luxe is; de druivensuiker lost moeilijk op en het slikken gaat allesbehalve vlot. In ieder geval, de ogeving is echt wel schitterend en het parcours -Horstroute- is echt wel een aanrader. Rond de achtste kilometer zakt mijn hartslag zelfs regelmatig onder de 130 hs/min en ook later blijft hij er maar net boven. Dit is wat ik betrachtte.
In Nieuwrode zorgt de Panoramalaan niet enkel voor een schitterend uitzicht, maar eerst voor een meer dan korte klim. Je hoort me helemaal niet klagen; ik loop aan een mooi tempo naar boven en voel niet echt dat ik diep moet gaan om dit te doen. Daarna, op een lang vlak stuk, blijft mijn snelheid constant (5’33 min/km) en schommelt de hartslag nog steeds rond de 130 hs/min. Dit voorspelt dat ik tijdens de marathon sneller kan lopen, zonder een te hoge hartslag. Zou het dan toch lukken??
Rond 20km begint het iets zwaarder te gaan. De snelheid blijft wel vrij gelijklopend, maar ik voel toch wel dat het minder vlot en soepel gaat. Hier zou een glas water wel deugd doen. Het gaat van kwaad naar erger; nu heb ik echt wel dorst. Ik houd mijn snelheid heel constant, dus daarvan heb ik geen klagen, maar het dorstgevoel steekt nu wel de kop op. Aan iedereen die ik tegenkom heb ik zin om een glas water te vragen. Het wordt steeds moeilijk om de benen vlot rond te krijgen. Door een slechte uitstippeling van het parcours, geraak ik opeens de spoorweg niet over of onder en moet ik rond lopen via de brug van het Vuntcomplex en deze helling maakt het opeens echt zwaar. Het zullen nog een zware vijf kilometer worden. Voor het vertrek had ik er nog aan gedacht om een rondje in het provinciaal domein te lopen, maar nu wil ik echt wel zo snel mogelijk thuis zijn. De beenspieren zeggen me duidelijk dat dit het einde is. Ze zijn net niet in kramp, maar het scheelt echt niet veel. Dit is nu al afzien en ik moet nog een eind. De laatste vijf kilometer zijn een echte hel, nog erger dan de vorige vijf. Ik weet hoe het me lukt om de snelheid gelijk te houden, maar ik ben helemaal leeg. Alleen de motivatie om thuis te komen, houdt me nog op de been. Het enige waar ik aan denk, is stoppen. Stoppen is geen optie, want wandelen gaat niet beter gaan. Ik vrees dat mijn benen dan helemaal gaan verkrampen, dus kan ik beter nog wat doorlopen. Gelukkig heb ik dit stuk al vaak gelopen en weet ik perfect wat me nog te wachten staat. Ik loop puur op karakter de laatste kilometers, smekend dat het huis naar mij komt in plaats van dat ik tot daar moet lopen. Had ik mijn telefoon bij gehad, zou ik nu gebeld hebben om te komen oprapen. Uiteindelijk houd ik het uit tot aan het begin van de Houwaartsebaan. Die helling wil of kan ik gewoonweg niet meer aan. Nadat ik mijn chrono op stop gedrukt hebt, wandel ik voorovergebogen, stapje voor stapje de helling op. Ook al moet ik de steile helling van de Bovenstraat nog doen, mijn hoofd hangt steeds lager en lager.
Met nog meer moeite krijg ik mijn schoenen uit en probeer ik te herstellen door te drinken en de kuitspieren te rekken om krampen te verhinderen. Zelfs in de douche kan ik mij niet recht houden en moet ik gaan zitten. Een uur na aankomst, op restaurant, kan ik amper iets eten.
Dit was niet goed! Hier heb ik me pijn gedaan. Hiervan moet ik herstellen én uit leren.
Het is dus onvoldoende om enkele boterhammen te eten en wat water te drinken vooraleer een (intensieve) duurloop te doen. Bovendien is het in dergelijk geval onontbeerlijk om te drinken tijdens langere duurlopen.

Kledij, Lopen, Sport, Training

Weekendafsluiter

12 april 2015 Werner Een reactie plaatsen

Dit weekeinde moet pure ontspaning worden. Afgelopen vrijdag heb ik nog eens doorgetraind. Een intervaltraining rond de vijvers van het provinciaal domein waren een goede test van mijn kunnen, of niet-kunnen. Eigenlijk moet ik tevreden zijn met het resultaat. Het is trouwens amper een jaar geleden dat ik regelmatig begon te lopen. Intussen heb ik 1.900km lopend afgelegd. Tegen eind van deze maand zal ik de kaap van de 2000km afgelegd hebben. Niet slecht voor iemand die nooit een ‘echte loper’ geweest is. Toch is het zo dat alles wat ik adem met lopen te maken heeft. Een beetje overdrijven mag toch.
Dit weekeinde zijn mijn vrouw en ik kinderloos en dus gingen wij eens een weekeindje genieten en hebben een tweedaags arrangement geboekt in een saunacomplex. Na de zware interval van vrijdag past dit perfect in mijn planning. Na twee dagen zweten zonder te bewegen begon het al opnieuw te knagen om te gaan lopen. Toch wou ik nog eerst Parijs-Roubaix zien.
De weersvoorspellingen voor de komende dagen zien er goed uit en mede door de beelden te bekijken van de marathons van Parijs en Rotterdam drong het tot me door dat ik geen kort loopshortje meer heb. De laatste maanden loop ik steeds me aansluitende lange broek of broek tot net boven de knie. Als ik de marathon van Antwerpen wil lopen met een korter en losser loopshortje dan moet ik dat zeker eerst kunnen testen. Maandag, na het werk, heb ik een lange duurloop gepland, dus dat zou de ultieme test worden met een dergelijke loopshort. De enige mogelijkheid om op zondag eentje aan te schaffen is onmiddellijk na de aankomst in Roubaix vertrekken naar het Gouden Kruispunt. Daar zijn een aantal sportwinkels open op zondag. Bovendien kan ik van daaruit naar huis lopen en dan heb ik in één moeite ook nog eens wat gelopen.

Een kort loopshortje vinden, was duidelijk geen gemakkelijke opdracht.Het is duidelijk dat dergelijke shortjs uit de mode zijn. Uiteindelijk vind ik eentje in de A.S. Adventure. Het is nog niet echt eentje zoals ik het wilde maar het kon er toch mee door. Het is in ieder geval een zeer lichte stof en waarschijnlijk ideaal bij warmer weer. Nu is het enkel uittesten dat het goed aanvoelt en nergens schuurt. Intussen was het bijna 18u en de winkels gaan allemaal sluiten. Ik ging dus met mijn loopkleren vlug een winkel binnen en gebruikte een paskamertje om mij vlug om te kleden zodat ik iets over 18u klaar was om de tochtte voet naar huis in te zetten. Voor het vertrek had ik even op Google Maps gekeken zodat ik toch niet de grote baan moest volgen om terug in Linden te geraken.
Na enkele minuten was het eigenlijk al duidelijk dat dit geen licht pleziertochtje zou worden. Ik wist niet dat twee dagen sauna vermoeiend kon zijn. Mijn spieren voelden zwaar aan. Bovendien stond er een stevige bries recht in mijn gezicht. Doordat de volledige afstand richting west gaat, betekent dit dat ik dus over de volledige lengte wind op kop zou hebben. Als je dan nog weet dat Linden iets hoger ligt, heb je alles wat ook maar enigszins kan tegenwerken: stramme spieren, tegenwind en hellingen. Als ik dan nog het verstand zou gebruiken om rustig te lopen, was het zeer zeker minder zwaar geworden. Ik wou er echt niet te lang over doen en dus zette ik er onmiddellijk een stevig tempo in, iets boven de 12km/uur. In de gegeven omstandigheden vind ik het helemaal niet slecht. Ik had geen hartslagmeter aan, dus ik weet niet hoe snel mijn motor op dat moment klopte. Toch voelde ik enkele pijnen (bovenkant rechtervoet en rechter quadriceps), zowel onderweg als achteraf. Dit voorspelt niets goed voor mijn geplande duurloop van morgen.
Nu eerst een restaurantje doen.

Interval, Lopen, Sport, Training

Interval rond grote vijver

10 april 2015 Werner Een reactie plaatsen

Vandaag heb ik (eindelijk) nog eens écht getraind. Met echt bedoel ik dit keer echt doorgetraind. In principe en ook volgens mijn overtuiging is elke loopsessie, hoe kort en traag ook een training. Gisteren heb ik bewust een rustdag ingelast. Vandaag wou ik echt eens diep gaan. Het is dan ook al te lang geleden dat ik nog eens een echte interval- of fartlektraining gedaan heb. Op dit ogenblik heb ik nog een kleine week om intensief te trainen, daarna begin ik aan mijn weekje ’taperen’ naar de marathondag van 26 april.
Heel veel verstand van interval heb ik niet, maar ook zonder persoonlijke trainer denk ik wel dat ik een interval kan en mag lopen. Op dit ogenblik heb ik niet echt een snelheid waar ik naartoe wil werken, maar als voorbereiding op een marathon weet ik wel dat ik geen te korte intervalafstanden moet lopen. Anderzijds moet je ook niet zomaar aan elke interval beginnen. Ik kies voor vandaag een iets langere loop. De vijvers in het provinciaal domein van Kessel-Lo zijn daarvoor een ideaal decor. Een rondje rond de grote vijver bedraagt om en bij de 1,4 km en dat lijkt me een mooie afstand als interval. Het herstelrondje rond de kleine vijver is een goede 500m en met een uitlooptempo van 6’00 min/km is dit amper 3 minuten rust. Voor een beginner als ik zit dit voor vandaag wel goed. Later en dit is dan een tijdje na mijn eerste marathon, ga ik mij wel eens toeleggen een deftige intervalreeks, beginnend met kortere afstanden en daarna stilaan verhogen naar langere, tot 2km.
Vandaag is het weer eigenlijk perfect. De zon schijnt volop. Er is niet te veel wind. Het is zelfs al vrij warm, om en bij de 16°C (onder thermometerhut). Het is dan ook de eerste keer dit jaar dat ik loop in short en T-shirt. Enof dat deugd doet!!
De weg naar het provinciaal domein ken ik natuurlijk van andere keren en bedraagt om en bij de 4,5km. Dit is dus eigenlijk iets te veel als normale opwarming. Bovendien gaat het vrij vlot en loop ik die afstand onder de 5′ min/km, wat voor mij eigenlijk al relatief snel is. Het zal dus geen gemakkelijke interval worden. Eénmaal in het provinciaal domein moet ik wel uitkijken naar de weg die rond de grote vijver gaat, want die heb ik wel nog niet gedaan. Gelukkig brengt de voorbereiding via Google Maps hier soelaas. Ik kan dus onmiddellijk starten met mijn eerste snelle ronde. Door gebrek aan ervaring in dit soorten interval is het vrij moeilijk om de snelheid in te schatten. Ik merk dat mijn hartslag al gestaag omhoog is gegaan, dus ik loop zeker een stevig tempo. Dat het geen ontspannende loop zal worden is bij deze al heel snel duidelijk. Naast het controleren en op peil houden van de snelheid, (ja, ik moet mezelf regelmatig aanmoedigen om de snelheid aan te houden). Tijdens de eerste ronde besef ik maar al te goed dat het moeilijkste nog moet komen. Die 1,4 km is echt wel lang. De herstelloop rond de kleine vijver verloopt toch vrij goed; de hartslag herstelt zich redelijk. Dit scenario herhaalt zich dan ook, zoals gepland, 4 keer. Toch blijken de resultaten zoals verwacht: telkens iets trager. Het verschil tussen de eerste en de tweede is meer dan duidelijk merkbaar; de verschillen tussen ronde 2, 3 en 4 zijn veel kleiner. De herstelling na de vierde snelle ronde verloopt ook veel moeizamer. Nu is het nog gewoon naar huis lopen. Ondanks de zware intervaltraining probeer ik de snelheid op peil te houden. Ondanks de tegenwind en de positieve hoogtemeters houd ik toch de snelheid analoog als de eerste kilometers, 12 km/uur. De hartslag ligt nu wel duidelijk hoger.
Dit weekend wordt weer eentje van rust, of toch zeker relatieve rust.

Lopen, Snelheid, Sport, Training

Intensief Kessel-Lo

8 april 2015 Werner Een reactie plaatsen

Deze “werkweek” bestond uit slechts één dag. Gelukkig heb ik die dag ook gelopen. Vandaag ben ik dus samen met de kinderen thuis en moet dus weet een uurtje vinden om alleen te gaan trainen. Gisteren heb ik toch iets harder gelopen dan oorspronkelijk gepland en dus zou ik vandaag een herstelloop moeten doen. Anderzijds vind ik dat het hoog tijd is om nog eens wat sneller te lopen. Voor een duurloop, wat ook meer dan welkom is, heb ik niet genoeg tijd en zal ik dus moeten uitstellen. Toch zal ik waarschijnlijk voor een iets snellere loop kiezen en dan de toer richting Finse piste en provinciaal domein. Deze 11km heb ik nu al enkele keren afgelegd en ken ik dus al wel. Toch vind ik het raar dat het rondje ‘Finse piste’ niet apart vermeld wordt op Strava segmenten.
Het zijn dan ook dergelijke dingen waarmee ik mij tijdens het lopen soms bezig houd: segmenten op Strava. Deze keer is dat niet anders. Mijn eerste kilometers kom ik geen segmenten tegen en heb dan ook geen enkele reden om hier al door te geven. Gelukkig maar, anders zou ik helemaal geen tijd besteden in ‘opwarmen’. Eigenlijk doe ik het nu al veel te weinig. Als ik van plan ben om snel te lopen, dan doe ik dat meestal al vanaf de eerste kilometer, zij het nog niet aan de echte gewenste snelheid, maar toch al te snel om als opwarming te dienen. Dit bewijst dat ik te veel kijk naar mijn gemiddelde snelheid na het beëindigen van mijn training. Bij mijn volgende training ga ik daar proberen geen rekening mee te houden. Dan wil ik een interval doen en dus enkel mijn energie steken in de snelle stukken en niet in de opwarmings- en herstelstukken. Ik ben benieuwd. Het zal iets voor vrijdag zijn. Vandaag start ik aan een redelijk tempo, zonder echt te forceren. Op de Finse piste wil ik dit keer wel eens een tussentijd krijgen van Strava. Omdat ik de Finse piste niet oploop aan het ‘echte’ beginpunt, loop ik dit keer de twee rondjes en dan ben ik zeker een keer aan start en finish gepasseerd. Daarna loop ik verder naar het provinciaal domein. Hier loop ik duidelijk ook afwijkend, want ook hier heb ik nog geen gekend segment van Strava gelopen. Ik loop dan ook de grootst mogelijk ronde en waarschijnlijk is dit niet een voor de hand liggende ronde. Vrijdag, bij mijn intervaltraining, loop ik enkel rond de grote vijver. Benieuwd of dit iets oplevert. Het blijkt wel dat mijn snelheid hoger ligt in het provinciaal domein. Dit heeft zeker te maken met de goede vlakke ondergrond, maar zeker ook door de omgeving. Er loopt genoeg volk rond om jezelf op te peppen om je snelheid hoog genoeg te houden. Al bij al mag ik tevreden zijn over deze training. Door omstandigheden heb ik geen hartslag van deze training en misschien gelukkig maar. Deze ligt zeker rond de 160 hs/min.

Morgen las ik een rustdag in en vrijdag zou de training uit interval moeten bestaan. Hoe en wat weet ik op dit ogenblik nog niet.

Lopen, Training

Nieuwe, korte werkweek

7 april 2015 Werner Een reactie plaatsen

Dankzij Paasmaandag begint de huidige werkweek pas op dinsdag. Gisteren was maar een grijze dag en was het maar een frisse duurloop. Vanmiddag gaat het wat beter weer worden en kan ik waarschijnlijk overschakelen op een kortere broek. Op mijn werk liggen verscheidene loopkleren, maar een korte broek heb ik er niet. Toch heb ik hier een broek tot net onder de knie en na de koude dagen van de voorbije weken, zal deze echt wel deugd doen. Na de duurloop van gisteren heb ik niet onmiddellijk de behoefte om vandaag door te trainen. De normale ronde (8,8km) of zelfs de kleinere (7,3km) zijn al voldoende.
Iets over twaalf zijn we toch met zijn drieën om onze lunchpauze al lopend door te brengen. Het sportieve profiel van beide collega’s is nogal verschillend maar toch vertrekken we samen en lopen aan hetzelfde tempo. Zoals je weet, loop je eigenlijk nooit te traag. Het is altijd beter om eens wat minder te lopen dan iets te veel te lopen. Toch wordt er na enkele kilometer al gesproken over wie wat gaat lopen. Bijna halfweg, op km 4, moet er een beslissing genomen worden en zijn we met zijn tweeën om iets verder te lopen dan de voorziene 8,8km. Op dat ogenblik weten we beide nog niet wat het zal worden. Bovendien gaat ook onmiddellijk de snelheid de hoogte in, van iets onder de 10km/u naar iets onder de 11 km/u. Op die manier loop ik toch weer wat meer dan oorspronkelijk gepland. Toch heb ik er helemaal geen spijt van. Op deze manier leer ik van Bart enkele nieuwe wegen kennen en die komen altijd van pas.
Ondanks de trage eerste kilometers, komen we toch aan een aardig gemiddelde van 10,7 km/u of 5’34 min/km. Met het zonnetje dat toch al wat kracht uitstraalt, zorgt dit voor aardig wat zweet. Nu we de winter stilaan achter ons laten, kunnen we ons terug voorbereiden op het komende zweetseizoen. Dit brengt me ook bij de marathon. Meer zweten, betekent niet alleen meer drinken, maar ook de opletten voor de andere ongemakken die zweten met zich meebrengt, zoals irriterende ogen, T-shirt dat over tepels kan schuren, enz. Hopelijk hebben we hier niet te veel last van tijdens de vier uur durende wedstrijd van 26 april!

Lopen, Training

Eindelijk opnieuw een duurloop

6 april 2015 Werner Een reactie plaatsen

De afgelopen dagen heb ik er al meermaals bericht over de ziekte van de afgelopen week. Vrijdag en zaterdag had ik na een week mijn eerste kilometers afgelegd. Het waren twee vrij korte loopjes. Een mens moet het af en toe met minder tevreden stellen. Toch zal het snel beter, en verder moeten. Zondag is het de dag van de De Ronde van Vlaanderen en dit wordt dan ook enkel een passieve sportdag. Het moet natuurlijk weer lukken dat net op deze ‘sport-voor-TV-dag’ het zonnetje mooi aan de hemel staat. Het weer is gewoonweg schitterend. De les die ik hieruit leer is dat geen enkele wielerwedstrijd een reden is om de ganse dag voor de TV te blijven. Ik ben ervan overtuigd dat ik zondag ook al in staat ben om een deftige loop aan te vatten. Toch beslis ik om de spieren een dag te laten recupereren en de duurloop pas op maandag te doen.
Maandag kondigt ook weer een druk dagje aan. Er is nog steeds één van de kinderen ziek en de andere is niet ziek genoeg en moet dus een voetbaltornooi gaan spelen tegen een aantal nationale jeugdploegen. Het wordt dus toch iets voeger opstaan en tijdig vertrekken. Mijn wekker stond van gisteren om kwart over acht en voor mij is dit toch al vrij vroeg op een vrije dag. Ik probeer dan ook een stevig ontbijt te nemen zodat ik zeker energie genoeg heb voor een twee uur durende loop. Iets over half tien vertrek ik dan voor mijn duurloop.
Zoals het tijdens een duurloop moet, probeer ik rustig te lopen en mijn hartslag zo laag mogelijk te houden. Ik vertrek zoals wel meer, richting kasteel van Horst. Het was echt moeilijk om de hartslag laag te houden. De eerste honderden meters gaan in stijgende lijn en zorgen al heel snel voor een hoge hartslag. De volgende kilometers blijven zorgen voor een nog steeds iets te hoge hartslag. Toch houd ik mijn snelheid boven de 10 km/uur. Langere duurlopen mogen trager gelopen worden, maar iets in me verhindert om trager dan de 10 km/uur te lopen. Liefst zou ik aan deze snelheid een tragere hartslag hebben. Ooit zal ik dan toch eens enkele keren trager lopen en hopelijk gaat de basisconditie er op vooruit, zodat ik achteraf boven de 10 km/uur kan lopen aan die trage hartslag, dus onder de 125 hs/min.
Tijdens de tweede helft, lukt het me om de hartslag onder de 130 hs/min te laten zakken zonder in snelheid in te boeten. Ooit zal ik dus toch aan mijn ‘doel’ gaan voldoen. Toch ben ik al blij dat ik vandaag nog eens een 20K+ kan afleggen. Zo moet er nog eentje volgen voor de eerste marathon van 26 april.

Hesy's Blog

Maandelijks archief: april 2015